پاورپوینت کامل مقایسه تطبیقی مفهوم اطلاق در نظام های سلطنتی و ولایتی ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مقایسه تطبیقی مفهوم اطلاق در نظام های سلطنتی و ولایتی ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مقایسه تطبیقی مفهوم اطلاق در نظام های سلطنتی و ولایتی ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مقایسه تطبیقی مفهوم اطلاق در نظام های سلطنتی و ولایتی ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

اشاره:

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و استواری نظام جمهوری اسلامی مبتنی بر نظریه ولایت
فقیه ماهیت حکومت و شناخت ابعاد گوناگون نظریه مورد سئوال جدی قرار گرفت. یکی از
شبهات جدی مطرح شده، بحث از حدود اختیارات حکومتی ولی فقیه می باشد. از این میان،
برخی به مقایسه تطبیقی حدود اختیارات رهبران و رؤسای حکومت های غیردینی با حکومت
دینی ولایت فقیه پرداخته و تا آنجا پیش رفته اند که اختیارات ولایت فقیه را با نظام
سلطنتی مقایسه نموده اند. به خصوص صفت «مطلقه» در ولایت فقیه و تأکید قانونگذار بر
مطلقه بودن این ولایت اندیشه مقایسه نمودن این دو سیستم حکومتی را تقویت نموده است.

به نظر نگارنده این سطور با اندک شناختی از این دو نظام حکومتی به روشنی تفاوت
مفهوم مطلقه به خودی خود روشن خواهد شد. از آنجا که بنابر قواعد ادبی در زبان عربی
مضاف از مضاف الیه و صفت از موصوف کسب اعراب می نماید، باید دانست که به همین شکل
صفت از موصوف کسب معنا نیز می نماید. صفت مطلقه در ولایت فقیه تنها و تنها با توجه
به شناخت مفهوم نظام سلطنتی قابل معناست. در غیر این صورت خواننده دچار اشتباه در
برداشت و نهایتاً قیاس باطل خواهد شد.

به همین منظور این نوشتار بر آن است تا با مقایسه مفهوم مطلقه با عنایت به ماهیت دو
نظام ولایتی و سلطنتی به این شبهات پاسخی در خور ارائه نماید. لذا قبل از هر چیز
اجمالاً به ارائه تعریف از دو نظام مذکور و صفات و ویژگی های حاکم و سپس به تفاوت
معنای مطلقه در دو سیستم حکومتی مورد بحث پرداخته می شود.

الف) سلطنت مطلقه

در سلطنت مطلقه شاه تمام اختیارات کشور را بدون قید و شرط در دست دارد، تمام
کارکنان و متصدیان امور از طرف او اقدام می کنند. سلطنت مطلقه گاه خود اشکال مختلفی
می یابد. گاهی به شکل قانونی است و گاهی شیوه استبدادی به خود می گیرد. سلطنت مطلقه
قانونی، شاه را ملزم به اداره کشور بر اساس قوانین آن کشور می نماید و تبعاً امکان
تعدی و تجاوز به حقوق اتباع آن کشور وجود ندارد. اما سلطنت مطلقه استبدادی شاه را
به هیچ اصل و قانونی ملزم نمی نماید. اینجاست که شاه مطابق تمایل و خواسته های خود
تصمیم گیری می کند و در هر ساعت ممکن است احساسات او اقتضای اقدامات خاصی باشد که
اساساً قابل پیش بینی نیست. برای مثال، در ایران قبل از مشروطه ، شاه بدون قید و
شرط سلطنت می کرد، همه عوامل و دست اندرکاران شاه از قبیل صدر اعظم و مجموعه وزرا
دستورات او را اطاعت می نمودند. تمام کشورهای سلطنتی در اروپا قبل از انقلاب کبیر
فرانسه همین وضع را دارا بودند. سلطنت مطلقه اصولاً بر دو اصل متکی است:

۱ـ نقش الهی قدرت سلطنت ۲ـ اصل وراثت.

در اصل اول، برداشت چنین بود که شاه در مقابل هیچ کس مسئول نیست و اقتدار سلطان
دچار هیچ محدودیتی نمی گردد. شاهان ایرانی از قدیم الایام خود را نماینده مجسم خدا
بر روی زمین می دانستند و اعتقاد دیرینه ایرانیان به فره ایزدی یا حکومت الهی شاهان
از همین جا ناشی شده و این خود یکی از رموز دوام نظام شاهنشاهی در ایران به شمار
می رود.[۱]

