پاورپوینت کامل شرق شناسی و تاریخ اسلام ۷۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرق شناسی و تاریخ اسلام ۷۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرق شناسی و تاریخ اسلام ۷۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرق شناسی و تاریخ اسلام ۷۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

درباره بسیاری از مسایل مربوط به پدیده شرق شناسی در میان محققان و نویسندگانی که
در این باره پژوهش هایی به انجام رسانده اند اختلاف نظرهایی وجود دارد. تا آنجا که
تعاریف ارائه شده از این جریان نیز در تمام ابعاد از وحدت نظر برخوردار نیستند.
اینکه ایا پژوهش های دانشمندان غربی درباره مشرق زمین باید اطلاق شرق شناسی کرد؟ یا
این که شرق شناسی لزوماً رویکرد دانشمندان غیر مسلمان اروپایی و آمریکایی به فرهنگ
ملل شرقی است. و یا این که به دانشمندان مسیحی و یهودی که به شناخت ادیان شرقی و به
ویژه دین اسلام با اهداف خاص استعماری پرداخته اند یا به دانشمندان شرقی که به
شناخت فرهنگ و آداب و رسوم ملل سرزمین خود به روش و با اهداف غربیان پرداخته اند
نیز می­توان شرق شناس اطلاق کرد یا خیر؟ خود بیانگر اختلاف نظرها در تعریف این
اصطلاح است.

آنچه بیش از هر چیز در برداشت از این واژه نمایان است. مسأله تمایز میان دو منطقه
از کره زمین، یعنی شرق و غرب است؛ این که ایا تمایز میان این دو تنها در مساله
فاصله مکانی یا محدوده جغرافیایی ایفای نقش می­کند یا بیش از آن حکایت گر تفاوت دو
سیستم ارزشی و یا مبین تمایز میان دو فرهنگ است. از مسائل مهم و کلیدی در این گونه
مطالعات است و به تعبیری توجیه گر برخی پیش داوری ها و استنتاجات و در نتیجه
انتقادپذیری این جریان است.

دهخدا در لغت نامه می­نویسد: پژوهش های علمی دانش مندان غربی درباره ملل، تمدن،
مذاهب، ادبیات، و تاریخ مشرق زمین را شرق شناسی می­گویند[۱] بر این اساس شرق شناس
نیز دانشمند باختری است که در فرهنگ و تمدن خاوریان به تحقیق و تفحص می­پردازد.

به هر ترتیب مفهوم « شرق شناسی»، برگردان کلمه« استشراق» عربی است که از واژه «
شرق» به معنی نور، روشنایی و طلوع گرفته شده است و بدین لحاظ مستشرق یا شرق شناس
کسی است که در پی شناخت شرق و راه یابی به نور ره می­سپارد؛ بدون آن که عناصری چون
دین، مذهب، قومیت، نژاد، خدمت یا خیانت، منطقه جغرافیایی تاثیری در ساخت، جهت دهی،
تجزیه یا ترکیب این اصطلاح داشته باشد هر چند در همه یا اکثر تعاریف بر پژوهش های
دانشمندان غربی در این زمینه تاکید شده است.

پیشینه شرق شناسی

پژوهشگر ادیان ، مذاهب، تمدن ها و فرهنگ ها به روشنی می­داند که غربیان نخستین
کسانی نبودند که با مطالعه تمدن های دیگر پرداخته اند. قرن ها قبل از ایجاد تمدن
غرب، دانشمندان و محققان یونانی و شرقی به مطالعه و بررسی فرهنگ جوامع دیگر پرداخته
اند. مسعودی(۲۸۷ -۳۴۸ ه . ق) یعقوبی (وفات ۲۸۴ ه.ق) فردوسی (۳۲۹-۴۱۱ ه.ق) ابوریحان
بیرونی (۳۶۲-۴۴۰ ه.ق) رشید الدین ابن بطوطه(۷۰۳ – ۷۷۹ ه . ق)، و دیگران در
زمینه های فوق بررسی هایی را به انجام رسانده اند که غالب آنها به منظور انتقال و
گسترش علم و فرهنگ انجام گرفته است. این دانشمندان بر آن بودند که آداب و رسوم
نیکوی سرزمین های دیگر به هموطنان خود بشناسانند و البته چنین تلاشی در خور ستایش و
افتخار است.

