پاورپوینت کامل دار گذر ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دار گذر ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دار گذر ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دار گذر ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

علی(ع) می فرماید: الدنیا دارُ مَمَرٍّ لا دارُ مَقَر [۱] دنیا محل گذر است نه
خانه ی استقرار

نکاتی در خصوص حدیث شریف مذکور:

– دار ممر یا محل گذر، چنان که از اسمش پیداست فانی و زودگذر است و محل «زندگی و
استقرار» نیست. قابل دل بستن و وابسته شدن نیست. دل بستن به آن مانع گذر است.
شایسته آبادسازی دائمی و زیربنایی نیست. زاد و توشه راه با توشه مورد نیاز در منزل
فرق دارد.

و اگر دنیا پاورپوینت کامل دار گذر ۳۹ اسلاید در PowerPoint است پس انسان یک رهگذر و یک مسافر است؛ و مسافر باید به اموری
توجه نماید من جمله آن که: مسافر دنیوی، تنها به مقصد و سالم رسیدن و رسیدن سریع و
به موقع می اندیشد و مسافر آخرت نیز اینچنین است و آبادانی خانه آخرت تنها منظور و
مقصود اوست.

مسافر، انرژی و استعدادهای خود را برای کل مسیر تقسیم می کند.

مسافر، در لحظه های استراحت به استراحت و در لحظه های حرکت به حرکت می پردازد و
مؤمن نیز از لحظات عمر خود صحیح بهره می گیرد و…

حضرت علی(ع) به امام حسن(ع) می فرماید:

«یا بُنَیَّ لِلمؤمن ثلاثُ ساعاتٍ ساعهُ یُناجی فیها رَبَّه و ساعهُ یُحاسِبُ فیها
نَفسَه و ساعهُ یَخلُو فیها بَینَ نَفسِهِ و بَینَ لَذَّتِها فیما یَحِلُّ و
یُحمَدُ» [۲]

ای فرزندم مؤمن دارای سه ساعت است ساعتی برای مناجات با پروردگارش و ساعتی برای
محاسبه نفس و ساعتی برای بهره گیری از لذایذ حلال.[۳]

مسافر، برای حرکت خود برنامه دارد و بر اساس جدول زمانی حرکت می کند.

مسافر دنیوی از همراهی دیگران و همسفری آن ها بهره و یاری می گیرد، مسافر آخرت نیز
از دوستان خوب و همسفران معنوی یاری می جوید.

علی(ع) می فرماید:

صُحبَهُ الاخیارِ تَکسِبُ الخیرَ کَالریحِ اذا مَرَّت بِالطیبِ حَمَلَتْ طیباً [۴]

همنشینی و مصاحبت با نیکان موجب کسب خیر است مانند باد که هنگام گذر از کنار بوی
خوش، بوی خوش را با خود به همراه می آورد

مسافر دنیوی بار اضافه به همراه برنمی دارد، او سبک بار است. مسافر آخرت نیز تنها
به اموری می پردازد که برای آخرتش لازم و مفید است او از انجام کارهای لغو و بیهوده
پرهیز می نماید.

علی(ع) می فرماید:

تَخَفَّفوا تَلحَقوا [۵]

سبک بار شوید تا ملحق گردید.

چنان که مسافر دنیوی در سفر برای سالم ماندن، از غذاهای تو راهی بهره نمی گیرد و به
غذاهای ساده اکتفا می کند، مسافر آخرت نیز اهل قناعت و ساده زیستی است.

چنان که مسافر دنیا به امید رسیدن، سختی های سفر را به راحتی تحمل می کند. مسافر
آخرت نیز، از سختی های سیر الی الله نمی هراسد و به امید وصال، بندگی حق تعالی را
پیشه ساخته و صبر و شکیبایی پیشه می سازد.

مسافر برای رسیدن به موقع، از بسیاری لذایذ میان راه دل کنده و فقط به سیر و رسیدن
می اندیشد؛ مؤمن نیز نمی گذارد لذت های آنی و فانی و دنیوی او را از رسیدن به تعالی
و کمال بازدارد.

مسافر نیاز به نقشه راه دارد و باید مسیر را بشناسد و یا آنکه در میان راه از
راهنمایی و تابلوهای میان راهی بهره گیرد؛ مسافر آخرت نیز نیازمند به دین و
راهنمایان معصوم(ع) است و بدون یاری آن ها هرگز به مقصد نخواهد رسید.