«ژان بدن» نویسنده مشهور فرانسوی در قرن ۱۶م نیز حاکمیت مطلق و بدون قید و شرط
سلطنت را عامل اساسی دوام دولت می دانست. انگلیس قبل از قرن ۱۷ نیز چنین وضعیتی
داشت؛ چنانچه «هابز» می گفت: «شاه هیچ تعهدی به مفهوم حقوقی کلمه ندارد و می تواند
تمام وسایلی که برای حکومت مقتدر او ضرورت دارد تملک نماید.» همچنین «بسوته» در
فرانسه عصر لویی چهاردهم می گفت: «اطاعت از نظام سلطنتی واجب است، زیرا نظام سلطنتی
مانند قدرت پدری طبیعی ترین روش حکومت و سیستم موروثی بهترین عامل دوام قدرت است و
شاه نباید به کسی حساب پس دهد.» این جمله معروف لویی چهاردهم که «دولت منم» خود
نمایانگر نظام سیاسی آن زمان بود.[۲] در اصل دوم نیز سلطنت مطلقه به شیوه موروثی
بود و اعتقاد بر آن بود که سلطنت موهبتی الهی بوده و تنها به یک خاندان خاص اعطا
شده است و به شکل موروثی و نسل اندر نسل به فرزندان سرسلسله این خاندان منتقل
می شود. در ایران عصر قاجاریه احمدشاه پس از فوت پدر در حالی که تنها ۱۴ سال داشت
به سلطنت رسید.

باید دانست که یک تفاوت ظریف و دقیق بین رژیم های سیاسی مطلقه از لحاظ گستره
اختیارات و رفتار با اتباع وجود دارد که قابل ذکر است: یکی از این رژیم ها در
ادبیات سیاسی با نام رژیم های مطلق گرا[۳] مشهور است. این نوع رژیم به خود شخص و
عمده در اروپای قدیم در فرانسه رایج بود. شاه فرد اول کشور و نحوه نگرش او به قدرت
به گونه ای بود که شاه را از دارابودن هر گونه مسئولیت در برابر مردم مبرا
می دانست. چنین شخصی تنها در برابر خداوند که این قدرت را به او داده بود مسئول
بود. او معافیت از تبعیت قانون داشت.

رژیم قابل ذکر دیگر رژیم استبدادی[۴] است که تفاوت آن با مطلق گرایی در آن است که
اگرچه در مطلق گرایی حاکم معاف از قانون است و خودش را در برابر خدا و یا قوانین
طبیعی مسئول می داند، اما در رژیم استبدادی همه چیز به عقیده حاکم بستگی دارد. در
واقع در این رژیم نه اینکه او مسئول در برابر خداوند، که خود خدایی می کند. سومین
رژیم قابل مقایسه در این دسته بندی رژیم های اقتدارگرا[۵] ست که حالتی کاملاً
ملایم تر و کم خشونت تر از رژیم های استبدادی و مطلق گراست. در این رژیم ها شخص
حاکم بنا به ضرورت و نیاز از همه قدرت خود در برابر مردم استفاده می کند. اغلب
کشورهای جهان سوم امروزی از نوع اقتدارگرا هستند. شاید کلید واژه اقتدارگرایی
کشورهای جهان سومی پدیده توسعه نیافتگی باشد؛ چرا که در این کشورها جلوه های
توسعه نیافتگی از جمله فقر، عدم بهداشت، مشکلات اجتماعی و… زمینه های لازم برای
اقتدارگرایی را به وجود آورده و یا توجیه کرده است. به خاطر همین عوامل نابسامان که
ایجاد بی ثباتی در کشور می نماید ظهور فردی اقتدارطلب توجیه قانونی پیدا می کند. در
شرایط بی ثباتی دوران احمدشاه و وجود جنگ جهانی اول که موجب تشدید این بی ثباتی شده
بود مستمسکی برای توجیه اقتدارگرایی رضاخانی ایجاد شد. اینگونه جوامع تکیه بر عناصر
قدرتمند و دیکتاتور را به عنوان پدیده ای مطلوب می نگرد. مهم ترین سازمانی که در
این رژیم برای سلطه بر مردم مورد استفاده شخص حاکم قرار می گیرد ارتش می باشد.

رژیم چهارم در تقسیم بندی رژیم های مطلقه رژیم تمامیت خواه[۶] است. در این رژیم،
دولت به عامل سلطه گر کامل مبدل شده و به خاطر ایدئولوژی خاص خود از همه سلطه خود
جهت سیطره بر اجتماع استفاده می کند. این رژیم مربوط به بعضی از دولت های دوران
معاصر از جمله آلمان زمان هیتلر یا شوروی زمان استالین می باشد. به اعتقاد «ریمون
آرون» استاد جامعه شناسی فرانسوی در اینگونه رژیم ها همه فعالیت های اقتصادی،
اجتماعی و انحصار وسایل اقناع و ارتباط جمعی با خود دولت است. همه چیز در انتقال
خود ایدئولوژیکی بر جامعه است. در رژیم های توتالیتریستی شخص حاکم بر تمام شئون
عمومی و خصوصی مردم دخالت مستقیم می نماید.

از آنچه در مورد رژیم های سلطنت مطلقه تا به اینجا ذکر شد مشخص می شود که در
اینگونه رژیم ها اولاً قدرت شاه مقید به هیچ قانونی نیست. ثانیاً دستورات و اوامر
دیگر شامل حال خود او نمی شود، بلکه تنها مجموعه تحت قدرت او را در بر می گیرد.
ثالثاً چنین شخصی نسبت به آنچه که انجام می دهد در پیشگاه هیچ مقامی مسئولیت ندارد.
چنانکه در رژیم های استبدادی شخص اول مملکت نه تنها خود را در پیشگاه هیچ مقامی
مسئول نمی داند، بلکه خود بر کرسی خدا تکیه می زند.