اما درباره آغاز پژوهش های مصطلح غربیان درباره مشرق زمین به طور عام و درباره
ادیان این منطقه و دین اسلام به طور خاص اختلاف نظرهایی وجود دارد. برخی تولد شرق
شناسی را مربوط به سال ۱۲۵۰ م. می­دانند که در آن سال در«وین» و در انجمن علمای
مسیحی تصمیم بر آن شد که در دانشگاه ها و مراکز علمی بزرگ مانند « پاریس»، «
آکسفورد»، «سالامانکا» کرسی زبان های عربی گشایش یابد. ابتکار این اندیشه منتسب به
شخصی به نام «ریمون لول» است. ریمون لول بر این عقیده بود که، با شناخت زبان عربی
می­توان بهتر به مطالعه فرهنگ، رسوم و معتقدات اعراب پرداخت و آنگاه به راحتی میان
آنان نفوذ کرد.[۲]

برخی آغاز فعالیت این پدیده را زمانی پیش تر می دانند، آنگاه که بخش های شرقی و
جنوب شرقی اروپا به وسیله مسلمانان گشوده شد و خلافت اروپایی مسلمانان در سرزمین
پهناور «اندلس» شکل گرفت و بدین ترتیب اولین بستر مناسب برای آشنایی جدی غرب مسیحی
با اسلام و مسلمانان فراهم آمد. بر اساس این گزارش، پیشتاز شرق شناسی شخصی است
موسوم به «پطروس آلفوسی» روحانی یهودی اسپانیایی که در سال ۱۱۰۶ م. به مسیحیت
گروید.[۳] او نخستین مترجم و ناقل داستان های شرق به زبان لاتین و تلاش گر در راه
نشر علوم اسلامی در اروپاست. بعد از شکست غرب در جنگ های صلیبی، پژوهش در عقاید،
فرهنگ، آداب، رسوم، تمدن تاریخ اسلام و مسلمانان از سوی اروپائیان هویت یافت و
افرادی از طبقات اجتماعی مختلف در لباس بازرگان، جهانگرد، درویش، سفیر و ایلچی،
دورترین نقاط سرزمین بزرگ اسلام را در نوردیدند و از «همه چیز» و «همه کس» اطلاعات
گرد آوردند، که مجموع آنها تا کنون بالغ بر هزاران کتاب، سفرنامه، یادداشت، تحقیق و
خاطره است.

برخی دیگر« پطرس کلونی» را اولین برنامه ریز شرق شناسی و اسلام شناسی دانسته اند.
گفته شده است اولین ترجمه قرآن به زبان لاتین زیر نظر او انجام گرفته است.[۴]

به هر تقدیر برای اولین بار در سال ۱۷۶۹ م. واژه شرق شناسی ـ که شامل همه شاخه های
دانشی می­شد که به پژوهش پیرامون ملت های شرق قاره اروپا می­پردازد ـ در فرهنگ
انگلیسی آکسفورد به کار رفت و در سال ۱۸۳۸ م. همین واژه در فرهنگ علمی فرانسه درج
گردید.

از اواخر قرن نوزدهم بنا به دلایلی، مساله تربیت علمی آموزش یافتگانی که نسبت به
مسایل شرق آشنا بوده و دارای نظریه تخصصی می­باشند. به عنوان یک اصل ضروری پذیرفته
شد و کرسی درس تربیت کارشناس، اسلام شناس و ایران شناس در دانشگاه ها و مراکز علمی
و موسسات تحقیقاتی اروپا برقرار و اعطای سمت رسمی مشاوره به آنها رایج گردید.

