پاورپوینت کامل برنامه های روز معلم در دانشکده ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برنامه های روز معلم در دانشکده ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برنامه های روز معلم در دانشکده ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برنامه های روز معلم در دانشکده ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۳

ایه الله ری شهری رئیس دانشکده علوم حدیث گفت: «ما نباید در تدریس به آنچه که می
دانیم اکتفا کنیم».

وی که در جمع استادان دانشکده علوم حدیث سخن می گفت ضمن گرامیداشت سال روز شهادت
استاد مرتضی مطهری، فرا رسیدن روز معلم را به استادان دانشکده تبریک گفت. رئیس
دانشکده علوم حدیث با اشاره به روایتی از حضرت امام علی (ع) که اگر انسان به نقطه
اصلی علم برسد می فهمد که آنچه می داند در برابر آنچه نمی داند کم است و خودش را
شایسته نام عالم نمی داند افزود: «ما نباید در تدریس به آنچه که می دانیم اکتفا
کنیم».

ایه الله ری شهری افزود: «در تدریس به گونهای برنامهریزی شود که موضوعات هر سال
به دلیل تقویت علمی بتواند برای خودمان و دانشجو بازدهی بیشتری داشته و باید
بتوانیم در روش ها نوسازی داشته باشیم».

اضافه می شود این دیدار به مناسبت گرامیداشت یاد و خاطره استاد شهید مرتضی مطهری و
هفته معلم، عصر چهارشنبه دوازدهم اردیبهشت در دانشکده علوم حدیث (ری) برگزار شد.

همچنین قبل از سخنان رئیس دانشکده، معاون آموزشی و تعدادی از استادان دانشکده در
مورد مسائل آموزشی نظرات خود را بیان کردند.

دانشکده مجازی

استاد و عضو هیئت علمی دانشکده علوم حدیث گفت: «ظلم ستیزی، استکبار ستیزی،
سلطه ناپذیری، محبت، صفا و صمیمیت در دامن مکتب شیعه است».

دکتر محمود واعظی که در مراسم بزرگداشت روز معلم در دانشکده مجازی علوم حدیث سخن
می گفت ضمن گرامیداشت یاد و خاطره عالم فرزانه و معلم شهید ایه الله مطهری از
دانشجویان دانشکده علوم حدیث خواست در جهت یادگیری زبان و علم روز دنیا برای اعتلای
کلمه الله و معارف اهل بیت(ع) تلاش کنند.

وی گفت: «براساس دیدگاه همه نظریه پردازان، اینده جهان در هزاره سوم، نوع درگیری و
چالش بین ملت ها از نوع فرهنگی است و بر این اساس، اینده جهان از آن کسانی است که
علم و دانش را در اختیار دارند».

این استاد دانشکده علوم حدیث همچنین گفت: «نوع قرائتی که از اسلام در ایران اسلامی
در ۲۸ سال قبل عرضه شد نوعی بود که به نتیجه رسید؛ به همین دلیل تمام تهاجمات روی
تفکر و برداشت ایران از دین متمرکز شده است». وی هدف از تأسیس دانشکده علوم حدیث را
هدفی متعالی ذکر کرد و گفت: «این دانشکده قرار است خلائی را در جهان اسلام پر کند و
علوم حدیث و معارف ناب اهل بیت(ع) را احیا کند».

عضو هیئت علمی دانشکده علوم حدیث به دانشجویان دانشکده گفت: «شما باید برای اینده
خود طرح و برنامه داشته باشید، زبان انگلیسی را یاد بگیرید تا بتوانید این همه
معارف غنی اهل بیت(ع) را به جهانیان انتقال دهید».

همچنین در این مراسم دانشجویان دانشکده با خواندن شعر، برگزاری مسابقه حضوری و
اهدای سبد گل به استادان خود از زحمات آنها قدردانی کردند. در بخش پایانی این مراسم
دکتر واعظی درباره مباحث سخنرانی خود به سؤالات حاضران پاسخ گفت.

این مراسم عصر چهارشنبه دوازدهم اردیبهشت در تالار شیخ مفید دانشکده علوم حدیث
برگزار شد.

دانشکده قم

به همین مناسبت، مراسمی در دانشکده علوم حدیث قم با حضور استادان دانشکده برپا
گردید.

در این برنامه، ضمن قدردانی و تشکر از تلاش های استادان، پیشنهادهای آنان به سمع
حاضران رسید. سپس ایه الله ری شهری با تبریک این روز و سپاس از آنان خواستار
برگزاری جلسه های مشابه به منظور استفاده بیشتر از نظرات استادان محترم در جهت
پیشبرد اهداف مؤسسه علمی ـ فرهنگی دارالحدیث، بویژه دانشکده علوم حدیث شد.

در پایان از استادان حاضر در جلسه در ضیافت ناهار پذیرایی شد.

