پاورپوینت کامل اختلاف قرائات و تحریف قرآن ;آیا ادعای عدم تحریف قرآن با اختلاف قرائات سازگاری دارد؟ ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اختلاف قرائات و تحریف قرآن ;آیا ادعای عدم تحریف قرآن با اختلاف قرائات سازگاری دارد؟ ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اختلاف قرائات و تحریف قرآن ;آیا ادعای عدم تحریف قرآن با اختلاف قرائات سازگاری دارد؟ ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اختلاف قرائات و تحریف قرآن ;آیا ادعای عدم تحریف قرآن با اختلاف قرائات سازگاری دارد؟ ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۱

اشاره:

قرآن معجزه جاودان و جهانی پیامبر اسلام است که خود تأکید دارد هرگز گرد تحریف دامن
پاک آن را نخواهد آلود. با مشاهده قرائت های مختلفی که از آیات آن وجود دارد، این
پرسش رخ می نماید که آیا وجود قرائت های گوناگون به معنای ورود تحریف در قرآن نیست؟
مقاله پیش رو این پرسش و پاسخ های آن را پی می گیرد.

معارف

یکی از پدیده هایی که در تاریخ قرآن رخ نمود و آثار آن به صورت بس ضعیفی در میان
مسلمانان بر جای مانده، پدیده اختلاف قرائات است. از آنجا که این امر دستاویزی برای
برخی از خاورشناسان برای تهاجم به قرآن و ادعای راهیافت تحریف در این کتاب آسمانی
فراهم آورده، این مقاله به نقد این شبهه پرداخته است. برای این منظور مباحث مقاله
در سه بخش و بدین شرح تنظیم شده است:

۱.در بخش نخست به صورت گذرا تاریخ و عوامل پیدایش اختلاف قرائات را مورد بررسی قرار
داده ایم.

۲.در بخش دوم ضمن تأکید بر نامبارک بودن پدیده اختلاف قرائات، گفتار برخی از
خاورشناسان را منعکس ساخته ایم که پدیده اختلاف قرائات را دال بر راهیافت تحریف در
قرآن دانسته اند.

۳.در بخش سوم مقاله شبهه دلالت اختلاف قرائات بر تحریف قرآن را مورد نقد قرار
داده ایم.

گفتار نخست: نگاهی گذرا به تاریخ و عوامل اختلاف قرائات

چنان که تاریخ گواهی داده است، کار اختلاف قرائات در همان سده های نخست چنان بالا
گرفت که مسلمانان هر تیره و طائفه که بر قرائت خاصی پایبند بودند گاه برای دفاع از
قرائت خود در برابر قرائت سایر تیره ها تا مرز جنگ و خونریزی پیش می رفتند. هنگامی
که حذیفه بن یمان، صحابی بزرگ پیامبر، از جنگ ارمنستان در قفقاز بر می گشت در مسیر
راه خود به هر شهری که رسید دامنه اختلاف و کشمکش مردم بر سر قرائت قرآن و تاثیر
این مسأله را در ایجاد شکاف میان صفوف مسلمانان را گسترده یافت. او با ورود به
مدینه عثمان را از این خطر آگاه ساخت. هشدار او باعث شد تا عثمان پس از مشورت با
بزرگان صحابه، مصاحف راجمع کرده با تشکیل لجنه ایی به کار توحید مصاحف و یکدست کردن
قرائات همت گمارد.[۱]

کار عثمان تا حدودی دامنه اختلاف را محدود کرد و مسلمانان را بر قرائت مصاحف
پنجگانه وا داشت. امّا خالی بودن این مصاحف از علایم نوشتاری، سجاوندی و اعراب و
نیز تفاوت رسم الخط بین آنها، مجدداً زمینه را برای ایجاد اختلاف فراهم کرد، به
گونه ای که غالب شهرها برای خود قاری خاص و قرائت ویژه داشتند.

این اختلاف تا آغاز قرن چهارم با سرعت عجیبی پیش رفت تا آنکه ابن مجاهد که در زمینه
قرائات از تبحر فوق العاده ای برخوردار بود، از میان قرائت های متعدد، هفت قرائت را
بر اساس معیارهایی که خود اعلام کرد برگزید. این قرائت های هفتگانه به خاطر دو عامل
اساسی مورد اقبال فراوان قرار گرفت و سایر قرائت ها به بوته فراموشی سپرده شد:

۱ . افزون بر تبحر و مهارت قابل تحسین ابن مجاهد در بازشناسی قرائت ها، او در گزینش
قرائت های هفتگانه دقت زیادی را به خرج داد. گرچه برخی معیارهای او را به نقد
کشیدند و اعلام کردند قاریان دیگری برتر از این قرّاء هفتگانه وجود داشته است، و به
همین سبب قرّاء دهگانه و چهاردهگانه پیشنهاد شد، امّا با وجود این، بسیاری کار ابن
مجاهد را ستوده و از او پیروی کردند.

