پاورپوینت کامل شیوه مناظره در مناظرات امام هشتم علیه السلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شیوه مناظره در مناظرات امام هشتم علیه السلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شیوه مناظره در مناظرات امام هشتم علیه السلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شیوه مناظره در مناظرات امام هشتم علیه السلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

یکی از شیوه های هدایتی امامان
شیعه، مناظره و احتجاج با مخالفان
بوده است؛ از اینرو تک تک امامان
معصوم علیهم السلام این شیوه را داشته اند.

در این مقاله، نکته هایی از شیوه
مناظره حضرت رضا علیه السلام و
برخوردهای ایشان با مخالفان و مکتبها
و مذهبهای مختلف، مطرح خواهد
شد، به این امید که راهگشای مبلّغان
گرامی در مناظرات باشد.

الف. میدان دادن به طرف مقابل

در جلسه مهمی که تمام سران
ادیان و مذاهب حضور داشتند، یکی از
مسائلی که کاملاً حضرت رضا علیه السلام
رعایت کرد، میدان دادن به طرفهای
مقابل بود. هرگز حضرت در مناظره،
حالت تهاجمی نگرفت و شروع به
پرسش نکرد؛ بلکه با حوصله فراوان به
مخالفان میدان داد تا اگر خواستند،
پیشقدم شوند. به این سبب، به رأس
الجالوت، پیشوای بزرگ یهودیان
فرمود: «تَسْأَلُنی اَوْ اَسْأَلُکَ؟ فَقالَ بَلْ اَسأُلُکَ
وَ لَسْتُ اَقْبَلُ مِنْکَ حَجّهً اِلاّ مِنَ التَّوْراهِ اَوْ مِنَ
الْاِنْجیلِ اَو مِن زَبُورِ داوُدَ اَوْ مافِی صُحُفِ
اِبْراهیمَ وَ مُوسی؛ از من می پرسی و یا من
از تو بپرسم؟ رأس الجالوت گفت: من
از تو می پرسم؛ ولی هیچ دلیلی را از تو
نمی پذیرم؛ مگر اینکه در تورات یا
انجیل یا زبور داوود یا صحف ابراهیم
و موسی باشد.»

حضرت با اینکه از اوّل به او میدان
داد، در مرحله بعدی نیز از پیشنهاد او
کاملاً استقبال کرد و در واقع، میدان را
بر او بازتر کرد؛ بر عکس، خصم عرصه
را بر حضرت ضیق تر کرد و گفت که
فقط از منابع مورد قبول خودش
حجت می پذیرد با این حال، حضرت
به گرمی پذیرفت و فرمود: «لَا تَقْبَلْ مِنِّی
حُجَّهً إِلَّا بِمَا تَنْطِقُ بِهِ التَّوْرَاهُ عَلَی لِسَانِ مُوسَی
بْنِ عِمْرَانَ علیهماالسلام وَ الْإِنْجِیلُ عَلَی لِسَانِ عِیسَی بْنِ
مَرْیَمَ علیهاالسلام وَ الزَّبُورُ عَلَی لِسَانِ دَاوُدَ علیه السلام ؛
دلیلی از من نپذیر؛ مگر آنچه از تورات
که بر زبان موسی بن عمران و آنچه از
انجیل که بر زبان عیسی بن مریم و
آنچه از زبور که بر زبان داوود آمده
است.»

ب. اعطای آزادی کامل به مخالفان

ممکن است به افراد در آغاز
مباحثه میدان داده شود؛ ولی در
پرسشها محدودیت ایجاد شود و به
آنها اجازه پرسش در حیطه خاص داده
نشود؛ اما حضرت ثامن الحجج علیه السلام
کاملاً به مخالف خود آزادی داد و به او
اعلام کرد که هر چه می خواهد بپرسد.
اکنون به یک نمونه در این باره توجّه
شود:

آن حضرت به جاثلیق، پیشوای
بزرگ مسیحیان فرمود: «یا جاثَلیقُ! سَلْ
عَمَّا بَدَا لَک؛ ای جاثلیق! از آنچه برایت
ظاهر می شود (و آنچه می خواهی)
بپرس.»

البته این گونه آزادی قائل شدن
برای رقیب، از هر کسی بر نمی آید.
انسانهای آگاه چون امامان معصوم و
آنها که به علم بی نهایت الهی وصل اند،
می توانند چنین مطلبی را شجاعانه
اعلام کنند؛ اما دیگرانی که مناظره
می کنند دست کم در حیطه بحث مورد
نظر باید آگاهی و تسلّط کامل داشته
باشند و گرنه نباید به مناظره و احتجاج
تن دهند.

