پاورپوینت کامل اخلاق و ارزشها در خانواده(گزارشی از جامعه مبلغان کشور (۴)) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق و ارزشها در خانواده(گزارشی از جامعه مبلغان کشور (۴)) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق و ارزشها در خانواده(گزارشی از جامعه مبلغان کشور (۴)) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق و ارزشها در خانواده(گزارشی از جامعه مبلغان کشور (۴)) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۸۳

در هفتمین گردهمایی جامعه مبلغان کشور، مسئله سقوط اخلاق و ارزشها در خانواده و راههای حل این معضل مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت. در این جلسه که حضرت آیت الله مقتدایی، مدیر محترم حوزه های علمیه نیز حضور داشتند، حجت الاسلام والمسلمین نبوی، معاون تبلیغ و آموزشهای کاربردی حوزه های علمیه، ضمن طرح بحث گفتند: «این جلسات از جهات مختلف مفید و مؤثر است؛ زیرا اولاً برای خود اعضا حائز اهمیت است و از نظرات یکدیگر بهره مند می شوند و انس و الفت بیش تری بین آنها برقرار می شود و ثانیاً مباحثی که مطرح می کنند، می تواند از طریق مجله مبلّغان در اختیار مبلغان کشور قرار گیرد.»

پس از بیانات معاون محترم تبلیغ حوزه، هر یک از مبلغان و اساتید گرامی درباره موضوع جلسه به اظهارنظر پرداختند و در پایان جلسه، مدیر محترم حوزه های علمیه بیاناتی ایراد فرمودند. خلاصه برخی از بیانات و نظریه های اساتید و مبلغان گرامی را در ذیل می آوریم:

حجت الاسلام والمسلمین ماندگاری

به نظر می رسد در تحکیم ارزشهای خانواده، اگر از نگاه دین در سه محور درست بحث نشود، قطعاً ما به نتیجه درستی نمی رسیم. یکی از بزرگ ترین مشکلات ما این است که در مباحث خانواده و در کل مباحثی که مربوط به تقویت دین است، نگاه گزینشی می کنیم، نه نگاه نظام مند.

در بحث خانواده، اولاً شکل گیری خانواده باید دینی باشد؛ وگرنه طبیعتاً تحکیم ارزشها در آن صورت نمی گیرد و «خشت اول چون نهد معمار کج/تا ثریا می رود دیوار کج.» تا ازدواج با آموزه های دینی اجرا نشود، ما مشکل خواهیم داشت. در ازدواج – که شکل گیری خانواده است – سه مشکل اساسی وجود دارد که باید در تبلیغ به آن پرداخته شود:

۱. سن ازدواج.

۲. هزینه ازدواج و فرایند پولی که در ازدواج، مهریه و … وجود دارد.

۳. فرهنگ ازدواج و آداب و سننی که در آن وجود دارد.

دوم، روابط داخل خانواده است. عمده ترین آموزه اسلام در این باره این است که رابطه مرد با زن باید بر اساس محبت و رابطه زن با مرد بر اساس اطاعت و حفظ اقتدار باشد. در شرایط فعلی روابط زن و شوهر، یا والدین و فرزندان و حتی فرزندان با یکدیگر، با نظام دینی مورد توجه قرار نمی گیرد و فقط گاهی تذکراتی اخلاقی روی منبر گفته می شود.

گاهی مستمعین می گویند: منبریها اغلب حق والدین بر فرزندان را می گویند؛ اما حق فرزندان بر والدین را کم بیان می کنند. وقتی بحث والدین و فرزندان را می خواهم بگویم، این لطیفه را نیز بیان می کنم که: بچه ای پدرش را اذیت می کرد، پدرش گفت: اذیتم نکن، و الاّ عاقت می کنم، بچه گفت: من هم عوقت می کنم. گفت: عوق چیست؟ گفت: هرکس مرا دید، می گوید: بر پدر و مادرش لعنت.»