۲ . حصر قرائات از سوی ابن مجاهد در هفت قرائت به صورت اتفاقی با حدیث مشهور: «انزل
القرآن علی سبعه احرف» ـ که در منابع حدیثی به پیامبر نسبت داده شده است ـ انطباق
پیدا کرد. بدین جهت برخی به اشتباه گمان کردند که مقصود از سبعه احرف در این روایت
همان قرائت های هفتگانه ابن مجاهد است. البته برخی ابن مجاهد را که باعث چنین
اشتباهی شده، مورد نکوهش قرار دادند.

بدین ترتیب از سیر صعودی اختلاف قرائات کاسته شد و حداقل بسیاری از شهرها، بنا را
بر صحت قرائات هفتگانه و اعتماد بر آنها و ترک سایر قرائت ها گذاشتند. آنچه جای بسی
خوشبختی است، این است که با حمایت الاهی و بر اساس تضمین آسمانی مبنی بر حفظ و
صیانت قرآن حتّی همین قرائت های هفتگانه میان مسلمانان متروک شد و از میان آنها
تنها قرائتی که مورد اقبال عامه مسلمانان قرار گرفت، قرائت عاصم به روایت حفص است،
و تنها در کشور مغرب است که قرائت نافع به روایت ورش متداول است.

دکتر محمد حسین علی الصغیر در این باره چنین آورده است:

«تظل القضیه قضیه تاریخیه فحسب، إذ القرآن المعاصر الذی اجمع علیه العالم الاسلامی
و هو ذات القرآن الذی نزل به الوحی علی رسول اللّه(ص) مرقوم بروایه حفص لقراءه عاصم
بن ابی النجود الکوفی، باستثناء المغرب العربی الذی اعتمد قراءه نافع المدنی بروایه
ورش.»[۲]

باری، امروزه برای آنکه بخواهیم دیدگاه های قاریان مختلف حتی قراء سبعه را به جز دو
تن یاد شده را دریابیم دیگر مصحفی وجود ندارد، بلکه باید به کتاب های مستقل علمی
تاریخی که به این امر پرداخته اند مراجعه کرد تا به دست آوریم که مثلاً حبیب بن
زیات کوفی، یا ابو علاء بصری یا ابن محیصن یا حسن بصری درباره فلان آیه چه قرائتی
داشته اند.

هرچند، این امر را باید نشانگر اعجاز این کتاب آسمانی دانست که بدون وجود سازمانی
جهانی و تشکیل نشست های بین المللی برای اثبات ضرورت توحید قرائت قرآن و حذف سایر
قرائت ها برای رفع اختلاف، خود به خود و با عنایت الاهی، سایه تاریک و نامیمون
اختلاف قرائت از دامن قرآن زدوده شد.

با این حال، باید دانست که اختلاف قرائات قرآن سه عامل اصلی داشته است این عوامل
عبارت اند از: ا. ضعف خط عربی؛ ۲. اختلاف لهجه قبایل مختلف عرب؛ ۳. اجتهادات قرّاء.
از میان این سه عامل، دو عامل نخست طبیعی و عامل سوم ارادی بوده است. اینک به
اختصار این عوامل را مورد بررسی قرار می دهیم.

۱. ضعف خط عربی

مقصود ما از خط، مفهومی فراتر از رسم الخط بوده و شامل علایم نوشتاری، نقطه و اعراب
نیز می شود. به استناد اسناد تاریخی قرآن کریم در زمان پیامبر(ص) و نیز در زمان
عثمان با همین خط عربی که دچار کاستی هایی بوده است، نگارش می شد. بدین خاطر قرآن
برای تلاوت، بیشتر از آنکه به مقوله نوشتار متکی باشد، به مقوله گفتار متکی بود.
وجود قاریان مختلف برای هر قرائت قرآن و تعلیم آن به مسلمانان طی جلسات عدیده گواه
این مدعاست. حتی عثمان که به توحید مصاحف همّت گمارد، در کنار ارسال هر مصحف به
شهرهای مهم اسلامی همچون مکه، بصره، کوفه و شام، یکی از بزرگ ترین شخصیت های قرآنی
که درباره قرائت آن تبحر خاص داشت و قرائت آن را مستقیماً از پیامبر(ص) یا صحابه
بزرگ فرا گرفته بود، گسیل می داشت.