ج. انصاف

در مناظره و احتجاج باید طرفین
از مرز انصاف و عدالت خارج نشوند و
تنها به فکر غلبه و پیروزی از هر راهی
نباشند.

حضرت رضا علیه السلام سخت بر این
مسئله تکیه داشت و تلاش می کرد، هم
طرف مقابل و هم خود از حَدّ انصاف
خارج نشود.

عمران صابی بعد از اینکه امام
هشتم علیه السلام اعلان کرد هر کس هر
پرسشی دارد بپرسد، برخاست و گفت:
«ای عالم مردم! اگر شما [مردم را[
دعوت به پرسش نکرده بودی، من
اقدام به پرسش نمی کردم.» حضرت
فرمود: «اگر در بین جمعیت، عمران
صابی باشد، تو همانی؟»

عرض کرد: «آری، من همانم.» آن
گاه حضرت، یکی از مهم ترین شرایط
مناظره را بیان کرد و فرمود: «سَلْ یا
عُمْرانُ وَ عَلَیْکَ بِالنِّعْمَهِ وَ اِیّاکَ وَالْخَطَلَ
وَالْجَوْرَ؛ ای عمران! بپرس و بر تو لازم
است که انصاف به خرج دهی و از
مغالطه کاری و ستمگری پرهیز کنی.»

محمد بن عبدالله خراسانی خادم
حضرت علیه السلام می گوید: مردی از زنادقه
بر امام رضا علیه السلام وارد شد؛ در حالی که
گروهی نزد حضرت بودند. حضرت
ابوالحسن علیه السلام فرمود: «آیا این گونه
نمی بینی اگر سخن، سخن شما باشد (و
خدا و قیامتی در کار نباشد) ـ در حالی
که او (خدا) چنان که شما می گویید
نیست ـ آیا این گونه نیست که ما و شما
از نظر راه یکسان هستیم و روزه گرفتن
و نماز خواندن به ما ضرر نمی رساند.»
پس او ساکت شد. آن گاه حضرت ادامه
داد و فرمود: «اگر سخن، سخن ما باشد
– و او همان گونه باشد که ما می گوییم،
آیا شما هلاک نشده اید و ما نجات
نیافته ایم؟»

د. با حوصله برخورد کردن

در مناظرات، ممکن است گاهی
خصم از مرز ادب خارج شود؛ از اینرو
لازم است مدافعان اسلام با صبر و
حوصله، طرف مقابل را رام کنند. ثامن
الحجج علیه السلام در مناظره خویش از این
ویژگی نیز به خوبی استفاده کرده و
هرگز برخورد نامناسب طرف مقابل،
باعث نشده است که از مرز حق و
اعتدال خارج شود؛ بلکه با حوصله
تمام و با منطق قوی، طرف را به تسلیم
واداشته است.

ابن ابی نجران و صفوان هر دو
نقل کرده اند که «حسین بن قِیاما» از
رؤسای واقفیه (و هفت امامیها) از ما
درخواست کرد که اجازه بگیریم
خدمت امام رضا علیه السلام برسد. ما هم
اجازه گرفتیم. وقتی نزد امام رسید، بی
ادبانه گفت: «تو امامی؟» حضرت
فرمود: «آری.» گفت: «به راستی من
خدا را شاهد می گیرم که تو امام
نیستی.»

حضرت بدون آنکه ناراحت
شود، مدتی طولانی به زمین خیره شد؛
آن گاه به حسین رو کرد و فرمود: «چه
کسی به تو تعلیم داده و گفته است که
من امام نیستم.» گفت: «از امام
صادق علیه السلام روایت شده است که امام
عقیم نیست؛ ولی تو به این سن (بالا)
رسیده ای و هنوز فرزندی نداری.»
راوی می گوید: «حضرت رضا علیه السلام باز
سر به زیر انداخت و بیش تر از قبل به
زمین خیره شد.» آن گاه سربرداشت و
فرمود: «اِنّی اُشْهِدُ اللّه َ اَنَّهُ لایَمْضیِ الاَْیّامُ وَ
اللَّیالی حَتّی یَرْزُقَنِی اللّه ُ وَلَدا مِنّی؛ خدا را
شاهد می گیرم که شب و روزهای
[زیادی] نخواهد گذشت؛ مگر آنکه
خداوند، فرزندی را روزی من
می کند.» عبدالرحمان بن ابی نجران
می گوید: «از روزی که حضرت آن
سخن را گفت، شماره کردم. کم تر از
یکسال گذشت، سپس خداوند،
ابوجعفر «جواد علیه السلام » را به او عنایت
فرمود.»

