پاورپوینت کامل اتحادیه امت اسلامی(طرحی در پی آمد و جهان شمولی اسلام) ۹۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اتحادیه امت اسلامی(طرحی در پی آمد و جهان شمولی اسلام) ۹۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اتحادیه امت اسلامی(طرحی در پی آمد و جهان شمولی اسلام) ۹۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اتحادیه امت اسلامی(طرحی در پی آمد و جهان شمولی اسلام) ۹۳ اسلاید در PowerPoint :

۶

حمله و تهاجم آمریکا و انگلیس به عراق و تصرف و اشغال این کشور اسلامی بدون موافقت
شورای امنیت سازمان ملل متحد و مخالفت و اعتراضات شدیدی که از طرف دول مختلف و
اکثریت قریب به اتفاق افکار عمومی دنیا در این مورد به عمل آمد، نشان داد که پدیده
به اصطلاح جهانی سازی و جهانی شدن نظام بین الملی امروزی اسطوره ای بیش نیست. آنچه
مشاهده می شود و تجربیات دهه اخیر ثابت کرده است، جریان ناآرام جهانی کردن قدرت و
ثروت و ارزش ها است که دگرگونی دنیای امروزی را با نوع سلطه گرائی در قرن گذشته
متمایز می سازد. جنگ یک جانبه آمریکا و انگلیس در عراق همچنین نشانه و شاخص جریان
دیگری است که مدت ها است در دنیای اسلام و در تاریخ معاصر ملاحظه می شود و این
جریان دو شاخه متفاوت در بر دارد: یکی بیداری و بسیج مسلمانان و امت اسلامی در
جستجوی یک الگوی وحدت گرا و رهایی بخش و دیگری پراکندگی و شکاف و تفرقه در بین
دولت های ممالک اسلامی.

در بسیاری از کشورهای اسلامی فاصله بین امت اسلامی (مردم و جامعه) و دولت های حاکم
بر ممالک و سرزمین های اسلامی در حال افزایش است. به طور خلاصه روابط وارتباطات
جهانی و جهانشمولی حاصله از آن در چارچوب نظام تکنولوژی و اقتصادی و سیاسی و فرهنگی
جهان امروز به معنای روابط وارتباطات همگانی و عالمی نیست.

موضوع مهم و دومی را که ما باید با دقت مورد مطالعه و بررسی قرار دهیم پدیده نوآوری
اسلام در یک ربع قرن اخیر به ویژه از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا امروز
بوده است. این پدیده نیز دو بعد اصلی دارد: یکی مقاومت و مبارزه امت اسلامی علیه
تجدد و نوگرائی سلطه جویانه غرب و دیگری کوشش و جهد برای یک نظام اسلامی فراسوی
نظام «ملت ـ دولت» کنونی است. به عبارت دیگر اسلام و انقلاب اسلامی تنها اردوگاه
مهم و موثر علیه سلطه گرائی و تجدد گرائی غرب گردیده و اسلام گرایان و امت اسلامی
تنها جامعه و گروهی هستند که به طور جدی خواستار یک نظام فرامرزی سیاسی و اقتصادی و
فرهنگی می باشند.

موضوع سوم در این مقوله و بحث ماهیت خود جهانشمولی اسلام می باشد. بیش از هر الگو و
پارادیم موجود در تاریخ پارادیم والگوی اسلام با جهانشمولی آمیخته و بر مبنای
جهانشمولی پایه ریزی شده است.

چهارده قرن قبل، ادوار طولانی پیش از اینکه اصطلاح امورزی جهانی سازی و جهانی شدن و
جهانی کردن متداول و مد روز شود، اسلام برای اولین بار در تاریخ نه تنها چارچوب و
نظریات و بنیاد جامع جهانشمولی را به جامعه بشری عرضه نمود بلکه در مدت بسیار
کوتاهی توانست این جهانشمولی را بر مبنای عقیدتی و ایمان را در بستر و عرصه
اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و علمی و فرهنگی پیاده کند. دستورات اسلام جهانشمول است:
«و ما أرسلنک الا رحمه للعالمین» یعنی «ما تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم»
(آیه ۱۰۷ سوره انبیاء).

