پاورپوینت کامل مکتب شناسیایده آلیسم ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مکتب شناسیایده آلیسم ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مکتب شناسیایده آلیسم ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مکتب شناسیایده آلیسم ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

«ایده آل صفت است از واژه ایده که به صورت اسم هم به کار می
رود. در معنای صفتی

مقابل صفت واقع ی
ا واقعی
قرار می
گی
رد و دو کاربرد دارد: ی
کی
برای فرد دارای اوصاف
مطلوب و دی
گری
در وصف آنچه فقط در ذهن و عقل و وهم باشد نه در خارج. در معنای اسمی

بر آنچه که صلاحی
ت ارضای تمام تمایلات عالی
انسانی
(مطلق ی
ا مفی
د) را داشته باشد
کاربرد دارد.»[۱]

«ایده آلی
سم واژه ای است مبهم که در موردهای گوناگون و چه بسا ناروا به کار
می
رود. ابهام این واژه ی
کی
از آن رواست که با ایده پی
وند دارد و از سوی
دی
گر با
ایده آل. نکته دی
گر اینکه خود واژه ایده نی
ز برای فی
لسوفان گوناگون معنی
هایی
بس
متفاوت دارد.»[۲]

گردانی
ده فارسی
ایده آلی
سم، اصالت ذهن، اصالت تصور، انگارگرایی
، پندارگرایی
،
مذهب اصالت معنی
، تصور باوری
و … است، برخی
هم همان واژه ایده آلی
سم را به کار
می
برند.

«عموماً در تعریف اصالت معنی ایده آلیسم (Idealism)گفته اند فلسفه ای است معتقد
به تقدم ذهن بر عین یا تقدم فاعل شناخت بر متعلق شناخت(تقدم سوژه بر ابژه).»[۳]

«اول کسی
که در اصطلاحات فلسفی
این کلمه را به کار برده افلاطون است که به
اعتبار ی
کی
از معانی
لغوی
آن (نمونه) آن را در مورد ی
ک سلسله حقایق مجرده (مُثُل
افلاطونی
) استعمال کرده است.

افلاطون برای هر نوع از انواع موجوداتِ جهانِ ماده ی
ک وجود مجرد عقلانی
قایل
است که افراد محسوسه آن نوع پرتو او و نمونه کامل آن افراد مجرده است و او را ایده
-که مترجمی
ن دوره اسلامی
مثال ترجمه کرده اند- می
خواند، افلاطون منکر وجود افراد
محسوسه نی
ست بلکه وجود آنها را متغی
ر و جزی
ی
و فانی
می
داند، برخلاف ایده ی
ا مثال
که به عقی
ده وی
دارای وجود لایتغی
ر و کلی
و باقی
است… . افراد متغی
ر مادی
تنها به
حواس ادراک می
شوند ولی
علم به آنها تعلق نمی
گی
رد، زی
را علم به چی
زی
تعلق می
گی
رد
که کلی
و خارج از حی
طه زمان و مکان است و آن همان ایده است.

تا اواخر قرن هفدهم ایده آلی
سم تنها به مسلک اعتقاد به مثل گفته می
شده ولی

بعدها موارد استعمال زی
ادی
پی
دا کرده است.»[۴]

«رستاخی
ز ایده آلی
سم با کانت و در آثار او روی
می
دهد»[۵] قبل از کانت از
لایب نیتس و برکلی
و بعد از کانت از هگل وشو پهناور نام برده می
شود، سپس نوبت به
ایده آلی
ست های معاصر همچون گری
ن، کِرد، جونز، برادلی
، بوزانکت و کمپبل انگلی
سی
و
روی
س و کالکی
نز آمری
کایی
و برگسن فرانسوی
می
رسد.

«نظری
ه فی
شته، شلی
نگ و هگل را به طور کلی
ایده آلی
سم آلمانی
و نظری
ه هگل را به
وی
ژه ایده آلی
سم مطلق می
نامند. از زمان این فی
لسوفان است که ایده آلی
سم-که در ی
ک
معنی
روی
اروی
رآلی
سم است- روی
اروی
ماتری
الی
سم قرار می
گی
رد، با تکی
ه بر این
روی
اروی
ی
است که به وی
ژه پی
روان ماتری
الی
سم دی
الکتی
ک به ناروا همه فلسفه ها را به
ایده آلی
سم و ماتریالیسم بخش کرده، هر فلسفه ای را که ماتری
الی
ستی
نباشد گونه ای از
ایده آلی
سم می
شمرند.»[۶]

البته باید به این نکته توجه داشت که؛

تعبیر اصالت معنی در دو قلمرو هستی شناسی و معرفت شناسی به کار می رود.