دانشمندانی مانند آربری انگلیسی( ۱۹۰۵ – ۱۹۶۹ م.) ارپنیوس هلندی( ۱۵۸۴ – ۱۶۲۴ م.)
اشتاین اشتایلر اتریشی( ۱۸۶۱-۱۹۰۷ م) براون انگلیسی( ۱۸۶۲-۱۹۲۶ م.) ماگلیوث ( ۱۸۵۸
– ۱۹۴۰ م.)، پالاسیوس( ۱۸۷۱ـ ۱۹۴۴ م.) گلدزیهر یهودی( ۱۸۵۰ – ۱۹۲۱ م.) هنری کربن
(۱۹۰۳ – ۱۹۷۹ م.) ویلیام مونت گمری وات مسیحی ( تولد ۱۹۰۹ م.) ویلفرد مادلونگ( تولد
۱۹۳۰ م.)؛ آن ماری شیمل آلمانی( تولد ۱۹۲۲ م.) دانش آموختگان مدرسه ودانشگاه و از
بنیان گذاران و تلاش گران مراکز تحقیقاتی شرق شناسی اند سال هاست گردهمایی در
مؤسسات بزرگ مانند مرکز مطالعات شرق شناسی دانشگاه لیدن، موسسه مطالعات شرق شناسی و
آفریقایی دانشگاه لندن و ده ها مرکز دیگر با بدیع ترین روش ها و بهره گیری از
ابزار علمی جدید و دستاوردهای انقلاب صنعتی به تحقیق و مطالعه در این باب
مشغول اند.[۵]

تحولات دهه های پایان قرن بیستم مانند رشد برخی نهضت ها در جهان اسلام، خصوصا مصر،
تحولات پاکستان، رویدادهای افغانستان و به ویژه پیروزی امید بخش انقلاب اسلامی
ایران، چشم اندازهای نوینی را در برابر اروپا گشود و سبب رویکرد جدی و روز افزون به
پژوهش های اسلامی و شرقی شد.[۶]

خاستگاه و پیامدهای جریان شرق شناسی

اگر چه به دست آوردن شناختی دقیق از خاستگاه شرق شناسی و اظهار نظر درباره کم و کیف
و پیامدهای این پدیده، کنکاش همه جانبه و جدی تری را می­طلبد ولی در یک ارزیابی کلی
شاید بتوان گفت که در کنار هدف های سازنده موتور اصلی و پیش برنده این مطالعات،
اهداف استعماری بوده است.[۷]

این که بخشی از این تحقیقات بر پایه شناخت شرق به عنوان جغرافیای فرهنگی دیگر،
مجموعه ادبی و هنری دیگر و جوامعی با خصوصیات ویژه و متفاوت؛ به یاری روش های علمی
و با هدف روشنگری معارف تاریخی بشر انجام گرفته است؛ امری انکار ناپذیر است و یگانه
دانستن نیای ساکنان زمین، نیازانسان ها به شناخت متقابل؛ فطری بودن کنجکاوی درباره
انسان و جهت صعودی حرکت جوامع انسانی را می توان منشأ این باور تلقی کرد.

برای این بخش از تحقیقات و دانشمندانی که با چنین اهدافی اقدام به پژوهش های شرق
شناسانه کرده اند، می­توان نمونه هایی را نشان داد. روشنفکرانی که با رعایت انصاف و
با روش علمی و متکی به منابع و اسناد درجه اول و معتبر درباره اسلام و مسلمانان،
فرهنگ ها، آداب و رسوم مشرق زمین به پژوهش پرداخته اند و گاه برخی از آنها به
حقانیت اسلام پی برده و بدان ایمان آورده اند.

” لیو پولدنایس” شرق شناس اتریشی، طی پژوهش هایش به حقیقت اسلام ایمان آورد و
مسلمان شد و خود را « محمد اسد» نامید و تحریفات بسیاری از شرق شناسان و اصحاب
کلیسا را افشا کرد.[۸]

« هنری کربن» شرق باوری که مستبصر شد و از این طریق اشتیاق قلبی اش به آموختن زبان
عربی و فارسی و بهره مندی از آثار متفکران مسلمان را به کمال رساند، یکی دیگر از
این حقیقت جویان است.

پروفسور «ویلفر مادلونگ» یکی دیگر از فرهیختگان عرصه تحقیقات درباره اسلام فرق
اسلامی و شیعی و به طور کلی نهضت های کلامی و مذهبی قرون اولیه اسلام است. آخرین
اثر مادلونگ که حاصل بیش از سه دهه تحقیق ایشان است تحت عنوان «مسأله جانشینی حضرت
محمد (ص) به فارسی ترجمه و منتشر شده است. هر چند در این کتاب می­توان مواردی را
نشان داد که با تحلیل های امامیه از تاریخ صدر اسلام سازگاری ندارد، اما رویکرد
تحلیلی مؤلف نسبت به مساله جانشینی با تکیه بر بسیاری از اصیل ترین مأخذ تاریخ
اسلام و منابع شیعه آن هم بر پایه استناد به ایات قرآن، از امتیازات منحصر به فرد
این دسته از تحقیقات و نشان از روحیه علمی و منصفانه این نویسنده است.

