پاورپوینت کامل سیری اجمالی در سیره نگاری پیامبر اسلام در غرب[۱] ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیری اجمالی در سیره نگاری پیامبر اسلام در غرب[۱] ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیری اجمالی در سیره نگاری پیامبر اسلام در غرب[۱] ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیری اجمالی در سیره نگاری پیامبر اسلام در غرب[۱] ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

سیره و تاریخ زندگانی هر یک از پیامبران بزرگ، چنان با روح و آموزه های اساسی
دینشان عجین شده است که شناخت دقیق هر یک از آن ها بدون دیگری ناممکن و یا دست کم
ناقص است. این نکته علاوه بر ادیان بزرگ ابراهیمی چون یهودیت، مسیحیت و اسلام. در
پاره ای از ادیان شرقی چون بودیسم، به نحو ضعیف تری صادق است. اما آن چه در این
مقال مهم است. سیره نگاری پیامبر اکرم (ص) در فرهنگ اسلامی و بررسی مشکلات و
محدودیت های آن از چشم غربیان است.

پژوهش در تاریخ و سیره پیامبر اکرم(ص) در غرب، مسبوق به پیشینه ای بلند از تحقیقات
تاریخی درباره زندگی دو پیامبر بزرگ یعنی حضرت موسی و عیسی(ع) است. طی ۴۰۰ سال
گذشته پژوهش های متن شناختی، تاریخی و انتقادی در دو دین یهودیت و مسیحیت تحولات
فراوانی را پشت سر گذاشته و متون مقدس این ادیان، یعنی تورات و انجیل را عرصه انواع
موشکافی های علمی، باستان شناختی، ادبی( از منظری سکولار و غیر دینی) کرده است. این
امر گاه چنان صورت افراطی به خود گرفته است که برخی محققان در وجود تاریخی پیامبری
چون عیسی(ع) نیز تردید کرده اند. با این همه، یک نکته را می­توان مورد اتفاق تمام
یا اکثریت محققان جدید دانست: تاریخ ادیان بزرگی چون یهودیت و مسیحیت تاریخ نجات
salvation History) (است. از نظر محققان یهودیت و مسیحیت، تاریخ این ادیان به ویژه
کتاب آسمانی آن ها، بیان کننده تاریخی صرف ـ آن گونه که مورخان سکولار در صدد ثبتش
هستند ـ نیست، بلکه این متون بیشتر در صدد بیان نقش نجات بخش خداوند در حوادث تاریخ
است. فی المثل در تاریخ یهود، سرگذشت بنی اسرائیل در تمام مراحل آن، عرصه حضور
خداوند در تاریخ و نجات این قوم در سخت ترین شرایط است. همچنین از نظر مسیحیان،
تاریخ نجات با تجسد خداوند در عیسی مسیح و حوادث مربوط به وی روی داده است. اما این
نجات به قومی خاص و برگزیده منحصر نمی­شود، بلکه تمام بشریت را در بر می­گیرد. در
این دو مورد، باور به صدق تاریخی حوادث تاریخی، نوعی ایمان به صدق گزاره های دینی
آن ادیان را در بر دارد.

بررسی های علمی و آکادمیک در باب سیره پیامبر اکرم(ص) در غرب از اواسط قرن نوزدهم
آغاز شد. پیش از این، البته کتاب ها و ردیه هایی علیه دین اسلام و شخصیت پیامبر(ص)
در قرون وسطا تهیه و منتشر شده بود. معروفترین آنها مجموعه طلیطله با تولدو است که
حاوی ترجمه لاتینی ناقصی از قرآن کریم و چند رساله در حدیث و سیره از جمله مسائل
عبدالله بن سلام بود. مجموعه طلیطله، به گفته خانم دَلورنی، به همت و دستور پیتر
مقدس یا پیتر محترم(۱۰۹۲ ـ ۱۱۵۶) راهب دیر کلونی در فرانسه فراهم آمد و او خود نیز
چند متن احتجاجی علیه اسلام در این مجموعه گنجانید. نمونه هایی دیگر از این گونه
کتابها، آثار یوحنای دمشقی( قرن هفتم و هشتم)، پطرس آلفونسی (متولد حدود ۱۰۶۲) ـ
یهودی اسپانیایی که به مسیحیت گرویده بودـ ویلیام تریپولی(قرن سیزدهم) نیکلاس
کوزائی(۱۴۰۱ـ ۱۴۶۴) و نیز مقدمات و حواشی بیشتر ترجمه های قرآن در این دوره است که
از ابتدا به قصد ابطال و سخیف کردن دین اسلام نوشته شده اند و گاه مولفان آن ها
کوشیده اند برتری شخصیتی و دینی حضرت عیسی بر پیامبر(ص) را در آثار خود اثبات کنند.

