پاورپوینت کامل ارزیابی کلاس درس استادان معارف اسلامی با تاکید بر ابزار اندازه گیری ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ارزیابی کلاس درس استادان معارف اسلامی با تاکید بر ابزار اندازه گیری ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ارزیابی کلاس درس استادان معارف اسلامی با تاکید بر ابزار اندازه گیری ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ارزیابی کلاس درس استادان معارف اسلامی با تاکید بر ابزار اندازه گیری ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

«در نقد پاسخ»

این نوشتار با مروری مجدد بر منابع روش شناختی علوم مختلف، به تعریف اندازه گیری و
شرایط ابزارسازی برای سنجش و چگونگی میزان کردن ابزارهای اندازه گیری همانند فرم
ارزشیابی استادان معارف و در جهت شناسایی عوامل مؤثر بر اعتبار و پایایی ابزار
اندازه گیری تأکید دارد.این مقاله با نگاهی به پاسخ نقد که در شماره پیشین مجله
معارف مکتوب شده است به بررسی موضوع پرداخته است.

تعریف اندازه گیری

اندازه گیری: «تخصیص اعداد به چیزها و رویدادها بر طبق قواعد است». عدد یک نمادی
است به صورت ۳، ۲، ۱، … یا A, B, C که در آن هیچ معنای کمّی در نظر گرفته
نمی شود مگر اینکه این معنی به آن داده شود مثلاً در یک ابزاری ما به افراد شرکت
کننده که عده ای زن و عده ای مرد هستند عدد ۱ یا ۲ می دهیم اما عدد ۲ در اینجا
معنای ریاضی و کمّی ندارد.[i]

دشوارترین کار اندازه گیری تعیین قاعده است. قاعده یک راهنمایی یا یک روش دستوری
است که می گوید چه باید کرد. در یک اندازه گیری «قاعده» ممکن است چنین باشد که
اعداد ۱ تا ۵ اختصاص یابد[ii] اما نمی توان برای هر یک از این اعداد ضریبی در نظر
گرفته و این ارقام را با توجه به آن ضریب محاسبه نمایید زیرا این کار ابزار شما را
نامتعادل خواهد کرد. وقتی ابزارهای اندازه گیری میزان شده و متعادل در دسترس محقق
باشند، ارتباط در مورد مشاهدات انجام شده به سهولت انجام می شوند. یک وسیله سنجش
زمانی «خوب میزان شده» تلقی می شود که استفاده کنندگان متفاوت از این ابزار به
نتایج یکسان دست یابند.[iii]

باید توجه داشت که اندازه گیری به خودی خود هدف نیست بلکه کارافزار مؤثری است که
شما را قادر می سازد تا در مورد پدیده ها و اعمال و رفتار افراد، اطلاعاتی را به
دست آورید. برای مثال یک استاد دانشگاه ممکن است از خود بپرسد که دانشجویان من در
این ترم در درس معارف چقدر پیشرفت داشته اند؟ استادان دیگر این درس به لحاظ کارآیی
تدریس در چه حد قرار دارند؟ شما برای پاسخگویی به مسائل یکه دارید مجبورید به دفعات
متعددی به اندازه گیری متوسل شوید. آیا هرگز فکر کرده اید که تصمیم گیری در مورد
روش و شیوه های تدریس بدون سنجش چقدر مشکل می شد. اگر هر کسی تنها به تأییدهای نظری
قضاوت های شخصی متکی است آیا پیشرفتی در علوم صورت می گرفت.[iv]

یکی از مزایای سنجش و ارزیابی این است که حدس، گمان و تعبیر و تفسیر را از اطلاعات
دور می کند.[v]

اندازه گیری برخی خصوصیات انسان مانند رنگ مو، رنگ چشم، قد و وزن آسان است اما
اندازه گیری بسیاری از ویژگی های انسان همانند قدرت استدلال و سنجش روش تدریس
استادان و نیز قواعد روشنی که نشان دهنده خوب بودن استاد در این صفات باشد دشوار و
پیچیده است. از این روی همیشه باید برای اندازه گیری هر چیزی نوعی قاعده داشته
باشیم. برای قاعده مند کردن ابزار اندازه گیری نیاز به تناظر و همانندی با «واقعیت»
است. این قواعد همان چیزی است که اگر برای شاخص های سنجش علمی و روشی استادان به
کار گرفته شود ابزار اندازه گیری را میزان و متعادل می سازد.[vi]