در کنار این دسته از محققان، از افرادی چون« ویلیام مونت گمری وات» می­توان نام برد
که در طبقه دوم، از قلم معتدل تری برخوردارند و به تعبیر استاد سید جعفر شهیدی،
کینه توزی های برخی از هم پیشه های وی در آثار او کمتر دیده می­شود.

نکته ای که نباید درباره برخی لغزش های این گروه از متفکران غربی نسبت به تاریخ
اسلام، فراموش شود، این است که آنان غالب مسیحی اند و دید عموم مسیحیان به
مسأله نبوت و شخصیت پیغمبران الهی با اعتقادی که مسلمانان از برکت تعلیم پیغمبر
آخرالزمان(ع) درباره آنان دارند تفاوتی بسیار دارد. بنابر این نباید انتظار داشت،
قضاوت امثال مونت گمری وات در تاریخ اسلام و زندگانی رسول خدا (ص) مانند قضاوت
تاریخ و سیره نویسان مسلمان باشد.[۹]

برای قابل فهم کردن هر چه بیشتر این نکته، درباره مستشرقان می­توان به نوشته های
برخی دانشمندان مسلمان از فرق مختلف و اشتباهات و تحریفات آنها در مواجهه با تاریخ
اسلام، منابع اسلامی و فهم قرآن اشاره کرد؛ دانشمندانی که مسلمان زاده شدند، در
دامن اسلام و گاه با سرمایه اسلام رشد یافتند و تقویت شدند ولی آثار آنها حتی با
نوشته های برخی از مسیحیان و ارباب کلیسا نیز قابل مقایسه نیست و عجیب این است چنین
آثار و اندیشه هایی روبه فزونی است. علاوه بر این اختلاف انظار و اقوالی که در برخی
منابع اسلامی نسبت به کیفیت حوادث تاریخی و یا کمیت وقایع مهم تاریخ اسلام که
امروزه به هیچ روی مورد قبول اسلام و عقل سلیم نیست، کم نیست؛ لذا ما عقیده داریم
که پژوهش در تاریخ اسلام آنگاه علمی و کاشف از حقیقت است که واجد شاخص هایی چون«
امکان عقلی»، «استناد معتبر»، «هماهنگی محتوا»، «سازگاری با وقایع قطعی تاریخی» و «
قرائن خارجی» بوده و مخالف «قرآن» و «روایات صحیح» نباشد.[۱۰]

از سوی دیگر به عقیده بسیاری، سیاست های جهان گشایانه، حس نژاد پرستی و قوم گرایی
بر تار و پود بسیاری از این تحقیقات و تلاش ها سایه افکنده است و غبار بدبینی بر
این فعالیت ها نشانده است. به طوری که، برخی شرق شناسی را بخشی از استراتژی سیاسی
قدرت های غربی و معبر گذر غرب برای پایمال کردن میراث فرهنگی، اصول اخلاقی و ارزش
های دینی شرقیان شمرده و ادعای دانش و بی طرفی را غیر قابل پذیرش دانسته اند.

گره خوردن پیدا و پنهان شرق شناسی علمی با اهداف سیاسی تا آنجا پیش رفته که حتی
برخی از شرق شناسان در شمار منتقدان جدی آن قرار گرفته اند به طوری که یکی از
پژوهشگران می­نویسد:

اگر مستشرقی گفت، ماست سفید است، همیشه جای این احتمال را در ذهن خود نگه دارید که
یا ماست اصلاً سفید نیست و یا اثبات سفیدی ماست مقدمه ای برای نفی سیاهی از ذغال
است.[۱۱]

خانم « آن ماری شیمل» در بیان کیفیت ارتباط و عملکرد شرق شناسی و به ویژه ارباب
کلیسا نسبت به اسلام می­نویسد:

از میان همه ادیانی که مسیحیت با آن مواجه بوده، دین اسلام بیش از همه مورد سوء
تفاهم و در نتیجه حمله شدید آن قرار گرفته است. تصویری که راویان سده های میانه