پاورپوینت کامل تحلیلی ازتصوف سنتی (۱) ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحلیلی ازتصوف سنتی (۱) ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحلیلی ازتصوف سنتی (۱) ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحلیلی ازتصوف سنتی (۱) ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

به جای مقدمه

تبی
ی
ن وتحلی
ل عرفان و تصوّف ساحت های مختلفی دارد که به نظر نگارنده، همی
ن ساحت های
مختلف فرقه های صوفی
ه، زوایای بحث را پیچیده کرده است. حکمت این پی
چی
دگی
، کثرت و
تنوّع فرقه های تصوّف است؛ به گونه ای که گاهی با درگذشت و وفات یکی از اقطاب
صوفی
ه، سلسله های گوناگونی
از آن فرقه، زائیده می
گشت و شناختِ آرا و عقاید و
مناسک این فرقه ها را دشوار می
ساخت. بحث پی
رامون فرقه های صوفی
ه از دو جهت دارای
حساسیت و اهمیت وی
ژه ای است: نخست آنکه، این فرقه ها در جوامع اسلامی
، بسی
ار متنوع
و تأثی
ر گذارند و به همی
ن دلی
ل، داوری
ی
کسانی
هم نمی توان بر آنها داشت و لازم است
با دقّت و بدون پیش داوری آنها را گزارش و توصی
ف کرد و سپس به تجزی
ه و تحلیل آنها
پرداخت. جهت دی
گرِ اهمیت و حساسی
ت فرقه های صوفی
ه این است که فرقه های صوفیه موجود
در جامعه معاصر ایران با پاره ای از مبانی
فکری
جمهوری
اسلامی
؛ ی
عنی
عقلانیت اسلامی
که از اسلام ناب بدست می
اید در تعارض هستند. توضی
ح مطلب اینکه به طورکلی، درکشور
ما در حال حاضر ده جریان فکری
فعالیت می کنند که هر ده مورد از جریان های معاصر (با
تنوع فراوان می
ان آنها) با عقل گرایی اسلامی و مبنای فکری
جمهوری
اسلامی
چالش
دارند. جری
ان عقل گرایی
اسلامی
با مؤلفه های معرفت شناسی رئالی
ستی
(موجّه دانستن
چهار منبع شناخت ی
عنی
، حس و تجربه، عقل، شهود و وحی و اعتقاد به امکان و معی
ار
معرفت وتأکی
د بر رئالی
سم) و انسان شناسی خدامحورانه (نفی
اومانی
سم و اعتقاد به
کرامت انسان و رساندن او به مبدأ المبادی
و غایه الغایات ی
عنی
خداوند سبحان، بوسی
له
دی
ن الهی
و پی
امبران آسمانی
) و هستی شناسی جامع نگرانه (اعتقاد به جهان مادی و مجرد
و دنیا و آخرت و نظام علّی
و معلولی
ی
ا نظام تجلی
ات) و ارزش شناسی
سعادت مدارانه
(حاکمی
ت فقه واخلاق اسلامی
وحداکثری
دانستن آنها) استقراری
افته است؛ اما ده جریان
چالش برانگی
ز در مقابل جری
ان عقل گرایی
اسلامی
قرار دارند که درچگونگی
وگستره
چالش های آنها تفاوت فراوانی
وجود دارد. برخی از این جری
ان ها در اندیشه و تفکر و
دسته ای در بُعد فرهنگ اسلامی با جریانِ مذکور چالش خود را آشکار می
سازند. این
جری
ان های ده گانه عبارتند از: جری
ان خرده فرهنگ های موسی
قی
مدرن، جری
ان شی
طان
پرستی
، جری
ان فمی
نی
سم، جری
ان هایدگری
ها، جری
ان روشنفکری
تجددگرا، جری
ان
سنت گرایی
، جری
ان تجددستی
زی
افراطی
، جری
ان مکتب تفکی
ک، جری
ان بهائی
ت، و جری
ان
تصوّف گرایی
و عرفان های سکولار.[۱] این جری
ان اخی
ر به دلایل پی
ش گفته، اهمی
ت
وی
ژه ای دارد. به همی
ن لحاظ لازم است به این نکته توجه شود که تصوّف گرایی سکولار
در جامعه معاصر ما به سه گرایش تقسیم می شود:

الف) عرفان و تصوّف سرخ پوستی: که دون خوان سرخ پوست آمریکایی مطرح کرد از
نویسندگان معروف ِعرفان سرخ پوستی
، «پائولوکوئیلو» است که کتاب هایی به صورت رمان
مانند «اعترافات یک سالک» و «سفر به دشت ستارگان» نگاشته است. وی
در این کتاب ها به
تروی
ج عرفان سرخ پوستی
سکولار می
پردازد. عرفان سرخ پوستی، بر خلاف عرفان نظری
اسلامی
که نوعی هستی شناسی است، به مباحث نظری
و اصطلاحات تخصصی
مانند: هوی
ت غی
بی
ه
و تعی
نات و تجلی
ات و نَفَس رحمانی
و غی
ره نمی
پردازد و خود را با زندگی انسانها
پیوند می
زند. و از صلح، معنویت، دوستی و عشق سخن می
گوی
د.[۲] عرفان سرخ پوستی
با
بهره گی
ری
ازروانشناسی جدی
د و با عبارت ها و دستورالعمل های کوتاه و جذاب و همراه
با روی
کردِ دین گریزی
، مخاطبان خود را فرامی
خواند.

ب) عرفان های شرقی: مانند ایی
ن هندو، تائو و بودی
سم که با روی
کرد ساده و
عقل ستی
زانه ی
ا عقل گری
زانه[۳] به مباحث انسان شناسانه و سالکانه می
پردازند و از
مباحث هستی
شناسانه بی
گانه اند.

ج) عرفان های بومی
: فرقه های صوفیه معاصر به قدری متنوعند که ارائه تعریف ی
کسانی
از
آنها غیر ممکن است، اما دارای وجوه عامی نظیر گرایش به فقه ستیزی و مرجع ستیزی (با
وجود تفاوت مراتب دراین وی
ژگی
) می باشند. حتی فرقه هایی
مثل ذهبیه و نعمت اللهی
ه
گنابادی
ه که تقلی
د از مراجع را اظهار می
نمایند؛ نی
ز در مواردِ تعارض می
ان فتوای
قُطب (عالی
تری
ن شخصی
ت و مقام فرقه) با مرجعی
ت، دی
دگاه قطب را بر فقیه و مرجع تقلید
مقدّم می دارند. و اما فرقه های فعّال جامعه معاصر ایران عبارتند از: ۱ـ نعمت اللهی
مونسیه۲ـ نعمت اللهی صفی علی شاهی

۳ـ نعمت اللهی گنابادی
ه۴ـ اوی
سی
ه ۵ـ مکتب (نورعلی
الهی
)۶ـ شمسی
ه ۷ـ کمی
لی
ه ۸ـ اهل
حق ۹ـ خاکساری
ه۱۰ـ ذهبی
ه. البته فرقه های گنابادیه، ذهبیه، اهل حق و مکتب نسبت به
سایر انشعابات صوفی
ه فعالی
ت گسترده تری
دارند. این فرقه ها را می
توان با روی
کردهای
اجتماعی
(مانند خدمات و خی
انتهای فرقه های صوفی
ه به مردم) و سی
اسی
و امنی
تی
(مانند
ارتباط با رژی
م های طاغوتی
و دولت های بی
گانه) و فقهی
(مانند فتاوای فقها و محدثان)
و تاری
خی
(مانند: منشأ پی
دایش و تحولات و تطورات و عوامل انشعاب های آنها) و اخلاقی

(مانند: آسی
ب ها و ناهنجاری
های اخلاقی
) و اعتقادی
(بررسی
و مطابقت ی
ا عدم مطابقت
عقاید آنها با اعتقادات شی
عه) و ادبی
(مانند: بررسی
آثار فارسی
و ادبی
فرقه های
صوفی
ه) بررسی
کرد.