اطلاعات صحیح راجع به سیره پیامبر(ص) در قدم نخست از منابع اصیل اسلامی اخذ می­شد،
اما ناقلانی غیر مسلمان که مدتها در حاکمیت مسلمانان زندگی کرده بودند، آن را در
اروپا منتشر می­کردند. اینان هیچ گاه نگران دقت در نقل مطالب نبودند، بلکه به عکس
می­کوشیدند تصویری منفی از پیامبر اسلام ارائه دهند. همین اطلاعات مغلوط و مجعول
به دست دانشجویان و پژوهشگران غربی در قرون وسطا رسیده است که هیچ گونه تسلطی بر
منابع اصیل اسلامی نداشته و از سوی دیگر غالباً در صدد جدل و ابطال حقانیت دین
اسلام بوده اند.

بدینسان مهم ترین نقاط و فرازهای زندگی پیامبر اسلام را دو دسته در اروپای قرون
وسطا پراکنده ساختند: از یک سو، بیزانسی هایی که از طریق شامات اسلام را می­شناختند
و از سوی دیگر، مسیحیان اسپانیا که تحت حکومت اسلامی زندگی کرده و به نام
«مستعربون» شناخته می­شدند. اما بی تردید، مهم ترین منبع اطلاعاتی مسیحیان اروپا به
زبان اسپانیویی بود. اگر از چند مورد استثنایی صرف نظر کنیم، مجموعه تمام سیره هایی
که از زندگی پیامبر اسلام در قرون وسطا نوشته اند، همگی دارای غرض و گرایش واحدی
بودند: ایشان می­خواستند اثبات کنند که حضرت محمد(ص) بنا به شهادت زندگی و اعمال و
اقوالش نمی­توانسته است پیامبری راستین باشد بنابراین کتاب وی مجموعه ای از اعمال و
تراوشات ذهنی انسانی است و اسلام در خویش بینانه ترین قضاوت، جعل ناقصی از دین
مسیحیت است!

پس از قرون وسطا آهنگ توجه به دین اسلام، ترجمه قرآن و سیره نگاری پیامبر در میان
غربیان بیشتر شد و ـ همچنان که اشاره شد ـ بررسی های علمی و آکادمیک در باب سیره
پیامبر اکرم در غرب از اواسط قرن نوزدهم آغاز شد. نخستین اثر جامع و علمی در شرح
حال و زندگی پیامبر اکرم، کتابی است به آلمانی از گوستاو وایل با عنوان محمد،
پیامبر[خدا]: سیره و مذهب او. مولف این کتاب علاوه بر استفاده از ایات قرآن کریم.
در تدوین سیره نبوی به منابع اسلامی متأخر از قرن ششم هجری رجوع کرده است. دیگر
آثار مربوط به این دوره عبارتند از: سیره و تعالیم محمد بر مبنای عمده منابعی که تا
کنون مغفول مانده است، در سه جلد، نوشته آلویس اشپرنگر در سال های ۱۸۶۱ ـ ۱۸۶۵؛
گفتاری در تاریخ اسلامی، نوشته راینهارت دوزی در سال ۱۸۷۹؛ حیات محمد در چهار جلد،
تألیف ویلیام مویر در سال ۱۸۶۱. تا آن زمان، منابع اولیه اسلامی در سیره نگاری،
هنوز در دسترس غربیان نبود، اما در دهه های پایانی قرن نوزدهم و نیمه اول قرن
بیستم، برخی نسخ مخطوط از منابع قدیم سیره و تاریخ اسلامی کشف و با ویرایش و تصحیح
غربیان منتشر شد. بنابراین، در طول قرن بیستم، چهار منبع اصلی از میان تواریخ و
سیره نگاری های اسلامی در دسترس پژوهشگران غربی قرار گرفت. این منابع عبارتند از:
مغازی واقدی؛ سیره ابن هشام؛ طبقات ابن سعد؛ و تاریخ طبری. در طول قرن بیستم، مراجع
اصلی غربیان در شناخت سیره نبوی، علاوه بر قرآن کریم و برخی از صحاح سته، این چهار
کتاب بوده است.

