توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحلیـلی ازتصـوف سـنتی(۲) ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحلیـلی ازتصـوف سـنتی(۲) ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحلیـلی ازتصـوف سـنتی(۲) ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

اشاره:

در شماره پیش، قسمت اول این مقاله تقدیم خوانندگان محترم گردید؛ در اینجا نظر شما را به قسمت پایانی آن جلب می کنیم.

معارف

بدعت ها و انحرافات فرقه

های صوفیه

فرقه های صوفیه در عقاید و مناسک خود، گرفتار انحرافها و بدعتهای فراوانی هستند که به برخی از آنها اشاره می کنیم:

[۱]

۱. خانقاه به عنوان محل ذکر و عبادت:
خانقاه بنا به تصریح منابع صوفیه مانند نفحات الانس و طرایق الحقایق به پیشنهاد امیری ترسا در عصر ابو هاشم کوفی ساخته شد و بدعت صوفیان به این است که آن را به دین و طریقت دینی منتسب می سازند.

۲. تأویل قرآن:
اولین بار، جنید بغدادی، تصمیم به تطبیق عقاید و اعمال صوفیان با آیات و اخبار گرفت و سپس ابونصر سرّاج در کتاب «اللمع فی التصوف» و ابوطالب مکی در «قوت القلوب» آن را دنبال کردند و برای اسلامی جلوه دادن عقاید و اعمال متصوفه، از معانی ظاهری آیات بدون هیچ قرینه ای دست شسته و تفسیر به رأی را پیشه خود ساختند.
تأویلات در آثار ذهبیه از جمله کتاب «طباشیر الحکمه»، «شرح حدیث نور محمدی» نوشته میرزا ابوالقاسم حسینی شیرازی معروف به آقا میرزا بابا، متخلص به راز شیرازی هویداست.

۳. اسلام گزینش گر:
مشکل اساسی صوفیان در طول تاریخ، پذیرش گزینشی اسلام در مقابل اسلام جامع نگر بوده است؛ به قول دکتر قاسم غنی، گاهی مشایخ صوفیه به مقتضای زمان، شرع را از شروط تصوف می شمردند و گاهی هم قیودی می گذاشته اند. و حتی برخی از صوفیان معتقدند که شریعت راه را نشان می دهد و اگر انسان به مقصد رسید حاجتی به شریعت ندارد.

شیخ لاهیجی می گوید: «چون بنده را دل پاکیزه گردد و به نهایت دوستی و محبت پروردگار رسد و ایمان به غیب در دل او استوار باشد در چنین حال، تکلیف از وی برداشته شود و هر چند گناهان بزرگ مرتکب گردد خداوند او را به دوزخ نبرد.» در حالی که بنابر نص قرآن و سنت، آدمیان باید تا هنگام مرگ، احکام الهی را همراهی کنند، به همین دلیل، امام علی(ع)در محراب عبادت، مضروب گردید و امام حسین(ع) ظهر عاشورا، نماز به جای آورد. و هیچ یک از پیشوایان اسلام، سستی در اجرای احکام الهی نورزیدند.

انحراف اسلام گزینش گر در فرقه ذهبیه هم مشاهده می شود، مثلاً نسبت به احکام سیاسی و اجتماعی بی مهری نشان می دهند و به همین دلیل، انقلاب اسلامی و حرکت فقه الاجتماع امام خمینی (ره) را همراهی نکردند. و برخی از آنها در نماز و پرداخت وجوهات و تقلید از مجتهد جامع الشرایط کوتاهی می ورزند.

مطلب دیگر اینکه، از زمان ملا سلطان گنابادی، بنابر این نهاده شد که اتباع فرقه، ده یک از درآمد خویش را به عنوان عشریه به رئیس فرقه بپردازند. و به صراحت تمام آن را جایگزین زکات و خمس قلمداد می کنند. در حالی که قرآن در زمینه خمس می فرماید: « فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَی وَالْیَتَامَی وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ
»

[۲]

و به فتوای تمام فقهای شرعیه، عُشریه جایگزین خمس نیست علاوه بر اینکه، باید خمس به اذن مجتهد جامع الشرایط، مصرف شود و اقطاب و رؤسای فرقه های صوفیه، مجوّز شرعی برای مصرف اموال شرعیه را ندارند. طبق آیه ذیل، این رویکرد، گرفتار کفر است: «إِنَّ الَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَیُرِیدُونَ أَنْ یُفَرِّقُوا بَیْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَیَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَکْفُرُ بِبَعْضٍ وَیُرِیدُونَ أَنْ یَتَّخِذُوا بَیْنَ ذَلِکَ سَبِیلا * أُولَئِکَ هُمُ الْکَافِرُونَ حَقًّا وَأَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا مُهِینًا

»

[۳]

برای اینکه همه فرقه های صوفیه در پذیرش آموزه های اسلام، جامع نگرانه حکم به پذیرش نمی دهند و تنها به صورت موجبه جزئیه، دل سپردگی به دین دارند و این هم به جهت، تأثیرپذیری صوفیه از عرفان های جنوب شرق آسیا و کشورهای دیگر است.

