پاورپوینت کامل معاد جسمانی (۲) ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معاد جسمانی (۲) ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معاد جسمانی (۲) ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معاد جسمانی (۲) ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۶۱

اشاره:

جهت اثبات معاد جسمانی، بخشی از دلایل نقلی را که ایات قرآن کریم است در شماره پیشین بررسی کردیم.

در این شماره دلایل دیگر از جمله دلائل روایی و دلیل عقلی را مطرح می کنیم.

ب. روایات و معاد جسمانی

در این باره روایات فراوانی از پیشوایان معصوم: وارد شده است که هر کدام از آنها دلیل محکمی بر جسمانی بودن معاد است که به سبب اختصار به نمونه هایی از آن اشاره می کنیم :

۱. «رُوِیَ أنّ جَمَاعَهً مِنْ کُفَّارِ قُرَیْشَ مِنْهُمْ اُبَی بْنُ خَلَفِ الْجَمْحِی وَ اَبُو جَهْلٍ وَالْعَاصِی بْنِ وَائِلٍ وَالْوَلیدُ بْنُ الْمُغَیْرَهِ تَکَلَّمُوا فِی ذَلِکَ فَقَالَ لَهُمْ اُبَی بْنُ خَلَفِ الْجَمْحِی: أَلاَ تَرَوْنَ اِلَی مَا یَقُولُ مُحَمَّدٌ اَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ الْاَمْوَاتَ، ثُمَّ قَالَ: وَاللَّاتِ

وَالْعُزَّی لَاُ صَیِّرَنَّ اِلَیْهِ وَلَاُخَصِّمَنَّهُ، وَ اَخَذَ عَظْماً بَالِیاً فَجَعَلَ یفته بِیَدِهِ وَ هُوَ یَقُولُ: یَا مُحَمَّدُ اَتَرَی اللَّهَ یُحْیِی هَذَا بَعْدَ مَا قَدْ رَمَّ؟ قَالَ۹: نَعَمْ وَ یَبْعَثُکَ وَیُدْخِلُکَ جَهَنَّمَ؛[۱] نقل شده که جماعتی از کفّار قریش مانند: ابی ابن خلف جمحی، ابو جهل، عاصی بن وائل و ولید بن مغیره، (یکجا نشسته و درباره حالات پیغمبر اسلام(ص) و پیشرفت آیین پاک آن حضرت با ناراحتی تمام صحبت می کردند و در جستجوی آن بودند که جمله ای از گفتار پیامبر اسلام(ص) را دست آویز قرار دهند و به آن حضرت اعتراض کنند،) در مورد داستان معاد جسمانی می گفتند: ایا ندیدید محمد۹ چه می گوید: خداوند انسان را بعد از مرگ دوباره زنده خواهد کرد؛ آن گاه اُبی بن خلف گفت : قسم به «لات» و «عزّی» که من برای جدال پیش پیغمبر می روم!

پس استخوان پوسیده ای را به دستش گرفت و نزد پیغمبر رفت و گفت: ای محمد۹ آیا فکر می کنی خداوند این استخوانها را پس از پوسیدن و ریز ریز شدن، زنده خواهد کرد؟! حضرت فرمود: بله اینها را زنده می کند و تو را مبعوث می کند و در جهنم داخل می کند.»

این حدیث در شأن نزول آیه ۷۸ سوره شریفه یس است که می فرماید: Gوَ ضَرَبَ لَنَا مَثَلاً وَ نَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَن یُحْیِ الْعِظَمَ وَ هِیَ رَمِیمٌ F؛ و برای ما مثالی زد و آفرینش خود را فراموش کرد و گفت: چه کسی این استخوانها را زنده می کند در حالی که پوسیده است؟!»

تفسیر نور الثقلین[۲] در حدیث دیگر با کمی تفاوت عبارت، در شأن نزول آیه شریفه فوق همین مطلب را آورده است که هر دو مبیّن معاد جسمانی است.

۲. در احتجاج از حضرت صادق(ع) روایت شده است که سؤال کننده ای از آن حضرت پرسید: « آیا روح، بعد از خروج از قالب خود متلاشی می شود و از بین می رود یا باقی می ماند؟» حضرت صادق(ع) فرمود: « آری، روح بعد از خروج از بدن، باقی می ماند تا هنگام نفخه در صور. در این هنگام، تمام چیزها که یکی از آنها روح است فانی می شوند و دیگر نه حاسّه ای هست و نه حسّی و نه محسوسی! پس از آن مدبّر این عالم، اشیا را به صورت اوّلیه بازگشت می دهد؛ همچنان که در ابتدای امر، آنان را ابداع و انشا فرمود و این امر، پس از گذشتن چهارصد سال از نفخه اوّل صور که نفخه ممات است در نفخه حیات انجام می شود.