انقلاب اسلامی ایران دو پدیده مهم قرن بیستم، یکی بنیاد و ساختار نظام «ملت ـ دولت»
و دیگری مدرنیته یا تجدد نوگرایی غربی را زیر سؤال برد و یک دید جهانی سازی و جهانی
شدن اسلامی را که فراسوی مرزهای سیاسی، نژادی، ملی و قومی باشد، تقویت و در دستور
روز قرار داد. یکی از منابع بزرگ اقتدار در روابط بین الملل تعیین دستور روز است.
هر گروهی، هر فردی و هر ملتی که بتواند دستور روز را تعیین کند، او در دنیا اولویت
پیدا می کند. امروز علیرغم مشکلات و سدهای بزرگی که جهت جلوگیری از توسعه انقلاب
اسلامی ایران در جهان ایجاد کردند، اسلام در دستور قرن بیست و یکم قرار گرفته، ولی
در عین حال الگوی غالب مدرنیته در جلد و نقاب «جهانی سازی» و «جهانی شدن» احیاء
گردیده و ممالکی مانند ایران تنها سنگر مقاومت علیه نظام جهانی شده اند. مسلمانان
در سراسر دنیا به مقاومت و مبارزه خود، همان گونه که در فلسطین اشغالی و در سایر
نقاط در این چند دهه مشاهده کرده ایم، ادامه می دهند ولی متأسفانه آنها فاقد یک
سیستم حکومتی و دولتی اسلامی هستند. این خود یک سؤال بزرگی را مطرح می کند: آیا
دنیای امت اسلامی در مقابل جریان جهان شمولی اقتصادی، فرهنگی و تکنولوژی امروزی که
ادامه سلطه گرائی گذشته است سکوت اختیار کرده و بی تفاوت خواهد ماند و در نتیجه بیش
از پیش در نظام جهانی استکباری امروز ادغام خواهد شد و یا اینکه با اتحاد و وحدت و
واقع شناسی به جای واکنش و انعکاس های آنی و پروژه های پراکنده و متفرقه و تزئینی
که این روزها اغلب از طرف برخی از دولت ها و گروه های ممالک اسلامی دیده می شود،
مأموریت تاریخی خود را انجام داده و با درایت کاملی مدلولات فکری وعملی خود را در
چارچوب جهانشمولی اسلام به دنیا ارائه خواهد کرد.

طرح تشکیل اتحادیه امت اسلامی، موضوع چهارم گفتار و بحث ما، قدمی است در مسیر و در
پی آمد و ساختار جهانشمولی اسلام و در تشکل یک نظام جهانی جدید فراسوی نظام کنونی
ملت ـ دولت و سفسطه های جهانی سازی آن.

اتحادیه امت اسلامی به عنوان یک واحد جهانی رهایی بخش و وحدت گرا متشکل از جامعه و
حکومت اسلامی است. مفهوم امت ثقل و مرکزیت این اتحادیه را تشکیل می دهد و در حقیقت
چارچوب جامعه شناسی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، کنولوژی و نظامی جهانشمولی و نظام
اسلامی می باشد. مفهوم امت در اینجا متصل به مفهوم جامعه یا مترادف آن در معرفت
شناسی و انسان شناسی و جامعه شناسی غرب نیست. مفهوم امت ابعاد مردم، اجتماع، جامعه،
دولت واقتصاد را در بردارد بنابر این اتحادیه امت اسلامی واحد حکوکمتی، دولتی، مردم
سالاری و بالاتر، هم مکتبی و خداشناسی وایدئولوژی مسلمانان می باشد. اتحادیه امت
اسلامی نه شبیه «اتحادیه اروپا» و نه چیزی مانند «ایالات متحده آمریکا» است و بنابر
این با چنین عنوان هایی مانند «اتحادیه کشورهای اسلامی»، «جماهیر کشورهای اسلامی» و
با سازمان هایی مانند «سازمان کنفرانس ممالک اسلامی» کاملاً تفاوت دارد.

فلسفه و اندیشه سیاسی غرب همیشه «جامعه» و «دولت» را از یکدیگر جدا نگاهداشته است.

قرن ها است که فلسفه های سیاسی و اجتماعی غرب به دو موضوع جدا ولی مربوط به یکدیگر
تکیه کرده اند: جامعه و دولت. جامعه ای زایل شد و جامعه دیگر پدید آمد. دولت هایی
رفتند و دولت های دیگری قدم به عرصه وجود گذاشتند. همان طوری که بارها ذکر کرده ام،
اگر جامعه یا تحقیق در مورد جامعه، جوهر فلسفه اجتماعی غرب بوده، درگیری جوامع و
رویارویی اجتماعی و ضد اجتماعی نیز روی دیگر همان سکه بوده است.

مفهوم جامعه مدنی یک پدیده غرب است و تلاش دیگری است برای جستجوی جامعه ای که در آن
حقوق دولت و افراد به روشنی از یکدیگر متمایز شود. چنین شکافی بین مردم و دولت، بین
جامعه و حکومت در جهانشمولی اسلام و مفهوم امت وجود ندارد. از دوران قرون وسطی در
غرب، به ویژه از دوران «سن بندیک» و نوشته های «سرتوماس مورتا»، کارهای متفکرین
سیاسی و اجتماعی در قرون هیجدهم و نوزدهم نظیر «پرودون». «مارکس»، «دوتوکویل» و
دیگران موضوع جامعه مؤید ارتباط بین انسان و دنیای فیزیکی، رابطه گروه ها و
پدیده های طبیعی بوده است.این موضوع به ابعاد تکنولوژی، سیاسی، دیوان سالاری
(بوروکراسی) و حتی زیست شناسی و محیط شناسی (اکولوژی) جامعه می پرداخت و بر نظام
چند حزبی متمرکز بود ولی همیشه در مهمن همبستگی وجوه متفاوت فعالیت های انسانی به
عنوان یک واحد، ناموفق بود.

