پاورپوینت کامل پیرامون خاتمیت ۹۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیرامون خاتمیت ۹۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیرامون خاتمیت ۹۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیرامون خاتمیت ۹۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

در شماره قبل یک سئوال پیرامون مسئله خاتمیت به قلم آیت الله سبحانی از نظر شما
خواننده محترم گذشت که در این شماره به عنوان بخش دوم مباحث، سه سئوال دیگر و جواب
آن را به قلم معظم له پی می گیریم.

۱) چرایی پایان نبوت تبلیغی

۲) چرایی قطع نبوت به عنوان فیض معنوی

۳) راز جاودانگی اسلام

نبوت تبلیغی چرا پایان یافته است؟

در پاسخ این سئوال باید گفت:

پیامبران آسمانی دو دسته هستند:

۱ـ پیامبرانی که تاریخ و کتاب های آسمانی برای آنان کتاب و شریعت ثابت کرده است و
در هر دوره به تناسب فهم و ادراک مردم از طرف خداوند شریعتی آورده اند.

۲ـ پیامبرانی که کار آنان این بود که مردم را به آئین پیامبر پیشین دعوت کنند و
غباری را که بر اثر گذشت زمان به روی شریعت و کتاب وی نشسته است پاک کنند و شریعت
پیامبر پیشین را ترویج نمایند و غالب پیامبران از گروه دوم بودند و عده بسیار کمی
از پیامبران که قرآن آنها را «اوالعزم» می خواند قانون و شریعت آورده اند.

به عبارت دیگر دو نوع نبوت بوده است: «نبوت تشریعی» و «نبوت تبلیغی».

پیامبران تشریعی که شماره آنان بسیار اندک است که صاحب قانون و شریعت بوده اند، ولی
پیامبران تبلیغی کارشان تعلیم و تبلیغ و ارشاد مردم به تعلیمات پیامبر صاحب شریعت
بوده است.

اسلام که ختم نبوت را اعلام کرده است نه تنها به نبوت تشریعی خاتمه داده است بلکه
به نبوت تبلیغی نیز پایان داده است.

در این صورت این سئوال پیش می آید که : ما این مطالب را پذیرفتیم که اسلام به واسطه
کمال و کلیات و تمامیت و جامعیتی که دارد به نبوت تشریعی پایان داده است، پایان
یافتن نبوت تبلیغی را چگونه می توان توجیه کرد؟ در صورتی که بشر، در تمام دوره ها
به کسانی که او را هدایت و ارشاد کنند نیازمند است؟

اولین پاسخ

پاسخ این سئوال از نظر شیعه بسیار روشن است زیرا به عقیده شیعه همان وظیفه تبلیغ و
ارشاد که پیامبران غیراوالعزم انجام می دادند پس از پیامبر گرامی به عهده جانشینان
او گذاشته شده است و در حقیقت تبلیغ و ارشاد و تربیت به وسیله کسانی که با جهان
غیب ارتباط دارند. قطع نشده است. آری نبوت و رسالت ختم شده است اما ختم نبوت به این
معنا نیست. که از طرف خدا افرادی برای تبلیغ و ارشاد مردم گمارده نشده اند بلکه
جانشینان پیامبر گرامی که از طرف خدا به این مقام منصوب شده اند، همان وظیفه تبلیغ
و ارشاد را به عهده دارند. شیعه با دلائل محکم و استوار ثابت کرده است که از طرف
خداوند افرادی به عنوان امام و جانشین پیامبر تعیین شده اند که پس از درگذشت پیامبر
زعامت مسلمانان را به دست بگیرند و آنان را به همان راهی که پیامبر دعوت می کرد،
دعوت نمایند و این عقیده بر اساس دلیل هایی محکم، استوار است که به برخی از آنها
اشاره می شود.

دلائل شیعه برای لزوم تعیین امام معصوم

۱ـ پیامبر گرامی (ص) به حکم آیه «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت
لکم الاسلام دینا ». [۱] شریعت اسلام را به طور کامل از مبدأ وحی دریافت کرده و در
اختیار بشر گذارده است اما در عین حال این طور نبوده است که تمام احکام و جزئیات
قوانین اسلام را برای مردم بیان کرده باشد بلکه پیامبر تا آنجا که شرایط اجازه
می داده و توانایی داشته کلیات و اصول اسلام را بیان کرده است بنابر این لازم است
برای بیان آن قسمت از احکام که پیامبر گرامی به عللی موفق به بیان آن نگردیده و یا
وقت بیان آن نرسیده بوده است عده ای از طرف خود آن حضرت تعیین شوند.