چیستی تصوّف

تصوّف ـ که جمع آن صوفی
ه است ـ مصدر لازم ثلاثی مزید از باب تفعّل به معنای صوفی
شدن بکار می
رود. یکی از کاربردهای باب تفعّل، بیان داراشدن چیزی یا صفتی است؛
مانند تأهّل یعنی دارای اهل شدن و یا تألّم به معنای دارای ألم شدن. این باب برای
بیان گرایش به فرقه ها و آیین ها هم به کار می رود مانند تَمَجُّس یا تهُّود که به
معنای گرویدن به آیین مجوس و دین یهود است. تصوّف هم به معنای گرایش به صوفی است پس
تصوّف هم به معنای صوفی شدن و هم به معنای گرایش به صوفی بکار می
رود. ابونصر سرّاج
درباره چی
ستی
تصوّف می گوید: «صوفیان مانند فقها و زهاّد به دنبال علم خاص یا ویژگی
اخلاقی معین نبودند؛ زیرا آنها خود سرچشمه تمام دانشها و دارای مجموعه احوال
بودند.» [۴] صوفی از نظر ابونصر سراج، هم بینش دینی و هم منش دینی و هم کنش دینی
دارد. درحالی
که به عنوان مثال «علم کلام» فقط به دنبال بُعد بینش دینی یا «اخلاق»
فقط در پی منش دینی و یا «فقه و حقوق» فقط به دنبال کُنش دینی است. اما صوفی از نظر
سراج سرچشمه تمام دانشها و احوال است. ابونصر سراج در ادامه، جملاتی از حسن بصری
(متوفای ۱۱۰) و سفیان ثوری (متوفای ۱۶۱) نقل می کند که دلالت بر رواج این واژه در
قرن دوم دارد. سهروردی می گوید: «اقوال المشایخ فی ماهیه التصوّف تزید علی ألف
اقوال»[۵]. بعضی تعاریف فقط به بینش توجه کرده اند و برخی گاهی به منش و کنش در
تعریف تصوّف هم توجه داشته اند. گاهی نیز فقط به یک حالت اخلاقی خاص بسندی
ده و از
بقیه حالات اخلاقی پرهیز نموده اند. قاسانی
می گوید: «التصوّف هو التخلّق بالاخلاق
الالهیهْ»[۶] هجوی
ری
(متوفای ۴۶۵ ق) در کشف المحجوب، باب تصوّف را با آیه «و عباد
الرحمن الذین یمشون علی الارض هونا و اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاماً» شروع
می کند و حدیث منسوب به حضرت رسول (ص) را نقل می کند که ایشان فرمود: «من سمع صوت
اهل التصوّف فلا یؤمن علی دعائهم کتب عندالله من الغافلین»[۷] وی
در ادامه می گوید:
«صوفی نامیست مرکاملان ولایت را و محققان، اولیا را بدین نام خوانده اند. آنکه به
محبت مصفا شود صافی بود و آنکه مستغرق دوست شود و از غیر دوست بری شود صوفی بود.»
وی این مطلب را بعد از حدیث حارثه مطرح می کند که پیامبر از او سؤال کرد: «کیف
اصبحت یا حارثه» قال: «اصبحت مؤمناً حقا» فقال (ص): «یا حارثه ان لکل حق حقیقه فما
حقیقهه ایمانک» فقال: «عزلت نفسی عن الدنیا فاستوی عندی حجرها و ذهبها و فضتها و
مدرها فاسهرت لیلی و اظمات نهاری حتی صرت کانی انظر الی عرش ربی بارزاً و کانی انظر
الی اهل الجنه یتزا ورون فیها و کانی انظر الی اهل النار یتصارعون فیها (یتغامزون
فیها)»[۸] هجویری در کشف المحجوب، بین سه واژه صوفی و متصوّف و مستصوّف فرق
می گذارد. صوفی: اهل کمالی است که از صفات نفسانی دور گشته و به حقیقت رسیده است.
متصوّف: طالبان رسیدن به مرتبه صوفیان هستند و جمع آن متصوّفه است، مستصوف: کسی را
که ظاهرش را همچون صوفیان و طالبان تصوّف می آراید، اما در واقع از عقاید و اعمال
آنها به دور است. هجویری هم در این مورد می گوید: «صوفی آن بود که از خود فانی بود
و به حق باقی از قبضه طبایع رسته و به حقیقت حقایق پیوسته و متصوّف آنکه به مجاهدت،
این درجه را می طلبد و اندر طلب، خود را بر معاملت ایشان درست همی کند و مستصوف
آنکه از برای منال و جاه و حظ دنیا خود را مانند ایشان کرده است و از این هر دو از
هیچ معنی خبر ندارد تا حدی که گفته اند: المستصوف عند الصوفیه کالذباب و عند غیرهم
کالذیاب. مستصوف به نزدیک صوفی از حقیری چون مگس بود و آنچ این کند به نزدیک وی هوس
بود و به نزدیک دیگران چون گرگ پر فساد، کی همه همتش دریدن و لختی مردار خوردن
باشد.»[۹] و[۱۰] قشی
ری
پی
رامون وجه نامگذاری
تصوّف می
گوی
د: «آنکه گوید: این از
صوفست و تصوّف، صوف پوشیدنست چنانکه تَقَمُّص پیراهن پوشیدن، این روی بود ولیکن
این قوم به صوف پوشیدن اختصاص ندارند و اگر کسی گوید: ایشان منسوبند با صفه مسجد
رسول (ص)، نسبت با صفه، صوفی نیاید. و اگر کسی گوید این از صفا گرفته اند، نسبت با
صفا، دور افتد بر مقتضی لغت. و اگر گویند با صف اول نسبت کنند چنانکه گویی اندر صف
اول آمد از آنجا که نزدیکی ایشان است بخداوند تعالی، این نسبت مقتضی لغت
نباشد.»[۱۱]

