پاورپوینت کامل انگیزه ورود دختران به دانشگاه(۳) ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انگیزه ورود دختران به دانشگاه(۳) ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انگیزه ورود دختران به دانشگاه(۳) ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انگیزه ورود دختران به دانشگاه(۳) ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

«به امید نیل به زندگی بهتر به دانشگاه رفتم.»

این نظر بسیاری از دخترانی است که راهی دانشگاه شده اند. قصد من به آن است تا
این نظرها را نقد کنم. اما امید دارم که برپایه آنچه نشریه معارف به دنبال آن است
به تحلیل و ارزیابی نظرات بپردازم. بگویم که چه عواملی سبب پدید آمدن این اهداف و
انگیزه ها می شود، معایب آن چیست و اساتید چگونه می توانند پس از شناخت این
انگیزه ها، به اصلاح آن و نیز تربیت و تعلیم دانشجو بپردازند؟

چندی پیش، پس از سخنرانی در دانشگاه آزاد سیرجان، بعضی از دانشجویان دختر
درباره جلسه اظهارنظر کردند: اگر پیش از این، در دوره دبیرستان، درباره منزلت زن
این مطالب را می دانستم، بی تردید به دانشگاه نمی آمدم. یا در انتخاب رشته ام بسیار
بیشتر دقت می کردم، تا رشته ای برگزینم که با طبیعت زن سازگارتر باشد.

شواهد نشان می دهد که آگاهی دانش آموزان دبیرستانی – به ویژه دختران – درباره
دانشگاه و تأثیر آن بر اخلاق و اعتقادات و آینده خود، بسیار ناچیز و غیرواقع بینانه
است. اگر فردی تا پایان دوره دبیرستان به تعریف زندگی و جایگاه خود در آن پی نبرده
باشد، به احتمال زیاد نخواهد توانست درباره آینده اش تصمیم گیری موفقیت آمیزی داشته
باشد.

در پی گفتگوی خود با دانشجویان دختر بیش از پیش بدین حقیقت پی بردم که: دختران
زمانی وارد دانشگاه می شوند که آگاهی آنان درباره مفهوم زندگی واقعاً ناچیز است.
انسان از اظهارنظرهای آنها درباره خود، زندگی، شغل، آینده و خانواده شگفت زده
می شود.

قبل از تحلیل نظر نامبرده، جای این پرسش ها باقی است:

۱. منظور از زندگیِ بهتر چیست؟

۲. آیا دخترانی که راهی دانشگاه نشدند، تا چه میزان از «زندگی بهتر» محروم ماندند؟

۳. آنها که روانه دانشگاه شدند، تا چه میزان در هدف خود موفق بودند؟

۴. نیل به آن هدف، با پذیرش چه آسیب ها و زیانهایی صورت می گیرد؟

من معتقدم همان طور که در کشور وزارت آموزش و پرورش وجود دارد، سازمان ارزیابی نظام
آموزش و پرورشِ صحیح نیز وجود داشته باشد. تا بدانیم چه شیوه ای بهترین شیوه آموزش
و پرورش است. ما در هر سال به سبب نبود چنین سازمانی، میلیاردها از ثروت مادی و
معنوی کشور را از دست می دهیم. نمونه آن وجود دانشگاه است.

آموزش و پرورش و نیز دانشگاه با ویژگی ای که امروز در کشور ما دارد، یک کارخانه
و دستگاه است نه مرکزی برای فراگیری و کاربری دانش. این نکته ای است که وضع موجود
کشور بدون هیچ دلیل و ارائه استدلال، گواه صحت آن است. اگر بخواهیم این ادعا را
اندکی توضیح بدهیم باید بگوییم:

ما در کارخانه آموزش و پرورش چند دستگاه تولید کرده ایم: ۱. دستگاه اداری برای
اداره کارخانه؛ ۲. دستگاه دبیرستان برای دیپلمه سازی؛ ۳. دستگاهی برای ادامه
کار دستگاه دبیرستان (دانشگاه)

تقریباً برای همه کسانی که وارد نظام آموزش و پرورش می شوند و دوره تحصیل را
آغاز می کنند این اصل مانند قانون پذیرفته شده است که «دبستان» برای ورود به
دبیرستان و دبیرستان برای به دست آوردن دیپلم است.

دبیرستان مرحله مقدماتی دانشگاه است و کسانی که دبیرستان را به پایان می رسانند
در نیمه راه هستند و اگر آن راه را به پایان نبرند به مقصد و مقصودی نمی رسند و
گویا راهی را تا نیمه طی کرده اند و شانس دستیابی به زندگی بهتر را کمتر دارند.

دستگاه دبیرستان ابزار بلعیدن استعداد و نیروی جوانان است. افراد به دبیرستان
نمی روند تا بتوانند بدون رفتن به دانشگاه، در پرتو آموزش های دوره دبیرستان، به
کارهای فنی، صنعتی، تولیدی، کشاورزی و پزشکی سنتی بپردازند. بلکه می کوشند تا هر چه
توان و استعداد دارند در این دستگاه به کار گیرند – در حقیقت دیگران به کارش گیرند
– تا دیپلمه شوند، موجودات سرگردانی که با فراگرفته های غیر کاربردی، نه راهی به
پیش دارند و نه توان بازگشت به گذشته. بهترین راه برای بهره بردن از دانش گذشته –
که به هیچ کار نیامده است – ادامه همان راه زیانبار قبل از ورود به دانشگاه است!

می گویند کسی برای خودکشی، به سوی قله کوه رفت تا خود را از آنجا پرتاب کند. در
میان راه، در نزدیکی قله، کسی وی را اندرز داد تا از تصمیم خود بازگردد. او در جواب
گفت: دیگر چیزی تا قله نمانده، حیف است این همه راه را که با این مشقت طی کرده ام
ادامه ندهم. برای رسیدن به اینجا خیلی کوشیده ام!

منظورم این است که نظام آموزش و پرورش و محتوای کتاب های درسی ما طوری است که
به طور منطقی و طبیعی جوان تصور می کند که اگر تحصیلات خود را پس از دبیرستان ادامه
ندهد، عمر گذشته اش تباه شده و نمی تواند زندگی خوبی داشته باشد. برای کاهش این
تباهی، راهی جز رفتن به دانشگاه وجو