پاورپوینت کامل چرا تشیع (قسمت دوم) ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا تشیع (قسمت دوم) ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا تشیع (قسمت دوم) ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا تشیع (قسمت دوم) ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

اشاره:

در شماره پیشین ملاک اصلی مسلمان بودن، سنجه های حقانیت و انحصار حقانیت نهایی در
مذهب واحد را بررسیدیم. همچنین روشن شد که راهبرد اساسی تعیین شده توسط پیامبر(ص)
پیروی همیشگی از امامان معصوم(ع) است و این چیزی است که تشیع حقیقی بر آن مبتنی
است. اکنون برآنیم تا به اختصار پاره ای از امتیازات تشیع را بازکاویم.

امتیازات شیعه

۱ـ اصالت در خاستگاه

تشیع اصیل ترین جریان همراه با ظهور اسلام، مدافع مسلمات دین حنیف، مولود طبیعی آن
و مورد تأیید پیامبر اسلام است. علامه طباطبایی می نویسد: «حقیقت این است که شیعه
طایفه ای از مسلمین است که به واسطه مخالفت هایی که از اکثریت، نسبت به مسلمات کتاب
و سنت مشاهده کرده، در مقام اعتراض و انتقاد برآمده و به ملازمت مسلمات کتاب و سنت
برخاسته و دعوت کرده است… غرض آنها از این انتقاد، دفاع از یک دسته نصوص مسلمه ای
بود که به موجب آنها، ولایت عموم مسلمین به دست امیرالمؤمنین علی (ع) سپرده شده
بود؛ نصوصی که به موجب آنها اهل بیت پیغمبر، پیشوایان دین و مرجع جمیع شئون علمی و
عملی اسلام معرفی شده بودند و همین نصوص هم اکنون نیز به نحو تواتر در دست فریقین ـ
اهل سنت و شیعه ـ موجود می باشد.»[۱]

شواهد و قرائنی که شیعه پیرامون خاستگاه خود به ویژه تأیید آن از سوی پیامبر و
بنیانگذار آیین اسلام به دست داده دارای چنان قوتی است که فی الجمله مورد قبول
دیگران نیز قرار گرفته است.

نصوص تاریخی و روایی متعددی در توصیف گروهی به عنوان شیعه از سوی رسول اکرم(ص) وارد
گشته است. از جمله سیوطی در الدرالمنثور به نقل از جابر بن عبدالله آورده است: «نزد
پیامبر(ص) بودیم که علی وارد شد، آنگاه پیامبر فرمود: قسم به او که جانم در دست
اوست، او(علی) و شیعیانش رستگاران روز رستاخیزند…»[۲]

ابوحاتم رازی بر آن است که «شیعه نام گروهی بود که در زمان رسول خدا(ص) دوست و
همراه صمیمی امیرمؤمنان علی بن ابیطالب (ع) بودند و به این نام شناخته می شدند؛
مانند: سلمان فارسی، ابوذر غفاری، مقداد بن اسود، عمار یاسر و دیگران. رسول خدا
درباره اینان که شیعه و یاران علی خوانده می شدند، فرمود: «بهشت مشتاق چهار نفر
است: سلمان، ابوذر، مقداد و عمار.» از آن پس تا زمان ما به هر کس که معتقد به برتری
علی باشد شیعه اطلاق می شود.[۳] این انگاره مورد قبول برخی مستشرقان و عالمان اهل
سنت نیز قرار گرفته است.[۴]

۲ـ قوت استنادپذیری

از جمله امتیازات شیعه، درجه استنادپذیری آن به منابع اصیل اسلامی است. علمای شیعه
در طول تاریخ در اثبات مبانی اعتقادی خویش به همه ادله معتبر همچون دلیل عقلی، قرآن
مجید و سنت قطعیه تمسک جسته اند. به عنوان مثال در بحث امامت که اصلی ترین شاخص
تشیع به حساب می آید به ادله ذیل استناد کرده اند:

الف) دلایل قرآنی: پاره ای از دلایل قرآنی امامت و مرجعیت دینی ـ سیاسی اهل بیت
عبارتند از: آیه ولایت،[۵] آیه تبلیغ و اکمال،[۶] آیه تطهیر،[۷] آیه اولی الامر[۸]
و نیز ده ها آیه دیگر که در شأن و فضیلت اهل بیت و یا در بیان جایگاه امامت و مبدء
مشروعیت آن نازل شده است.[۹] از جمله این آیات، آیه «امامت»[۱۰] است که مبدأ آن را
جعل الهی می داند و در میان فضایل از همه مهم تر آیه مباهله[۱۱] است که امیرمؤمنان
را نفس نبی خوانده است.