روابط در خانواده سه بخش دارد: زن و شوهر، والدین و فرزندان و فرزندان با یکدیگر که در هرکدامشان شاخصهای دینی را خیلی جالب می شود بیان کرد. به عنوان مثال: در رابطه فرزندان با پدر و مادر – به اندازه ای که من گشتم – روایات سه شاخص را خیلی مورد توجه قرار داده اند: ادب و احترام، اطاعت، و خدمت. همه بحثها را می توان در این سه محور خیلی زیبا بیان کرد.

بحث سوم، محصول خانواده است که به تربیت مربوط می شود. من از فصل چهارم کتاب «فاطمه بانوی نمونه اسلام» نوشته ایت الله امینی الهام گرفتم و گفتم: اساس تربیت فاطمی در خانواده براساس پنج تنظیم است. تربیت را تنظیم معنا کردیم و گفتیم: تربیت یعنی تنظیم. زیادی هرچیزی بد است، کمبودش نیز مشکل ایجاد می کند. اگر این پنج تنظیم را در محصول خانواده مورد توجه قرار دهیم، قطعاً خیلی از ارزشها را در خانواده می بینیم. این پنج تنظیم عبارت اند از:

۱. تنظیم محبت.

۲. تنظیم شخصیت.

۳. تنظیم ظاهر و باطن – که در آنجا به تقوا اشاره می شود. – یعنی ایمان و عمل با هم تنظیم گردد.

۴. تنظیم روابط که احترام متقابل، احترام به یکدیگر و… است.

۵. تنظیم سرمایه ها. مثلاً مدیریت زمان را در آنجا بیان می فرمایند.

به نظر می رسد اگر بخواهیم ارزشها در خانواده تحکیم یابد، در این سه فصل: «شکل گیری خانواده که بحث ازدواج است، روابط خانواده که خود دارای سه محور است و محصول خانواده که نتیجه تربیت است.» ودر پنج تنظیم، باید با آموزه های اسلامی بیان شود. که در این صورت ما خانواده ای اسلامی را ساخته ایم. اگر در این سه بخش، ارزشهای خانواده مورد توجه بزرگواران قرار بگیرد، بسیار خوب است.

ماه رمضان در پیش است؛ زیباترین فرصت برای مباحث تربیتی، همین ماه است. اگر بحث خانواده را در این سه بخش، برای مردم بیان کنیم و کلی گویی نکنیم خیلی مؤثر است. من عنوان این بحث را «مدیریت دینی در زندگی» می گذارم؛ مدیریت دینی در شکل گیری زندگی، مدیریت دینی در روابط زندگی و مدیریت دینی در تربیت.

حجت الاسلام والمسلمین صالحی خوانساری

اولاً: اگر اخلاق و ارزشهای خانواده سقوط کرده است، باید علت سقوط را بفهمیم؛ زیرا هیچ وقت تصمیم بدون تشخیص، و اراده بدون شناخت امکان پذیر نیست.

ثانیاً: بنده معتقدم پدر، مادر، همسر، دختر، و پسر، همدیگر را خوب نمی شناسند. اگر جایگاه هرکدام در خانه شناخته شد، قطعاً به صواب به یکدیگر نزدیک خواهند شد. ۴۰ سال قبل در تهران در تاکسی نشسته بودم. یکی از دختران رضاشاه درباره حقوق زن، عدم تساوی حقوق زن با مرد و اینکه زن به حقش نرسیده است، از طریق رادیو بحث می کرد.گفت: ۳۰ سال قبل حق زن ایرانی داده شد. به عقب – تاریخ -برگشتم، دیدم که قصه کشف حجاب پدرش را می گوید. او کشف حجاب پدرش نسبت به ناموس ایران را احقاق حق زن ایرانی می داند. ما باید از بیان معصومین: جایگاه اعضای خانواده را بشناسیم و بفهمیم و بعد به مردم هم بگوییم.

