پاورپوینت کامل نحوه برخورد اسلام شناسان غرب با سیره رسول اکرم(ص) ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نحوه برخورد اسلام شناسان غرب با سیره رسول اکرم(ص) ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نحوه برخورد اسلام شناسان غرب با سیره رسول اکرم(ص) ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نحوه برخورد اسلام شناسان غرب با سیره رسول اکرم(ص) ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

«به درستی که در آغاز کار همه ادیان ضرورتاً نیک بوده اند و این نیکی باعث منزلت
ابتدایی و قدرت نفوذ ابتدایی آنها می شده است.»[۱] از دیدگاه تاریخ علم، رشته
اسلام شناسی در غرب از بطن توجیه گری مسیحیت در مقابل پیشروی علمی و انبساط
جغرافیایی جهان اسلام زاییده شده است؛ زیرا اسلام با این ادعای موّجه که
تکمیل کننده ادیان ابراهیمی است، پا به عرصه وجود نهاد؛ در حالی که مسیحیّت در
مواجهه با اسلام عکس العمل نشان داد. از این رو، رشته اسلام شناسی در غرب از ابتدای
کار بر زیربنایِ نه چندان استوار بنیان شده است.

علی رغم اینکه عصر روشنگری[۲] با نوشته های بنیادینی چون “ناتان حکیم” اثر «گوتهلود
افرائیم لسینگ»[۳] برخورد خشونت آمیز اسلام شناسان در تحقیقاتشان را کمی تعدیل کرد،
ولی حتّی در عصر حاضر نیز پژوهش های تاریخی اسلامی وجود دارند که نسبت به تاریخ و
فرهنگ جهان اسلام با دیدی تحقیرآمیز می نگرند.[۴] پس می بینیم که عصر روشنگری هم
تغییری اساسی در این امر به وجود نیاورده است.

در قرون وسطی و حتّی آغاز رُنسانس عقده حقارت ناخودآگاهی نسبت به دستاوردهای تمدّن
اسلام موجب اهانت و رویارویی با پیامبر(ص) می گردید تا آنجا که خود دانته در کمدی
الهی[۵] حضرت رسول را به دوزخ روانه کند.

پژوهش های تاریخ انگارانه[۶] (افسانه های تاریخی) راجع به شرح حال حضرت محمّد(ص) با
پیدایش عصر تاریخ انگاری[۷] در اواسط قرن نوزدهم شکل جدّی تری به خود گرفت، ولی در
عین حال خالی از مجادله نبود و این تاریخ انگاری بر مبنای حلول روح شرق شناسانه ای
که در این قرن آغاز شده بود صورت می گرفت. اوّلین زندگینامه پیامبر اکرم(ص) براساس
کهن ترین متون سیره مغازی را «آلویس اشپرنگر» عرب شناس اتریشی، به رشته تحریر
درآورد که در آن اهانت های مُضحکی به پیامبر(ص) نموده و او را بیمار خوانده بود. با
نفوذترین شرح حال پیامبر در عصر خود را «ویلیام موئیر اسکاتلندی»[۸] نگاشت، ولی در
عین حال اسلام شناسان دیگر به وی ایراد گرفتند که تاریخ نویسی را با مسائل عقیدتی
کلامی در هم آمیخته است. گویا موئیر بر این خیال بود که شیطان، حضرت محمد(ص) را
برانگیخته است! البته در نیمه دوم قرن نوزدهم دانشمندان جدّی تری نیز که در تحقیقات
خود بیشتر بر اصالت متون اوّلیه، تمرکز به خرج دادند و بر این اساس نوعی شک اندیشی
و حتّی نیست انگاری[۹] تاریخی را بنیاد نهادند. «تئودور نولدکه» در تاریخ قرآن
[۱۰]و «ایگناز گُلدزیهر» در بررسی های اسلامی[۱۱] اسناد، احادیث و روایات تاریخی را
به طور کلّی ساختگی دانستند. «گُلدزیهرحتی» بر این گمان بود که متون مربوط به
پیامبر(ص) دارای هیچ گونه اعتبار تاریخی نیست و صرفاً حاصل تحوّلات دینی، سیاسی و
اجتماعی دو قرن اوّل اسلام است.

اگر که کاوش های پیرامون سرگذشت پیامبر گرامی(ص) را همواره انعکاس وضعیت حاد و
حسّاس روز بدانیم، هرگز مبالغه ننموده ایم. بطور مثال، «هوبرت گریمه»[۱۲]
اسلام شناس معروف آلمانی، در نگارش زندگینامه حضرت محمّد(ص) دیدگاه خود را چنین
می نماید: «پیامبر اسلام در درجه نخست بنیانگذار دین جدیدی نبود، بلکه باید او را
اصلاحگر اجتماعی دانست.» به نظر او دین اسلام وضعیتی شبه سوسیالیستی بود که آرمان
اساسی آن، به تحقّق رساندن مساوات مادی بین پیروانش بود. این نوع تفسیر از تاریخ
صدر اسلام در میان اسلام شناسان وقت هم مجادله انگیز بود.