ابعاد معنوی یادگیری

آنچه می خوانید، سخنرانی حجه الاسلام و المسلمین دکتر احمد احمدی از استادان حوزه و
دانشگاه است که در هفته معلم در دانشکده علوم حدیث (ری) بیان کرده اند و اکنون و به
مناسبت دوازدهم اردیبهشت، شهادت استاد مطهری و بزرگداشت معلم در محدّث درج می گردد.

امید است که ابعاد معنوی و اعتقادی فراگیری علم بیش از پیش مورد عنایت همه
دانشجویان و استادان ارجمند قرار گیرد.

درباره تعلیم و تربیت و تأثیر معلم مباحث فراوانی شنیده اید. من به عنوان یک معلم
تقریباً سالمند، که تحصیل و تدریسش در حوزه و دانشگاه بوده و این دو فرهنگ را کمی
تجربه کرده است، بخشی از یافته های خود را خدمت شما عرض می کنم. در این جلسه تنها
دو یا سه مطلب درباره معلم، کار تعلیم و تأثیر معلم بر روحیه شاگرد بیان می کنم.

سؤال مطرح در این باره آن است که آدمی با تعلیم، یعنی با حرف، اثر می پذیرد، یا با
حرف و عمل هر دو؟ ایا تنها حرف زدن وسیله انتقال مفاهیم است، یا با اشاره، با صورت
درهم کشیدن، با لبخند، با تُن صدا، با حرکت، حرکت دست و.. نیز آدمی تأثیر
می پذیرد؟! شما اگر یک نوک پایی به کفش کسی بزنید، توجه دارید چه تأثیری دارد؟ اگر
یک ذره صورت کج کنید، اگر صدایتان را بلند کنید، اگر تُن صدای خود را تغییر دهید،
اگر آرام اشاره کنید، تا این که دستتان را به شدت حرکت دهید، استفاده از این
توانمندی ها برای ابراز مکنونات قلبی و ذهنی بشر است و ساز و کاری است برای بیان
اندیشه به صورت های مختلف.

اما نقش عمل در این بین چیست؟

ایا خطابه و فراوانی خطبه و سخنرانی، انسان را به مقصود می رساند؟ ایا همیشه باید
حرف زد یا سکوت هم می تواند کارساز باشد؟ بسیاری از موارد، سکوت بیان کننده خیلی از
حرف هاست و با سکوت است که می توان پاره ای از مطالب را به برخی از مخاطبان فهماند،
این که می گویند: «جواب ابلهان خاموشی است» یعنی چه؟ این که فردی سخن یک فحاش را با
سکوت پاسخ می گوید و هیچ خم به ابرو نمی آورد، امکان تنبیه و هوشیار شدن فرد
خطاکار را فراهم می سازد؛ بنابراین، تعلیم همه اش با سخن نیست، بلکه با اشاره، با
رمز، با سکوت، دست تکان دادن و با شیوه های مختلف است.

سؤال دیگر این است که ایا خود عمل افراد هم تعلیم است، یا خیر؟ یعنی شما با دیدن
انسان با تقوا ایا از تقوای او تعلیم نمی بینید؟ بی شک پاسخ، مثبت است و معنای
فرمایش گهربار امام صادق(ع): «کونوا دُعاه الناس بغیر السنتکم» نیز همین است. اگر
یک معلم، آدم وقت شناسی است؛ به موقع سر کلاسش حاضر می شود؛ برای کلاس وقت
می گذارد؛ در کلاس، سؤال گزاف و نسنجیده ای مطرح نمی کند، حرمت شاگرد را نگه
می دارد؛ با ملاطفت رفتار می کند و… ایا خود این بدون حرف زدن، تعلیم است یا
نیست؟ به طور قطع شیوه نیکوی معلم، تعلیم است. اگزیستانسیالیست ها می گویند: «هر کس
با هر کاری که می کند، یک قانون وضع می کند». حتی دزد هم وقتی که دزدی می کند، در
واقع یک قانون وضع می کند، اما یک قانون نادرست. معنای فعل یک فاعل این است که من
دارم این کار را انجام می دهم و هر کسی در موقعیت من قرار بگیرد، او هم می تواند
این چنین کاری انجام دهد؛ پس هر کس با عملش در واقع یک قانون وضع می کند.

وقتی بتوان از عمل یک شخص مطلبی آموخت ایا می توان گفت که خود عمل هم کار معلم را
انجام می دهد؟ به دیگر سخن ایا کسی که با عملش کاری انجام می دهد، ایا با آن کار،
بدون آن که سخنی بگوید تعلیمی داده است یا نه؟ پاسخ این سؤال مثبت است؛ چرا که
معلم، چه با حرف و چه با عمل، به هر حال معلم است و مخاطبان خود را آموزش می دهد.