۴. بهره برداری استعمار از تصوف:
سوء استفاده کشورهای استعمارگر از تصوف، مطلب دیگری است که نباید از آن غفلت کرد برای نمونه، انگلیس برای اجرای طرح های استعماری خود، شخصی را به نام صوفی اسلام از افغانستان به عنوان امام زمان عَلَم کرد و با لباس زهد و صورتی آراسته او را سوار بر هودجی نمود و سیصد و شصت نفر فدایی اطراف هودج را احاطه کرده و پنجاه نفر شمشیرزن و مرید هم همراه او بود به طرف خراسان حرکت کرد خونها ریخته شد و خرابی ها به بار آمد و سرانجام ارتش ایران با کشتن صوفی اسلام و تمام فدائیانش و تار و مار کردن سربازانش آتش فتنه را خاموش کرد. استعمارگران از اوایل قرن نوزدهم به این نتیجه رسیدند که با ایجاد فرقه های ظاهراً مذهبی در جوامع اسلامی بهتر می توانند به اهداف سیاسی و استعماری خود دست یابند به همین دلیل، پشتیبان صوفیه و فرقه های آن بودند. و پاره ای از اقطاب دراویش به جرگه فراماسونری پیوستند.

۵. هماهنگی صوفیه با جریان های طاغوتی:
همراهی جریان های صوفی با نظام های سلطنتی و طاغوتی از دیگر پیامدهای تصوف است که تاریخ بر آن گواهی می دهد. برای نمونه، سعادت علیشاه، رئیس فرقه
نعمه اللهی
جزء ندمای ظل السلطان می گفت: «ما یک نفر زارع دهاتی درویشیم و نمی دانیم مشروطیت یا استبداد چه معنی دارد و این چنین کاری نداریم و مطیع امر دولت می باشیم خواه مشروطه باشد و خواه مستبد.
»

شیخ عبدالله مازندرانی معروف به حائری، حقوق بگیر انگلیس، ارادتمند ملاسلطان گنابادی و نیز عبدالحسین تیمورتاش، وزیر دربار رضاخان، از ارادتمندان سلطان علیشاه تا صالح علیشاه بوده است. سلطان حسین تابنده گنابادی معتقد بوده است که روحانیون در امور دنیوی که مربوط به امر دیانت نیست، موظفند به اطاعت سلاطین و مقررات مملکتی؛ و نباید مخالفت کنند. دکتر گنجویان مدعی قطبیت ذهبیه اغتشاشیه که فرارش بعد از انقلاب به انگلیس به خوبی بر هماهنگی او با دربار محمدرضاشاه دلالت می کند.

انحرافات فراوان دیگری در فِرق صوفیه از جمله سماع، رقص، شطحیات و غیره وجود دارد که تبیین آنها مجال دیگری را می طلبد. ولی به هر حال وظیفه شرعی همگان از باب نهی از منکر، مقابله با اینگونه بدعت هاست.

۶. اباحه گری:
مشکل دیگر بسیاری از فرقه های صوفیه، مسأله تساهل و تسامح و اباحی گری است. سماع و آواز و غنا و آسیب های اخلاقی و انحرافات جنسی و فاصله گرفتن از شریعت نیز زاییده این انحراف بنیادین است و اصولاً برخی از گروندگان به تصوف نیز به همین جهت خود را آلوده می سازند. نیروهای امنیتی کشور در سال های پس از انقلاب اسلامی، فرقه های صوفیه پاره ای از شهرستان ها را که مبتلا به انحرافات اخلاقی بودند افشا نمودند.

انحراف و آلودگی های اخلاقی دراویش در خانقاه ها، سابقه ای دیرینه دارد تا آنجا که مولوی هم از آن وضعیت
نالیده و چنین می سراید:

خانقاهی کو بود بهر مکان
من ندیدم یک زمان در وی امان

۷. پشمینه پوشی:

انحراف دیگر پاره ای از صوفیان، پشمینه پوشی آنهاست که در اواخر قرن دوم هجری در میان مسلمین رواج یافت و به همین جهت، نام صوفی بر آنها نهاده شد. پیامبر اکرم(ص) در سفارش هایش به ابوذر غفاری فرمود: «در آخرالزمان، جماعتی خواهند بود که در تابستان و زمستان، پشم پوشند و گمان کنند که ایشان را به سبب این پشم پوشیدن، فضل و زیادی بر دیگران است. ملائکه آسمان و زمین، این گروه را لعنت می کنند.»

