پاورپوینت کامل گروههای معارف اسلامی و ضرورت­ ارتباط استاد و دانشجو ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گروههای معارف اسلامی و ضرورت­ ارتباط استاد و دانشجو ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گروههای معارف اسلامی و ضرورت­ ارتباط استاد و دانشجو ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گروههای معارف اسلامی و ضرورت­ ارتباط استاد و دانشجو ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

در چهارمین نشست مدیران گروههای معارف اسلامی که با عنوان« ارتباط استاد و دانشجو»
و بررسی مسائل مربوط به مدیران گروهها در انجام بهینه این وظیفه برگزار شد حجت
الاسلام و المسلمین امینی، معاون امور اساتید و دروس معارف اسلامی نکات مهم و قابل
توجهی را در این زمینه یاد­آور شد که از نظر خوانندگان می­گذرد.

این سال، سال تأکید بر مسأله دانشجو محوری و توجه به نیازهای دانشجویان است. در این
رابطه مدیران گروههای معارف اسلامی قطعاً نقش مهمی را می­توانند ایفا کنند. به این
معنا که مدیران محترم گروهها منافع دانشجویی را لحاظ کرده و در ارزیابیها،
برنامه­ها و گزینش­ها این مهم را مدّ نظر قرار دهند که باید به نقطه نظرات
دانشجویان توجه شود.

مدیران محترم باید به جدّ توجه نمایند که نگرانی ای که نه فقط در گروههای معارف
اسلامی بلکه در تمام گروهها وجود دارد احساس گسست جدی بین دانشجویان و اساتید است.
البته در مورد گروههای معارف جای خوشحالی است که استادان و مدیران نشست های متعددی
را دارند و درباره; مباحث مربوط به دروس معارف بحث می­کنند من فکر نمی­کنم هیچ گروه
دانشگاهی دیگر در این سطح از تلاش وجود داشته باشد. در عین حال باید متوجه این مشکل
اساسی بود. در اینجا مقدمتاً دو نکته نباید مغفول واقع شود اول اینکه طرح مسأله;
دانشجو محوری هرگز به معنای این نیست که هویت گروه تحت الشعاع قرار گیرد، به گونه
ای که از حالت آموزشی خود خارج شود. گروه معارف ابتدا یک گروه آموزشی است تا یک
گروه فرهنگی. کار استادان و گروه معارف اسلامی، کار آموزشی به معنای دقیق کلمه است،
با هر حرکتی که گروه را از ساختار آموزشی به دور می­کند مخالفیم و طبیعتاً مدیران
محترم باید نسبت به آن موضع داشته باشند؛ لذا در این رابطه که گروه معارف، یک گروه
آموزشی- پژوهشی است، هیچ مطالبه; بیشتری از دانشگاه نداشته، هر چه گروههای دیگر
دارند، نیز همان را در سطح امکانات پی­گیری می­کنیم دوّم اینکه آموزشی که برای
مدیریت گروه در نظر است. قطعاً مانند آموزش سایر مقولات باید هدف رفتاری داشته
باشد. شما به هر کتاب روانشناسی و کتاب های مربوط به تعلیم و تربیت که مراجعه کنید
می­گویند هدف آموزش تغییر رفتار است در جاهای دیگر مثلاً فیزیک هم به یک معنا تغییر
رفتار است. شما در معارف می­خواهید به کسی آموزشی بدهید که تجربه کند اما تجربه; از
نوع دینی، و این غیر از یک فعالیت فیزیکی است.