نخستین محققان غربی در باب سیره نبوی، چندان نگران این مسأله نبودند که کهن ترین
منابع اسلامی در این حوزه، دست کم دو تا سه قرن پس از رحلت پیامبراکرم(ص) تدوین شده
اند؛ چرا که تمامی این کتب حاوی روایات و سلسله اسانیدی بود که به اذعان مولفان آن
کتب، به زمان های بسیار متقدم می­رسید و غالب به فردی شاهد ماجرا از صدر اسلام
منتهی می­شد. سیره نویسان غربی، البته، نیک آگاه بودند که در میان این روایات گاه
متناقض، آثار و نشانه های جعل، اغراق و انواع تعصبات و غرض ورزی های فرقه ای و
مذهبی وجود دارد، لیکن بر این اعتقاد بودند که یک ذهن نقاد و تیز بین سرانجام
می­تواند دریابد که در تک تک حوادث صدر اسلام واقعاً چه روی داده است. در سال ۱۸۹۰
ایگناز گلدتسیهر با انتشار جلد دوم کتاب مطالعات اسلامی نخستین شوک را بر این
دیدگاه خوش بینانه وارد ساخت. وی در اصل می­خواست این نکته را مطرح و مدلل کند که
اغلب متون حدیثی اعتقادات، باورها و منظومه فکری دوره های متأخر از صدر اسلام را
بازگویی می­کنند؛ چرا که در این فضا و در دوره های متأخر ساخته و تدوین شده اند؛
لذا این متون را نباید منبع و مرجع تاریخی در تدوین سیره پیامبر(ص) و تاریخ صدر
اسلام دانست.

هر چند گلدتسیهر بحث خود را عمدتاً به تشکیک در روایات فقهی در صحاح سته معطوف کرده
بود، لیکن نتایج کار وی روایات سیره موجود در کهن ترین منابع اسلامی را نیز در بر
می­گرفت. از همین رو، برخی از مورخان و سیره نویسان غربی در اوایل قرن بیستم روش
شکاکانه گلدتسیهر را برگرفته و در پژوهش های خود راجع به زندگی پیامبر(ص) به کار
بستند. فی المثل لئونه کایتانی، سیره نگار مشهور ایتالیایی در کتاب حجیم تاریخ
اسلام خویش و نیز هانری لامنس مستشرق فرانسوی در مقاله ای با عنوان«نحوه تدوین سیره
محمد از درون قرآن و سنت»، هر دو این رای را ابراز می­کردند که تقریباً تمام
منقولات مربوط به حیات و سیره نبی اکرم(ص) مجعول و بر ساخته نسل های بعدی است. از
منظر این مستشرقان، چارچوب شکلی سیره و ترتیب تقویمی آن بر آمده از روایات اسلامی
است و چنانچه این چارچوب و تقویم تاریخی را کنار بگذاریم، اشارات تاریخی به سیره
پیامبر که در قرآن آمده است، چندان اطلاعی به مورخ و سیره نگار غربی نمی­دهد. این
شکاکیت تمام عیار و افراطی را، البته تنها معدودی از محققان سیره و قرآن و حدیث در
غرب پذیرفتند.