نگارنده در مرحله چی
ستی
تصوّف تحلی
لی
دارد که خوانندگان را بدان جلب می
کنم: تصوّف
بر دو گونه متصور است: الف) تصوّف در مقام تعریف: همین تعریف های پی
ش گفته (اعراض
از خلق، به خدا پیوستن، احکام شریعت را عمل کردن و…)، تصوّف در مقام تعری
ف را
گزارش می
دهند.

ب) تصوّف در مقام تحقّق: یعنی فرقه های صوفیه ای که تحقّق ی
افته اند. توصی
ف ها
وتحلی
ل ها باید به این مقام، یعنی صوفیه تحقّق ی
افته، اختصاص ی
ابد و نباید این دو
مقام خلط شوند و لذا گاهی که با مدعی
ان صوفی
ه و به اصطلاح اقطاب فرقه های تصوّف بحث
می کنیم. آنها به این تعاریف تمسک می کنند؛ اما همه این تعاری
ف، تصوّف در مقام
تعریف را معرفی
می
کند که ما هم بسی
اری
از این تعاریف را تقریباً قبول داریم. این
تعاری
ف، همان عرفانی
است که بخشی از اسلام به شمار می
اید. و اصلا یکی از راههای
رسیدن به خدا، اِعراض از خلق (به معنای مثبت نه منفی
) است. ولی
تصوّف خارجی
و واقعی

به جهت انحراف های گوناگون، نمی
تواند خود را بر این تعاری
ف منطبق سازد. انحراف
تصوّف در قرن اخیر ی
ا در قرنهای اخیر اتفاق نیفتاده، بلکه این انحراف از صدر اسلام
به وجود آمد. ما علاوه بر نقدهایی
که بر متصوّفه معاصر داری
م، نسبت به صوفی
انی

همچون حسن بصری
، جنید بغدادی و معروف کرخی
می
توانی
م تحلی
ل هایی
ارایه نمایی
م. حسن
بصری
، کسی
است که امام علی
تا امام باقر را درک کرده و نه تنها به آنها ایمان
نی
اورده، بلکه در برابر آنها ایستاده و بر امی
رالمؤمنی
ن جهت درگی
ری
با اهل جمل، طعن
می
زند و در نهایت قاضی
حجاج بن ی
وسف ثقفی
می
گردد. جنید بغدادی
، اولین کسی
ب