اگر خط قرآن عاری از کاستی های گفته شده می بود و خود می توانست خواننده را به
خواندن صحیح رهنمون باشد، دیگر نیازی به راهنمای قرائت صحیح به عنوان قاری و مقرئ
وجود نداشت، چنانکه امروزه قرآن در تمام جهان اسلام چاپ می شود بلکه در کشورهای غیر
اسلامی منتشر می شود، و برای خواندن آن تنها نیاز به توان عمومی دارد.

از سویی دیگر، تکیه به مقوله گفتار در تعلیم قرآن، طبیعتاً دشواری هایی را به بار
می آورد، زیرا خواندن یک متن مقدس با این فرض، به جای آنکه به خود متن متکی باشد به
حافظه شخص قاری متکی است، قاری باید نحوه خواندن صحیح شش هزار آیه را در ذهن داشته
باشد و افزون بر آن با تلقّی صحیح قرائت، بتواند آن را به درستی به دیگران منتقل
کند، پیداست که این کار اختلاف در نقل را پدید می آورد. از نمونه های اختلاف قرائت
ناشی از ضعف خط عربی آیه «وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ»[۳] است که به صورت «صالحوا
المؤمنین» نگاشته شد؛ یعنی در نگارش به اشتباه «واو» افزوده شده، و برخی به اشتباه
افتادند که مقصود از آن مفرد است یا جمع مضاف. نیز در آیه «إِنْ جَاءَکُمْ فَاسِقٌ
بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا»[۴] در قرائت کسایی «فتبثّتوا» آمده است. این امر ناشی از
خالی بودن این کلمه از نقطه بوده است، زیرا اگر حروف این کلمه خالی از نقطه باشد،
به هر دو صورت قابل قرائت است.

۲. اختلاف لهجه قبایل عرب

زندگی قبیله ای در میان حجاز و به دنبال آن فاصله گرفتن جغرافیایی قبایل از یکدیگر،
زمینه ساز یک پدیده اجتماعی یعنی «اختلاف لهجه» شد. وجود فاصله مکانی در صورتی که
حتی یک زبان مشترک میان تمام قبایل حاکم باشد، به تدریج در نحوه گویش کلمات و حروف،
گوناگونی ایجاد می کند. چنان که در ایران به رغم آنکه زبان غالب و رسمی فارسی است؛
اما با این حال در نحوه گویش این زبان میان تیره ها و شهرهای مختلف، اختلاف چشمگیری
وجود دارد، به گونه ای که میان گویش مشهدی در شمال شرق با گویش شیرازی در جنوب
غربی با گویش اصفهانی در قلب کشور تفاوت فاحشی وجود دارد.

این اختلاف در دورانی همچنان پا برجاست که میزان ارتباط مردم این شهرها با توجه به
عصر ارتباطات بسیار بالا است. بنابراین تصور اختلاف لهجه و نحوه گویش کلمات در میان
قبایل عرب در چهارده سده پیش بسیارآسان و طبیعی است. اگر اسلام اصرار می ورزید که
تمام قبایل باید قرآن را به یکی از لهجه ها مثل لهجه قریش که محل نزول قرآن است،
تلاوت کنند، تکلیف دشواری بر مردم تحمیل می شد.

از سویی دیگر، اختلاف لهجه یا نحوه گویش کلمات، به قبایل عرب یا عصر نزول قرآن
منحصر نمی شود، بلکه شامل ملت های مختلف و عصرهای گوناگون است؛ زیرا به نیکی
می دانیم که جهانی بودن و جاودانگی، دو ویژگی مسلّم قرآن است و قرار است قرآن تا
روز قیامت از طرف تمام ملت های دنیا به عنوان متن مقدس و آسمانی مورد پذیرش قرار
گیرد.

بر همین اساس، شماری از صاحب نظران حدیث «انزل القرآن علی سبعه أحرف»[۵] را به
معنای توسعه رحمت الاهی نسبت به بندگان ارزیابی کرده و آن را بر اختلاف لهجه ها که
امری طبیعی است، حمل کرده اند.[۶]

با این حال، این پدیده طبیعی اگر به دقت مورد توجه قرار نگیرد، ممکن است زمینه را
برای اشتباه در قرائت یک متن فراهم کند. اینجاست که باید پذیرفت، قرآن تنها بر یک
لهجه که طبعاً فصیح ترین آنهاست نازل شده است، و با توجه به وجود طبیعی لهجه های
مختلف، قرائت های گوناگون متأثر از این لهجه ها را بر می تابد، و اگر کسی به اشتباه
لهجه ای غیر از لهجه اصیل را منشأ فهم خود از قرآن قرار دهد می بایست به لهجه اصیل
باز گردد.

