پاورپوینت کامل حدیث ولایت (۱) ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حدیث ولایت (۱) ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حدیث ولایت (۱) ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حدیث ولایت (۱) ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

پیامبر اکرم(ص) در طول عمر ۲۳ ساله رسالت خویش، بارها مسئله ولایت و امامت، خلافت و وزارت علی(ع) و دیگر امامان را مطرح کرد که مجموع آنها به بیش از ۷۰ مورد می رسد.

این مقاله بنا دارد این موارد را به ترتیب زمانی و حوادث جانبی مطرح کند. امید که مورد رضایت امیر ولایت و استفاده دوستان قرار گیرد.

خلافت انتصابی یا انتخابی

از مسائلی که در طول تاریخ بعد از رحلت پیامبر(ص) به وجود آمد و بعدها به عنوان مهم ترین امر اختلافی بین شیعه و اهل سنّت نمودار شد، این مسئله است که آیا انتخاب خلیفه و جانشین پیامبر، امری الهی و انتصابی است؟ یا اختیاری و انتخابی توسط غیرخداوند (پیامبر یا مردم و یا اهل حل و عقد و…)؟

به قول یکی از محققان «… اختلاف شیعه و سنّی قبل از هر چیز در این است که آیا امامت، یک مقام دینی و تابع تشریع و نصب الهی، یا یک سلطنت دنیوی و تابع عوامل اجتماعی است؟ شیعیان معتقدند که حتّی شخص پیامبر اکرم(ص) هم نقش استقلالی در تعیین جانشین خود نداشتند؛ بلکه آن را به امر الهی، انجام دادند… .»[۱]

پیامبر اکرم(ص) این آینده نگری را داشت و از روزهای اوّل رسالت خویش به این پرسش تاریخی پاسخ داد که مسئله امامت و خلافت به نصب الهی است و این امر از عهده بشر خارج است. اکنون به نمونه هایی در این زمینه توجه کنید:

۱. گروهی از قبیله «بنی عامر» وارد مکّه شدند. رسول خدا (ص) آیین خود را بر آنها عرضه کرد. آنان حاضر شدند که به وی ایمان بیاورند، مشروط بر اینکه رهبری جامعه، پس از درگذشت پیامبر با آنها باشد. پیامبر اکرم(ص) فرمود:

«اَلْاَمْرُ اِلَی اللَّهِ یَضَعُهُ حَیْثُ یَشَاءُ؛ کار در دست خدا است، آن را هر جا که بخواهد قرار می دهد.»

بیحره بن فراس یکی از بزرگان بنی عامر با تعجب گفت: «ما در راه تو رو در روی قبایل عرب قرار بگیریم و سینه سپر کنیم و آن گاه که خدا تو را پیروز کرد، کار به دست دیگری بیفتد؟ ما نیازی به آیین شما نداریم.»[۲]

۲. نقل شده است که چنین برخورد و پیشنهادی از ناحیه قبیله کنده نیز صورت گرفت و پاسخ پیامبر نیز همان پاسخ بود.[۳]

این پاسخ فرستاده خداوند از دو جهت جالب و در خور توجّه است: نخست، تأکید پیامبر بر اینکه اگر جانشینی او مربوط به خداست، گواه بر انتصابی بودن جانشینی آن حضرت است؛ یعنی این مقام، یک منصب الهی است و در این باره، انتخاب از جانب خدا صورت می گیرد، نه مردم.

نکته دیگر این است که زمامداران بشری با منطق «هدف وسیله را توجیه می کند»، در راه پیشرفتِ خود از هر وسیله ای استفاده می کنند؛ اما خاتم انبیا ۹ در امر تبلیغ و دعوت از ابزار غیراخلاقی سود نجست و با آنکه پذیرش اسلام از سوی یک قبیله بزرگ در آن زمان بسیار مهم بود، حاضر نشد وعده ای بدهد که وفای به آن از عهده او خارج باشد.

۱. اوّلین مورد

نخستین باری که رسول خدا (ص) به خلافت و امامت امیر مؤمنان، علی ۷ تصریح کرد چه زمانی بود؟ جمعی می گویند که بار نخست، این مسئله در «یوم الدار» و «انذار عشیره» تحقق یافت و حال آنکه این درست نیست؛ بلکه نخستین باری که پیامبر اکرم ۹ بر این مسئله تصریح کرد، زمانی بود که حضرت به رسالت مبعوث شد و از غار حرا بیرون آمد .

اکنون به نمونه هایی در این زمینه توجّه شود:

۱. در بحار الانوار از زبان حضرت علی ۷ می خوانیم «وَلَمْ یَجْمَعْ بَیْتٌ وَاحِدٌ یَوْمَئِذٍ فِی الْاِسْلاَمِ غَیْرَ رَسُولِ اللّه وَخَدِیجَهَ وَاَنَا ثَالِثُهُمَا اَرَی نُورَ الْوَحْیِ وَالرِّسَالَهِ وَاَشُمُّ رِیحَ النَّبُوَّهِ وَلَقَدْ سَمِعْتُ رَنَّهَ الشَّیْطَانِ حِیْنَ نَزلَ الْوَحْیُ عَلَیْهِ ۹ فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا هَذِهِ الرَّنَّهُ فَقَالَ هَذَا الشَّیْطَانُ قَدْ اَیِسَ مِنْ عِبَادَتِهِ اِنَّکَ تَسْمَعُ مَا اَسْمَعُ وَتَرَی مَا اَرَی اِلاَّ اَنَّکَ لَسْتَ بِنَبِیٍّ وَلَکِنَّکَ لَوَزِیرٌ وَاِنَّکَ لَعَلَی خَیْرٍ؛[۴] [در آن روزها] در هیچ خانه ای، اسلام راه نیافت، جز خانه رسول خدا (ص) و خدیجه. و من سوّمین آنان بودم، من نور وحی و رسالت را می دیدم و بوی نبّوت را استشمام می کردم. هنگامی که وحی بر پیامبر فرود آمد، ناله شیطان را شنیدم. گفتم: ای رسول خدا! این ناله کیست؟ گفت: شیطان است که از پرستش خویش مأیوس شد و فرمود: علی! تو آنچه را من می شنوم، می شنوی و آنچه را که من می بینم، می بینی؛ جز اینکه تو پیامبر نیستی؛ بلکه وزیر من هستی و به راه خیر می روی.»

این مطلب، هم تصریح دارد که حضرت وزرات دارد و هم می رساند که اموری را می فهمد که جز پیامبر، دیگران متوجّه نمی شوند. همین مضمون در جلد ۱۴ بحار الانوار آمده است. در موارد دیگر نیز حضرت علی ۷ ناله شیطان را شنیده است؛ از جمله: «رَوَی اَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلِ فِی مُسْنَ