پاورپوینت کامل چرائی عدم تصریح نام ائمه در قرآن;چرا نام ائمه(ع) و مقام پیشوایی آنان در قرآن تصریح نشده است؟ ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرائی عدم تصریح نام ائمه در قرآن;چرا نام ائمه(ع) و مقام پیشوایی آنان در قرآن تصریح نشده است؟ ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرائی عدم تصریح نام ائمه در قرآن;چرا نام ائمه(ع) و مقام پیشوایی آنان در قرآن تصریح نشده است؟ ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرائی عدم تصریح نام ائمه در قرآن;چرا نام ائمه(ع) و مقام پیشوایی آنان در قرآن تصریح نشده است؟ ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

پیشینه این پرسش به عصر ائمه معصومین می رسد و نصوص روایی بر جای مانده در مصادر
فریقین شاهد آن است. ـ که برخی از آنها را خواهید دید ـ در پاسخ به این پرسش سه
دیدگاه مطرح است:

۱. دیدگاه افراطی: در این دیدگاه گفته می شود نام اهل بیت (علیهم السلام) و مقام
پیشوایی آنان در قرآن به طور صریح بوده ، لیکن پس از وفات پیامبر خدا«صلی الله علیه
و آله» و در عصر جمع آوری قرآن و تدوین آن، قرآن تحریف گشته و نام اهل بیت از آن
ساقط شده است. این دیدگاه در میان فریقین طرفدارانی بسیار اندک دارد .استناد این
افراد چیزی جز روایات نیست، روایاتی که از نظر سند و دلالت مخدوش و بسیاری از مصادر
آن بی اعتبار است. ابن شنبوذ بغدادی از علمای اهل سنّت ، آیه شریفه «وَ لَقَدْ
نَصَرَکُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ اَنْتُمْ اَذِلّهُ…»[۱] را چنین قرائت می کرده
است: «وَ لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللهُ بِبَدْرٍ ـ بسیف علیّ ـ وَ اَنْتُمْ
أَذِلَّه»[۲]… ابن شنبوذ تأویل آیه و مورد نزول آن را با تنزیل آیه خلط کرده،
بدون آنکه بر این توهّم خود دلیلی اقامه کند. و یا مانند محدّث نوری از علمای شیعه
که گفته شده انگیزه وی در تدوین کتاب « فصل الخطاب» اثبات همین مدعاست که نام اهل
بیت در قرآن بوده و سپس به تحریف ساقط شده است.

وی در دلیل نهم خود می گوید: «نام اوصیای خاتم پیامبران و دختر ایشان حضرت زهرای
مرضیه ـ علیها السلام ـ و برخی از صفات و ویژگی های آنان در تمام کتاب های آسمانی
گذشته بوده است… پس باید نام آنان در قرآن نیز که بر کتاب های پیشین سیطره دارد و
کتاب جاودانه است، بوده باشد.»[۳] در واقع محدّث نوری با این قول، ناخواسته با خود
قرآن مخالفت کرده است، چون اگر قرآن سیطره بر کتاب های آسمانی پیشین دارد،
همان گونه که فرموده: «وَ اَنْزلْنا إلَیْکَ الْکِتابَ بِالْحَقِّ مُصَدِقاً لِما
بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْکتابِ وَ مٌهَیْمناَ عَلَیْه؛[۴] و ما این کتابِ قرآن را
که سراسر حق است، بر تو فرود آوردیم در حالی که حقانیت کتاب های آسمانی پیش از خود
را، تأیید می کند و بر آنها سیطره و نگهبانی دارد» بنابراین، باید قرآن معیار صحّت
و سقم محتوای کتاب های پیشین باشد و تکلیف آنها را تعیین کند، لیکن محدّث نوری
معیار صحت و سقم آیات قرآن را کتاب های آسمانی قبلی می داند و تکلیف قرآن را با
آنها روشن می کند، از این رو حکم به تحریف قرآن کرده و می گوید: «نام ائمه از قرآن
ساقط شده است.» محدث نوری در این باره دلایل دیگری ـ بنابر گمان خود ـ آورده است
که از دیدگاه محققان، جملگی آنها از نظر سند و دلالت مخدوشند.[۵]

۲. دیدگاه تفریطی: در این دیدگاه گفته می شود، نه تنها نام اهل بیت در قرآن نیامده
بلکه هرگز مقام پیشوایی و امامت آنان به طور مطلق در قرآن مطرح نشده است و هر
آیه ای که درباره اهل بیت به طور عام و یا امام علی«علیه السلام» به طور خاص نازل
شده باشد تنها بیان کننده فضایل و مناقب آن هاست. نه آنکه خداوند از امامت آنان
سخنی گفته باشد. این دیدگاه جمهور اهل سنّت است که ضعف این دیدگاه در بررسی تطبیقی
آیات ولایت اهل بیت، آشکار می شود.