ب) دلایل روایی: چندی از دلایل روایی مورد استناد شیعه بر ولایت اهل بیت، به ویژه
امام علی(ع) عبارتند از: حدیث غدیر،[۱۲] احادیث دوازده خلیفه،[۱۳] حدیث ولایت،[۱۴]
حدیث وصایت،[۱۵] حدیث منزلت،[۱۶] حدیث خلافت،[۱۷] حدیث ثقلین،[۱۸] حدیث سفینه،[۱۹]
حدیث امان[۲۰] و ده ها حدیث دیگر در فضایل اهل بیت که شایستگی انحصاری آنان در
مرجعیت دینی و رهبری سیاسی را نشان می دهد. برخی روایات فوق از نخستین مراحل اعلام
رسالت تا واپسین لحظات حیات بارها توسط پیامبر مطرح و مورد تأکید قرار گرفته است.
این احادیث به صورت متواتر نقل گردیده و در صحاح، مسانید و سنن اهل سنت به وفور
یافت می شود. آنان هرگز نتوانسته اند در برابر دیدگاه شیعه توجیه خردپذیری از
اینگونه نصوص ارائه کنند.

ج) دلایل عقلی: استدلال عقلی شیعه شامل چهار جهت می شود: ۱.استدلال های عقلی
مربوط به ضرورت وجود امام؛ ۲.استدلال های راجع به شرایط امام، ۳.استدلال های مربوط
به مبدأ مشروعیت و چگونگی تعیین امام؛ ۴.استدلال های راجع به واکنش و پاسخ خداوند
به نیازهای جامعه اسلامی همچون قاعده لطف.[۲۱] آنچه در این راستا شایان ذکر است
اینکه هیچ یک از مذاهب اسلامی مانند تشیع از قوّت و کثرت و تنوع ادله و مستندات در
اثبات عقاید اساسی و بنیادین خود بهره مند نیست. بررسی مقایسه ای ادله هر یک از
مذاهب بر بنیادهادی اعتقادی خود گواه روشنی بر این مطلب است.

۳ـ مصونیت پذیری حداکثری

از ویژگی های ممتاز تشیع حداکثر مصونیت پذیری در برابر انحرافات و کژاندیشی ها در
عرصه درک و فهم حقایق و آموزه های دینی است. این مهم تابع عواملی چند است از جمله:
استمرار نص و وجود رهبرانی معصوم که اقیانوس دانش و معارفشان بهترین مبیّن معارف
دینی و زداینده غبار تحریف ها و ناراستی هاست. شهید مطهری در این باره معتقد است:
«شیعه از نعمت هایی برخوردار است که دیگر فرق اسلامی فاقد آنند. از جمله آنها
استمرار دوران عصمت است. عصمت برای اهل سنت منحصر به بیست و سه سال و برای شیعه ۲۷۳
سال است.»[۲۲] یعنی برای آنها دوران عصمت تنها زمان پیامبر است، اما شیعه افزون بر
آن ۲۵۰ سال یعنی تا وفات امام عسکری(ع) امام معصوم ظاهر دارد که سیره اش حجت است.
در این مدت تغییرات بسیاری در اوضاع زمانه پدید آمد و اوضاع رنگ و روی بسیار
متفاوتی یافت. وجود امام معصوم(ع) در این دوران مشکل اقتضای زمان را به خوبی حل
می نمود و آنچه را که جامعه نمی توانست با مراجعه به سیره پیامبر پاسخش را دریابد
با وجود امام معصوم به راحتی حل می شد. معارف قرآن به زیباترین شکل و عمیق ترین وجه
بیان می گردید و گنجینه معارف بدون ابتلا به التباسات و کژی ها و انحرافات سهوی و
عمدی گشوده می شد.[۲۳]

