پاورپوینت کامل مقدمه ای بر سیر تاریخی رابطه عقل و وحی در غرب ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مقدمه ای بر سیر تاریخی رابطه عقل و وحی در غرب ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مقدمه ای بر سیر تاریخی رابطه عقل و وحی در غرب ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مقدمه ای بر سیر تاریخی رابطه عقل و وحی در غرب ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۳

عقل و وحی در ادوار مختلف اندیشه، نسبت های متفاوتی با هم داشته اند، گاهی آن دو
ر کاملاً مؤید هم و منطبق بر یکدیگر می­دانستند و گاهی به کلی متمایز از هم و
سرانجام در روزگاری رابطه آنها تضاد و آشتی ناپذیر تلقی شده است.

در این نوشتار به اختصار به گزارش تاریخی این سه دوره اشاره رفته است و بعضاً از
چهره های شاخص هر دوره ذکری به میان می­اید.

از تأمل در این تحول تاریخی که دامنگیر رابطه عقل و وحی شده است، می­توان احتمالاً
به این نتیجه رسید که تعریف عقل و خردورزی در هر عصری به گونه ای خاص ظهور کرده و
بالمآل در موقعیتی ویژه در نسبت با دین، موضع گرفته است. اینکه چرا عقل و تعقل در
روزگاران مختلف، تعریف های متفاوتی یافته، خود پرسشی مهم و دشوار است اما به هر حال
واقعیتی است غیر قابل انکار. وجود اصطلاحات خاصی همچون عقل محض، عقل نورانی، عقل
دنیوی یا ابزاری، عقل تجربی مآب، عقل مدرن، عقل سنتی، همه گویای همین تغییر نگرش
نسبت به چیستی عقل و تعقل است. قاعدتاً دین با هر یک از نحوه های اندیشه و تعقل
مذکور نسبت ویژه ای پیدا خواهد کرد.

تأمل در این مسأله در زمان ما در غایت اهمیت است زیرا از یک سو با نحوه ای از
عقلانیت پر مدعا مواجهیم که چندان سر سازگاری با اندیشه های فلسفی، قدسی و تعالی
خواه ندارد و از سوی دیگر خودش هم تحفه چشمگیری برای بشریت به ارمغان نیاورده است.
نقد عقل مدرن و فهم و نقد نسبت آن با وحی، مشروط به آگاهی از تاریخ متقابل این دو
امر حیاتی در زندگی بشر است که اجمالاً به بررسی آن می­پردازیم.

از این مسأله گاهی به عنوان دین و فلسفه نیز یاد می­شود چه دین محصول وحی و فلسفه
دستاورد عقل بشری است. رابطه این دو پدیده که یکی خاستگاه بشری دارد و دیگری
خاستگاه آسمانی و الهی در طول تاریخ از فراز و نشیب قابل توجهی برخوردار بوده است.
فلسفه یهود بر خلاف فلسفه های هندی و یونانی از حرکت آزاد عقل نشأت نمی­گیرد و بر
معتقدات دینی مختار عصیان نمی کند بلکه قصد دارد میان دین و عقل(فلسفه) تجانس و
هماهنگی پدید آورد.

از قرن دوم پیش از میلاد تا نیمه قرن اول مسیحی و در محیط فرهنگی اسکندریه فضایی
پدید آمد که در آن مفاهیم تورات با عناصر تفکر رواقی ـ افلاطونی به شدت در هم
آمیخته بود. این ادبیات، به وسیله«فیلون اسکندرانی» (۳۰ سال پیش از میلاد تا سال ۴۰
مسیحی) رشد کرد و باور گردید. «فیلون» خداشناسی خود را احتمالاً از کتاب «پارمنیدس»
افلاطون گرفته است که در آن«واحد» بی نام، توصیف ناپذیر و بیرون از حیطه معرفت
انسان تعریف شده است. اما «فیلون» می­کوشد تا به استناد کتاب تورات به آن لباسی
یهودی بپوشاند.[۲۶]

