پاورپوینت کامل تعامل عرفان و سیاست در اندیشه امام خمینی قدس سره ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تعامل عرفان و سیاست در اندیشه امام خمینی قدس سره ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تعامل عرفان و سیاست در اندیشه امام خمینی قدس سره ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تعامل عرفان و سیاست در اندیشه امام خمینی قدس سره ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

امام خمینی(ره) و جدایی از سنت فکری عارفان

۱ـ اینکه چرا عرفای ما علی الاغلب علاقه ای به حرکت های سیاسی و اجتماعی از خود نشان نمیدادند؟ در واقع به تفسیر آنها از دنیا باز میگشت که صحنه ظهور و فعالیت های اجتماعی بود، در سنت عرفای اسلامی ما، مسئولیت تاریخ بر عهده عارفان نیست و خداوند که این جهان و مردم را آفریده است، خودش بهتر میداند که جهان را چگونه اداره کند و با کنار رفتن کسی مثل من یا تو امور این عالم مختل نخواهد شد، ۱ غزالی گفته بود که من حدیث معروف پیامبراسلام(ص) را که فرموده بود: یک روز امارت و حکومت بر مسلمین، معادل شصت سال عبادت است شنیده ام اما آن را برای دنیا پرستان یا توانایان و مخلصان میگذارم.۲ آنقدر ریاست طلب و سلطنت جو در این عالم هست که با پند ما هیچ گاه آتش حبّ مال و جاه، خموشی نخواهد گرفت، زیرک آن است که در میان نزاع دیگران به کار خود مشغول گردد و از نصیب خود غافل نماند و آنان را در نزاع بگذارد. از این رو اگر بر حسب تصادف عارفی مثل امام خمینی(ره)، از درون به برون نظر کند و خواستار شکستن اسطوره قدرت شود تا ره را برای سلامت همگان هموار کند، قاعدتاً باید این معنا را حل کرده باشد تا قدم به عرصه مبارزات اجتماعی بگذارد و تئوری با عمل را در خود سازگار نماید.

۲ـ علی رغم اینکه امام خمینی(ره) در امتداد مکتب عرفانی پیشینیان به ویژه محیی الدین عربی به تطهیر نفس و اشراق دل میپردازد و نیز اغلب نوشتجات عرفانی او، شرح و بسط اسرار و رموز کتب عرفانی گذشتگان است:۳ با این همه او به طور کامل در اختیار فکر عرفانی آنان نبوده است. او بر خلاف عارفان که دنیا و سیاست را مخل اشراقات نفسانی و مانع سیر و سلوک فردی میدانستند، تداوم سلوک خویش را در سلوک جمع میدانست. جمعی که در سایه حکومت ظلمه از رسیدن به غایت وجود خود بازمانده بود و میبایست با رفع چنین سایه ای، به غایت خود قرین گردد. جالب آن است که ایشان در اولین اطلاعیه سیاسی خود که در سال ۱۳۲۳ منتشر گردید و در مقدمه آن نیز آورده بود که بخوانید و عمل کند به آیه مبارکه ” قل انما اعظکم بواحده ان تقوموا لله مثنی و فرادی”۴ استناد کرده بود. این همان آیه ای است که آغازگر فصل بیداری(باب الیقظه) و در ابتدای کتاب منازل السائرین انصاری نیز آمده است. کتابی معنوی در باب سلوک که از همان ابتدای شروع درس با مرحوم شاه آبادی محبوب امام خمینی(ره) واقع شد. پس قیام لله یک نقطه اساسی عزیمت برای سلوک به حساب میآید. شاید هیچ یک از اساتید امام به اندازه مرحوم شاه آبادی که همواره امام خمینی(ره) از او به عنوان “استاد الهیه ما” نام میبرد، بر تفکر عرفانی ایشان و نیز ورود به سلوک جمعی و تعامل برقرار کردن بین عرفان سیاست نزد ایشان تأثیر نگذارده است مرحوم شاه آبادی که یکی از معدود عالمان عارفی بود که در زمان رضا شاه به عملکرد خاندان پهلوی اعتراض کرد، او در مراسم عاشورا مرتباً علیه پهلوی اول سخنرانی میکرد و در یک مورد با یک اعتکاف یازده ماهه در حرم شاه عبدالعظیم، نارضایتی خود را شدیداً ابراز کرد، این تعهد سیاسی در یکی از کتاب های او تحت عنوان “شذرات المعارف” اثر مختصری که به عنوان یک اثر اجتماعی و عرفانی شناخته شده است. به خوبی آشکار است. شاه آبادی در این کتاب به تحلیل علل انحطاط و نارضایتی در جوامع اسلامی میپردازد، گسترش تعالیم ناب اسلامی را به عنوان وسیله ای برای درمان و ایجاد وحدت پیشنهاد میکند و نتیجه میگیرد که اگر چه استقرار حکومت اسلامی، کامل وظیفه ای است که برای صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه) محفوظ نگه داشته، به هر حال بعد سیاسی اسلام را که احکام قضایی به آنها دلالت دارند نمیتوان نادیده گرفت زیرا اسلام مطمئناً یک دین سیاسی است.۵