در مقابل، دیگر فرق اسلامی نه تنها به قدر کافی از فیض وجود امامان بهره نجستند،
بلکه منع شدن احادیث نبوی توسط خلفا مدت های مدیدی آنان را از معارف ارزشمند نبوی
نیز محروم ساخت و در چنین خلأ بزرگی راه برای ورود اسرائیلیات و احادیث جعلی و
خرافی گشوده شد و چنان ضربه ای بر پیکر معارف ناب اسلامی وارد آمد که آثار آن
همچنان باقی است و از میان بردن آن کاری بس دشوار، بلکه همچنان ناشدنی است.

۴ـ جامعیت و اجتهاد

استمرار نص در تشیع تا اواخر قرن سوم و بهره گیری وافر از روایات معصومین(ع) جامعیت
آیین خاتم را به بهترین وجه به نمایش گذاشته و جریان اجتهاد را به گونه ای ممتاز از
اهل سنت سامان داده است. جهت توضیح این مطلب مبانی و گونه های اجتهاد را از دیدگاه
دو مذهب باز می کاویم:

الف) اجتهاد در اهل سنت

در دیدگاه اهل سنت، احکامی که به وسیله کتاب و سنت تشریع شده محدود و متناهی است؛
در حالی که حوادث و وقایع پیش آینده نامحدود است؛ لاجرم منبع دیگری غیر از کتاب و
سنت برای تشریع احکام لازم است و آن همان «اجتهاد رأی» است.

در اینکه «اجتهاد رأی» چگونه است و به چه ترتیبی باید صورت بگیرد در میان اهل تسنن
اختلاف نظر است:

شافعی در کتاب معروف خود «الرساله» اصرار دارد که اجتهاد در «قیاس» است اجمالاً
یعنی اینکه موارد مشابه را در نظر بگیریم و در قضیه مورد نظر خود، مطابق آن موارد
مشابه حکم کنیم. مبتکر اینگونه اجتهاد ابوحنیفه بوده است.

بعضی از فقهای اهل تسنن، اجتهاد رأی را منحصر به «قیاس» ندانسته و «استحسان»
را نیز معتبر شمرده اند؛ رأی بدون در نظر گرفتن موارد مشابه، بر اساس ذوق و عقل.
همچنین است «استصلاح» یعنی تقدیم مصلحتی بر مصلحت دیگر. و نیز «تأول» یعنی هر چند
حکمی در نصّی از نصوص دینی، آیه ای از آیات قرآن و یا حدیثی از احادیث معتبر پیامبر
خدا(ص) رسیده، ولی به واسطه بعضی مناسبات، ما حق داشته باشیم از مدلول نص صرف نظر
کنیم و رأی اجتهادی خود را مقدم بداریم. درباره اجتهاد در مقابل نص، کتابهایی نوشته
شده است و شاید از همه بهتر رساله ای است که علامه سید شرف الدین به نام «النص و
الاجتهاد» نگاشته است.

در فقه شیعه، قیاس و رأی به هیچ روی معتبر نیست و ائمه اطهار(ع) به جد با آن مبارزه
کرده اند؛ زیرا: اولاً حکم تشریع نشده، هرچند به طور کلی به وسیله کتاب و سنت
نداریم؛ ثانیاً، قیاس و رأی از نوع گمان ها و تخمین هایی است که در احکام شرعی زیاد
به خطا می رود.

حق اجتهاد در میان اهل تسنن دیری نپایید. شاید علت امر، اشکالاتی بود که عملاً به
وجود آمد؛ زیرا اگر چنین حقی ادامه پیدا می کرد و به ویژه اگر «تأول» و تصرف در
نصوص را جایز بشماریم و هر کس مطابق رأی خود تصرف و تأولی بنماید چیزی از دین باقی
نمی ماند. به همین علت به تدریج حق اجتهاد مستقل سلب شد و نظر علمای تسنن بر این
قرار گرفت که مردم را فقط به تقلید از چهار امام فقهی معروف: ابوحنیفه، شافعی، مالک
بن انس و احمد بن حنبل سوق دهند و از پیروی غیر آنها منع کنند. این کار ابتدا در
مصر، و در قرن هفتم و پس از آن در سایر کشورهای اسلامی صورت گرفت.[۲۴] اما از نظر
شیعه، اجتهاد بابی است که در همه زمان ها باید باز باشد.[۲۵]