[۴]

صوفیان معاصر، گرچه کمتر اهل پشمینه پوشی اند، لکن ماهیت انحرافی را همچنان دارند.

۸. کشف و شهودهای شیطانی:
انحراف و بدعت های صوفیان را می توان زاییده مکاشفات شیطانی دانست. برخی از مدعیان تصوف در اثر ریاضت های نامشروع با شیطان در تماس بوده و خود و جامعه اسلامی را گرفتار شهودات ناصواب می کنند. بر اهل فن پوشیده نیست که کشف و شهود و اشراق بر دو نوع است: گاهی همچون رویاهای صادقه، شهود الهی و ربّانی و قابل اعتمادند، لکن در بسیاری از مواقع در اثر عواملی، شهود کاذب و شیطانی تحقق می یابد. به همین دلیل، نمی توان بر مکاشفات منقول از صوفیان، مهر صحت نهاد و به تعبیر همه عارفان اصیل، برای تشخیص مشاهدات الهی از مشاهدات شیطانی باید به سراغ کشف معصوم، یعنی قرآن و سنت، رفت. بنابراین، توصیه ها و ارشادات قطب و مرشد هیچ گونه حجیتی ندارد، مگر اینکه مستند به قرآن و سنت باشد، یعنی اقطاب باید قدرت اجتهاد و استنباط از متون دینی را داشته باشند تا معیار تمییز شهود الهی از شهود شیطانی را در اختیار داشته باشند؛ در حالی که اقطاب و شیوخ صوفیه فاقد این ویژگی هستند و از طرف دیگر هم از مجتهدان جامع الشرایط بهره نمی برند و باب شناخت و تشخیص شهود الهی از شیطانی را به روی خود و مریدانشان می بندند.

شبهات صوفیه

۱.

برخی،
روی ساده لوحی، خرده می

گیرند که چرا اهل کتاب، حق فعالیت مذهبی در اماکن عبادی خود را دارند، اما صوفیه از این حق برخوردار نیستند
. پاسخ این است که اولاً این حق را قرآن و سنت به اهل کتاب داده است، اما چنین حقی از ناحیه منابع دینی به فرقه ها
ی منحرف اسلامی از جمله صوفیه داده نشد
ه است و احکام و حقوق شرعی باید مستند به قرآن و سنت باشند. ثانیاً تفاوت اساسی میان ادیان و فرقه ها
ی بدعت گذار است
. مسیحیت، یهود و زردشت، خود را به اسلام مستند نمی
سازند
؛ لکن فرقه ها
ی صوفیه همانند سایر فرقه
ها
ی منحرف مانند بهائیت و بابیت، رنگ اسلامی به خود م
ی
زنند و به همین دلیل، بسیار خطرناک

تر از منحرفین دیگرند
.

ثالثاً روایات فراوانی جهت مقابله با بدعت ها
از ائمه اطهار
(علیهم السلام) صادر شده است و سیره و گفتار آنها بر ابطال صوفیه دلالت دارد. با این همه روایات، از مدعیان اسلام تعجب است که چرا به خاطر منافع زودگذر دنیوی به دین اسلام خیانت می
کنند و میان فرقه
ها
ی صوفیه و سایر ادیان تحریف شده قیاس ابوحنیفه

ای را بکار می

برند
.

۲. شبهه

دیگر این است که اگر فرقه ها
ی صوفیه، اهل بدعتند، مثلاً خانقاه، از مصادیق بدعت به شمار می

آید، پس حسینیه
ها
و مدرسه
ها
ی جدید هم ب
دعت
ند؟ زیرا همه این پدیده
ها
، نو و جدید هستند
. پاسخ این است که اولاً حسینیه ها
و مدارس جدید، فرقه
ها
ی دینی نساخته

اند و موجب کمرنگ کردن حضور مردم در مسجد و تفرقه میان مسلمین نشده

اند، در حالی که تمام این پیامدهای منفی در خانقاه ظاهر گشته است
.

ثانیاً، هر امر جدیدی را بدعت مذموم نمی
نامند
. بدعت مذموم، عبارت است از انتساب غیر دین به دین. و خانقاه به عنوان مکان طریقت دینی در برابر شریعت دینی، بدعت آفرین است. ثالثاً، صوفیان، احکامی در خانقاه جاری می
کنند که جملگی بدعتند
. مثلاً پیوند وثیقی میان ولایت و تصوف برقرار می
سازند
. و ولایت را در اقطاب خود ساری و جاری می
دانند و آنرا جانشین ول