سؤال کننده پرسید: « چگونه بعث واقع می شود و حال آنکه بدن پوسیده و اجزا و اعضای آن متفرق شده و هر عضوی به جایی رفته است. عضوی از بدن را حیوانات درنده و قسمتی از آن را وحوش و قسمتی دیگر را گیاهان خورده اند و عضوی از آنها خاک شده و از آن خاک دیوارها و بناها ساخته شده است؟!!»

امام صادق(ع) فرموده است: « محققاً آن کسی که در انشای خلق اوّلیه، قدرت داشته است که بدنِ انسان را از هیچ بسازد و او را مصوّر کند، بدون آنکه مثالی قبل از خلقت از او داشته باشد، چنین کسی می تواند و قادر بر این است که این انسان را اعاده و بازگشت دهد، همان گونه که در ابتدا او را از نیست و بدون مثال قبلی، هست و موجود کرده است.»

سؤال کننده عرض می کند: «بیش تر توضیح دهید.» آن حضرت می فرماید: « به درستی که روح پس از خروج از بدن در مکان خود مقیم می شود. روح شخص نیکوکار در روشنی کامل و وسعت، و روح شخص بدکار در تنگنا و ظلمت به سر می برند و بدن، خاک می شود؛ چنان که انسان از خاک خلق شده است. آنچه درّندگان خورده اند و یا تغذیه گیاهان شده است، همگی اینها مجدّداً به خاک برمی گردند که اصل و منشأ او است و نزد آن کسی که مثقال ذرّه ای در ظلمات زمین از او پنهان نیست محفوظ اند (یعنی در آن وقت که بخواهد آنان را مانند اوّل اعاده دهد، از همه آنها و مکان آنها، با خبر است) و قادر است همگی را مانند مرتبه اوّل بازگرداند.»

سپس حضرت صادق(ع) در ادامه می فرماید: «هنگامی که بعث و برانگیختن مردگان می خواهد شروع شود، خداوند بارانی که باران نشور و برانگیختن است بر زمین می باراند. پس همان گونه که کاشفان طلا، طلا را از دل خاک بیرون می آورند و با آب، اجزای ریز طلا را از خاک جدا می کنند، اجزای خاک شده هر بدنی از سایر خاکها که آنها نیز اجزای بدنهای دیگری هستند، جدا و با هم جمع می شوند. پس روح در این هنگام دوباره به اذن خداوند توانا به بدن خاکی و عنصری خود ملحق می شود و به اذن پروردگار، این بدن به همان صورت اوّلیه برمی گردد و هیچ عضوی از اعضای آن نقصان ندارد. پس در این هنگام که مجدّداً به اذن خدا به دنیا آمده است، هیچ چیز را که قبلاً به جا آورده است، نمی تواند منکر شود.»[۳]

حضرت صادق(ع)، در این حدیث، به طور تلویحی به شبهه های اعاده معدوم و آکل و مأکول که از سوی منکران معاد جسمانی مطرح می شود، پاسخ داده است.

۳. «عَنْ عَمَّارِ بْنِ مُوسی ، عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّه ۷ قالَ: سُئِلَ عَنِ الْمَیِّتِ یبْلی جَسَدُهُ؟ قالَ: نِعَمْ، حَتّی لا یَبْقَی لَحْمٌ وَلا عِظْمٌ اِلَّا طِینَتَهُ الَّتِی خُلِقَ مِنْها، فَاِنَّها لا تَبْلی ، تَبْقَی فِی الْقَبْرِ مُسْتَدِیرَهً حَتّی یَخْلُقَ مِنْها کَمَا خَُلِقَ أَوَّلَ مَرَّهٍ؛[۴] از عمّار بن موسی ساباطی، از حضرت امام صادق(ع) نقل شده است که از آن حضرت درباره پوسیدن جسد میت سؤال شد. امام صادق(ع) فرمود: آری [می پوسد]؛ حتّی دیگر گوشتی و استخوانی از او باقی نمی ماند؛ مگر طینت او که از آن طینت، خلق شده است. پس به درستی که طینت او در قبر نمی پوسد تا آنکه دوباره مثل خلقت اولش از همان طینت، خلق [و محشور] شود.»

۴. صفوان بن جمّال از حضرت جعفر بن محمّد۸ نقل می کند که «روزی» رسول خدا (ص) به جبرئیل گفت : « ای جبرئیل! به من نشان بده خداوند تبارک و تعالی، بندگان را در روز قیامت چگونه مبعوث می کند؟» جبرئیل عرض کرد: «ای رسول خدا(ص) الآن نشان می دهم.» سپس با حضرت به سوی مقبره بنی ساعده خارج شدند. جبرئیل آمد بر سر یکی از قبرها ایستاد و به صاحب آن قبر گفت : « به اذن خداوند از قبرت خارج شو.»