یک گام اساسی در انجام تحقیق فرایندی است که از طریق آن مشاهدات محقق به اعداد
برگردانده شوند. استیونس گفته است «اندازه گیری در گسترده ترین معنای آن تخصیص
اعداد به اشیاء یا رویدادها بنابر قانونمندی ها است».[vii]

در هر ابزاری ابتدا باید از متغیرها آغاز نمود و سپس برای تعیین اینکه این متغیرها
چگونه به شکل عددی درمی آیند از قوانینی باید پیروی کرد به عنوان مثال متغیر وزن را
می توان با مشاهده ارقامی که با گام نهادن آزمودنی ها بر روی ترازو به دست می اید
اندازه گیری کرد. متغیر بلوغ اجتماعی را می توان بر مبنای نمره هایی که از مقیاس
بلوغ اجتماعی واینلند (Vineland social maturity Scale) به دست می آید،
اندازه گیری کرد. رایج ترین شیوه های اندازه گیری مقیاس های استیونس است که
اندازه گیری را به انواع اسمی، رتبه ای، فاصله ای و نسبی دسته بندی کرده است.[viii]

امروزه روش های تحقیق به گونه ای پیشرفت کرده اند که برای تحقیق در هر زمینه ای راه
گشا هستند و این گونه نیست که برای بررسی مسائل مختلف نتوان ابزار دقیقی درست کرد و
در نتیجه اطلاعات با ضریب خطای بالا (و به لحاظ همبستگی بی معنی) خطایی را در
تصمیم گیری های کلان ایجاد نماید. ما می توانیم نشانگرهایی (شاخص هایی) درست کنیم
که قدرت استدلال، تفکر، خلاقیت و نوآوری افراد (استادان) را اندازه گیری کند یعنی
رفتارهای قابل مشاهده ای وجود دارند که به عنوان شاخص های معتبر این ساختارها
پذیرفته شده اند و یکی از مهمترین وظایف محقق انتخاب یا تهیه مقیاس ها و وسائلی است
که می توانند ویژگی هایی مانند قدرت استدلال، تسلط علمی، شخصیت، وقار رفتاری، خود
کم بینی، استعدادها، علایق خودپنداره (Self Concept) و غیره را اندازه بگیرند. برای
کمّی کردن کیفیت، انواع مختلفی از وسایل مورد استفاده قرار می گیرد به عنوان مثال
اگر شما بخواهید شاخص هایی که به صورت کیفی در فرم ارزشیابی استادان معارف وجود
دارد به صورت عددی درآورید دو روش اصلی وجود دارد: الف) یا از وسایل اندازه گیری که
قبلاً توسط متخصصین ساخته شده است استفاده کنید[ix] ب) یا باید خود محقق وسیله
اندازه گیری لازم را بسازد.[x]

درباره تنظیم مقیاس اندازه گیری اولین گام، مشابه ساختن مجموعه گزاره هایی است که
از میان آنها گزاره هایی که در مقیاس نهایی قرار داده می شوند برگزیده خواهند شد.
در شاخص های انتخابی (ارزشیابی استادان)، گویه ها به صورت واقعی انتخاب نگردیده است
چرا که در مواردی به شاخص های پیچیده و مبهمی برمی خوریم در حالی که در انتخاب مواد
برای این منظور باید از به کار بردن مواد پیچیده، مبهم، گزاره های دربرگیرنده دو
معنی، نارسا و غیر خودداری شود.[xi]

اما اساسی تر آنکه هر ماده باید طوری انتخاب شود که بتوان بین کسانی که دارای
ایستارهای مساعد و آنانکه دارای ایستارهای نامساعد درباره موضوع مورد بررسی هستند،
تفاوت قائل شد.[xii]