در حوزه هستی شناسی در مقابل اصالت ماده است. به این ترتیب که اگر موجودات مادی
و جسمانی (متعلقات یا ابژه های شناخت) مقدم بر فاعل شناخت نباشند، در واقع تابع
فاعل شناخت یعنی قابل تحویل به فاعل شناخت هستند و فاعل شناسایی به عنوان یک موجود
روحانی و غیرمادی (خدا، روح) مقدم بر آنهاست… چنانچه اعتقاد به وجود خداوند به
عنوان خالق جهان، آن هم یک خالق غیرمادی، یک اعتقاد ایده آلیستی است. در اینجا
ایده آلیسم به معنی تقدم سوژه بر ابژه عبارت است از: اعتقاد به بازگشت موجودات مادی
به یک واقعیت غیرمادی و تقدم سوژه بر ابژه به معنی تقدم روح(موجود روحانی) بر ماده
و به زبان دین می توان گفت تقدم خالق بر مخلوق.

اما در حوزه معرفت شناسی اصالت معنی در مقابل اصالت واقع قرار دارد، به این
معنی که اگر به وجود اشیا قبل از اینکه شناخته شوند، معتقد باشیم و آنها را مستقل
از ذهن فاعل شناسایی بدانیم… این نظریه «اصالت واقع» نامیده می شود. اما اگر در
جریان شناسایی، اشیا را تابع شناخت یا تابع ذهن فاعل شناخت بدانیم… این اعتقاد به
اصالت معنی و در مقابل رآلیسم قرار دارد.

پس اصالت معنی در حوزه هستی شناسی به معنی تقدم موجود روحانی بر موجود مادی است
و در حوزه معرفت شناسی به معنی تقدم ذهن فاعل شناخت (که بنا بر فرض همان موجود
روحانی است) بر متعلق شناخت است.(صانعی دره بیدی، همان، ص ۲۶۲-۲۶۱ به طور خلاصه)

اصالت واقع نیز به دو معنی متمایز به کار می رود:

الف- اصالت واقع وجودی

ب- اصالت واقع معرفت شناسانه.

در اصالت واقع وجودی اعتقاد بر این است که واقعیت اشیا به همان صورت ملموس و
محسوس آنها اصیل است… این فلسفه معادل اصالت ماده و در مقابل اصالت معنی است.
فیلسوفان رآلیست به این معنی همان فیلسوفان ماتریالیست هستند… جسم یا ماده را
نمی توان به یک منشأ غیرمادی مثل خدا یا روح تأویل کرد.

در معنی دوم اصالت واقع به این معنی است که اشیاء و اعیان موجودات، مستقل از
ادراک ما وجود دارند و ادراک فقط عبارت است از انعکاس واقعیت های خارجی در ذهن… .

تفکیک این دو مطلب یعنی توجه به معانی اصالت واقع و تمیز آن در دو مرحله
هستی شناسی و معرفت شناسی چنان دقیق و ظریف است که گاهی محصلان و متخصصان فلسفه را
هم به خطا می افکند، همین خلط موجب شده تا در بعضی از کتب ابتدایی، ایده آلیسم را
به عنوان فلسفه غیرواقع بین و خلاف اصالت واقع و معادل سفسطه معرفی کنند. در چنین
تفسیرهایی سه معنی اصالت ماده، اصالت معنی و اصالت واقع به کلی مخدوش شده و خواننده
مبتدی را گمراه می کند.

مقابله مطلق اصالت واقع با اصالت معنی از تفسیرهای ماتریالیستی است. به این
ترتیب که معتقدان به اصالت ماده واقعیت و مادیت را مترادف هم می گیرند؛ بر این
باورند که آنچه مادی است واقعی است و آنچه واقعی است مادی است. از این جهت اصالت
ماده را معادل اصالت واقع و مقابل اصالت معنی به کار می برند.

این مغالطه ناشی از بی توجهی به تفکیک دو نوع اصالت واقع و دو کاربرد اصالت
معنی است. [۷]

«فلسفه لایب نیتس(۱۶۴۶-۱۷۱۶) در قرن هفدهم بعد از افلاطون دومین فلسفه
ایده آلیستی دارای اصول خاص خود اوست. وی اصل موجودات مادی را به واحدهای بسیطی به
نام مناد(Monad) تحویل کرد… . منادها جواهر روحانی اند. در نظر او جسم تا
بی نهایت قابل تجزیه است و هر مرکبی دال بر وجود بسیط است… این حقیقت بسیط را
لایب نیتس واحد (مناد) نامیده است.

عالم در اصل