پس، از آن قبر، مردی بیرون آمد؛ در حالی که خاک سرش را پاک می کرد و می گفت : « وا حسرتا! وا حسرتا! و او معذب و هلاک بود.»

سپس به او گفت که داخل قبر بشود، پس او به قبرش داخل شد.

سپس به سراغ قبر دیگری رفت و به صاحب آن نیز گفت: « به اذن خدا از قبر برخیز.» پس جوانی در حالی که خاک سرش را پاک می کرد و می گفت: « أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ السَّاعَهَ آتِیَهٌ لا رَیْبَ فِیها وَ أَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ.»[۵] سپس جبرئیل گفت: « ای محمد۹! پروردگار، بندگان را در روز قیامت، این چنین مبعوث می کند.

حدیث شماره ۸ و ۹ بحار الانوار با کمی اختلاف عبارت، مانند حدیث پیشین وارد شده است.[۶]

۲. دیدگاه فیلسوفان و متکلمان

از نظر فیلسوفان و متکلمان شیعه، جسمانی بودن معاد، یک امر مسلم و اجماعی است.

ابن سینا می گوید: «باید دانست معاد همان است که از شرع انور به ما رسیده است و راهی برای اثبات چگونگی آن، جز تصدیق گفتار پیغمبر اسلام(ص) نیست ؛ یعنی معاد برای بدن و جسم انسان است و در روز قیامت، محل رسیدن به خیرات و عذابها همان بدن خواهد بود و نیازی به بحث نیست؛ زیرا در شریعت سیّد و مولای ما محمّد بن عبد اللّه ۹ مفصّل شرح داده و حالات بدن در رسیدن به سعادت و شقاوت بیان شده است.[۷]

نگارنده تجرید الاعتقاد می گوید: «الضَرُورَهُ قاضِیَهٌ بِثُبُوتِ الْجِسْمانِی مِنْ دِینِ النَبِی ۹ مَعَ اِمْکانِه؛[۸] در دین پیغمبر اسلام معاد جسمانی، ضروری است، علاوه بر اینکه امکان هم دارد.»

علامه حلی; در شرح یاقوت می گوید: «اِتَّفَقَ الْمُسْلِمُونَ عَلی اِعادَهِ الْاَجْسادِ خِلافاً لِلْفَلاسَفَه؛[۹] مسلمانان بر خلاف فلاسفه، اتفاق بر این نظر دارند اینکه اجسام بازگردانده می شوند.»

محقق دوانی می گوید: «آنچه از اطلاق کلمات متشرعه فهمیده می شود، همان معاد جسمانی است؛ زیرا معاد جسمانی است که اعتقاد به آن واجب، و منکر آن کافر است و همان حق است؛ به اجماع اهل ملّت سه گانه (یعنی یهود و نصاری و مسلمانان)؛ چون آیات فراوانی در موارد گوناگون به گونه ای غیر قابل تأویل بر آن دلالت دارد.

خلاصه اینکه: معاد جسمانی، عبارت است از اینکه روح به بدن اخروی برگردد، بدنی که طبق شرع و عرف، همین بدن دنیوی باشد و تبدّلات و تغییراتی که از نظر شرع و عرف در دنیا به وحدت بدن ضرر نمی زند و به این واقعیت هم که بدن، دنیوی است، آسیب نمی رساند.»[۱۰]

مرحوم علّامه حلی; در کتاب نهج الحق می گوید: «اِنَّ الْحَشْرَ فِی الْمَعادِ هُوَ لِهذَا الْبَدَنِ الْمَشْهُودِ، هذا اَصْلٌ عَظِیمٌ وَ اِثْباتُهُ مِنْ أَرْکانِ الدِینِ، وَجاحِدُهُ کافِرٌ بِالْاِجْماعِ وَهُوَ اَصْلُ الدِینِ وَ رُکْنِهِ؛[۱۱] حشر در معاد با این بدن مشهود است. این اصل بزرگ و اثبات آن از ارکان دین و منکر آن، به اجماع مسلمانان، کافر است و معاد جسمانی، اصل دین و رکن دین است.»

علّامه مجلسی ; در بحار الانوار می گوید: بدان که قول به معاد جسمانی از اموری است که تمام مسلمانان بر آن اتفاق داشته و از ضروریات دین است و مُنکرش، از شمار مسلمانان خارج است. و ایاتی که در این زمینه است، صراحت دارد و تأویل و برگرداندن آن، معقول نیست. و روایات در این خصوص متواترند به صورتی که رد کردن آنها ممکن ن