نظریات «اینگناز گُلدزیهر» مبنی بر جعلی بودن احادیث و سیره نبوی در دهه دوم قرن
بیستم، توسط «همفری لامِنس بلژیکی»[۱۳]و «لئونه کائتانی ایتالیایی»[۱۴]مجّدداً پیش
کشیده شد و آنها کار را بدانجا رساندند که حاضر نشدند جز قرآن متن دیگری را مستند
بشمارند! «لامنس» در مقاله ای با عنوان آیا محمّد صادق بود؟ به این پرسش پاسخی منفی
داد و به همین دلیل، در دهه های بعد آثارش مورد استفاده پژوهشگران قرار نگرفت، زیرا
بی طرفی علمی را زیرپا گذاشته بود. دانشمند با نفوذ دیگری که بر شدّت نظریه های
ناباورانگارانه گُلدزیهر افزود، «یوزف شاخت» با اثرش به نام ریشه های فقه اسلامی
بود که در آن چنین نوشت «تا مادامی که عکس آن به اثبات نرسیده، می بایستی تک تک
احادیث نبوی به عنوان حربه ای فقهی و جعلی تلّقی شود که بعدها به قالب بیان در
آورده شده است».[۱۵]

آثار دو محقّق اسکاندیناوی تا امروز در شرح حال نویسی حضرت رسول(ص) بسیار نافذ و
نافی واقع شده اند: «فرانتس بوهل» دانمارکی[۱۶] و «تور آندره» سوئدی[۱۷]. بوهل در
زندگینامه پیامبر(ص) برای اولین بار موفّق شد از کهن ترین متون که همگی آنها در
زمان تصحیح چاپ شده بودند، بهره برداری کند و به این ترتیب پیچیدگی روایات را به
خوانندگان اروپایی عرضه کند. بوهل البته به عنوان روحانی پروتستان نگاهی انتقادی و
نه چندان بی طرف نسبت به شخص حضرت محمّد(ص) داشت. تور آندره با اینکه اُسقف بود، در
ویژگی های خاص رسول اکرم(ص) تفحص می کرد. از این رو کاوش اصلی آندره در زمینه وضعیت
دینی و عقاید جاهلیّت قبل از ظهور پیامبر اسلام(ص) بود. او نیز به دلیل پیشه اش،
در قضاوت هایش خالی از غرض نبوده است، به طوری که تلاش می کرد مدرکی برای شباهت بین
اسلام نخستین و راهبیت شامی پیدا کند. شرح حال نویسانِ پیامبر اکرم(ص) در قرن بیست
و یکم به کوشش بیش از حد نویسندگان در ۱۵۰ سال اخیر برای تراشیدن تأثیرات گوناگون
بر اسلام مخصوصاً از سوی مسیحیت و یهودیت اقرار کرده اند. درباره این تأمّلات
بی ثمر می توان در درجه نخست به آثار «چارلز کاتلر توری» آمریکایی[۱۸] و «کارل
آهرنز آلمانی» اشاره کرد. این اتّهامات بی جا عکس العمل شدیدی به همراه داشت.
«یوهان فوک» اسلام شناس بزرگ آلمانی[۱۹] اوّلین دانشمند مغرب زمین بود که در
مورد”اصالت پیامبر عرب”[۲۰]سخن به میان آورد و قافله تحقیقی را که راهی ترکستان
بود، بازگرداند.

در دهه های پنجاه و شصتِ قرن بیستم، مهم ترین شرح احوال راجع به حضرت محمّد(ص)
نوشته شد. «مونتگمری وات»[۲۱] در کتابهای محمّد در مکه و محمّد در مدینه «ماکسیم
رودنسوی» محمّد[۲۲] و در کتاب رودی پارِت محمّد و قرآن با تحقیقاتشان برخوردی
نقّادانه و در عین حال خوش بینانه با متون دارند و نسبت به شخص پیامبر(ص) حُسن نظر
نشان می دهند. با وجود انتشار چندین زندگینامه نبوی دیگر در دهه های بعد، کارهای
وات، رودنسون و پارت به عنوان آثار معیار در اسلام شناسی همچنان باقی مانده است.

بعضی تحقیقات درباره تاریخ صدر اسلام در دهه هفتاد و هشتاد قرن بیستم، حتّی از
دیدگاه دیگر اسلام شناسان مُهمَل و مضحک به شمار می آیند. وضعیت پژوهشی راکد آن
ایام «پاتریشیاکرون» و «مایکل کوکـ» رادر کتابشان هاجریسم[۲۳] بر آن داشت که تاریخ
صدر اسلام را به کلی دگرگون کنند و برای رسیدن به این هدف، صرفاً از متون غیر
اسلامی مدد جویند؛ حال آنکه این متون از نظر تاریخ نگاری و اطلاعات صحیح درباره
اسلام نسبت به کتب سیره و مغازی کمتر قابل اطمینان بودند. کار این دانشمندان به
جایی کشیده شده که آنها حتی در اصیل بودن قرآن هم به تردید افتاده بودند و آن را
اثری می پنداشتند که صدها سال پس از وفات حضرت رسول(ص) به وجود آمده است! صحنه
تاریخی اقتباس شده از متون غیر اسلامی چنان که «کرون» و «کوک» آن را جلوه می دادند،
به حدّی باطل بود که هیچ اسلام شناس دیگری آن را نپسندید و از آن دفاع نکرد.

در نتیجه عکس العمل گروهی از متخصّصان به رهبری «هارالد موتسکی» این بود که اوّلاً
سعی نمودند اسناد ذکر شده در متون اسلامی را مورد بررسی و تحلیل دقیق قرار دهند و
ثانیاً متون دیگری جز چهار اثر اصلی درباره صدر اسلام را نیز مورد مراجعه و دقت
قرار دهند.[۲۴]

اگر تاریخچ