۳. دیدگاه معتدل: این دیدگاهِ جمهور متکلّمان، مفسّران و محدثان شیعه است. آنان بر
این باورند که نام اهل بیت به طور صریح در قرآن نیامده است، لیکن خداوند آیاتی
متعدد درباره پیشوایی اهل بیت ـ به ویژه امام علی«علیه السلام» ـ و مناقب آنان نازل
کرده است و پیامبر خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ که مبیّن و معلّم آیات خداست، آنها
را به طور صریح و روشن برای امّت بیان کرده است، به گونه ای که اگر جهالت ها و
عنادها رخت بربندد برای هرکس این مطلب روشن و هویدا خواهد شد.[۶] و در پی آن تبیینی
معقول از برخی احادیث به دست خواهد داد که می گوید: «اگر قرآن را همان گونه که نازل
شده بخوانند، ما را با نام می یابند»[۷]

در منابع فریقین، روایاتی به چشم می خورد که دلالت بر حجم عظیمی از آیات قرآن
درباره اهل بیت ـ علیهم السلام ـ دارد. مانند این حدیث که با سندهای متعدد نقل شده
است: «[آیات] قرآن به چهار گروه نازل شده است؛ یک چهارم آن درباره ما و یک چهارم
درباره دشمنان ما و…»[۸]

احادیث دیگری به این مضمون در مصادر فریقین فراوانند، مانند احادیثی که به نقل از
ابن عباس می گوید: «درباره هیچ کس به اندازه امام علی آیه نازل نشده است»[۹]

همچنین حدیثی دیگر به نقل از ابن عباس می گوید: «خداوند خطاب یا أیهاالذین آمنوا در
قرآن را نازل نکرد جز آن که علی(ع) پیشگام در این خطاب است، خداوند یاران پیامبر را
در مواردی متعدد مورد عتاب قرار داد اما از علی(ع) جز با خیر و خوبی یاد نکرده
است»[۱۰]

در این میان احادیث دیگری نیز وجود دارد که از این مقوله در تمام کتاب های آسمانی
حکایت می کند. مانند حدیث: «ولایت علی بن ابیطالب در تمام کتاب های انبیا آمده است
و خداوند هیچ پیامبری را نفرستاد، جز آنکه بر نبوت حضرت محمد(ص) و ولایت علی وصی
او‍ ]اقرار گرفت]»[۱۱]

تفسیر پیامبر خدا(ص) و دیگر معصومان از آیاتی که درباره اهل بیت نازل شده این
دیدگاه را تأیید می کند. به طور نمونه مرحوم کلینی با سند صحیح از ابابصیر چنین نقل
می کند: «از امام صادق(ع) درباره آیه «أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ
وَأُولِی الأمْرِ مِنْکُمْ»[۱۲] پرسیدم فرمود: آیه درباره علی و حسن و حسین نازل
شده [و مراد از اولی الامر آنانند] گفتم: مردم می گویند: چرا نام امام علی و اهل
بیت او در کتاب خدا نیامده است؟ فرمود: به آنان بگویید [کلیات] نماز بر رسول
خدا(ص) نازل شده ولی تعداد رکعات آن بیان نشده است و رسول خدا(ص) آن را برای مردم
تفسیر کرد … [به همین گونه کلیات ولایت به طور عام در قرآن نازل شده و پیامبر
اکرم آن را تبیین کرد]»[۱۳]

در حدیث صحیح السند دیگری از امام باقر(ع) نقل شده است که: «فأمَرَ الله محمداً(ص)
أن یُفسِّر لَهم الولایه کما فسّر لهم الصلاه و الزکاه و الصوم…؛ خداوند به حضرت
محمد(ص) فرمان داد، ولایت [امام علی] را برای آنان تفسیر کند، همانگونه که احکام
نماز، زکات، روزه و حج را تفسیر می کند…»[۱۴]

ابن طاوس ضمن نقل این نمونه از احادیث از کتاب تفسیر ابوالعباس بن عقده ـ که هم
اکنون مفقود است ـ مضمون این حدیث را آورده و می گوید: «وی با سندهای متعدد آن را
نقل کرده است»[۱۵]

در مصادر اهل سنت نیز از این نمونه احادیث (که در آن تبیین ولایت به عهده رسول
خدا(ص) نهاده شده است) به چشم می خورد.[۱۶]

پاسخ امام صادق(ع) به ابابصیر در آن روایت بر اساس جدال احسن است یعنی آنچه که مورد
قبول خصم است، مقدمه برای احتجاج علیه او به کار رفته است؛ چون آنان قبول دارند که
کلیات نماز و سایر احکام در قرآن آمده، ولی شرح و تبیین جزییات، شروط و قیود آنها
بر عهده پیامبر خداست؛ نام ائمه و ولایت آنان نیز به همین شکل است. اگر راوی پرسش
خود را ادامه می داد و از امام می پرسید: چرا خداوند این تبیین را به عهده پیامبرش
گذاشته است؟ شاید پاسخ امام به گونه ای دیگر، غیر از شکل جدال احسن، مطرح می شد.

آزمون امت، حکمت عدم تصریح ـ به نظر می رسد یکی از حکمت های عدم تصریح نام ائمه در
قرآن و واگذاشتن تبیین آیات در این زمینه به عهده پیامبر خدا(ص) (و دیگر معصومان)
به خاطر آزمون این امت بوده که در سرنوشت نسل ها، اثر مستقیم دارد. برای توضیح این
مطلب ذکر چند نکته ضروری است.

۱. آزمون خداوند از همه افراد بشر (به صورت فردی) و نیز تمام امت ها (به