یکی از شاخص های ارزشیابی استادان معارف به عنوان مثال جلب مشارکت در نظر گرفته شده
است. بین استادی که دارای ایستارهای مساعد برای جلب مشارکت است (مثلاً تعداد ۲۰ نفر
در کلاس الف که حجم ۳۰ نفر دارد با تعداد ۵ مرتبه جلب مشارکت در رتبه خوب قرار
می گیرد) با استادی که دارای ایستارهای نامساعد برای جلب مشارکت است (مثلاً تعداد
۲۰۰ نفر کلاس ب در سالن آمفی تئاتر با جلب مشارکت ۵ مرتبه در رتبه بد قرار
می گیرد؟!) تفاوت وجود ندارد. زیرا ابزار اندازه گیری باید به گونه ای باشد، فردی
که دارای آن ویژگی است نمره خوب بگیرد و کسی که آن ویژگی را رعایت نکرده نمره بد
بگیرد. در حالی که در مثال مذکور فردی که در کلاس ب جلب مشارکت را رعایت می کند نیز
نمره بد خواهد گرفت چون مشارکت وی باعث بی نظمی کلاس خواهد شد. تفاوت نداشتن
استادان در رعایت جلب مشارکت و عدم رعایت جلب مشارکت باعث شده است که تنظیم مقیاس
اندازه گیری به هم بریزد. آیا در ابزار اندازه گیری می توان شاخصی را در نظر گرفت
که در مواقعی جنبه مثبت داشته باشد و در مواقع دیگر به صورت منفی عمل کند؟! این
مشکل زمانی تشدید می گردد که به چنین شاخص هایی ضریب داده شود. در چنین مواردی
اشکال چندین برابر خواهد شد. علاوه بر این، نمی توان استدلال کرد که در مواقعی با
کاهش نمره ارزشیابی و در مواقع دیگر با افزایش نمره به نوعی تعادل خواهیم رسید زیرا
در یک ابزار اندازه گیری همانند خط کش آیا می توان گفت که در بین فاصله ۳ تا ۴، ۲۰
میلی متر کم می کنیم و برای ایجاد تعادل در فاصله بین اعداد ۷ تا ۸، ۲۰ میلی متر
اضافه می کنیم؟

علاوه بر این درست است که می توان در یک تحقیق برای میزان پایبندی مردم به دین و یا
هنجارها شاخص هایی را در نظر گرفت که دارای شدت و ضعف باشد اما در ساختن ابزار
اندازه گیری نباید شاخص هایی که دارای ارزش کمتری است گنجانده شود بلکه در
اندازه گیری دیانت مردم باید از شاخص هایی استفاده کرد که به صورت تجربی حکایت از
پایبدی مردم به دین داشته باشد. مثلاً برای اثبات دیانت مردم به جای بررسی صفت
امانتداری باید از نمادهای بهتری همانند نماز خواند و یا شرکت در نماز جماعت که
نماد محسوسی از دینداری است، استفاده کرد. برای انتخاب شاخص ها باید از گویه هایی
استفاده کرد که دارای قوت بیشتری باشند و الا باید پس از جمع آوری گویه ها بعضی از
آن ها را حذف کرد.[xiii]

برای ساختن یک ابزار باید به شاخص ها و نشانگرها توجه داشت. این شاخص ها باید دارای
شرایطی باشند که آن شرایط نشان دهنده میزان دقت در ابزار است که در ذیل به دو شرط
آن اشاره می کنیم:

۱ـ باید دارای یک ویژگی (متغیری) باشد که در تمام اعضاء یک مجموعه آن خاصیت وجود
داشته باشد مانند میزان وقت شناسی، هر چند که اعضاء مجموعه ممکن است از این جهت
متفاوت باشند.

۲ـ نشانگر یا شاخص متغیری است که بر یک خاصیتی اطلاق می شود و به تعریف آن کمک
می کند به عنوان مثال نشانگرهای ویژگی (شاخص های متغیر) وقت شناسی می توانند چنین
باشند: الف) هرگز دیر سر کلاس حاضر نمی شود. ب) تکالیفش را به موقع و یا پیش از
تاریخ معین تحویل می دهد. ج) جزو اولین کسانی است که در جلسه سخنرانی وارد
می شود.[xiv]

بنابر این اگر ما یک شاخص را در ابزار اندازه گیری در نظر گرفته ایم و آن را برای
ارزشیابی استادان معارف به کار بردیم می توانیم برای تعریف آن شاخص ها به صورتی عمل
نماییم که با روش ها و متد علمی و آماری قابل اندازه گیری باشد و تمامی مخاطبان را
به صورت یکسان تست نماید.از این رو شاخص هایی که در فرم استادان معارف طراحی شده به
گونه ای است که نه دارای شرایط اول و نه دارای شرایط دوم هستند. پیامد این نحوه
ارزشیابی اشاعه خطایی در سنجش خواهد بود که تمام استادان را در برمی گیرد یعنی این
خطا ممکن است ۱۵% باشد اما این ۱۵% به صورت اشاع