امور نظامی، سیاسی، اقتصادی، دیوان سالاری و فکری، همگی از یکدیگر مجزا گردیدند.
تأکید بر یکی تعیین کننده منازعه اجتماعی و جامعه ای به ارث رسیده در دیگری بود.
جوامع بر تأکید بر پدیده های واحد نظیر دین یا سیاست شناخته شده و یا نامگذاری
می شدند. مثلاً موضوع جامعه دینی در غرب تا چه اندازه ای عکس العمل به عدم کفایت
جامعه سیاسی بود که ما در کارها و آثار متفکرین و نظریه پردازانی نظیر اگوستین،
آکوئینس، لوتر، کالوین و کگارد شاهد آن هستیم.

اتحادیه امت اسلامی باطبیعه باید از پایین یعنی از ردیف مردم و اجتماع و رهبران
اسلامی شروع گردد و بُعد و بسیج جهانی به خود بگیرد و سپس «دولت های اسلامی» را
شامل شود زیرا قریب به اتفاق دول کنونی ممالک اسلامی بر پایه الگوی «ملت، دولت» غرب
بنا شده و با خاصیت سکیولار (غیردینی) یا نیمه سکیولار و غیرمردمی و انحصاری خود هر
گونه پیوستگی و اتحادیه وحدت را از روزنه نافع ملی و طایفه ای و قومی و از دیدگاه
فلسفه سیاسی مسلط امروز غرب و نظام سیستم حاکم بر جهان آن می نگرند. بحران مشروعیت
سیاسی در ممالک و دنیای اسلام در عصر حاضر در تغییر و تحولات وارده به «الگوی ملت ـ
دولت» یا «دولت ملی» نیست بلکه در اصلِ وجود و تعارض با چنین نظام سیاسی می باشد،
به طور خلاصه، از نظر ما نظام «ملت ـ دولت» با فرهنگ سیاسی و جهانشمولی اسلامی
متناقض بوده واین مبلغ و علت اصلی بحران مشروعیت سیاسی و حکومتی در سرزمین های
اسلامی می باشد.

در جهان امروز دیگر نمی توان تلقی کلاسیک از روابط بین الملل، یعنی روابط متقابل
بین دولت ها و زبدگان سیاستگذار را به عنوان تنها بُعد مطالعات سیاسی و اقتصادی در
نظر گرفت. چیزی که دراین دوره به ظاهر کنش های بین المللی و جهانی به همان اندازه
مهم است ناتوانی کشورهای به اصطلاح در حال توسعه از جمله ممالک اسلامی در اثر گذاری
بر روند پیشرفت های کنونی جهان در یک حد قابل اعتنا می باشد. مفهوم متداول امروز
جهانشمولی بودن با مفهوم همگانی یکی نیست. آشنایی با دو نگرش متضاد در عرصه
بین المللی که ظهور جدید ملی گرایی و قوم گرایی را در برابر جنبش همه شمول قرار
داده است، ضروری است. از طرفی حرکت به سمت منطقه گرایی که در وهله اول در یک چارچوب
اقتصادی، که منعکس کننده تکنولوژی ها و فرآیندهای تولیدی و حال ظهور باشد، بروز
کرده است. کمرنگ شدن حاکمیت ملی، افول نظام قدرتی «ملت ـ دولت» موجودیت های نوین
دولت های حاشیه ای یا ناحیه ای ابعاد مهم این پدیده می باشد.