از سوی دیگر، تردیدهای گلدتسیهر در منابع روایی و تاریخی اسلام با واکنش هایی از
جبهه مقابل مواجه شد. نخست خانم نبیه ابوت در کتاب مطالعاتی در پاپیروس های عربی،
جلد اول: متون تاریخی؛ جلد دوم؛ تفاسیر قرآنی و روایات، و سپس فواد سزگین در کتاب
تاریخ ادبیات عرب، ج اول: علوم قرآنی، حدیث، تاریخ، فقه، کلام و تصوف تا ۴۳۰ قمری
دیدگاه گلدتسیهر را مردود ساختند. خانم ابوت بر سنت مداوم اعراب در کتابت شعر،
تاریخ و حدیث ـ حتی از دوره جاهلیت ـ تأکید می­کند و فؤاد سزگین با تاریخ گذاری
برخی متون روایی و تفسیری پیش از قرن دوم و سوم ـ همچون نسخ القرآن زهری و تفسیر
ابن عباس ـ قدمت و وثاقت منابع کهن اسلامی را اثبات می­کند. به نظر نبیه ابوت،
صحابه پیامبر به ثبت احادیث پیامبر عادت داشته اند از این رو، احادیث بسیاری به
صورت مکتوب باقی مانده بود. بنابراین هنگام تدوین جوامع حدیثی نخست، وجود همین سنت
و میراث مکتوب، ضامن اعتبار وثاقت روایات نبوی بوده است. وی البته در پاسخ به این
پرسش که چرا هیچ اثر و نشانه ای از این سنت مکتوب بر جای نمانده است، گناه این امر
را به گردن خلیفه دوم، عمر بن خطاب، می­اندازد که با سخت گیری بسیار، دستور به محو
تمام متون غیر از قرآن داده بود تا مبادا مسلمانان نیز چون یهودیان صاحب کتاب و
نوشته هایی در عرض کتاب آسمانی شان شوند. اما این هر دو منتقد گلدتسیهر در وثاقت و
سلامت اسانید عمده روایات نبوی تردیدی نداشتند.

در نیمه نخست قرن بیستم چندین کتاب در شرح حال و سیره پیامبر(ص) در غرب منتشر شد
که مولفان آن ها در مقدمه یا موخره کتاب خود به اعتبار مشکوک یا متزلزل روایات سیره
و مغازی اشاره می­کردند. با وجود این، چندان بر این نکته اصرار نمی­ورزیدند، بلکه
کتب خویش را بر مبنای مفاهیم و باورهای کلی برآمده از همین روایات سیره و مغازی
تدوین می­کردند. مهم ترین کتاب از این دست را رژی بلاشر، مترجم فرانسوی قرآن کریم و
محقق در فقه اللغه و ادبیات عرب در سال ۱۹۵۲ تألیف کرده است. کتاب وی مسأله محمد
یا معمای محمد نام دارد که در آن فصل مهم و سودمندی در باب«سیره نگاری انتقادی»
آمده است.

درست در همین زمان، یعنی در نیمه قرن بیستم، یوزف شاخت، مستشرق هلندی و از جمله سر
ویراستاران دائره المعارف اسلام (ویرایش دوم، لیدن، انتشارات بریل)، در کتاب خویش
با عنوان مبانی فقه اسلامی بار دیگر اعتبار و اصالت حدیث در قرن نخست هجری را مورد
خدشه قرار داد. از نظر شناخت، روایاتی که با سلسله سند خود به پیامبر(ص) یا یکی از
صحابه می­رسند، در واقع محصول تحولات سیاسی، فقهی و کلامی قرن دوم هجری اند و ارزش
تاریخ عصر پیامبر را ندارند. دغدغه اصلی شاخت ـ که بر روش شکاکانه گلدتسهیر تکیه
می­کرد ـ مبادی فقه اسلامی و به ویژه جایگاه شافعی در تحولات فقه اسلامی بود. اهل
سنت به شافعی لقب«ناصر السّنه» داده اند؛ یعنی کسی که نخستین بار حجیت قو