پاورپوینت کامل شفا بخشی قرآن ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شفا بخشی قرآن ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شفا بخشی قرآن ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شفا بخشی قرآن ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۳

و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمه للمؤمنین و لا یزید الظالمین الا خسارا[۱]

حضرت علی(ع) می فرماید: «روز فتح مکه با پیامبر(ص) به کنار کعبه آمدیم. پیامبر(ص)
به من فرمود: بنشین. نشستم. آنگاه حضرت روی شانه هایم رفت و من بر پای ایستادم. آن
حضرت شروع به سخن نمود و از جمله فرمود: من لم یستشف بالقرآن فلا شفاه الله؛ هرکس
به وسیله قرآن شفا نجوید و نخواهد، خدا او را شفا نخواهد داد.»[۲]

انسان همواره با دو گونه بیماری مواجه است: یکی بیماری جسمی و دیگری بیماری
روحی و اخلاقی. در این میان خطر بیماری های روحی و اخلاقی بیش از جسمی است؛ چرا که:

۱. بیماری های روحی دائمی است؛ بیماری دست و پا یا چشم و گوش معمولاً پس از گذشت
مدتی بهبود می یابد ولی مرض حسادت، بخل، لجبازی، عقده و کینه دیگران در دل داشتن،
یک عمر همراه آدمی است.

۲. این گونه بیماری ها مخفی اند؛ از این رو شناخت و تشخیص آن به مراتب بسی سخت تر
از بیماری جسمی است؛ چرا که امراض جسمی با انجام معاینه، آزمایش و بروز درد و علائم
دیگر در جسم، قابل تشخیص است.

۳. اینها خود بیماری های مادر و سرچشمه آلودگی های دیگرند؛ مثلاً کسی که کینه ای
است همین کینه خود یک مرض است و این کینه او را وامی دارد تا دست به انواع خلاف
بزند؛ چون کینه کسی را دارد به او فحش می دهد، غیبت او را می کند، آبرویش را
می ریزد، رسوایش می کند، علیه او توطئه می کند، مالش را می دزدد و … .

۴. این گونه بیماران انگیزه ای برای درمان خود ندارند اما همین افراد وقتی به مرض
جسمی مبتلا می شوند به سرعت خود را به پزشک می رسانند. بر این اساس است که روزانه
میلیون ها نفر در این کره خاکی برای درمان بیماری خود به پزشک مراجعه می کنند اما
در این میان تعداد انگشت شماری را می توان یافت که برای درمان کینه یا بخل خود به
طبیب مراجعه کرده باشند!

۵. درمانش سخت است؛ سردرد را می توان با یک قرص و آمپول تسکین داد اما حسادت را
نمی توان به راحتی درمان نمود.

۶. دارویش نایاب است.

۷. طبیبش فقط اولیاء الله اند و با گذراندن دوره و گرفتن مدرک، کسی به این مقام دست
نمی یابد.[۳]

با این وجود این دو بیماری شباهت بسیاری نسبت به یکدیگر دارند: هر دو
کشنده اند، هر دو نیازمند طبیب، درمان و پرهیزند و هر دو گاهی سبب سرایت به دیگران
می شود. بخل، جهل، کبر و غرور، حسد، نفاق، ترس، عشق به دنیا، وابستگی به مادیات و
فرو رفتن در شهوات، از جمله بیماری های روحی و اخلاقی اند.

امیرمؤمنان(ع) درباره شفابخشی قرآن می فرماید: «از قرآن برای بیماری های خودشفا
طلبید و به آن برای حل مشکلات خویش استعانت جویید؛ چه اینکه در قرآن شفای بزرگترین
دردهاست که آن درد کفر، نفاق، گمراهی و ضلالت است.»[۴]

واژه شفا در لغت به معنای نقطه آخر چیزی است که مشرف به نابودی یا نجات باشد،
از این رو شفا یافتن بیمار به معنای عافیت یافتن و نجات از بیماری است؛ بر این پایه
مقصود از شفای قرآن، نجات از انحطاط و سقوط مادی و معنوی است که به وسیله هدایت
انجام می پذیرد.[۵]

ابوالفتوح رازی وجه تسمیه و نامگذاری قرآن به شفا را در سه معنا می داند:

۱. قرآن دلیل نبوت و صدق آورنده آن است که مردم به واسطه آن از سرگردانی ضلالت و
گمراهی، به هدایت خلاصی می یابند؛ مانند بیماری که از مرض شفا یابد.

۲. قرآن بیانگر دلایل روشن است و هر صاحب شک و شبهه ای را که در او نظر کند به علم
و یقین رهنمون سازد و علم، شک او را زایل نماید.

۳. محال نیست که مردم به قرآن تبرک جویند و شفای بیماری جسمی خویش را از او طلب
نمایند؛ چرا که احادیث زیادی در این زمینه آمده است و از جمله نام های سوره حمد شفا
است.[۶]

امام صادق(ع) در این باره می فرماید: «هر که را بیماری باشد باید که بامداد چون
روی از نماز بگرداند، هفت بار الحمد بخواند و باز بر او دمد و اگر به نشود روز
دیگر، هفتاد بار بخواند من ضامنم به شفا، مگر آن بیماری مرضی باشد که أجل او در آن
باشد. حضرت رسول(ص) گفت: القرآن هو الدواء»[۷]

استاد جوادی آملی درباره شفابخشی قرآن می نویسد: «بیمار اگر بخواهد درمان شود،
با شفا بهبود می یابد و دارو ذاتاً شفای مریض نیست زیرا بسیار اتفاق می افتد که
مریض دارویی را مصرف می کند اما بیماری او شفا نمی یابد.

خداوند قرآن را دارو معرفی نمی کند بلکه ا