تخطئه قیاس در شیعه نه به جهت عدم حجیت عقل، بلکه به دو جهت دیگر است: یکی اینکه
رأی و قیاس، عمل به ظن است نه عمل به علم، تبعیت از خیال است نه تبعیت از عقل؛ دوم
اینکه مبنای لزوم رجوع به رأی و قیاس وافی نبودن اصول و کلیات اسلامی است و این ظلم
و یا جهل به اسلام است. درست است که احکام همه مسائل، به طور جزئی و فردی بیان نشده
است و امکان هم ندارد، ولی کلیات اسلامی به گونه ای تنظیم شده که پاسخ گوی جزئیات
بی پایان و اوضاع مختلف مکانی و شرایط متغیر زمانی است. بنابراین وظیفه یک فقیه این
نیست که به لفظ، جمود کند و حکم هر واقعه جزئی را از قرآن یا حدیث بخواهد و این هم
نیست که به بهانه نبودن حکم یک مسئله، به خیالبافی و قیاس پردازی روی آورد. وظیفه
فقیه ردّ فروع بر اصول است. اصول اسلامی در کتاب و سنت موجود است. فقط یک «هنر»
لازم است و آن هنر «اجتهاد» یعنی تطبیق هوشیارانه و زیرکانه کلیات اسلامی بر
جریانات متغیر و زودگذر است.[۲۶]

ب) اجتهاد در شیعه

بنیاد نظری اجتهاد در شیعه بر اساس باور جامعیت اسلام و مردودانگاری خلأ تشریع است.
اخبار و احادیث فراوانی در متون روایی آمده است که حکم هر چیزی به طور کلی در کتاب
و سنت موجود است. در کتاب کافی بابی وجود دارد به عنوان «باب رجوع به کتاب و سنت و
اینکه همه حلال ها و حرام ها و احتیاجات مردم در قرآن یا سنت موجود است.»[۲۷]

با توجه به دیدگاه شیعه، اجتهاد از نوع تشریع و قانون گذاری بر اساس رأی و نظر خود
یا قیاس نیست، و اساساً چنین اجتهادی در نگرش شیعه باطل است. اجتهاد در شیعه به
معنای تلاش و کوشش عالمانه و تدبر و تعقل در فهم ادله شرعیه و تفریع و استنباط حکم
فروع از اصول است. در سخنان امیرمؤمنان(ع) درباره کار ویژه مجتهد آمده است که فروع
را بر اصول تطبیق می دهد و پاسخ مسئله را بر اساس آن باز می گوید.[۲۸] اینگونه از
اجتهاد هیچ یک از آفات اجتهاد رأی را ندارد. از این رو اجتهاد شیعی توانسته است در
طول تاریخ پیوسته بپاید و همواره رشد و بالندگی یابد.[۲۹]

۵ـ عقلانیت

از جمله امتیازات برجسته تشیع عقلانیت بالای آن است. عقلانیت شیعه نه در هیچ یک از
مذاهب اسلامی مانندی دارد و نه در دیگر ادیان. در مکتب تشیع بر اساس روایات رسیده
از معصومان(ع) عقل و خرد، حجت و پیامبر باطنی است و پیامبر حجت بیرونی؛ از این رو
شیعه بنیادی ترین مسائل اعتقادی خویش را بر پایه عقل و براهین قطعی عقلی استوار
می سازد و آن را یکی از ادله چهارگانه در استنباط فقهی قرار داده است. عقلانیت شیعه
ویژگی هایی دارد که ممیز اساسی آن با دیگر فرق اسلامی است، از جمله اینکه عقل فسلفی
عمدتاً در میان شیعه رشد کرد و فیلسوفان بزرگ اسلامی نوعاً شیعه بوده اند.[۳۰] احمد
امین مصری، فارابی را شیعه می داند، تنها از آن رو که گرایش های فلسفی و عقلانی وی
فقط و فقط در بستر تشیع می تواند شکل گرفته باشد.[۳۱]

در اهل سنت اگر چه معتزل