در «ثواب الاعمال» مرحوم صدوق روایت بسیار جالبی درباره جایگاه اعضای خانواده دیدم که خیلی حیرت آور است. واقعاً پدر و مادرها می فهمند دخترشان یعنی که؟ یعنی چه؟ جایگاه دختر را می دانند؟ نمی دانند. جایگاه پسر را می دانند؟ نمی دانند. پسر و دختر جایگاه پدر و مادر را می دانند؟ نمی دانند. پدر نسبت به همسرش، نسبت به مادر خانه؟ در آن روایت امام صادق (ع) فرمود: «اَلْبَناتُ حَسَناتٌ وَ الْبَنُونَ نِعَمٌ وَ الْحَسَنَهُ یُثَابُ عَلَیها وَ النِّعْمَهُ یُسْئَلُ عَنْها»، اگر پدر و مادر، دختر را به منزله حسنه ای مثل تلاوت قرآن و نماز شب نگاه کنند، می فهمند چگونه با او تعامل داشته باشند و همچنین پسر را که نعمت است.

بنده معتقدم در خانواده ها شناخت نیست. اگر بنده دهه ای را منبر بروم، کما اینکه این کار را کرده ام، یک شب فقط درباره جایگاه پدر در خانواده صحبت می کنم. یک شب فقط درباره عزت مادر، حقوق و اولویتش. یک شب درباره همسر «خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجً» یک شب درباره جایگاه دختر، یک شب جایگاه پسر. اگر واقعاً ما تصمیم بگیریم به مردم نسبت به حقوقش، حریمش، بدهکاریش و بستانکاریشان شناخت بدهیم، تا حد زیادی مشکل حل می شود. وقتی شناخت بالا رفت، قطعاً تصمیم گیری درست تر می شود. خانواده ها به هم نزدیک می شوند و حریم همدیگر را حفظ می کنند. همیشه تصمیم، فرع بر تشخیص است و اراده و عزم، فرع بر شناخت. وقتی شناخت در جامعه نیست، حقوق و ارزشها سقوط می کند.

حجت الاسلام و المسلمین مقدسیان

من علاوه بر تأیید صحبتهای جناب آقای خوانساری، عرض می کنم که:

۱. علت اصلی سقوط ارزشها در جامعه، ضعف ایمان در خانواده است. آنجایی که ایمان قوی تر است، این مسائل وجود ندارد. متأسفانه حلقه گمشده جامعه ما «ایمان» است.

۲. در خانواده ها دو چیز فراموش شده است: یکی اینکه احکام را بیان نمی کنیم و احکام در خانواده ها نیست. آنجایی که می بینیم سقوط است، اصلاً به رساله عملیه مراجعه نمی کنند و مسائل را اشتباه عمل می کنند و دیگر اینکه احادیث را توضیح نمی دهیم. احادیث اخلاقی و نکاتی که جناب آقای صالحی نیز فرمودند. و بعد هم عملیاتی کردنشان.

۳. نکته ای که جناب آقای ماندگاری، در بحث ماه رمضان فرمودند، از حالا باید برایش فکر و برنامه ریزی شود که منابع چطوری بیان شود؛ بحث احکام و اخلاق خانواده و… چگونه به مخاطب منتقل شود؟

۴. حکومت در اختیار ماست؛ ولی متأسفانه این را فراموش کرده ایم، و فکر می کنیم تافته جدا بافته و از حکومت جدا هستیم. باید به حکومت توصیه کنیم و از آن بخواهیم که تبلیغات دینی را از طریق تلویزیون، تبلیغات خیابانی و … انجام دهد. به عنوان نمونه: بیلبوردهای تبلیغاتی الی ماشاءالله وجود دارد؛ اما نوشته هایی که موجب تبلیغ دین شود، بر روی آنها بسیار اندک مشاهده می شود. روی این بیلبوردهای تبلیغاتی می شود یک حدیث دینی زد. این حدیث در جامعه اثر می گذارد و اثرش را در خانواده خواهد گذاشت. تلویزیون نیز باید در اختیار تبلیغ دین باشد و اگر درباره خانواده فیلم ساخته می شود، دینی باشد. گاهی در فیلمهایی که ساخته می شود، علناً دوست پسر و دوست دختر داشتن به رسمیت شناخته می شود و خانواده ها از آنها پذیرایی و استقبال می کنند.

حریم شکنیهای پدر و مادر که در فیلمها مشاهده می شود، اثرات منفی خود را به جای خواهد گذاشت. اگر یک برنامه ریزی جامع برای بیان احکام انجام شود و احکام در خانواده ها رسوخ کند؛ چه از طریق تلویزیون و چه در تبلیغات خیابانی و بعد هم منابر، تا حد زیادی مشکلات حل می شود.