تاریخ قرائات نشان می دهد که به خاطر عدم توجه به این نکته، اختلاف لهجه ها
درپاره ای از موارد باعث اختلاف قرائات شده است. در واقع برای کسانی که خود به آن
لهجه و نوع گویش، قرآن را تلاوت می کردند اختلاف قرائت صدق نمی کرد، اما برای کسانی
که بعدها همین گوناگونی گویش را به عنوان چند گونه بودن قرائت تلقی کردند، اختلاف
قرائات صدق کرد.

به عنوان نمونه قبیله قیس و أسد «َنسْتَعِینُ» در آیه «إِیاک نَعْبُدُ وَإِیاک
نَسْتَعِینُ»[۷] را با فتح «نون» قرائت می کردند، اما سایر قبایل با کسر نون
می خواندند. قبیله تمیم آیه «وَمِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ
بِقِنْطَارٍ»[۸] را چنین قرائت کرده اند: «وَمِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مَنْ إِنْ
تَأْمَنْهُ بِقِنْطَارٍ» به کسر تاء و سکون یاء و فتح میم و سکون نون.

۳. اجتهاد قرّاء

اجتهاد قاریان نیز خود متاثر از عواملی چند بوده است:

۱. گاه قاری از قوّت علمی مطلوب برخوردار بوده و بدون داشتن هیچ میل و غرضی، صحّت و
سقم یک قرائت را مورد ارزیابی قرار می داده و پیداست که در این صورت میزان خطا کم
بوده است.

۲. قاری از قوت علمی مطلوبی برخوردار نبوده، با این حال بر خود جرأت می داد که
درباره صحت و سقم قرائات به قضاوت پردازد. پیداست که این کار باعث گسترش دامنه
اختلاف قرائات شده است.

۳. قاری از قوت علمی مناسب برخوردار بود؛ اما به مذهبی خاص گرایش داشته است. این
امر باعث شد که او خواسته یا ناخواسته قرائتی را بر قرائت های دیگر ترجیح دهد.

به عنوان نمونه به عمر بن خطاب منسوب است که آیه : «وَالسَّابِقُونَ الأوَّلُونَ
مِنَ الْمُهَاجِرِینَ وَالأنْصَارِ وَالَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ»[۹] را
به رفع «الانصار» خوانده است، زیرا گمان کرد که فضیلت سبقت در اسلام منحصر به
مهاجران است و تنها بهره انصار، تبعیت از مهاجران است! و از برخی از معتزله نقل شده
که آیه «فَاقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ»[۱۰] را به صورت «اقیلوا انفسکم» خوانده اند زیرا
فرمان به قتل نفس از نظر آنها قبیح است.

گفتار دوم: نامبارکی اختلاف قرائات و ادعای خاور شناسان مبنی بر دلالت آن بر تحریف
قرآن

پدیده اختلاف قرائات قرآن را که در تاریخ این کتاب آسمانی رخ نمود، به دلایل ذیل
نمی توان یک پدیده مبارک تلقی کرد:

۱. اختلاف قرائات از آغاز باعث ایجاد شکاف و اختلاف در میان مسلمانان شد. چنان که
تاریخ گواهی داده است کار اختلاف قرائات در همان سده های نخست بالا گرفت و گاه
طائفه ای که بر قرائت خاصی پایبند بودند برای دفاع از قرائت خود در برابر قرائت
سایر تیره ها تا مرز جنگ و خونریزی پیش می رفتند.[۱۱]

در حوزه درون دینی چند گونه بودن کیفیت قرائت قرآن در برخی از موارد باعث اختلاف در
فهم و برداشت از آن در میان مفسران و فقیهان شده است. مراجعه به موارد اختلاف
قرائات که در کتاب های مختلف و از جمله تفاسیر نقل شده، گواه این امر است. اختلاف
بر سر قرائت آیه «مَالِک یوْمِ الدِّینِ»[۱۲] به صورت مالک یا ملک[۱۳] و اختلاف بر
سر قرائت آیه «فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِی الْمَحِیضِ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ
حَتَّی یطْهُرْنَ»[۱۴] که آیا طاء یطهرن با تشدید است یا بدون آن[۱۵] از این
نمونه هاست.

۲. اختلاف قرائات قرآن در حوزه برون دینی و از نگاه شماری از خاورشناسان زمینه ساز
سه نگاه ناصواب در باره قرآن شده است:

۱-۲. برخی از خاورشناسان این امر را یک ضعف و کاستی در قرآن به عنوان یک کتاب مقدس
قلمداد کرده اند. به عنوان نمونه گلدزیهر خاورشناس مجارستانی که میانه خوبی با
اسلام و قرآن ندارد و در لابلای کتاب های خود سخت به اسلام تاخته، همین اختلاف
قرائت را بهانه حمله به قر