پاورپوینت کامل استکبار و شیوه های مبارزه با آن در قرآن ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استکبار و شیوه های مبارزه با آن در قرآن ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استکبار و شیوه های مبارزه با آن در قرآن ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استکبار و شیوه های مبارزه با آن در قرآن ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

۳۱

سخن اول:

حرکت مردمی ملت ایران و
انقلاب خونین آنان، شاهد وقایع و
سرگذشت پر فراز و نشیبی بوده است.
مردم صبور ایران در طی این انقلاب
عظیم، دردها و رنجهای فراوانی را
متحمل شده و با صبر و بردباری،
حوادث عظیم و مقدسی را آفریدند.

هر روزِ این انقلاب، یادآور
حماسه ها و دلاوریهای جوانان این
مرز و بوم بوده است. ۱۳ آبان، روزی
بزرگ در تاریخ ملت ایران به عنوان
نماد و سمبل غیرت و از خودگذشتگی
است و با نام «روز ملی مبارزه با
استکبار» بر تارک تاریخ کشورمان
می درخشد.

این روز، یادآور حوادث مهمی
است که در شکل گیری انقلاب اسلامی
و تدوام آن نقش اساسی داشت.

در ۱۳ آبان ۱۳۴۳ ش، مأموران
رژیم شاه، حضرت امام خمینی رحمه الله را
در قم دستگیر و به دستور آمریکا به
ترکیه تبعید کردند.

در ۱۳ آبان ۱۳۵۷ ش،
دانش آموزان تهرانی در اعتراض به
دخالتهای آمریکا در ایران، راهپیمایی
کردند؛ ولی دژخیمان طاغوت، به آنان
حمله کردند و آنان را به خاک و خون
کشیدند.

و در ۱۳ آبان ۱۳۵۸، دانشجویان
مسلمان پیرو خط امام، لانه جاسوسی
آمریکا را در تهران تسخیر کردند و
جاسوسان آمریکایی را به گروگان
گرفتند. مبارزه ضد آمریکایی مردم
ایران، با این حرکت، ابعاد جدیدتری
پیدا کرد. بنابراین، نمایندگان مجلس
شورای اسلامی، این روز را، روز «ملّی
مبارزه با استکبار» نام نهادند.

واژه شناسی استکبار

این لغت از ریشه «ک ـ ب ـ ر» و به
معنای برتری خواهی، امتناع از
پذیرش حق از روی عناد و تکبّر
است؛ اما در اصطلاح، این لغت
بیش تر به سلطه جویی، استعمار و
استثمار معنا می شود. این واژه با
مشتقات آن، ۴۸ بار در قرآن کریم آمده
است. ۴ مورد آن به استکبار ابلیس و
بقیّه به استکبار انسان اشاره دارد. ماده
«عُتُوّ» و برخی مشتقات آن نیز در قرآن
کریم به معنای استکبار است.

در منطق قرآن، بدترین اقسام
استکبار، نداشتن تمکین و تواضع در
برابر فرمان خداوند و انبیای الهی است
و در آیاتی به این نوع استکبار اشاره
می کند؛ از جمله: «و أَمَّا الَّذینَ کَفَروا أَفَلَمْ
تَکُنْ ءایتی تُتْلی عَلَیْکُم فَاستَکبَرتُم و کُنتُم
قَوما مُجْرِمینَ»؛ «امّا کسانی که کافر
شدند [به آنها گفته می شود:] مگر آیات
من بر شما خوانده نمی شد و شما
استکبار کردید و قوم مجرمی بودید؟!»
که این آیه، بیان کننده نپذیرفتن آیات و
دستورات الهی از سوی کافران است.

همچنین در آیه دیگری
می فرماید: «ولَقَد ءاتَینا موسَی الکِتبَ
وقَفَّینا مِن بَعدِهِ بِالرُّسُلِ وءاتَینا عیسَی ابنَ مَریَمَ
البَیِّنتِ وَ أَیَّدنهُ بِروحِ القُدُسِ أَفَکُلَّما جاءَکُم
رَسولٌ بِما لاتَهوی أَنْفُسُکُمُ استَکبَرتُم فَفَریقا
کَذَّبتُم وفَریقا تَقْتُلون»؛ «ما به موسی
کتاب (تورات) دادیم و بعد از او،
پیامبرانی پشت سر هم فرستادیم و به
عیسی بن مریم دلایل روشن دادیم و
او را به وسیله روح القدس تأیید
کردیم. آیا چنین نیست که هر زمان،
پیامبری، چیزی بر خلاف هوای نفس
شما آورد، در برابر او تکبر کردید (و از
ایمان آوردن به او خودداری نمودید)
پس عده ای را تکذیب کرده، و جمعی
را به قتل رساندید؟!»