حجت الاسلام و المسلمین صمدی

بنده نیز فکر می کنم عامل بسیار مؤثر در سقوط اخلاقی و ارزشها در خانواده، دور افتادن از آموزه های دینی است که اگر واقعاً به آنچه مکتب اسلام به طور صریح و واضح در همه امور و مسائل برای ما بیان کرده، توجه کنیم و در جامعه، به خصوص زندگی خانوادگی پیاده شود، یقیناً این سقوط ارزشها و اخلاق را در نظام خانواده شاهد نخواهیم بود. وقتی ما به مکتب اسلام نگاه می کنیم، می بینیم علی رغم اینکه در اصل ازدواج به سهولت و آسانگیری بسیار سفارش کرده است؛ چه نسبت به مهریه و چه نسبت به مسائل زندگی؛ اما در مسائل اعتقادی، دینی و اخلاقی سختگیری خیلی شدیدی دارد و در آن روایت معروف «إیَّاکُمْ وَ خَضْرَاءَ الْدَّمَن»، وقتی درباره خضراء الدمن سؤال می کنند، حضرت رسول۹ می فرمایند: «اَلْمَرأَهُ الْحُسْنَی فِی مَنْبَتِ السّوءِ». اگر از اوّل؛ چه مردی که می خواهد همسر انتخاب کند و چه زن، روی این مسئله اهمیت ندهند، قطعاً مسائل و مشکلات بعدی به وجود خواهد آمد. اگر زنی فرهنگ دینی در وجودش نباشد، اعتقادات دینی اش ضعیف باشد، اخلاقش اسلامی نباشد، روی زندگی و بچه هایش تأثیر زیادی خواهد گذاشت که در این زمینه روایات فراوان است.

تأثیر غذای حرام در زندگی، یکی از مسائل بسیار مهم است. این جریان را همه عزیزان مستحضر هستند که مرحوم حاج شیخ فضل ا… نوری در نجف اشرف (البته با کمی اختلاف در نقل) خانه ای اجاره کردند یا خریدند و بعد از مدتی متوجه می شوند که همسایه این خانه یک یهودی است. خواهرش فرزند ایشان را بغل می کند و بیرون می آید، بچه گریه می کند، زن همسایه می گوید: چرا گریه می کند؟ می گوید: بچه گرسنه است، و زن یهودی او را شیر می دهد. وقتی حاج شیخ فضل ا… نوری می آیند و این جریان را متوجه می شوند، بسیار افسرده و ناراحت می شوند و نقل می کنند که انگشت در حلق بچه می زد تا شیری که خورده بود از معده اش خارج شود. در عین حال وقتی برای ایشان نقل می کنند که فرزند شما چنین عقیده و افکاری دارد، ایشان می فرماید: تأثیر همان یکی دو ساعت شیری است که در شکم بچه مانده بوده و در نهایت نیز فرزند شیخ عاقبت بدی پیدا کرد.

نکته سوم، عدم پرهیز از محرمات است. روایتی است از امام صادق(ع) که می فرمایند: «اگر در خانه ای چهل روز صدای ساز و آواز و موسیقی باشد و مرد این خانه هم بشنود و جلوگیری نکند، شیطان در تمام اعضای مرد خانه می دمد و چنان او را بی غیرت می کند که اگر مردی به سراغ همسرش بیاید، به غیرتش بر نمی خورد.»

ممکن است بعضی افراد در جامعه اهمیت ندهند که صدای موسیقی چه مشکلی ایجاد می کند؛ ولی تأثیرات آن زیاد است.

مسئله چهارم، تربیت فرزندان از دوران کودکی است. یکی از چیزهایی که متأسفانه الان در جامعه، حتی در بین متدینها دیده می شود، این است که پدر خودش متدین، مذهبی، مسجدی، اهل نماز و در صف اوّل جماعت است، همسرش محجبه و متدینه است؛ ولی فرزند را تا دو سه سال بعد از سن تکلیف هنوز وادار نکرده اند که حجاب اسلامی را رعایت کند. فرزند را یک مرتبه نمی شود اجبار کرد و گفت: از فردا حتماً باید چادر بپوشی! اینکه در روایات سفارش شده است که فرزندانتان را از ۶ سالگی به نماز وادار کنید، به خاطر این است که اگر او را از بچگی به سمت تربیتهای دینی کشاندیم، با تربیت دینی بار می آید.