از دیگر متفکران یهودی که در هماهنگی فلسفه و دین یهود تلاش کرده است«سعید
فیومی»(۸۸۲-۹۴۲) می­باشد. وی اهل مصر است و سعی نموده تا مباحث کلامی یهودی را به
شیوه ای کاملاً عقلی و فلسفی تبیین نماید. اثر مهم او در این باره «الامانات و
الاعتقادات» می­باشد که به شدت از کلامی معتزلی و افکار افلاطون و ارسطو و فلسفه
رواقی سود جسته است. فیومی معتقد است که حقیقت فلسفه، نتیجه سعی مداوم و منظم عقل
است ولی از راه وحی نیز می­توان این حقیقت را دریافت. وی اعلام می­دارد که احکام
دین را باید به صورت عقلی درآورد و عقلی هم فهمید. اندیشمندان دیگر جهان یهودیت
همچون «شموییل بن هوفنی» و «ابن جبرول» در قرن یازده میلادی همگی به نحوی در مورد
اتحاد فلسفه و دین اتفاق رای داشته و بویژه در تبیین عقلی کلامی
یهودی سعی وافر از خود نشان دادند.[۲۷]

«موسی ابن میمون» کتاب دلاله الحایرین، مهمترین اثر فلسفی یهود را در قرون وسطی خلق
کرد، کتابی که نه تنها سراسر جریان فکر یهود را زیر سیطره گرفت بلکه ترجمه های
لاتینی آن، فلاسفه مدرسی و حتی اندیشمندان عصر رنسانس را متأثر ساخت او در اثبات
خدا، روش ارسطویی را به کار می­برد و از برهان وجودی ابن سینا نیز استفاده می­کرد.
موضوع نبوت، هسته فلسفی«ابن میمون» است. به نظر وی نبی، یک فیلسوف کامل است اما از
آنجا که بیان پیامبرانه بدون رمز و تمثیل میسر نیست از این رو باید سخنان ایشان را
مورد تفسیر قرار داد.[۲۸]

همین رویکرد در جهان مسیحیت قابل مطالعه و مشاهده است. در دوره اولیه کلیسا،
متفکران مسیحی گاهی از فلسفه استقبال می­کردند و گاهی آن را رد می­نمودند اما در
قرون وسطا کمتر متفکری وجود داشت که فلسفه را جدی نگیرد. یکی از آبای کلیسا، یعنی
«ژوستین» (متوفای ۱۶۵.م) حتی پس از مسیحی شدن ردای فلاسفه بر تن کرد و اعلام نمود
که ایمان مسیحی یگانه فلسفه معتبر و مفید است.[۲۹] زیرا«لوگوس الهی»[۳۰] سبب تنویر
افکار متفکرانی همچون سقراط شده بود تا خطاهای بت پرستی را درک کند. از آبای
اسکندرانی«کلمنت»(متوفای ۲۱۵.م) و «اوریجن»(متوفای ۲۵۴.م) بیش از «ژوستین» به فلسفه
کلاسیک اهمیت می­دادند. به ویژه«اوریجن» از آراء افلاطون برای تفسیر تعالیم مسیحی
در مورد خدا، مسیح و نجات استفاده می­کرد.[۳۱]

«اتین ژیلسون» متخصص فلسفه و اندیشه قرون وسطا، اظهار می­دارد که در ادیان کلیمی و
اسلام و مسیحی مجموعه هایی از عقاید پدید آمد که در ضمن آنها آرای فلسفه و دینی کما
بیش به نحو مطلوب با یکدیگر امتزاج یافت.[۳۲] ولی در اثبات فلسفه ای تحت عنوان
فلسفه مسیحی به بیان نمونه های تاریخی از دوران های اولیه مسیحیت و سپس قرون وسطا
می­پردازد که در