این آیه، سرپیچی امتها را از بعضی
فرمانهای الهی که پیامبران از جانب
خداوند آورده اند و مطابق میل آنان
نیست و همچنین تکذیب برخی
پیامبران و قتل برخی دیگر را به دست
مستکبران، بیان می کند.

استکبار، چون دربردارنده مفاهیم
خودبزرگ بینی، فخرفروشی و
برتری طلبی است، به طور کلّی، خُلقی
ناپسند و صفتی مذموم است؛ برخلاف
استضعاف که لزوما بیان کننده وصفی
مذموم یا ممدوح در شخص
مستضعف نیست.

از آیات قرآنی این گونه به دست
می آید که استکبار، به زمانهای بسیار دور
باز می گردد. در واقع، پیشینه این مسئله را
باید در آغاز زندگی اجتماعی انسان پی
گرفت؛ حتی می توان گفت از هنگامی که
بشر بوده، استکبار هم وجود داشته است.

به دیگر سخن، از روزی که
شیطان از اطاعت امر الهی در سجده بر
آدم سر پیچید و کبر ورزید، استکبار
شکل گرفت و از آن زمان که سوگند
خورد تا بشر را گمراه کند، استکبار،
وارد عرصه عمل شد.

بدین سبب حضرت
امیرمؤمنان علیه السلام در خطبه قاصعه، ابلیس
را پیشکسوت و سر سلسله مستکبران
معرفی می کند؛ چرا که او نخستین
فردی بود که در مخالفت با حق و
تسلیم نشدن در برابر کامل تر بودن آدم
از او، گام برداشت.

زمینه ها و عوامل پدید آمدن
استکبار

این حالت، غالبا برای کسانی پیش
می آید که دارای موقعیت برتری از
لحاظ مالی، اجتماعی، سیاسی، علمی
و … باشند؛ از اینرو در طول تاریخ،
شاهدیم، که انسانها یا کشورهایی که به
برتریهای مختلفی می رسند، غالبا با
رفتارهای مستکبرانه، به چپاول و
تحت فرمان قرار دادن انسانها و
کشورهای دیگر روی می آورند. در
قرآن، زمینه ها و عوامل متعددی برای
گرفتاری در این دام، بیان شده است که
به برخی از آنها اشاره می شود:

۱. ثروت و قدرت

در صورتی که ثروت و قدرت با
بی ایمانی همراه گردد، زمینه ساز
استکبار است. در قرآن درباره ریشه
استکبار فرعون چنین آمده است: «وَ
نَادَی فِرْعَوْنُ فیِ قَوْمِهِ قَالَ یَاقَوْمِ أَ لَیْسَ لیِ
مُلْکُ مِصْرَ وَ هَذِهِ الاْءَنْهَارُ تَجْرِی مِن تَحْتیِ أَ فَلَا
تُبْصِرُون»؛ «و فرعون در میان قوم خود
ندا داد و گفت: ای قوم من! آیا حکومت
مصر از آن من نیست و این نهرها از
زیر [کاخ] من جاری نیست؟ آیا
مشاهده نمی کنید.»

براساس این آیه، ثروت و قدرت
عامل استکبار فرعون گردیده است.

انسان کم ظرفیت و فاقد
شخصیت، هنگامی که همه چیز بر وفق
مراد او بشود، دچار غرور می شود و
طغیان و سرکشی را آغاز می کند که
نخستین مرحله اش، مرحله
برتری جویی و استکبار بر دیگران
است.

همچنین درباره قارون می فرماید:
«إِنَّ قارُونَ کانَ مِنْ قَوْمِ مُوسی فَبَغی
عَلَیْهِمْ»؛ «قارون از قوم موسی بود؛ اما
بر آنها ستم و ظلم کرد.» علت این بغی
و ظلم آن بود که ثروت سرشاری به
دست آورده بود، و چون ظرفیت کافی
و ایمان قوی نداشت، این ثروت
فراوان، او را فریب داد و به انحراف و
استکبار کشانید.

قرآن در مورد قوم عاد می فرماید:
«فَأَمَّا عادٌ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الاْءَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ
قالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّهً أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذی
خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّهً وَ کانُوا بِآیاتِنا
یَجْحَدُونَ»؛ «امّا قوم عاد به ناحق در
زمین تکبّر ورزیدند و گفتند: چه کسی
از ما نیرومندتر است؟! آیا نمی دانستند
خداوندی که آنان را آفریده است از
آنها قوی تر است؟ و [به سبب این
پندار] پیوسته آیات ما را انکار
می کردند.»