مسئله پنجم، ارتباط با مجالس و محافل مذهبی است. وضعیت فرهنگی و اخلاقی شهرهایی که در آنها جلسات مذهبی بیش تر است و مردم با این مجالس و محافل ارتباط دارند، به مراتب از شهرهایی که چنین مجالس و محافلی ندارند یا کم دارند بهتر است؛ چه در مسائل خانوادگی، چه مسائل اجتماعی و چه مسائل مختلف دیگر. ارتباط با این مجالس نیز می تواند در این جهت نقش مؤثر و مثبتی داشته باشد و عدم یا ضعف آن می تواند در سقوط ارزشهای اخلاقی مؤثر باشد؛ به خصوص در مسائل خانوادگی.

حجت الاسلام و المسلمین واضحی

به نظر می رسد که بخشی از علل سقوط ارزشها در خانواده بر می گردد به اینکه ارزشها را برای خانواده ها خوب تعریف نکرده ایم؛ یعنی گاهی بعضی ضد ارزش را در خانواده ارزش یا یک ارزش را ضد ارزش می دانند؛ چون تفکرشان نسبت به تعریف ارزش معلوم نیست؛ لذا دچار سقوط اخلاقی می شوند. هم خود ارزش را نمی تواند تعریف کند و هم نمی داند متولی تعیین ارزش و ضد ارزش در جامعه کیست؟

خیلی وقتها خانواده ها بر اساس عقل خودشان تشخیص می دهند که فلان عمل ارزش است و حال آنکه ارزش نیست و یا فقط از کسی شنیده که این ارزش است، یا به صورت آبا و اجدادی یا از بخشی از جامعه که تعیین ارزش و ضد ارزش به او مربوط نیست، چنین چیزی را به دست آورده است. ارزش یا باید به مبانی عقلی برگردد و یا به دین و شرع. گاهی عقل می تواند تشخیص دهد که فلان چیز ارزش یا ضد ارزش است؛ مثل مزاحمت برای دیگران که ضد ارزش است؛ اما خیلی از چیزها را عقل نمی تواند تشخیص دهد و خانواده متوجه نیست که این امور مربوط به شرع است، و این دین است که باید ارزشی یا غیر ارزشی بودن یک کار را تعریف کند؛ از اینرو دچار سقوط ارزشها در نظام خانواده می شود.

اگر مبلغین می خواهند به مسئله تحکیم خانواده و رفع سوء اخلاق در آن بپردازند، به نظر می رسد که باید از جایی شروع کنند که ریشه ای باشد و آن این است که اول تعریف کننده و تشخیص دهنده ارزش را در نظام خانواده مشخص کنند که همانا اهل بیت: هستند و نظر آنان امروز از طریق فقاهت و مرجعیت قابل دسترسی است. مردم ارزشهای اخلاقی را باید از فقاهت و دین بگیرند تا بتوانند در زندگیشان جلوی یک سری ضد ارزشها را بگیرند.

برای این مسئله به نظر می رسد که چند راهکار وجود دارد: یکی اینکه ما باید خانواده ها را سوق بدهیم به اینکه ارتباطشان را با علما، مبلغین و روحانیت عمیق تر کنند تا آن ضد ارزشهایی را که در خانواده دارند، به واسطه ارتباط با روحانیت به ارزش تبدیل کنند. دیگر اینکه یک سری روحانیونی تربیت کنیم که نسبت به مسائل خانواده مسلط باشند. الان اگر کسی مباحث خانوادگی را در جامعه مطرح کند، زود رشد می کند؛ زیرا مسائل خانوادگی کم مطرح می شود. اگر یک نفر اندکی در مسائل خانوادگی تخصصی عمل کند، زود چهره شده و مراجعاتش زیاد می شود. این، هم نشان می دهد که مشکل در خانواده ها زیاد است و هم علامت این است که کسانی که اهل تخصص باشند کم هستند. مسائل خانوادگی باید در منابر دقیق بیان شده و عملیاتی شود تا مردم حس کنند که ما داریم به صورت موردی بحث می کنیم. اگر کلی گویی کنیم، مستمع خیلی استفاده نمی کند.