راستی دقت در این برخورد و
مناظره به خوبی نشان می دهد که تا چه
حد امام رضا علیه السلام در برخوردها
حوصله به خرج می داد و هرگز بی
ادبی طرف، باعث نمی شد که حضرت
نیز تند برخورد کند.

ه . استفاده از مقبولات خصم

باید در مناظره با هر گروهی،
علاوه بر براهین عقلی از دلایلی
استفاده شود که مورد قبول و پذیرش
طرف است. حضرت رضا علیه السلام این
اصل را به شایستگی مراعات کرد؛ با
مسیحیان از طریق تورات و انجیل، با
یهودیان از طریق تورات و… استدلال
کرد. اکنون نمونه های ذیل را در این
باره مرور می کنیم:

۱. حسن بن محمد نوفلی
می گوید: به حضرت خبر دادم، مأمون،
اصحاب ادیان و مذاهب را جمع کرده
و از شما دعوت نموده است که با آنان
مناظره کنی. حضرت فرمود: «می دانی
که مأمون چه زمانی از این عملش
پشیمان می شود؟ زمانی که
احتجاجهای من را با اهل تورات، با
توراتشان و با اهل انجیل با انجیلشان،
و با اهل زبور با زبورشان و بر صابئین
با عبرانیشان و بر طرفداران هربذه با
فارستیشان و… بشنود.»

این جملات نشان می دهد که
حضرت با هر گروه با دلایلی استدلال
و استناد کرده که صد در صد مورد
قبول و پذیرش آنان بوده است.

۲. مأمون به جاثلیق گفت: «این،
پسر عمویم علی، فرزند موسی بن
جعفر از فرزندان فاطمه، دختر پیغمبر
و فرزند ابی طالب است. دوست دارم با
او احتجاج کنی و سخن بگویی و
انصاف دهی.»

جاثلیق گفت: «ای امیرمؤمنان!
چگونه بامردی احتجاج کنم که او با من
احتجاج می کند با کتابی که من منکر آن
هستم و با پیامبری که من به او ایمان
ندارم.»

حضرت رضا علیه السلام فرمود: «ای
مسیحی! اگر من با انجیلت با تو
احتجاج کنم، آیا اقرار می کنی؟»

گفت: «آیا من توان دارم آنچه را
انجیل به آن نطق کرده انکار کنم؟! آری،
به خدا بر خلاف میلم، اقرار می کنم.»
آن گاه حضرت از افرادی که در آنجا
بودند خواست بخشهایی از انجیل را
بخوانند که بر نبوت حضرت
محمد صلی الله علیه و آله دلالت دارد.

رأس الجالوت، قسمتی از سفر
سوم را خواند که به نام محمد صلی الله علیه و آله
تصریح داشت. حضرت به جاثلیق
فرمود: «ای مسیحی! تو را به حق
عیسی و مادرش سوگندت می دهم آیا
متوجه شدی که من به انجیل آگاهم؟»
گفت: «بله.»

همین طور امام هشتم علیه السلام در
برخورد با رأس الجالوت بخشهایی از
تورات را خواند؛ به گونه ای که رأس
الجالوت از تلاوت، بیان و فصاحت او
تعجب کردتا به نام محمد صلی الله علیه و آله رسید،
رأس الجالوت گفت: «آری. این احمد
و ایلیا و دختر احمد و شُبَّر و شُبَیْر
هستند که تفسیرش به عربی محمد و
علی و فاطمه و حسن و حسین
می شود.»

جاثلیق و رأس الجالوت، وقتی از
آگاهی حضرت رضا علیه السلام به تورات و
انجیل آگاه شدند، گفتند: «به خدا قسم،
چیزی برای ما آوردی (و دلیلی اقامه
کردی) که توان رد آن را نداریم؛ مگر
اینکه تورات و انجیل و زبور را انکار
کنیم.»

و. احتجاج با زبان خصم

هر زبان، ظرفیتها و لطافتهایی
دارد که فقط اهل آن، متوجه می شود.
در مناظره ها خوب است کسانی وارد
عرصه شوند که با زبان مقابل، کاملاً
آشنایی داشته باشند و وجود مترجم و
واسطه، خیلی مثمرثمر نیست.

یکی از شیوه های امام هشتم علیه السلام
این بود که با هر کسی مناظره می کرد با
زبان خود او سخن می گفت. شاهد این
ادعا، مطلبی است که نقل می کنیم:

در سفری که حضرت به بصره
داشت، عمرو بن هدّاب به امام
هشتم عل