پس هر کس، با عمل هم معلم است و به نظر می اید که در واقع گاهی تعلیم با عمل،
تأثیرش از حرف بیشتر است. وقتی آموزنده، معلمی را می بیند که با گچ و تخته و حرکت
دست و مانند اینها مطلبی را یاد می دهد، آن شخص از آن تصویر بر می دارد و گوش ما
هم، صدا را می شنود. با به هم پیوستن این دو مرکز دستگاه ادراکی مغز، به طور طبیعی
تأثیر گذار می شود و تأثیر این دو با یکدیگر بیش از تأثیر یکی از آنها است. گاهی
انسان سخنی به ذهنش می اید و با تصور الفاظ وضع شده برای آن سخن، به سراغ معانی
نمی رود و گاهی هم معنی به ذهن می اید، و آدم سراغ الفاظ می اید. وقتی با عمل،
تصویر بیشتری برداشته می شود، بی شک ماندگارتر و مؤثرتر است.

ما از ۱۳۳۶ تا ۱۳۵۶، حدود ۲۰ سال از محضر علامه طباطبایی بهره می بردیم و در درس
اسفار و تفسیر و شفا و… شرکت می کردیم، برخی جلسات پنج شنبه و جمعه بود که
خدمتشان می رسیدیم. ایشان خیلی اهل حرف نبود، اما نگاه نافذ و سکوتشان دل ما را
تسخیر می کرد. این سکوت، با آن هیمنه و وقار آن فیلسوف الهی تأثیر می گذاشت.

پس می توان گفت که خود تزکیه با عمل هم یک نوع تعلیم است. در ایه ای از قرآن کریم
«یعلّمهم و یزکّیهم» آمده است و در ایه ای دیگر «یزکّیهم و یعلّمهم». اما اینها همه
به یک واقعیت برمی گردد. آنجا که از تزکیه سخن به میان آمده، یعنی عمل می کنی، یعنی
بچه را این گونه تربیت می کنی، حتی با لالایی، با نگاه، با رفتار.

در داخل یک خانواده وقتی زن و شوهر با هم زندگی توأم با محبت خوبی دارند، روی
فرزندشان نیز تأثیر می گذارد. آنها مستقیم به او نمی گویند: «این طور راست بگو»
بلکه چون در عمل راست گفته اند، او راستگو می شود، یا وقتی مثلاً قول و قراری با
کسی مطرح است، وقتی یکی از اهل خانه به آن دیگری می گوید خِلاف نگویی، این بچه خوب
می فهمد که باید راست گفت. یعنی با عمل او کودک تعلیم می بیند؛ با تزکیه او این
کودک تزکیه می شود. در حقیقت اگر تعلیم و تزکیه هر دو را بررسی بکنیم، خود تزکیه هم
یک نوع تعلیم است و خود تعلیم با عمل هم تعلیم است. لازم نیست فقط با گفتن باشد.

مدتی گشتند با هم متصل

آن به این و این به آن از راه دل

شما فکر می کنید که اگر معلمی، مرتب و منظم باشد تأثیر تربیتی رفتارش از تأثیر
تربیتی درسش کمتر است؟ برای نمونه مرحوم شهید مطهری در ابتدای هر ترم جزوات را
غلط گیری کرده، شسته و رُفته تحویل می داد و یک ساعت تمام تدریس می کرد. ایا خود
این عمل، صرف نظر از محتوای آن تدریس، تأثیرش از سخن گفتن و موعظه بیشتر نبود؟ به
طور قطع بیشتر بود، دادن آن جزوه ها، هدر ندادن وقت تدریس، خواندن غلط ها و اصلاح
آنها و… خیلی تأثیرش بیشتر است. آدمی مطالب را از کتاب ها می تواند بخواند، اما
آنچه استاد در عمل به آدم یاد می دهد، بسیار فراتر و مؤثرتر است. ممکن است انسان
حرف معلم از یادش برود، اما رفتارش و عملش باقی می ماند؛ بنابراین، تزکیه و تعلیم
هر دو به آن نفوذ و آن اثر برمی گردد و گاهی تأثیر عمل به لحاظ همین تصویربرداری و
باقی ماندن آن صورت ذهنی در ذهن به صورت گویاتر و روشن تر، بیشتر است.

جایگاه استاد مرحوم مطهری

مقام دیگر سخن من، بحث درباره مرحوم مطهری (رضوان الله علیه) است. به راستی شهید
مطهری از چه کسانی تأثیر پذیرفت؟ چرا بالاخره استادی مانند مرحوم مطهری این جایگاه
را پیدا می کند؟ البته ایشان استعدادی خدادادی دارد، اما استادان او نیز کم نظیر
بوده اند؛ یکی از ایشان مرحوم علامه طباطبایی است. وقتی مرحوم مطهری به هنگام بردن
نام علامه می گوید:«روحی له الفداء» نشان می دهد تا اعماق جان از علامه طباطبایی
اثر پذیرفته است. در سالی که به لندن رفته بودیم و هر دو بزرگوار آن جا بودند، بنده
می دیدم در ه