بر این اساس، گروه در درجه; اول باید یک مرجعیت فکری و اندیشه­ای در دانشگاه داشته
باشد و مسائل دیگر به تبع آن، باشند لذا باید در برنامه کاری گروه پژوهش، نشست
علمی، استادان اهل علم باشند. در اینجا مسلماً صرف محبوبیت استاد کافی نیست،
مقبولیت عاطفی کافی نیست. او باید دارای وزانت علمی باشد، و ما باید آن را جدّی
تلقی کنیم. گروه معارف باید هیمنه; علمی داشته باشد خصوصاً در دانشگاه های بزرگ، که
قطعاً وقتی دانشجو ای این را ببیند تحت تأثیر قرار می­گیرد در این رابطه نظم و
برنامه­ریزی باید سرلوحه یک مقوله; علمی است و در تمام گروهها مدنظر می­باشد. کار
باشد البته ارتباط به هر گونه که شد مطلوب ما نیست بلکه خود ارتباط با توجه به این
مقدمه؛ به نظر می­اید، که ارتباط صرفاً یک مقوله; رفتاری نیست، بلکه بیشتر یک مقوله;
ذهنیتی است ای که می­گوئیم آدمی خوش ارتباط است و دیگری خوش ارتباط نیست. استادی
ارتباط برقرار می­کند و دیگری نه، اینها همه به ذهنیت ها بر می­گردد، لذا اگر ما یک
سری استادهایی داشته باشیم که ذهنیت آنان با این مقوله; از ارتباط سازگار باشد
می­توانیم بگودیم که استادان ما مایه; آن را دارند و البته معتقدم که بعضی ذهنیت شان
این اجازه را به آنها نمی­دهد. لذا باید ذهنیت گونه ای باشد که با ارتباط سازگار
باشد.

اما تلقی ما از این ارتباط این است که به نوعی هم افقی با دانشجو برسیم. و این بدان
معنا نیست که ما همه; حرف آنها را قبول کنیم بلکه می­توانیم به

ما باید بپذیریم که دانشجویان ما دارای نظرات مخالف ما نیز هستند. در میان
دانشجویان ما هستند کسانی که نظام ارزشی و هنجارهایشان با ما فرق می­کند. آنها مثل
م فکر نمی­کنند، حتی شاخص­هایی که برای دینداری قایل هستند تا حد زیادی با ما
متفاوت است در نتیجه عکس العمل آنها نیز با ما متفاوت خواهد بود.

گونه­ای با هم، هم گام شویم و این برای ما قدم اول است. این همگامی و هم افقی نیز
دارای ابعاد مختلف بوده و صرفاً عاطفی نیست. آنجا که دانشجو احساس کند وجود استاد
با وجود او در یک جهتی قرار گرفته که می­توانند با هم صحبت کنند به نظر من موفق
شده­ایم. در این رابطه چند نکته بسیار حائز اهمیت است. اول ذهنیتی است که ما از
مأموریت خودمان داریم و اینکه رابطه; خود را با دانشجو چگونه تعریف می­کنیم؟ خیر از
دانشجویان گله می­کنند که تا من شروع می­کنم، مثلاً استاد می­گوید این حرف
سکولارهاست، حالا فرض کنیم که حرف سکولارها باشد، باید نوع ادبیاتی را که با دانشجو
خیلی ایدئولوژیک برخورد می­کند حذف کنیم، برخوردهای غیر علمی و با چاشنی ها و الفاظ
ایدئولوژیک، رفتار گروه را خراب می­کند در حالی که خودمان متوجه هستیم که چه حرفی
از چه خاستگاهی آمده، ولی نوع گفت و گو و پافشاری بر اصول، اصلاً به این معنا نیست
که ما بگوییم اسلام همین است و بس و اصلاً به طرف اجازه حرف زدن ندهیم. به نظرمن یک
چنین تعبیرهایی به نوع نگرش اساتید معارف بر می­گردد و ما باید این را از ادبیات
مان حذف کنیم و مدیر گروه هم این نکته را در برنامه­ریزی خودش مدّنظر قرار بدهد،
استادی که اینطور برخورد کند به نظر من برخوردش علمی نیست و صلاحیت تدریس ندارد.

از طرف دیگر گاهی بعضی از دانشجویان اظهار می­کنند، در پاره­ای از کلاسهای معارف
استاد به گونه ای جدی از مطلب دفاع نمی­کند، ما می­گوییم دفاع کردن به این معنا
نیست که ما بدون دلیل از کلماتی که فقط مؤکد است استفاده کنیم صرف تأکید بر اقناعی
بودن کمک نمی­کند اما اگ