قوم عاد در جنوب جزیره العرب
زندگی می کردند. آنان از نظر قدرت
جسمانی، تمکن مالی و تمدن مادی
کم نظیر بودند و قصرهای زیبا و
قلعه های محکم می ساختند؛ به ویژه بر
مکانهای مرتفع، بناهایی برپا می کردند،
که نشانه قدرت و وسیله خودنمایی
بود. آنها مردمانی خشن و جنگجو
بودند و این قدرت ظاهری، آنها را
سخت مغرور کرده بود؛ چنان که خود
را جمعیتی شکست ناپذیر و برتر از
همه می پنداشتند و به همین دلیل در
برابر خدا و پیامبرشان هود به طغیان،
سرکشی، تکذیب و انکار برخاستند.

۲. فقر فرهنگی و وابستگی فکری

گاهی افزون بر استعمارگران،
خود مستضعفان نیز در تقویت
استکبار نقش دارند و به تبلیغات،
دسیسه ها و تهاجم فرهنگی مستکبران
پاسخ مثبت می دهند و از آنها پیروی
می کنند: «فَیَقولُ الضُّعَفؤُا لِلَّذینَ استَکبَرُوا
اِنّا کُنّا لَکُم تَبَعًا… .»؛ «ضعیفان به
مستکبران می گویند: ما پیرو شما
بودیم… .»

آیات ۳۱ ـ ۳۳ سبأ و ۲۱ ابراهیم
حاکی از دسیسه های شبانه روزی
مستکبران برای القای اندیشه های خود
به مستضعفان و تشویق آنان به پیروی
از خود و همچنین بیان کننده پیروی
مستضعفان از آنان به سبب ضعف
فرهنگی است که در اغلب موارد با
ضعف اقتصادی و نظامی نیز توأم
است.

استضعافی که این گونه ایجاد شده
است، دست کمی از استکبار ندارد و
چنین مستضعفانی در گمراهی و
عذاب اخروی با مستکبران همراه و
همگام اند: «…ولَو تَری إِذِ الظّلِمونَ
مَوقُوفُونَ عِندَ رَبِّهِم یَرجِعُ بَعضُهُم اِلی بَعض
القَولَ یَقولُ الَّذینَ استُضعِفوا لِلَّذینَ استَکبَروا
لَولا أَنْتُمْ لَکُنّا مُؤمِنین * قالَ الَّذینَ استَکبَروا
لِلَّذینَ استُضعِفُوا أَنَحنُ صَدَدنکُم عَنِ الهُدی
بَعدَ اِذ جاءَکُم بَل کُنتُم مُجرِمین * وقالَ الَّذینَ
استُضعِفوا لِلَّذینَ استَکبَروا بَل مَکرُ الَّیلِ
والنَّهارِ اِذ تَأمُرونَنا اَن نَکفُرَ بِاللّهِ ونَجعَلَ لَهُ
اَندادًا واَسَرُّوا النَّدامَهَ لَمّا رَاَوُا العَذابَ وجَعَلنَا
الاَغللَ فی اَعناقِ الَّذینَ کَفَروا هَل یُجزَونَ اِلاّ
ما کانوا یَعمَلون.»؛ «… و اگر ببینی
هنگامی که این ستمگران در پیشگاه
پروردگارشان [برای حساب و جزا[
نگه داشته شده اند، در حالی که هر کدام
گناه خود را به گردن دیگری می اندازد
[از وضع آنها تعجب می کنی]!
مستضعفان به مستکبران می گویند: اگر
شما نبودید ما مؤمن بودیم. مستکبران
به مستضعفان پاسخ می دهند: آیا ما شما
را از هدایت بازداشتیم بعد از آنکه به
سراغ شما آمد [و آن را به خوبی
دریافتید]؟! بلکه شما خود مجرم
بودید. و مستضعفان به مستکبران
می گویند: وسوسه های فریبکارانه شما
در شب و روز [مایه گمراهی ما شد]،
هنگامی که به ما دستور می دادید که به
خداوند کافر شویم و همتایانی برای او
قرار دهیم. و آنان هنگامی که عذاب را
می بینند پشیمانی خود را پنهان می کنند
[تا بیش تر رسوا نشوند]. و ما غل و
زنجیر در گردن کافران می نهیم؛ آیا جز
آنچه عمل می کردند به آنها جزا داده
می شود؟!»

در این آیات، مستضعفان در
قیامت با خطاب به مستکبران، آنان را
سبب بی ایمانی خود می دانند و
می گویند: «شما با دسیسه های
شبانه روزی، ما را به کفر به خداوند
وادار کردید.» مستکبران در قالب
ا