پاورپوینت کامل نشاط در پرتو نظارت الهی ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نشاط در پرتو نظارت الهی ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نشاط در پرتو نظارت الهی ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نشاط در پرتو نظارت الهی ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

چکیده

نشاط به معنای سرزندگی و سرحال بودن است که نمود آن در فعالیت و تکاپو آشکار
می گردد. نظارت خداوند متعال بر کارهای بندگان خویش، نشاط و نیروی درونی به آنان
می بخشد تا در همه حال به وظایف خویش عمل کنند و به مبارزه با سختی های زندگی و
رویارویی با دشمنان برخیزند و بدون احساس سستی و خستگی بر آنها پیروز شده و هیچ گاه
ناامیدی به خود راه ندهند.

مقدمه

اگر در افراد پیرامون خود دقت کنیم و رفتارشان را زیر نظر بگیریم، متوجه نکات
بسیاری می شویم از جمله آنکه پاره ای از آنان پرتحرک، فعّال، شاد، پویا و خوشبین
هستند و در هر چیزِ عادی، جلوه ای نو می بینند و از هر تجربه ای درسی می آموزند و
خود را امیر قلمرو خویش می شناسند؛ و گروهی دیگر خسته، فرسوده، پژمرده و دل مرده
هستند و اطراف خود را سراسر ملال آور دیده، به حوادثی که پیرامونشان می گذرد،
بی توجهی می کنند، اینان دایم نومید هستند، امید هیچ نوع اصلاحی ندارند و بوی
بهبودی از اوضاع جهان نمی شنوند.

بر این دو گروه، می توان نام های متعددی نهاد و آنان را از جهات گوناگون
طبقه بندی کرد؛ که غالباً به گروه اول شاداب و با نشاط و به گروه دوم، کسل یا
افسرده گفته می شود. البته می توان گروه سومی نیز ترسیم کرد که به صورت مقطعی در
یکی از دو گروه بالا قرار می گیرند؛ یعنی نه نشاطِ پایدار دارند و نه همیشه کسل و
افسرده اند. همه افراد دوست دارند که از روحیه شادابی برخوردار بوده، کارهای خود را
با انگیزه های درونی و با شور و سرزندگی انجام دهند و با کسالت و خمودی رابطه ای
نداشته باشند تا بهتر بتوانند به وظایف خویش عمل نمایند و به کمالات والای انسانی
دست یابند. در ادامه این نوشتار به یکی از عوامل شادابی از دیدگاه قرآن پرادخته
می شود.

بزرگان علم و عمل و نیز کسانی که توانستند امور خود را به مقصد برسانند و یا بر
مراحل بلند معنویات قدم گذارند و به کمالات انسانی نایل گردند، همه فضیلت های خود
را-پس از توفیق الهی- مرهون روحیه شادابی می دانند،[۱] این روحیه باعث شد آنان
بتوانند آنچه در توان دارند به کار گیرند و به فعالیت و تکاپو بپردازند و به آنچه
وظیفه خویش تشخیص دادند عمل کنند و هیچ گاه خستگی، تنبلی و تن پروری را به درون خود
راه ندهند.

واژه نشاط در لغت فارسی به معانی سرزندگی، زنده دلی، خوشدلی، سبکی و چالاکی
یافتن برای اجرای امور، خوشی، شادمانی، خرّمی، سرور، شادی، طرب، خرسندی مقابل کسل
آمده است.[۲] و در لغت عرب چنین بیان شده است: نشاط در مقابل کسالت و تنبلی است که
به معنای رغبت و میل به کار داشتن و کاری را با طیب نفس و رغبت انجام دادن و با
چالاکی به کار پرداختن، می باشد.[۳]

تفاوت نشاط با شادی

با اینکه شادی و نشاط با یکدیگر ارتباط تنگاتنگی داشته و یکی از عوامل نشاط را نیز
می توان شادی دانست[۴] و عموماً این دو واژه را به یک مفهوم می گیرند، اما میان این
دو حالت روانی انسان، تفاوت وجود داشته که کمتر به آن توجه می شود. تفاوتشان در این
است که شادی-معادل عربی آن فرح و سرور- به معنای خوشحالی و خوشنودی بوده، نمود آن
بیشتر با خنده و تبسم است؛ اما نشاط و شادابی به معنای سرحال بودن و سرزندگی و میل
و رغبت به کار داشتن است که نمود آن در فعالیت و تکاپو آشکار می گردد.