اتحادیه امت اسلامی پیشنهاد شده در اینجا امت اسلامی واحدی است وحدت گرا از مجموع
ممالک متحده اسلامی. اتحادیه امت اسلامی امت متحده اسلام است که نظام «ملت ـ دولت»
را پشت سر گذاشته و از آن عبور کرده است. مفهوم امت در طرح پیشنهادی اتحاد امت
اسلامی به صورت جامع و گسترده ای به کار رفته است و شامل تمام جوانب اجتماعی،
سیاسی، اقتصادی و حکومتی می شود. مقصود ما از امت بررسی آن در مقطع جامعه ـ حکومت
است و نه تونل در امور فردی و گروهی و یا سطوح اختصاصی و باریک جامعه شناسی و علوم
سیاسی و اقتصاد آن. با وضع کنونی دول ممالک اسلامی و وابستگی های موجود در نظام
کنونی جهانی، نباید انتظار داشت که فکر و پیشنهاد تشکیل اتحادیه امت اسلامی به
معنای یک نظام مستقل و واحد مورد استقبال همه یا حتی اکثر دول کنونی حاکم بر
سرزمین های اسلامی قرار گیرد زیرا بداع و تأسیس چنین اتحادیه ای منافع شخصی و گروهی
نخبگان حاکم با به خطر انداخته و پایه های موجود قدرت را به چالش طلبیده و تهدید
خواهد نمود. ولی رشد و نمو چنین نهضتی از طریق آگاهی، بسیج و تشکل بیش از یک
میلیارد و نیم مسلمان دنیا که فراسوی مرزها را در بر گرفته و یک حرکت جهانی گردد
امکان پذیر و در حقیقت ضروری است. در وضع کنونی جنبش و نهضت های اسلامی اغلب در سطح
ملی و مملکتی بوده و فاقد یک رهبری و رهنمود بین المللی و جهانی می باشد. در شرایط
کنونی تنها جنبش های مردمی در سطح امتی است که باعث جابجایی قدرت و تغییر و اصلاح
در سطح بالا و حکمرانان و دولت ها خواهد بود و نه برعکس زیرا تجربه جوامع اسلامی در
چند قرن اخیر به خوبی نشان می دهد که هسته های قدرت و احساسات آن در حوزه جوامع
اسلامی نهفته است و رهبران مدبر و موفق و با ایمان به جهانشمولی اسلامی از میان
مردم برخواسته اند. نهضت های پیروزمندانه اسلامی قرن اخیر به ویژه انقلاب اسلامی
ایران بهترین نمونه این جریان بوده و انتقال قدرت در سطح جهانی می تواند از تجربیات
چند دهه اخیر بهره مند شود.

اتحادیه امت اسلامی برعکس «اتحادیه اروپا» و سایر اتحادیه ها مشابه ملی و منطقه ای
و جهانی نمی تواند از آغاز با اتحادیه های گمرکی، مالی و اقتصادی و حتی سیاسی دولتی
صورت عمل به خود بگیرد، زیرا پایه جهانشمولی اسلام و استوار بودن آن در سطح
بین المللی با ارزش ها و اخلاق اسلامی باید هماهنگ و هموار باشد. الگوی جهانشمولی
اسلامی امت با الگوی سرمایه داری امپریالیسم و نئولیبرالیسم و سکولار امروزی منافات
داشته و در دو قطب مخالف قرار دارند، بحران و کشمکش موقعی به وجود می آید که یک
الگو می خواهد خود را بر الگوی دیگری تحمیل کند. سلطه گرایی و چارچوب الگوی امت
اسلامی ممنوع است. بحران امروز جهانی و در حقیقت بحران امروزی در غرب این است که
جهانشمولی مورد حمایت غرب می خواهد ارزش ها و اخلاق خود را بر جوامع اسلامی و
دیگران تحمیل کند. علاوه بر این چنین جهانشمولی پایه های مادی و اقتصادی و تکنولوژی
داشته و فاقد یک تئوری و نظرپردازی سیاسی و اجتماعی است و همان طوری که تجربیات و
آمار چند دهه اخیر نشان می دهد اینگونه جهانی سازی و جهانی شدن از بالا به پایین
تحمیل شده و تراوش پیدا می کند.

ضرورت بازنگری و تغییرات حاصله در سیستم بین المللی و جهان امروزی را باید با ذکر
تلویحی در توصیف شرایط و با توجه به پدیدار شدن شاخص های جدید و اهمیت روزافزون
عوامل فرهنگی و معنوی و دینی، و افول اقتدار حکومتی و سرانجام تغییر در مقوله ها و
شیوه های نظری به کار رفته، بررسی و مطالعه نمود:

منظور از جهانشمولی چیست؟ عملکرد آن چگونه است؟ چه کسی یا چه چیزی آن را هدایت
می کند؟ اخلاقیات جدید موجود در این نوع ساختارها چیست؟ منافع چه کسانی از این طریق
تأمین می گردد؟ اگر گروه های انسانی از مرحله جهانی شدن به دور هستند، پس علائم
جهانی شدن و جهانشمولی اسلامی چه باید باشد؟ اگر جهان به سوی یک قطبی شدن قدرت پیش
می رود، آن قطب قدرت چه می تواند و چه باید باشد؟ محورهای حرکت و اقدام در تشکلی و
تأسیس اتحادیه امت اسلامی که ملیت ها و فرهنگ ها و تنوعات محلی و منطقه ای را در بر
داشته باشد، چیست؟

مدلولات چند قرن اخیر غرب بر این اصل تکیه نموده که «صلح» و «دموکراسی» در سطح ملی
و بین المللی «با توسعه اقتصادی»، با «اتحادیه ها» و «بازارهای آزاد» سرمایه داری
به وجود آورد