۳ـ وجود چنین نگرشی در امام خمینی(ره) نه تنها او را از جمع سایر عرفای اسلام جدا میساخت بلکه او را نیز مجبور میساخت تا بر چنین تفکری بشورد و تعمیق گسترش آن را مترادف با غربت اسلام بداند، به همین دلیل امام خمینی(ره) در جایی به این موضوع اشاره میفرماید:

“اسلام غریب است، از اول غریب بوده و الان هم غریب است برای این که غریب آن است که نمیشناسد او را، در یک جامعه هست او، اما نمیشناسد همیشه یک ورق را گرفته اند و آن ورق دیگر را حذف کرده اند یا مخالفت با آن کرده اند یک مدت زیادی گرفتار عرفا بودیم، اسلام گرفتار عرفا بود آنها خدمتشان خوب بود اما گرفتاری این بوده که همه چیز را بر میگردانند به آن طرف، هر چه دستشان هر آیه ای دستشان آید میرفت آن طرف، مثل تفسیر ملاعبدالرزاق، خوب، او مرد بسیار دانشمندی، مرد با فضیلتی بود اما همه قرآن را برگردانده آن طرف، کانه قرآن با این کارها کار ندارد، یک وقت هم گرفتار شدیم به دسته دیگری که همه معنویات را بر میگردانند به این طرف که اسلام اصلاً به معنویات کار ندارد. اسلام آمده برای این که اسلام همه طریقه اش مثل هیتلر که او آمد که دنیاگیری کند و کشورگشایی کند اسلام آمده کشور گشایی کند.”۶

این بیانات نشان میدهد که امام خمینی(ره) هم به لحاظ نظری هم به لحاظ عملی به ما میآموختند که تمام راه آن نیست که آن بزرگان رفته اند. چنان نیست که هر ارزشی که آنان پیش نهاده اند روش خوبی هم در کنارش نهاده اند ما با حفظ ارزش های آنان میتوانیم با به دست گیری قدرت هم در کالبد روش ها روح تازه ای برسیم از این رو امام خمینی(ره) عارف این عصر که هم شفقت بر خلق و غم خلایق، دغدغه او به حساب میآمد. در واقع او معتقد بود که سلوک عرفانی خویش را تنها در مهار زدن بر قدرت و ثروت و مهیا کردن زمینه استکمان نفس و خلایق باید جستجو کند و آتش جهنم را در همین جهان خاموش کند.