به طور مسلم، کلیه قوانین اسلام با تمام جزئیات و خصوصیاتی که دارد در دوران خود
پیامبر اکرم تشریع شده و به او ابلاغ گردیده بود، اما چون بیان احکام پیوسته به
صورت تدریجی انجام می گیرد، از این نظر بیان و ابلاغ آنها به عهده آن گروه از
معصومان که به فرمان خدا برای این مقام منصوب شده اند گذارده می شود.

گذشته از این پس از رحلت پیامبر گرامی مسائل و موضوعاتی پیش می آید که در زمان رسول
گرامی سابقه نداشته و هیچ گاه برای مردم مطرح نبوده است.

این جهات ایجاب می کند که پس از رسول اکرم گروهی باشند که احکام نا گفته و ابلاغ
نشده اسلام را بازگو کنند و این گروه حتماً باید از طرف خدا تعیین گردند و افراد
دیگر نمی توانند به این کار قیام نمایند و این نظریه شیعه درباره امامت کاملاً ثابت
می کند که امامت یک مقام انتصابی است نه انتخابی و مردم از آن جهت که به بعثت رسول
نیاز دارند، از همان جهت نیز به نصب امام از طرف خداوند نیازمند هستند.

امام باقر (ع) می فرماید: آن دین کامل و تمام را که خدای متعال به رسول گرامیش نازل
ساخته بود از آن حضرت به ما منتقل شده است و هیچ گاه زمین از شخصی که بتواند این
دین را بیان کند خالی نخواهد ماند. [۲]

۲ـ قرآن مجید یکی از دو یادگار رسول اکرم (ص) (قرآن، امامان) می باشد و مردم وظیفه
دارند که قرآن را برنامه اساسی زندگی خود قرار دهند. ناگفته پیداست که در این کتاب
آسمانی آیاتی وجود دارد که احتیاج به توضیح و تفسیر دارد و چون خدای متعال قرآن را
برای استفاده مسلمان ها و همه اهل جهان به رسول اکرم (ص) نازل ساخته است، باید برای
تفسیر و توضیح آنها پس از رسول اکرم (ص) شخصی را قرار داده باشد تا مسلمان ها در
فهم قرآن و استفاده از آن گرفتار انحراف نشوند.

البته مقصود این نیست که تمام آیات قرآن نیز به تفسیر امام و جانشین معصوم دارد
زیرا این سخن با خود قرآن و احادیث اسلامی که مردم را به فهم و تدبیر در آیات قرآن
دعوت نموده اند، کاملاً منافات دارد. بلکه مقصود این است که برخی از آیات قرآن
مخصوصاً آیاتی که پیرامون احکام و موضوعات حقوقی و جزائی وارد شده است شدیداً نیاز
به بیان دارد و شواهد این مطلب به اندازه ای زیاد است که ما خود را از نقل آنها بی
نیاز می دانیم. این است که رسول اکرم (ص) می فرماید:

«انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا ابدا و لن
یفترقا … » [۳]

« من از میان شما می روم و دو یادگار گرانبها بین شما می گذارم. ـ قرآن و امامان ـ
تا هنگامی که به این هر دو متمسک باشید و چنگ بزنید گمراه نخواهید شد و این دو از
هم جدا نمی شود (و جدا نیستید) … .

۳ـ هر کس با سیره و روش پیامبر گرامی آشنایی داشته باشد می داند که همان طوری که در
بیان احکام و قوانین اسلام کوشا بوده به همان اندازه در تربیت و پرورش و ساختن یک
اجتماع انسانی به اسلامی همت می گمارد .

ناگفته پیداست پیامبر اسلام در تربیت و پرورش جامعه اسلامی، یک موفقیت نسبی پیدا
نموده او اگر چه اساس یک اجتماع اسلامی را پی ریزی کرد ولی بر اثر کوتاهی دوران
رسالت و فقدان امکانات، به تکمیل بنای اجتماع اسلامی که افراد اجتماع دوران خود را
آن چنان بسازد: که پس از وی ادامه تربیت وجود مربی بی نیاز شوند، موفق نگردید. از
این جهت لازم است پیامبر افرادی را به عنوان جانشینی خود تعیین کند که عهده دار
مقام تربیت و پرورش مردم گردند.

