پاورپوینت کامل عاش سعیداً و مات سعیداً!(یادمان چهلمین روز درگذشت علاّمه سید جعفر شهیدی ) ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عاش سعیداً و مات سعیداً!(یادمان چهلمین روز درگذشت علاّمه سید جعفر شهیدی ) ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عاش سعیداً و مات سعیداً!(یادمان چهلمین روز درگذشت علاّمه سید جعفر شهیدی ) ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عاش سعیداً و مات سعیداً!(یادمان چهلمین روز درگذشت علاّمه سید جعفر شهیدی ) ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

۳۵

آنچه می خوانید، تلخیص کتاب فرزانه پارسا» است که به مناسبت چهلمین روز درگذشت
علاّمه دکتر شهیدی از سوی مؤسسه علمی _ فرهنگی دارالحدیث منتشر شد.

مرحوم دکتر سید جعفر شهیدی، فرزند مرحوم سید محمد سجادی، در سال ۱۲۹۷ شمسی، در شهر
بروجرد دیده به جهان گشود و در همان شهر، تحصیلات خویش را آغاز کرده، پس از
سوادآموزی و تحصیل در مکتب خانه، ضمن اشتغال به کار در بازار بروجرد، به فراگیری
علوم حوزوی روی آورد.

مرحوم شهیدی، درحوزه علمیه بروجرد، علاوه بر فراگیری ادبیات عرب، حاشیه ملاّ عبد
اللّه»، معالم»، شرح لمعه» و قوانین» را نزد اساتید آن حوزه، از جمله عمویش
مرحوم حاج آقا ابوالفضل مجاهدی، تلمّذ کرده، برای ادامه تحصیل، آهنگ سفر به حوزه
علمیه دیرپا و پرآوازه نجف اشرف می کند، تا از خرمن دانش اساتید آن دیار، خوشه ها
برچیند و توشه ها برگیرد.

و برای تودیع و دعای سفر، در بامدادی سرد از روزهای زمستان سال ۱۳۲۰، به بیرونی
منزل حضرت آیه الله العظمی بروجردی می رود. آن مرحوم، به استاد شهیدی می فرماید:
به این زودی ها نباید برگردی! سعی کن هر چه بیشتر بمانی! اگر روزی همه طالبان علم
را از آنجا راندند، آن وقت بیا. باید خود را برای تحمل مشقت آماده کنی».

و او در پاسخ می گوید: می روم و تا پایان عمر در نجف می مانم و استخوان های من هم
در وادی السلام دفن خواهد شد».

ایشان، با پای گذاشتن در حوزه نجف، از نعمت استفاده از محضر عالمان بسیاری چون
حضرات آیات: سید یحیی یزدی، میرزا حسن یزدی، شیخ عبد الرحیم فیض، سید علی قوچانی،
شیخ محمّد دشتی، شیخ صدرا بادکوبه ای، شیخ غلام حسین اردبیلی، سید محمود شاهرودی،
شیخ علی محمّد بروجردی، شیخ موسی خوانساری، سید عبد الهادی شیرازی، شیخ محمّد حسین
کاشف الغطاء، شیخ محمد رضا کاشف الغطاء، میرزا محمّد باقر زنجانی، شیخ محمد علی
کاظمینی، میرزا هاشم آملی و سید ابوالقاسم خویی، برخوردار می شود و با شور و شوق و
جدیّت، به فراگیری دروس سطح عالی و خارج فقه و اصول و فلسفه می پردازد.

این تلاش ها سرانجام به ثمر می رسد و استاد شهیدی، از سوی اساتید حوزه نجف به
دریافت تصدیق اجتهاد نایل می آید.

دکتر شهیدی، از نوادری است که حدّت ذهن و قدرت حافظه و نیروی پشتکار از یک سو، و
سال ها اقامت در نجف اشرف از دیگر سو، باعث آمده که بر زبان و ادب جدید و قدیم عرب،
چنان تسلط یابد که هم بتواند در مجامع علمی و ادبی عرب، بدان زبان حرف بزند و
سخنرانی کند و هم، چنان مقالات ادبی و پژوهشی باارزشی بنویسد که مطبوعات معتبر
کشورهای عربی آنها را چاپ کنند.

دستیابی به چنین توانایی، مرهون آشنایی او با مجلاّت و مطبوعات عربی است و نیز
آشنایی با آثار طه حسین، نویسنده بزرگ عرب که بعدها آثاری از او را به فارسی
برگرداند.

سال های اقامت نجف، چنان خاطره انگیز بود که استاد شهیدی پس از سالیان دراز،
هیچ گاه از ذکر آن غافل نبوده و هر از گاهی به خاطر دوری از نجف، آه از نهادش بر
می آمد.

بازگشت به ایران

شهیدی که اینک سیدی بود وجیه و فرزانه ای نبیه، در کسوت روحانیت ـ و این جامه بر
اندام او، رسا و زیباهنگ بود ـ پس از بازگشت به ایران، یکسره به قم می رود تا از
حوزه درس مرحوم بروجردی بی نصیب نماند، اما دریغ که بیماری او و مراجعه هفته ای
یک بار به پزشکی در تهران، او را از فیض حضور در قم محروم می نماید و تهران نشین
می کند. وی، به نزد آیه الله بروجردی رفته، از ایشان اجازه می گیرد که چند روزی به
تهران برود و بعد برگردد. امّا این رفتن همان و سکونت دائمی در تهران همان.

در همین ایام است که دغدغه معیشت، او را به دفتر وزیر فرهنگ وقت (دکتر کریم سنجابی)
می کشاند و از وزیر می خواهد که پژوهش یا ترجمه ای به وی سپارد. آقای وزیر، وقتی از
معلومات ایشان آگاه می شود، پیشنهاد می کند که به تدریس روی آورد و وی را به
دبیرستانی می فرستد و سنگ بنای تدریس غیر حوزوی او را بنیاد می گذارد.

شاید این تدریس، انگیزه تحصیل در دانشگاه را، در وجود استاد شهیدی به وجود آورده،
از این رو برای اخذ مدرک دیپلم ادبی، داوطلبانه امتحان داد و در پی آن به دانشکده
معقول و منقول، راه یافت و بدون شرکت در کلاس دانشکده، از روی بی نیازی، موفّق
می شود گواهی لیسانس معقول و منقول را دریافت دارد. مرحوم شهیدی، پس از اخذ لیسانس
معقول و منقول، به ادبیات روی آورده و از دانشکده ادبیات تهران، لیسانس ادبیات نیز
گرفت. دانشکده ادبیات، محل آشنایی دکتر شهیدی با دکتر معین بود. این آشنایی، مسیر
سرنوشت وی را تغییر داد و او را به سوی یکی از بزرگ ترین دل مشغولی هایش (لغت نامه
دهخدا») کشاند. همکاری با لغت نامه دهخدا» را از سال ۱۳۲۸ آغاز کرد تا سال ۱۳۴۰ که
موفق به اخذ درجه دکتری زبان و ادبیات فارسی، با امتیاز والا و استادی دانشکده
ادبیات می شود و با مدرک دکتری، ب