امام خمینی(ره) و نحوه ورود به عرصه سیاست

۱ـ در هر اندیشه سیاسی، قرائت خاصی از انسان خواه آشکار و خواه ضمنی، مندرج است و این قرائت نقش مهمی در هندسه فکری آن اندیشه دارد. توضیح اولیه بسیاری از مسایل ثانویه در اندیشه های سیاسی را باید در بر داشت خاص آنها از طبع بشر جست و جو کرد.۷ اینکه آدمی دارای چه اجزا و عناصری است؟ غایت وجودی انسان (teolos) یا معضله وجودی او(Ontological problematic) چیست؟ آیا سرشت آدمی، نیک است یا شرّ؟ آیا هبوط او بر زمین، نتیجه فطرت ناپاک انسان و مالاً دنیا محل عذاب او به شمار میرود؟ و بالاخره اینکه آیا دنیا در تمام لایه ها و سطوح آن، مسبوق به غایت وجودی انسان است یا معطوف بر غلبه آن؟۸ پاسخ به مجموعه این سئوالات، در شناخت ما به نقطه عزیمت هر اندیشه سیاسی نقش به سزایی دارد. انسان در معرفت عرفانی امام خمینی(ره)، خلاصه و عصاره عالم خلقت است که ماهیتاً رو به سوی کمال دارد. کمال، غایت وجودی انسان است که در ترجمان امام خمینی(ره) به مفهوم عشق ذاتی و فطری آدمیان به “جمال باری تعالی” و “هویت مطلق” آمده است. هر چند آدمی از وجود چنین عشق سرشاری در نهاد خود غافل است؛ لکن این میل، فطرت و معرفتی است ک او را نا خواسته به جمال الله رهنمون میسازد.

“یکی از فطرت هایی که جمیع سلسله بنی آدم، معمر بر آن هستند… فطرت عشق به کمال است… اگر چه در تشخیص کمال و آنکه کمال در چیست و محبوب و معشوق کجاست، مردم کمال اختلاف دارند…. ولی باید دانست که با همه وصف، هیچ کدام از آن ها عشقشان و محبتشان راجع به آنچه گمان کردند، نیست و معشوق آنها و کعبه آمال آنها آنچه را توهم کردند، نمیباشد؛ زیرا که هر کس به فطرت خود رجوع کند، مییابد که قلبش به هر چه متوجه است، اگر به مرتبه بالاتر از آن دست یابد فوراً قلب از اولی منصرف گردد و به دیگری که کامل تر است، متوجه شود.”۹

ایشان در ادامه با استفهامی انکاری، کمال مطلق را در ورای همه توهمات چنین بیان میکند:

” آیا در جمع سلسله موجودات در عالم تصور و خیال، و در تجویزات عقلیه و اعتباریه، موجودی که در کمال مطلق و جمال مطلق داشته باشد، جز ذات مقدس مبدأ عالم سراغ دارید؟ و آیا جمیل علی الطلاق که بی نقص باشد، جز آن محبوب مطلق هست؟”۱۰

با این همه به دیده امام خمینی(ره)، پیمودن راه وصول به کمال مطللق، معضله وجودی انسان است و این نه جبر، بلکه اراده و اختیار است که وصل به کمال را برای او میسر میسازد. ایشان با بیان این مطلب که دو راه در پیش روی انسان وجود دارد؛ یکی راه الوهیت و دیگری راه طبیعت و انتخاب هر یک از این دو، بسته به اراده آدمی است، ۱۱ انسان را موجودی میداند که میتواند با تکیه بر خصلت وجودی خویش(اراده ) به معنای موجودی خویش(کمال) تحقق بخشد.۱۲ از این رو، توجه و حرکت کمال جویانه، مفهوم ماهوی زندگی انسان و اراده انسانی وسیله ماهوی او در پیمودن مسیر کمال است. هر مانعی بر سر این راه، یک ضد ارزش است و باید در پروسه ای سخت و پی گیر و تلاشی وافر توأم با آگاهی، از میان برداشته شود. به گفته امام خمینی(ره)، آدمی در پیمودن راه کمال با دودسته از موانع ذیل روبرو میگردد:

الف) موانع درونی؛ حب نفس و غفلت از خداوند که قالب عنصر شر درونی آدمی است از موانع اصلی تحقق ماهیت وجودی انسان به حساب میآید. در واقع” تمام مفاسد روحانی و اخلاقی و اعمالی، از حب به دنیا و غفلت از حق تعالی و آخرت است.” که “بهترین علاج ها این است که هر یک از این ملکات زشت را که در خود میبینی، در نظر بگیری و بر خلاف آن تا چندی، مردانه قیام و اقدام کنی”.۱۳

ب ) موانع بیرونی: اگر منقاد تمنای نفس شدن، مانع درونی تحقق کمال جویی انسان میشود، همین طور زیر بار قدرت های سلطه گر بیرونی بودن و یا رفتن، نیز مخدوش کننده تجلی کمال جویی انسان در حیات اجتماعی است که علاجی جز عصیان و شورش همه مردم علیه ستمگران ندارد.۱۴