حجت الاسلام والمسلمین صابری اراکی

چند نکته قابل توجه است:

در آن روایت امام صادق(ع) فرمود: «اَلْبَناتُ حَسَناتٌ وَ الْبَنُونَ نِعَمٌ وَ الْحَسَنَهُ یُثَابُ عَلَیها وَ النِّعْمَهُ یُسْئَلُ عَنْها»، اگر پدر و مادر، دختر را به منزله حسنه ای مثل تلاوت قرآن و نماز شب نگاه کنند، می فهمند چگونه با او تعامل داشته باشند و همچنین پسر را که نعمت است.

۱. پایه های تربیت به پدر و مادر بر می گردد. در حدیث نبوی آمده است که: «کُلُّ مَوْلُودٍ یُولَدُ عَلَی الْفِطْرَهِ وَ اِنَّمَا اَبَواهُ یُهَوِّدانِهِ وَ یُنَصِّرانِهِ وَ یُمَجِّسانِهِ».

۲. همه مردم در مساجد و محافل مذهبی حضور پیدا نمی کنند. باید ببینیم احادیث اهل بیت: را چطور می توان در خانواده ها نفوذ داد. خانواده هایی که پای منبرها می آیند، قطعاً از طریق منبر مطالبی به ایشان منتقل می شود؛ ولی برای خانواده ای که با منبر آشنا نیست، چه باید کرد؟ این نکته بسیار مهم و امروز فقرش در جامعه کاملاً مشهود است.

بنده در اینجا راهکاری ارائه می کنم: هرکس بخواهد ازدواج کند، باید به مرکزی مراجعه کند تا معلوم شود که بیماری ژنتیک ندارد. پس از احراز صلاحیت از نظر ژنتیک، باید در کلاسی شرکت کند تا راه جلوگیری از فرزند دار شدن و همین طور راه پیشگیری از امراض خاص را به او یاد دهند. در این کلاسها جزوه ای نیز به آنها داده می شود تا مطالعه کنند.

چه اشکالی دارد که در آن لحظه خاص و حساس شروع زندگی، یک روحانی متخصص و آشنا به مباحث خانواده در چند دقیقه زوجین را با مسائل خاص زندگی از نگاه دین آشنا کند؟

البته لازم است که این روحانی اهل ذوق، عالم و آگاه به مسائل باشد. کسانی که به مسائل خانوادگی آشنا و کارشناس باشند، باید چنین وظیفه ای را انجام دهند. روانشناس غیر متخصص در آیات و روایات نیز فایده ای ندارد. ما روان شناسی را باید از نهج البلاغه و احادیث اهل بیت: یاد بگیریم.

زوجهای جوان معمولاً از دین حرف شنوی دارند؛ اینها که لا ابالی نیستند. همین که فرهنگ ازدواج و سنت نبوی را انتخاب کرده است؛ یعنی قدم در دین گذاشته ما باید دستش را بگیریم و در این کلاس بگوییم: عزیزان! انشاءالله با خدا باشید و معیارهای اخلاقی را تذکر دهیم و بعد به او کتابی معرفی کنیم تا او راهش را بیابد.

مشکل امروز ما این است که بعضی از پدر و مادرها فرهنگ دینی ندارند تا بتوانند فرزندانشان را درست تربیت کنند. به عبارت دیگر، امروز بسیاری از اساتید بی سواد و بدون مدرک، در کرسی تربیت فرزندان قرار گرفته اند. مادری بی ادب می خواهد فرزندی مؤدب تربیت کند. پدری بدون اخلاق می خواهد فرزند با اخلاق تربیت کند. پدر و مادر شیعه اند؛ ولی فرزند از اخلاق اهل بیت : در خانه اش هیچ بویی نمی برد. این فرزند گناهی ندارد. طرح امنیت اجتماعی کار بسیار ارزشمندی است؛ اما چه م