برای این که بدانیم پیامبر گرامی اسلام در جهت تربیت و پرورش مردم موفقیت نسبی پیدا
کرد کافی است که مختصری از وضع عمومی مسلمان ها را در زمان خود پیامبر و پس از رحلت
رسول اکرم در نظر بگیریم مثلاً در جنگ احد هنگامی که از طرف دشمنان شایع شد که
پیامبر کشته شده است اکثریت یاران وی پا به فرار نهادند و عده ای از آنان دور هم
گرد آمده می گفتند خوب است شخصی را بفرستیم تا برای ما از ابوسفیان امان بگیرد و
برخی می گفتند اگر این شایعه صحیح باشد ما باید به آئین قبلی خود بازگردیم و بعضی
دیگر می گفتند اصولاً اگر محمد پیامبر بود کشته نمی شد.[۴]

نظیر این حادثه در جنگ «حنین» رخ داد. در نبرد «احد» اکثریت مسلمانان پا به فرار
گذاردند و او را در وسط میدان تنها نهادند فقط چند نفر که از یاران با ایمان و
تربیت یافته مکتب او بودند وجود او را از حملات دشمن حفظ کردند، در جنگ حنین هم که
در سال هشتم هجری انجام گرفت این تاریخ تکرار گردید، تفصیل هر دو رویداد اسلامی را
می توانید در کتاب فروغ ابدیت [۵] مطالعه بفرمائید.

این نوع «تراژدی ها» حاکی از این است که هنوز جامعه اسلامی از تربیت هایی پی گیر
آسمانی بی نیاز نشده و درخت ایمان در قلوب بسیاری از آنان ریشه ندوانیده و بسان
نهالی بود در برابر تند باد حوادث.

با در نظر گرفتن این موضوع هیچ عاقلی باور نمی کند که رسول گرامی اسلام (ص) مردم را
برای بعد رحلت خود به خودشان واگذار کرده و برای تربیت و پرورش آنها فکری نکرده
باشد.

۴ـ موضوع دیگری که ایجاب می کند پس از رسول گرامی (ص) حجت الهی و امام معصوم بین
مردم باشد این است که: از روز اول اسلام، مخالفان اسلام با طرح شبهات و اشکالات
درصدد بودند مسلمان ها را متزلزل کنند و گواه این موضوع سئوال و جواب هائی است که
در زمان خلفا از طرف بیگانگان در جوامع اسلامی مطرح می شد، آیا برای حفظ عقیده مردم
و دور نگاه داشتن آنان از انحراف و نیز برای اینکه بیگانگان نتوانند از این راه هیچ
سوء استفاده ای کنند، نباید افرادی که بر اثر ارتباط با جهان غیب علم و دانش وسیع
و گسترده ای دارند که از طرف خدا تعیین شوند تا این قبیل نیازها و اشکالات را به
خوبی پاسخ گویند و از حریم اسلام دفاع نمایند.

این چهار جهت که به طور فشرده بیان گردید پایه اساسی اعتقاد شیعه را به مسأله
«امامت» تشکیل می دهد و از این رو لازم است که پیامبر جانشینان معصوم داشته باشد تا
به این وظایف خطیر، قیام کنند، وظایفی که قسمتی از آنها را پیامبران تبلیغی، انجام
می داده اند.

علاوه بر این چهار موضوع، موضوع دیگری نیز نصب و تعیین امام را لازم می ساخت و آن
این که رسول گرامی اسلام با زحمات فراوان و ناراحتی های بیشمار و فداکاری های زیاد،
توانست در طول ۲۳ سال، حکومتی به نام حکومت اسلام تشکیل دهد، البته این حکومت در
زمان خود آن حضرت توسعه پیدا کرد و در جهان آن روز خواه ناخواه موقعیتی پیدا نمود و
وجود چنین حکومتی برای زمامداران جهان آن روز، بسیار سنگین بود و امپراطوری ها و
کشورهای غیر اسلامی مترصد بودند که موقعیتی پیش بیاید تا این حکومت جوان را از بین
ببرند، از این جهت دو امپراطور ایران نامه رسول اکرم (ص) را پاره کرده و به
فرماندار یمن دستور داد که پیامبرگرامی(ص) را به ایران جلب کند. [۶] همچنین کشور
روم آماده نبرد با مسلمانان گردید تا بالاخره سال هشتم با مسلمان ها وارد جنگ شد.
[۷]

با این شرایطی که خود پیامبر گرامی بیشتر از همه مردم از آن اطلاع داشت آیا عقل
باور می کند که آن حضرت مردم را بعد از خود بدون پیشوا زعیم و کسی که امور آنها را
به دست بگیرد، بگذارد و برای این موضوع کسی را تعیین نکند؟ تا این جا ثابت شد که
پس از پیامبر افرادی بودند که برنامه و کار او را دنبال کنند.

بنابر این به عقیده شیعه پس از پیامبر گرامی، امامان معصوم، همان وظیفه تبلیغی
پیامبران را به خوبی ایفا می کنند و از این رو این سئوال و اشکال ( که چرا
مسلمان ها از نبوت تبلیغی محروم بمانند ) اصلاً پیش نمی آید.

