پاورپوینت کامل قرآن و فرهنگ زمانه;آیا قرآن از فرهنگ زمان نزول تأثیر پذیرفته است؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرآن و فرهنگ زمانه;آیا قرآن از فرهنگ زمان نزول تأثیر پذیرفته است؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرآن و فرهنگ زمانه;آیا قرآن از فرهنگ زمان نزول تأثیر پذیرفته است؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرآن و فرهنگ زمانه;آیا قرآن از فرهنگ زمان نزول تأثیر پذیرفته است؟ ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

۳۶

درآمد:

قرآن با فرهنگ عرب زمان خویش چگونه تعامل کرده است؟ ایا قرآن تحت تأثیر آن قرار
گرفته یا فرهنگ عرب را نفی کرده است؟ پاسخ این پرسش ها نوعی موضع گیری مبنایی است
که در تفسیر بسیاری از ایات قرآن تأثیر دارد. از این رو، لازم است نخست «فرهنگ
زمانه» را مفهوم شناسی کنیم، سپس به دلایل موافقان تأثیرپذیری و مخالفان بپردازیم و
مبنای صحیح و معتبری انتخاب کنیم.

بررسی واژه «فرهنگ»:

«فرهنگ» در لغت به معنای کشیدن، تعلیم و تربیت، علم و دانش و ادب، کتاب لغت، مجموعه
آداب و رسوم، مجموعه علوم و معارف و هنرهای یک قوم به کار برده می شود.[۱]

دهخدا در لغت نامه می نویسد: «فرهنگ مرکب از «فر» که پیشاوند است و «هنگ» از ریشه
تنگ (thang) اوستایی به معنای کشیدن و فرهیختن و فرهنگ مطابق است با ریشه ادوکات
(Educat, Education) و اِدوره (Edure) در لاتین که به معنای کشیدن و نیز به معنای
تعلیم و تربیت است (حاشیه برهان، به تصحیح دکتر معین)؛ به معنای فرهنج است که علم و
دانش و ادب باشد (برهان)… آموزش و پرورش، تعلیم و تربیت، امور مربوط به مدارس و
آموزشگاه ها، کتاب لغات فارسی را نیز گویند. (برهان)

درباره «فرهنگ» از نظر اصطلاحی، تعریف های متعددی ارائه شده که به برخی از آنها
اشاره می شود:

۱. «فرهنگ مجموعه برداشت ها، موضع گیری های فکری، هنر، ادبیات، فلسفه، آداب، سنن و
رسوم و روابط حاکم اجتماعی است.» (شهید باهنر(ره))[۲]

۲. «بی شک، بالاترین و والاترین عنصری که در موجودیت هر جامعه دخالت اساسی دارد،
فرهنگ آن جامعه است. اساساً فرهنگ هر جامعه هویت و موجودیت آن جامعه را تشکیل
می دهد.» (امام خمینی(ره))[۳]

۳. «فرهنگ یعنی: مجموعه تعلیم و تربیت و عقل و خرد و دانش و حکمت و هنر و معرفت یک
انسان یا یک جامعه که در رفتار و نحوه زندگی و شکل حیات او تجلی نموده و درعمق جان
او نفوذ کرده و همه اعمال و کردار او را متأثر از خود می سازد. و در واقع، فرهنگ
مجموعه بینش ها و گرایش ها و ارزش های یک ملت است.»[۴]

اکنون که معنای لغوی و اصطلاحی فرهنگ تا حدودی روشن شد، لازم است بگوییم: اگر مراد
از فرهنگ زمانه عرب عناصری مثل ادبیات باشد این عناصر فرهنگی به ناچار، در هر کتاب
یا سخنرانی – که برای ملت (کسانی که آن فرهنگ متعلّق به آنان است) ارائه شود – نفوذ
می کند و به کارگیری آن برای تفهیم مطالب لازم است. قرآن نیز از این مساله مستثنا
نیست. از این رو، خود قرآن هم از واژگان و ضرب المثل های عرب استفاده کرده است.

اما اگر مراد از فرهنگ زمانه عرب موضع گیری های فکری و هنری و آداب و سنن و رسوم
اجتماعی است، این شامل خرافات و مطالب باطل و شرک آلود نیز می گردد. در این صورت،
باید گفت که قرآن کریم متأثر از این فرهنگ نشده است؛ چرا که باطل در قرآن راه
ندارد: «لاَ یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَلاَ مِنْ خَلْفِهِ»؛[۵]
حتی در موارد متعددی، با این عناصر فرهنگی مقابله کرده است؛ مثل مذمت زنده به گور
کردن دختران[۶] و یا عقیده به بت پرستی و شرک.

قبول عناصر مثبت فرهنگ عرب و طرد عناصر منفی آن در قرآن:

بنابر آنچه گذشت آنچه نزدیک به صواب به نظر می رسد این است که بگوییم: قرآن کریم با
عناصر فرهنگ زمان خویش سه گونه برخورد داشته است:

الف) قبول عناصر مثبت فرهنگ: قرآن عناصر مثبت فرهنگی عرب را، که ریشه در ادیان
ابراهیمی داشته یا عقل و فطرت انسان آنها را می پذیرد و براساسی صحیح بوده،
پذیرفته، آنها را پیرایش کرده و تکامل بخشیده است. مثال آن در احکام، مسأله حج
ابراهیمی[۷] و لعان[۸] است. و از همین قبیل، در عقاید، اعتقاد به جن[۹]
، سحر[۱۰] و در عادات مردم عرب مهمان دوستی[۱۱] و در گزاره های علمی مسأله هفت
آسمان[۱۲] (که از عصر حضرت نوح (ع) مطرح بوده است[۱۳]) می باشد. البته لازم به
یادآوری است که عدم اعتقاد برخی از عالمان یا عدم دسترسی علوم امروزی به ماورای
طبیعت (اعم از خدا، جن، فرشتگان و…) دلیل بطلان این عقاید نمی شود؛ زیرا این
مطالب حقایق دینی است که در جای خود و به روش خاص آنها، مستدل شده است، هر چند که
در اصل این ادعا سخن بسیار می توان گفت؛ چرا که علوم «فرا روان شناسی» در جهان
امروز به همین مطلب می پردازد و نه تنها آنها را نفی نکرده، بلکه مورد مطالعه و
تحقیق قرار داده است.[۱۴]

همان گونه که صرف احتمال این که در آینده علم، بطلان این مسائل را اثبات می کند و
آنها را از مصادیق تعارض علم و قرآن قرار خواهد داد، نمی تواند دلیل دست برداشتن از
عقاید و ظواهر قرآن باشد، به نظر می رسد که ناتوانی برخی در پاسخ گویی به تعارضات
ظاهری علم و دین باعث طرح این مباحث می شود، به طوری که برای جلوگیری از اتفاقی که
نیفتاده و چیزی که ثابت نشده، حاضرند زودتر تسلیم شوند.