پاورپوینت کامل بهاری پس از قرن ها انتظار ;عدالت سیاسی مهدوی(قسمت پایانی) ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بهاری پس از قرن ها انتظار ;عدالت سیاسی مهدوی(قسمت پایانی) ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بهاری پس از قرن ها انتظار ;عدالت سیاسی مهدوی(قسمت پایانی) ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بهاری پس از قرن ها انتظار ;عدالت سیاسی مهدوی(قسمت پایانی) ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

۵

در شماره گذشته قسمت نخست اقتراح (عدالت سیاسی مهدوی) درج گردید اینک توجه
خوانندگان گرامی را به بخش پایانی آن جلب می کنیم

دین و سیاست در حکومت عدل مهدوی چه نسبتی دارند؟

پروفسور مولانا: استنباط این جانب این است که عدالت و سیاست، در اسلام، یک پدیده
واحد و یک کلمه و مفهوم هم بسته و ناگسیخته است، نه مانند آن چه ما در غرب ملاحظه
می کنیم، دو پدیده مختلف باشند. سیاست در اسلام از آغاز همان عدالت و حکومت جهانی
بود. تأثیر متقابل عدالت و سیاست در یکدیگر، زمانی گیرا و مؤثر است که این دو با هم
هماهنگ باشند. برمبنای وحدت، هدایت واحد تنها با عدالت مقدور است. در عصر غیبت،
عدالت از سیاست قطع شده است. در وضع کنونی نه سیاست ضامن اجرای عدالت است و نه
عدالت در راستای سیاست. عدالت و سیاست به صورت دو نهاد مجزا، قرن ها است که در
دستور کار تمدن بشری قرار گرفته است، ولی هیچ کدام در دسترس مردم نیستند، بلکه مردم
ابزارآلات این دو مفهوم شده اند. در اسلام، ورود به سیاست و سخن گفتن در این موضوع،
فقط از بعد عدالت امکان دارد و بس، نه از راه قدرت گرایی، حیله گری، وسیله یا نفوذ
و کنترل اطلاعات و مغزها. عدالت اجتماعی به عنوان مفهومی جامع و همه جانبه در
سیاست گذاری یک حکومت یا نظام بین الملل، برای نخستین بار در تاریخ، از سوی مولای
متقیان(ع) و پس از شکست امپراتوری های روم و ایران و فتوحات مسلمانان در قاره های
آسیا و آفریقا پایه گذاری شد.

نجف لکزایی: در نظام سیاسی اسلام و مهدوی، دین، روح سیاست است. سیاست در نگرش مهدوی
و شیعی به معنی امامت و هدایت مردم در امور دین و دنیا بر اساس قانون الهی برای
تقرب به خداوند متعال است. چنین سیاستی با سیاست شیطانی و حیوانی که هر دو در مسیری
غیر از صراط مستقیم، خلق الله را رهنمون می شوند، متفاوت و متغایر است. سیاست
شیطانی سیاست ابلیس است؛ سیاستی است که حتی ممکن است سیاست، روح دین باشد و دین با
فلش قدرت بچرخد. این سیاست در تضاد با سیاست الهی است که دین، موتور محرک آن است.
نمونه استفاده ابزاری از دین در سلسله های خلافت اموی و عباسی قابل مشاهده است.

اخوان کاظمی: در حکومت عدل مهدوی، اساساً سیاست و حکومت، ابزار اجرا و تحقق دیانت و
شریعت هستند، و گرنه فاقد ارزش ذاتی می باشند. حکومت عدل مهدوی، در حقیقت نسخه و
ادامه حکومت علوی است. برای فهمیدن رابطه دین و سیاست در حکومت مهدوی باید به بیان
علی(ع) نگاه کنیم؛ آن جا که هدف خود را از پذیرش حکومت با جمله «لنردّالمعالم من
دینک و نظهر الاصلاح فی بلادک، فیأمن المظلمون من عبادک و تقام المعطّله من
حدودک»[۱] بیان می فرماید. امام(ع) با تضرع به خدا عرض می کند که هدفش از قبول
حکومت، عشق به قدرت و دستیابی به فزونی متاع دنیا نیست و تنها بدان منظور است که
نشانه های دین خدا را به جایی که بود، بازگرداند و اصلاح را در شهرهای او ظاهر کند
تا بندگان ستمدیده خداوند در امان باشند و حدود ضایع شده الهی اقامه شود.

بنابراین در حکومت امام عصر(ع)، پیوند اساسی میان دین و سیاست برقرار بوده و
سیاست و حکومت، وسیله و ابزار اجرای منویات دیانت شریف اسلام است.

صدرا: در رهیافت دین و سیاست انسانی، متعادل، متعالی، کامل و کارآمد مدنی مهدوی،
دین و سیاست همراه هم بوده، لازم و ملزوم یکدیگرند، بلکه عین یکدیگرند. دین، بسان
روح و سیاست، بسان جسم نظام مهدوی است. دین، تبیین گر سیاست ها و مبانی، مفاهیم و
حدود آن است و سیاست، دولت و قدرت سیاسی، همگی ابزار اعمال دین به شمار می آیند.
دین، نظام مفهومی یا معرفتی، حقوقی، اخلاقی یا هنجاری و برای تبیین نظری و کاربردی
آن یعنی تحقق عینی و عملی آن هاست. دین، اساس و زیرساخت یا زیربنای سیاست، نظام
سیاسی و دولت بوده و سیاست، روبنا، بنا و ساختمان عینی و عملی دین است. بدین ترتیب،
دین، مدنی و سیاسی بوده، سیاست و مدنیت نیز دینی است. مبدأ، بنیاد و غایت دین و
سیاست، یکی بوده و دارای وحدت نظام و نظام یگانه هستند. بدین ترتیب، دین و سیاست در
نظام سیاسی و دولت مهدوی، در عین وحدت مبدأ، وحدت هدف و وحدت نظام، دارای کثرت نقل
و کار ویژه مکمل و متکامل یکدیگرند. به اعتباری دیگر، دین و سیاست، در عین کثرت
ظاهری دارای وحدت حقیقی و واقعی مبدأ، نظام و هدفند. بدین ترتیب، دین و دیانت، عین
سیاست بوده و سیاست، عین دین و دیانت به شمار می آید.

موانع و راهکارها در برون رفت از وضعیت موجود سیاسی ایران و رسیدن به وضعیت مطلوب
عدالت سیاسی مهدوی چیست؟

پرفسور مولانا: آنها که در انتظار تحقق حکومت عدالت جهانی و جهان شمول اسلامی
هستند، باید خود نمونه و نشانه این عدالت و دادگری باشند: «انّ الارض یرثها عبادی
الصالحون؛ حکومت زمین سرانجام به دست بندگان صالح ما خواهد افتاد».[۲]

دو موضوع از نظر بحث ما در تاریخ سیر اجتماعات در غرب همگام و همراه بوده است:
نخست جستجو برای اقامه مشترک و کاوش برای پیدا کردن یک جامعه مطلوب و ایده آلی که
غرب هنوز به دنبال آن می باشد. دوم اینکه این جستجو همواره بر فرضیاتی نظیر «اراده
ملی» و «حاکمیت قدرت و زور» استوار بوده است. این فرضیات نیز همچنان در غرب شایع
است و ادامه دارد و جزو مسائل اصلی به شمار می روند. در اسلام و تشیع مفهوم جامعه و
اجتماع یگانگی ویژه ای داشته و عنوان اجتماع به طور کاملاً جامع