مسافر باید کلیه استعدادها و دارایی های خود را بشناسد تا به موقع از آن ها به شکل
صحیح بهره گیری نماید؛ مسافر آخرت نیز باید بداند که برای رسیدن سالم و بی خطر چه
امکانات و استعدادهایی دارد. امکاناتی نظیر: عقل، دین، معصومین(ع)، فطرت، دنیا و…
او باید در خصوص تک تک آن ها آگاهی کسب نماید و به هر یک در حد لیاقت و شایستگی او
اعتماد نماید مثلاً او می داند که عقل، که بهترین دوست انسان است نمی تواند به
تنهایی راهنمای او باشد و کمک و یاری طبیبان عقل یعنی معصومین(ع) قطعاً لازم است.

مسافر اگر بتواند باید برخی از بارهایش را از پیش بفرستد؛ مسافر آخرت نیز می تواند
برخی از زاد و توشه خود را از طریق دیگران ارسال نماید.

امام حسین(ع) می فرماید:

مَن قَبِلَ عَطاءَکَ فَقَد اَعانَک عَلی الکَرَمِ [۶]

کسی که عطیه تو را می پذیرد به تحقیق تو را بر بزرگواریت یاری نموده است.

امام صادق(ع) نیز می فرماید:

قَدِّمْ زادَکَ [۷]

توشه خود را از پیش بفرست.

نبی مکرم اسلام(ص) می فرماید:

اذا وَجَدتَ مِنْ اَهلِ الفاقَهِ مَن یَحمِلُ زادَکَ الی القیامَهِ فَیُوافیکَ بِهِ
غَداً حَیثُ تَحتاجُ اِلَیه فَاغْتَنِمْهُ و حَمِّلْهُ و اَکْثِرْ مِن تَزَوُّدِهِ
و اَنتَ قادِرٌ عَلیهِ فَلَعَلَّکَ تَطْلُبُه فَلاتَجِدُهُ [۸]

هر گاه از میان نیازمندان افرادی را یافتی که زاد و توشه تو را تا قیامت حمل نمایند
و را فردای قیامت که به آنها نیازمندی، آنها را به تو بسپارند؛ این را غنیمت بشمار
و در حالی که به این امر توانایی بار خود را به آنها بسپار و توشه بسیاری را همراه
ایشان ساز زیرا ممکن است روزی او را طلب نمایی ولی او را نیابی.

مسافر دنیوی گاه لازم است از خواب خود بزند و شب ها نیز حرکت کند او می داند
استراحت اصلی هنگام رسیدن خواهد بود؛ مسافر آخرت نیز از شب های خویش به خوبی بهره
می گیرد و گاه از خواب خود می زند.

قرآن کریم می فرماید:

وَ مِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِله لَکَ عَسی اَن یَبعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً
مَحمودا[۱]

«و از -دل- شب با نافله ای به شب زنده داری بپرداز بدان امید که پروردگارت تو را به
مقامی پسندیده برانگیزاند»

شب مردان خدا روز جهان افروزست

عاشقان رابه حقیقت نبود هیچ شب ظلمانی

هر چه مقصد برای مسافر ارزش مندتر و رسیدن به آن مهم تر باشد کمتر در راه معطل
می شود؛ و به قول شاعر «رفتن آسان بُوَد ار واقف منزل باشی» مؤمن نیز می داند که چه
چیز در انتظار اوست از این رو تمام همتش معطوف به سفر و رسیدن است.

النبی(ص):

اِنَّ اللّهَ (عَزَّ و جَلَّ) یَقولُ اَعْدَدْتُ لِعبادیَ الصالِحینَ ما لا عَینٌ
رَاَت و لا اُذُنٌ سَمِعَتْ و لا خَطَرَ عَلی قَلبِ بَشَرٍ[۹]

پی
امبر اعظم(ص) می
فرماید: همانا خداوند متعال می فرماید: برای بندگان صالح خویش
آنچنان چیزهایی آماده ساخته ام که تا کنون نه چشمی آنها را دیده و نه گوشی وصف آنها
را شنیده و نه به فکر و دل کسی خطور کرده است.

<