از این رو می توان گفت که گاهی نشاط و شادی هر دو با هم جمعند و آن زمانی است
که فرد هم شاد است و هم سرحال و بانشاط، و زمانی از هم جدایند یعنی گاهی فردی
بانشاط و سرحال است ولی شاد نیست، او کارهای خود را با میل و رغبت انجام می دهد ولی
خندان نیست؛ مانند پیامبران که از گمراهیِ دیگران ناراحتند و با نشاط به ارشاد آنان
می پردازند و چون به وظیفه خویش عمل کرده اند، لذت می برند. و از آن طرف گاهی شخصی
شاد و خندان است ولی نشاط لازم را برای انجام امور خود ندارد، مانند فرد افسرده ای
که بر اثر عوامل خارجی برای چند لحظه خندان است.[۵]

دلیل ما بر این تفاوت، روایات زیر است که به خوبی می توان به گونه گونی این دو
واژه رسید:

۱. امام صادق(ع) می فرماید: «… النشاط ضده الکسل، و الفرح ضده الحزن؛ یکی از
لشکریان عقل نشاط، ضد آن-یکی از لشکریان جهل-کسالت است و شادی ضد آن اندوه است.»[۶]

در این روایت شادی و نشاط را جدای از یکدیگر ذکر کرده و هر یک را از لشکریان
عقل به حساب آورده است.

۲. علی(ع) می فرماید: «علیک بادمان العمل فی النشاط و الکسل؛ به عمل [خود] ادامه
بده چه درحال نشاط و چه در حال سستی و کاهلی»[۷]

۳. پیامبر اکرم(ص) نشانه های ریاکار را چنین برمی شمارد: «ریا کننده سه علامت دارد:
وقتی تنهاست تنبل و بی حال است، وقتی کسی نزد اوست با نشاط و سرحال است و دوست دارد
در تمام کارها مورد ستایش قرار گیرد.»[۸]

در روایات فوق، نشاط را در برابر کسالت ذکر کرده اند، از مقابله این واژه ها به
دست می آید که نشاط در روایات به معنای سرزندگی، فعالیّت، جنب و جوش و حال و حوصله
داشتن برای کارها به ویژه انجام عبادت، می باشد. علامه مجلسی ذیل روایت سوم
می گوید: «نشاط گاهی پیش از عمل بوده و موجب شروع در عمل می شود و گاهی پس از شروعِ
کار بوده و باعث تطویل و نیکو بجا آوردن آن می شود.»[۹]

علاوه براینکه از لغت نیز می توان به دوگانگیِ فوق دست یافت.[۱۰]

در روایات فراوانی از کسالت نیز نهی شده و علت آن چنین بیان شده است: از تنبلی
بپرهیزید زیرا تنبلی ضرر دنیا و آخرت را به دنبال دارد، کلید هر شرّ است و موجب کم
بهره بردن از دنیا می شود.[۱۱]

نظارت خداوند بر کارهای بندگان

خداوند متعال شاهد و ناظر بر اعمال، گفتار و افکار تمام انسان هاست، او همانطوری که
کارهای ما را می بیند، سخنان ما را شنیده و از افکار و اندیشه ها و حالات روحی و
روانی ما آگاه می باشد. بنابراین انسان هر کاری که انجام می هد، در پیشگاه پروردگار
بوده و چیزی از اعمال او حتی نیاتش از خداوند مخفی نیست و اساساً تمام عالم هستی در
محضر الهی است.

قرآن درباره وسعت علم الهی به تمام عالم هستی از جمله اعمال انسان و رازهای
درون او می گوید:

«أَلَمْ یَعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ یَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ وَأَنَّ اللّهَ
عَلاَّمُ الْغُیُوبِ؛ آیا [منافقان] ندانسته اند که خدا راز آنان و نجوای ایشان را
می داند و خدا دانای رازهای نهانی است.»[۱۲]

نظارت پروردگار بر تمام کارهای انسان ها در آیات و روایات فراوانی ذکر شده است،
در ذیل تنها به دو آیه و یک روایت بسنده می شود:

«ألم یعلم بانّ الله یری؛ آیا نمی داند که خداوند [همه اعمال او را] می بیند»[۱۳]
«و قل اعملوا فسیری الله عملکم …؛ بگو اعمال و وظایف خویش را انجام دهید که
خداوند عمل شما را خواهد دید»[۱۴]

حضرت علی(ع) می فرماید: «اعمالی که بندگان در شب و روز انجام می دهند بر خدای
سبحان پنهان نیست. از کم ترینشان با خبر و بر مجموعه شان آگاه است.»[۱۵]