از این رو، در نظر امام خمینی(ره)، عشق به کمال، بسته به اراده انسانی و انجام عمل صالح است، عمل صالح نیز که تجلی نیت آدمی به حساب میآید، متکی بر اختیار انسان در انتخاب آن یا عمل شرّ است. هر عمل صالح یا فاسدی بر نفس انسان، تأثیری نورانی یا ظلمانی میگذارد و آن را همواره از خود منفعل میسازد. در واقع استکمال نفس آدمی یا سعادت او چیزی جز تجسم اعمال صالحه او نیست؛ چرا که سعادت و شقاوت، یا در تعبیر امام خمینی(ره) بهشت و دوزخ، حاصل عمل انسان است نه جزء یا لازم ماهیت او، سعادت و شقاوت هر دو امری وجودی اند که محتاج به علت و مبدأند. مبدأ سعادت، عقاید حقّه، اخلاق حسنه و کردار صالح و علت شقاوت نیز عقاید باطله، اخلاق ناپسند و کردار ناشایست است.

بررسی موانع درونی استکمال نفس و چگونگی تعدیل آنها در جدال با نیروهای خیر، موضوع علم اخلاق است که امام خمینی(ره) در آثاری همچون “چهل حدیث” به تفصیل از آنها سخن گفته است. و مبارزه علیه موانع بیرونی(استبداد) نیز در نظریه سیاسی امام خمینی(ره) متعلق به حوزه سیاست است که از منظری اخلاقی بدان نگریسته میشود. اگر عمل صالح در علم اخلاق امام خمینی(ره) مفهوم کلیدی به حساب آید، مبارزه سیاسی مصداقی است از مصادیق عمل صالح، در واقع مفهوم “مبارزه و قیام” فصل مشترک اخلاق و سیاست میشود و قیام علیه استبداد و دیکتاتوری، علاوه بر اینکه پدیده ای سیاسی قلمداد میگردد، خصلت اخلاقی نیز پیدا میکند. بنابراین رهایی از سلطه و سیطره دیگران به عنوان یک پدیده اخلاقی ـ سیاسی در خدمت تحقق ماهیت وجودی انشان قرار می گیرد و راه وصول به عشق مطلق را در سایه دولتی که حاکمان آن علاقه ای به تحمل نظرات و خواسته های نفسانی خود بر مردم ندارند، هموار میسازد.

“زیر بار ظلم رفتن… مثل ظلم کردن، هر دو از ناحیه عدم تزکیه… است… تزکیه، ذکر اسم الله و صلات، اینها مراتبی است، اگر ما به آن رسیده بودیم نه حال انفعالی پیدا میکردیم برای پذیرش ظلم و نه ظالم بودیم.”۱۵

امام خمینی(ره) با اشاره به ظلم و سلطه به عنوان مانع بیرونی بر سر راه کمال یابی انسان، بر ضرورت عمل سیاسی تأکید میورزد و صراحتاً قیام علیه سلطان مستبد را، سیره انبیا و تکلیف عموم مسلمین میداند. به دیده ایشان “مسأله اساسی، عصیان و شورش همه مردم بر ضد ستمگرانی است که به آنها ستم میکنند…۱۶ انبیا و اولیا در مقابل ظلمه، در مقابل اشخاص که ظلم به مردم میکردند، قیام میکردند. سیره انبیا همین بوده است که اگر چنانچه یک سلطان جائر بر مردم حکومت میخواهد بکند، بایستند در مقابلش.۱۷[لذا] همه مسلمانان تکلیفشان این است که هم، عمل بکنند و هم علم پیدا کنند… مبارزه با ظلم و فساد به اندازه قدرتشان بکنند.”۱۸

۲ـ چنانچه ملاحظه شد، دغدغه اصلی امام خمینی(ره) در حیات سیاسی انسان، مشکله استبداد است. پدیده یا خصلتی که در مواجهه انسان با جهان خارج و ورود او به زندگی مدنی، مهم ترین مانع تحقق غایت وجودی او به حساب میآید. مهم آن است که بدانیم امام خمینی(ره) از