پاورپوینت کامل گردن بند یا پفک؟! ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گردن بند یا پفک؟! ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گردن بند یا پفک؟! ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گردن بند یا پفک؟! ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

روزی کودکی خردسال به اتاق مادر خود وارد شد و گردنبند بسیار قیمتی او را ـ که از
روی غفلت و بی دقتی در دسترس کودک قرار گرفته بود ـ برداشت و به قصد «خاله بازی» آن
را به گردن انداخت و برای بازی با دوستان خود از منزل خارج شد.

از بد روزگار فردی رند و نابکار در کوچه، کودک را دید و برای به غارت بردن گردن بند
نقشه کشید. به سراغ کودک آمد و به او گفت: «کوچولو! آیا حاضری گردن بندت رو به من
بدی؟» کودک گفت: «نه این مال مامانمه» آن فرد دغل باز سریع به اولین مغازه ای که در
آن حوالی بود، رفت و چهار بسته پفک و دو بستنی خرید و مجدداً به سراغ کودک آمد و از
او خواست که همه پفک ها و بستنی ها را گرفته و به جای آن گردن بند خود را به او
بدهد! رنگ آمیزی بسته های پفک و بستنی خوشمزه کودک را به هوس انداخت. گردن بند را
داد و پفک ها را گرفت و هر دو با سرعت از هم جدا شدند!

کودک دوان دوان وارد منزل شد. پفک و بستنی را نشان مادر داد و او را نیز به خوردن
بستنی و پفک دعوت کرد، مادر از او پرسید: «اینها را از کجا خریدی؟» کودک گفت: «یک
آقای خوب اینارو به من داد» مادر با تعجب گفت: «یعنی چه؟ برای چه داد؟». کودک آرام
و خونسرد جواب داد: « چون من بچه خوبی هستم و خیلی باهوشم! » مادر پرسید: «آن آقای
خوب دیگر چه گفت؟»

ـ «گفت آن گردنبند رو بده تا من هم اینهمه پفک و بستنی به تو بدم»

ـ « کدام گردن بند؟»

ـ «همان گردن بند سنگین که گردنت رو اذیت می کرد و هی به بابا می گفتی از اون خوشت
نمی یاد و دلت می خواد یکی دیگه داشته باشی»،

مادر تازه فهمید که چه بلای بزرگی بر سرش آمده است خانه بر سرش می چرخید و افسوس
که کار از کار گذشته بود.

اینکه در این حادثه چه کسی مقصر است، کودک یا مادر؟ و چه کسی باید تنبیه شود مادر
یا کودک؟ بحث دیگری است که مورد نظر بنده نیست؛ آنچه منظور این نوشتار است تذکر این
نکته است که بی تردید، مادر و کودک، هر دو چوب نادانی خود را خوردند. هر دو چوب
بی توجهی به «ارزش واقعی» آن گردنبند و عدم مراقبت شایسته از آن را خوردند؛ زیرا
اگر مادر به ارزش آن توجه جدی داشت، آن را در دسترس کودک نادان خود قرار نمی داد و
در حفظ آن تلاش می کرد، آن را مخفی می نمود و یا در گاو صندوق نگه می داشت. کودک
نیز اگر شعور کافی داشت و به ارزش واقعی آن گردنبد واقف بود هرگز حاضر نمی شد که آن
را با چند بسته پفک و بستنی کم ارزش معاوضه نموده و بدین گونه موجب ضرر بزرگ برای
خانواده و تنبیهی جانانه برای خود شود.

اکنون سوال این است که آیا این گونه معامله های سفیهانه و دور از عقل در زندگی ما
نیز اتفاق می افتد؟ آیا تا کنون شیئی با ارزش را آنگونه که شایسته آن است، حفظ
نکرده و یا در معامله ای غیر عاقلانه آن را به سادگی از دست داده ایم؟ البته لازم
نیست آن شیء گرانقیمت حتماً یک گردنبند طلا و یا یک انگشتر الماس باشد و نیز لازم
نیست که آن شیء کم ارزش که در ازای از دست دادن آن به دست آورده ایم، حتماً یک بسته
پفک و یا یک بستنی باشد.

بگذارید مثال دیگری بزنم. آیا هیچ یک از ما حاضر است برای پیدا کردن «یک اسکناس
هزار تومانی» در یک اتاق تاریک، یک بسته کبریت را تمام کند؟ مسلماً بله؛ ولی آیا
هیچ یک از ما حاضر است برای یافتن «دانه ای کبریت» در اتاقی تاریک؟ «بسته ای اسکناس
هزار تومانی» را یکی پس از دیگری آتش زده و با نور آتش اسکناس ها به دنبال چوب
کبریت بگردد؟ قطعا خیر؛ چرا؟ زیرا انسان دارای «ترازوی ارزش سنج» است؛ ترازویی
خدادادی به نام «عقل» که در بسیاری از انسان ها مانند یک ترازوی سنگی، قدیمی و
غیردقیق است و در عده ای اندک مانند ترازویی دقیق و دیجیتالی است