ب ـ ولایت مطلقه فقیه

بنابر نظریه سیاسی شیعه ولایت عالمان دینی به نیابت از امامان معصوم و به استناد
اذنی که امامان به ایشان داده اند انجام می پذیرد.

منظور از ولایت مطلقه فقیه آن است که اولاً فقیه ملزم است همه احکام اسلام را تبیین
نماید؛ ثانیاً همه آنها را اجرا کند. زیرا هیچ حکمی از احکام الهی در عصر غیبت قابل
تعطیل شدن نیست و ثالثاً برای تزاحم احکام چاره ای بیاندیشد؛ یعنی در اجرای احکام
اگر دو حکم از احکام خدا با هم تزاحم داشته باشند به گونه ای که انجام یکی سبب ترک
دیگری شود و این دو حکم را همزمان نتوان اجرا کرد، فقیه جامع الشرایط حکم اهم را
اجرا می کند.[۷]

از برهان ضرورت وجود ناظم و رهبر برای جامعه اسلامی و نیز از نیابت فقیه
جامع الشرایط از نیابت امام عصر(عج) در دوران غیبت به خوبی روشن می شود که ولایت
فقیه همه اختیارات پیامبر اکرم (ص) و امامان را در اداره جامعه داراست.[۸] نکته مهم
آنکه اگر در بحث اختیارات ولی فقیه گفته می شود ایشان تمام اختیارات معصوم را
داراست، منظور تنها اختیارات حکومتی معصوم است نه چیز دیگر، چرا که معصوم در
زمینه های دیگر نیز بر مردم دارای ولایت می باشد از جمله ولایت بر اموال، ولایت بر
نفوس، ولایت از جهت عصمت. اما ولایتی که بنابر نظر امام خمینی(ره) به فقیه از جانب
معصوم می رسد تنها ولایت «من جهه کونه سلطانا علی الامّه» می باشد.

پس ولی فقیه در درجه اول دارای همه اختیارات معصوم نیست، بلکه تنها ولایت از جهت
اداره امور جامعه را دارا می باشد.[۹]

مقام معظم رهبری در پاسخ به سئوالی از ولایت مطلقه فقیه دیدگاه خویش را چنین بیان
می دارند: «مراد از ولایت مطلقه فقیه جامع الشرایط این است که دین حنیف اسلام که
خاتم ادیان آسمانی و باقی تا روز قیامت است، دین حکومت است و دین اداره شئون جامعه،
پس در این حکومت چاره ای جز این نیست که تمام طبقات جامعه یک ولی امر و حاکم شرع و
رهبر داشته باشند تا امت اسلام را از شر دشمنان اسلام و مسلمین حفظ کند و با
جلوگیری تعدی قوی بر ضعیف، عدالت را در سیاست جامعه برپا دارند و وسایل پیشرفت
فرهنگی، سیاسی و شکوفایی اجتماعی را فراهم سازد و چه بسا این کارها با خواسته ها،
مطامع، منافع و آزادی بعضی اشخاص در تضاد باشد. همچنین بر حاکم مسلمین پس از
عهده دار گردیدن وظیفه مهم رهبری واجب است که عنداللزوم دست به اقدامات مناسب بزند
و باید خواسته و صلاحدید حاکم مسلمین در مواردی که به مصالح عامه اسلام و مسلمین
مربوط می شود برخواسته و صلاحدید عامه مردم مقدم گردد.»[۱۰] در اسلام، ولایت مطلقه
فقیه مبانی فلسفی، کلامی، فقهی، حقوقی و سیاسی روشن و مشخصی دارد که با مفهوم مطلقه
مصطلح در فلسفه سیاست و حقوق اساسی که ناشی اعمال قدرت نامحدود شخصی، بی ضابطه است
متفاوت می باشد و بین آن دو تنها اشتراک لفظی وجود دارد. برخلاف پندار عده ای که
واژه مطلقه برای اولین بار توسط امام خمینی(ره) از نظریه ولایت مطلقه فقیه ایشان به
کار برده شده است، کاربرد این واژه در بین فقهای دیگر نیز وجود داشته است.[۱۱] بر
اساس تبیین ولایت مطلقه فقیه از دیدگاه خود امام راحل(ره) ثبوت تمامی اختیارات
حکومتی معصوم(ع) برای فقیه جامع الشرایط وجود دارد.[۱۲] قانون اساسی در اصل ۵۷ خود
به صراحت مطلقه بودن ولایت فقیه را تصریح کرده است: «قوای حاکم در جمهوری اسلامی
ایران عبارتند از قوه مقننه، قوه مجریه و قوه قضاییه که زیر نظر ولایت مطلقه امر و
امامت است. بر طبق اصول آینده این قانون اعمال می گردد. این قوا مستقل از
یکدیگرند.»

<