امام هشتم (ع) می فرماید:

« ان الامامه منزله الانبیاء … ان الامامه خلافه الله و خلافه الرسول ان الامامه
زمام الدین و نظام الدین و صلاح الدنیا و عز المؤمنین» الامام یحل حلال الله و یحرم
حرام الله ، بقیم حدود الله، یذب عن دین الله و بدعوا الی سبیل ربه بالحکمه و
الموعظه الحسنه و الحجه البالغه. » [۸]

«امامت همان مقام و منزلت پیامبران است که با امامان داده شده است … امامت خلافت
الهی و جانشینی از رسول خدا است. امامت موجب نظام و نظام امور مسلمانها است. امامت
موجب عزت مسلمان ها و صلاح دنیای آن ها است، امام حلال خدا را حلال و حرام او را
حرام می کند (در بیان احکام هیچ گونه انحرافی پیش نمی آید) حدود الهی را بر پا
می دارد و از دین خدا دفاع می کند و مردم را به سوی خدا دعوت می نماید».

دومین پاسخ

تا زمانی بشر نیازمند به نبوت تبلیغی است که درجه عقل و علم و تمدن او به پایه ای
نرسیده باشد، که خود بتواند عهده دار دعوت و تعلیم و تبلیغ و تفسیر و اجتهاد در امر
دین بشود، به عبارت دیگر رشد و بلوغ انسانیت، خود به خود به وحی تبلیغی خاتمه
می دهد و دانشمندان در انجام این وظیفه، جانیشین انبیا می گردند.

می بینیم قرآن مجید در اولین آیه ای که نازل می شود سخن از خواندن نوشتن و قلم و
علم به میان می آورد و می فرماید: «اقرء باسم ربّک … الذی عل بالقلم … علم
الانسان ما لم یعلم» . [۹] این آیه اعلام می کند که عهد قرآن عهد خواندن و نوشتن و
یاددان و علم و عقل است، قرآن در سراسر آیات خود بشر را به تعقل و استدلال و مشاهده
عینی و تجربی طبیعت مطالعه تاریخ و به تفقه و فهم عمیق دعوت می کند.

بشر در دوره های پیش، مانند کودک مکتبی بوده است که کتابی که برای خواندن به دستش
می دهند، پس از چند روز آن را پاره پاره می کند و بشر در دوره اسلامی مانند یک عالم
بزرگ است که با همه مراجعات مکرری که با کتاب های خود می کند آنها را در نهایت دقت
حفظ می کند .

زندگی بشر را معمولاً به عهد تاریخ و ما قبل تاریخ تقسیم می کنند، عهد تاریخی از
زمانی است که بشر توانسته است یادگارهایی به صورت کتیبه یا کتاب از خود باقی بگذارد
و همان ها امروز ملاک داوری درباره زندگی آن روز است اما از عهد ما قبل تاریخ هیچ
گونه اثر باقی نمانده است.

ولی می دانیم که آثار عهد تاریخی نیز غالباً پراکنده است، دوره ای که از آن به بعد
بشر تاریخ و آثار خود را به طور منظم و نسل به نسل حفظ کرده و تحویل نسل بعد داده،
مقارن با ظهور اسلام است، خود اسلام نیز عامل مؤثری برای این رشد عقلی محسوب
می شود، در دوره اسلامی، مسلمانان، هم آثار خود را حفظ و نگهداری کردند و هم کم و
بیش آثار ملل پیشین ر نگهداری و به نسل های بعد منتقل نمودند.

بنابراین می توان گفت طلوع و ظهور علم و رسیدن بشر به حدی که خود حافظ و دعوت کننده
و مبلغ دین آسمانی باشد، باعث می شود که وظیفه تبلیغ به عهده دانشمندان موکول گردد.

قرآن مجید هم در چند آیه به این حقیقت اشاره می فرماید:

«فلو لا نفر من کل فرقه منهم طائفه لیتفقهوا فی الدین و لینذروا قومهم اذا رجعوا
الیهم لعلهم یحذرون» . [۱۰]

« باید از هر جمعیتی چند نفر به دنبال تحصیل علوم دینی بروند و پس از اینکه با
معارف و حقایق اسلام آشنا شدند، برگردند و جمعیت خود را انذار کنند ( از عذاب الهی
بیم دهند) تا شاید مردم هدایت شوند».

« و لتکن منکم امه یدعون الی الخیر یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر». [۱۱]

«باید گروهی از شما باشند که مردم را به کارهای خیر و خوبی ها دعوت کنند، امر به
معروف کنند و نهی از منکر