نشاط و نظارت الهی

یکی از عوامل نشاط که محرّک انسان به عمل بوده و سستی و کسالت را از او زایل
می سازد، توجه به این حقیقت است که تمام کارهای انسان در محضر الهی صورت می گیرد و
تمام حوادثی که برای او پیش می آید در پیشگاه خداوند رخ می دهد و او از تمام این
مسایل آگاهی دارد، شناخت نسبت به این امر باعث نشاط در انسان موحد می شود؛ زیرا او
می داند که خداوندِ دانا و توانا ناظر بر اعمالش بوده و کارهای او را بی پاداش
نمی گذارد، وعده پاداش و نیز تحقق آن از طرف خداوند موجب امیدواری و در نتیجه لذت
او در دنیا می شود، لذت نیز ملائم با طبع انسان است او ذاتاً به گونه ای آفریده شده
که همواره در پی کسب لذت است[۱۶] و حصول لذت برای او نشاط آور است. اگر بازیگرانِ
یک مسابقه طاقت فرسا توجه داشته باشند که اطراف میدانِ مسابقه تعدادی از دوستانشان
شاهد مسابقه هستند، تحمل سختی ها برایشان آسان شده، با شوق و اشتیاق بیشتری برای
برنده شدن به تکاپو می پردازند. جایی که چند نفر تماشاچی چنین شور و نشاطی در انسان
به وجود می آورد، توجه به این حقیقت که خداوند تلاش و فعالیت او را مشاهده می کند
نشاط فراوانی در او ایجاد می کند، زیرا نظارت الهی بر اعمال بندگان همراه با رحمت و
مهربانی و توانایی بر اعطای هر گونه پاداش و برای برخی از افراد همراه با بالا بردن
درجه آنان است.

این دلگرمی که انسان در حضور پروردگار خویش است و از پشتیبانی او برخوردار،
برای پیامبر اکرم نیز وجود داشته است، قرآن می گوید:

«وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ
حِینَ تَقُومُ؛ و در برابر دستور پروردگارت شکیبایی پیشه کن که تو خود در حمایت
مایی و هنگامی که [از خواب] بر می خیزی به نیایش پروردگارت تسبیح گوی.»[۱۷]

ای رسول ما اگر تو را شاعر و مجنون و کاهن خواندند، شکیبا باش و اگر آیات الهی
را دروغ های تو به خداوند دانستند و در برابر براهین منطقی تو لجاجت کردند، مبادا
دلسرد گردی و در انجام وظایف خویش سستی کنی و در مقابل اذیت تکذیب کنندگان نیز صبر
پیشه کن، زیرا تو در برابر علم ما قرار داری و در حفاظت کامل ما هستی.[۱۸]

هنگامی که انسان احساس کند فرد بزرگواری ناظر اعمال اوست و تمام کوشش و تلاش او
را می بیند و او را در برابر دشمنان یاری خواهد کرد، نشاط در او ایجاد شده و به او
توان و نیرو خواهد بخشید. حال اگر این ناظر، خداوند باشد نشاط بیشتری در خود احساس
خواهد کرد.

خداوند در آیه ای دیگر به رسول اکرم(ص) می فرماید:

«وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صَدْرُکَ بِمَا یَقُولُونَ* فَسَبِّحْ بِحَمْدِ
رَبِّکَ وَکُن مِّنَ السَّاجِدِینَ ؛ ما می دانیم که سخنان مشرکان سینه تو را تنگ و
ناراحت می سازد، روح لطیف و قلب حساس تو نمی تواند در برابر بدگویی های آنان ساکت
بنشیند و سخنان کفرآمیز آنان را تحمل کند به همین دلیل اندوهگین می شوی برای برطرف
شدن این ناراحتی به تسبیح پروردگارت بپرداز و در برابر ذات پاکش سجده بجای آور.
ذکرخداوند اثرات بد گفتار آنان را از بین برده به تو نیرو و توان تحمل بیشتر
می بخشد.»[۱۹]

هر چند خطاب آیه به پیامبر اکرم(ص) است، ولی عموم آن شامل همه افراد می شود. هر
کس می خواهد در برابر سختی ها مقاوم باشد و در برابر سخنان ناروای دیگران، آرامش و
نشاط خود را از دست ندهد و با شور و هیجان به وظیفه خود عمل کند، همیشه با عبادت و
تسبیح، به یاد خدا باشد و او را حاضر و ناظر بر کردار خویش بداند. که خداوند در آیه
ذیل تمام افراد با ایمان را مورد خطاب قرار می دهد:

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ إِذَا لَقِیتُمْ فِئَهً فَاثْبُتُواْ
وَاذْکُرُواْ اللّهَ کَثِیرًا لَّعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ؛ ای گروه مؤمنان هنگامی که
دسته ای از دشمنان را در میدان نبرد در برابر خود دیدید، ثابت قدم باشید و خدا را
فراوان یاد کنید باشد که رستگار و پیروز شوید.»[۲۰]

هنگامی که سرباز مجاهد در نبرد با دشمن یاد قدرت بی پایان و رحمت گسترده الهی
باشد و دل او متوجه نظارت پروردگار گردد روحیه اش قوی گشته در پرتو آن احساس می کند
در میدان مبارزه تنها نیست تکیه گاهی نیرومند دارد که هیچ قدرتی تاب مقاومت در
برابر آن را ندارد. این امر ویژه جنگ و جهاد نبوده می تواند در تمام صحنه های زندگی
انسان رخ دهد و او را در برابر ناملایمات زندگی مقاوم گرداند تا او شادابی خویش را
حفظ کرده به فعالیت و تلاش بپردازد.

هنگامی که حضرت نوح(ع) تحت شدیدترین فشارها از طرف قوم خود قرار داشت، مأمور
ساختن کشتی شد خداوند به او فرمود: