پاورپوینت کامل جریان «معنویت زدایی» چیست و چه تأثیری بر انسان معاصر گذاشته است؟ ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جریان «معنویت زدایی» چیست و چه تأثیری بر انسان معاصر گذاشته است؟ ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جریان «معنویت زدایی» چیست و چه تأثیری بر انسان معاصر گذاشته است؟ ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جریان «معنویت زدایی» چیست و چه تأثیری بر انسان معاصر گذاشته است؟ ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

تمدن مغرب زمین در دوران جدید با دو جهش بزرگ (۱ کشف توانایی های عقلانی در انسان ۲ کشف اسرار نهفته در طبیعت) توانست به بسیاری از نیازهای آدمی پاسخ دهد، لیکن غفلت و نادیده انگاشتن خواسته های درونی و معنوی ضربه مهلکی را به انسان عصر جدید وارد ساخت.

شناخت و بررسی روند معنویت زدایی در دوران جدید بدون اطلاع از تاریخ مغرب زمین کاری عقیم است، هگل در این باره گفته است:

«غرب دارای روح و شخصیت واحد است که در دوران مختلف تاریخ جلوه های گوناگون از آن جلوه می یابد و وظیفه ما نه شناخت ظاهر، بلکه عبور از آنها و فهم باطن پدیده ها و یا روح مطلق است.»

رسیدن به چنین شناختی مستلزم تشکیل گروه های مطالعاتی براساس حوزه های تخصصی است، آنچه در بضاعت این نوشتار است تلاش برای کالبدشکافی عوامل مؤثر بر جریان معنویت زدایی در دوران جدید است که در چهار مرحله متوالی امکان تجربه متعالی را از انسان سلب کرده اند.

نظام معرفتی الهی که پاسخگوی مجموعه ای از نیازها و پرسش ها بود، در دوران جدید به کناری گذاشته شد و معرفت تجربی به جای معرفت یقینی نشست.

معنویت زدایی در چهار مرحله

این تغییر در چهار مرحله صورت پذیرفت:

۱. فرایند معنویت زدایی از طبیعت

۲. فرایند معنویت زدایی از عقل

۳. فرایند معنویت زدایی از جان

۴. فرایند معنویت زدایی از طبیعت انسانی (فطرت)

ماحصل چهار فرایند معنویت زدایی

جریان معنویت زدایی در دوران جدید که مقارن با فرایند دنیوی شدن کل تمدن و فرهنگ بود، ارتباط انسان را با مبدأ ازلی قطع کرد و در باز تولید تجارب متعالی خلل وارد آورد.

معنویت زدایی از فضا، زمان، طبیعت، عقل و فطرت این توهم را در اذهان بعضی ایجاد کرد که انسان ذاتاً و فطرتاً دیندار نیست، بلکه امکان دارد دیندار باشد و ممکن است نباشد.

در دوران جدید، فرهنگ غرب به نیازهای غریزی و مادی که مرتبط با جسم و شیء بودن انسان است پرداخت و در این مسأله سربلند و کامیاب بود و توانست بهترین ابزار و وسایل آسایش بدن را تدارک ببیند، اما در ارضای نیازهای فطری یا معنوی که مرتبط با بعد روحی می شود، متأسفانه توفیقی به دست نیاورد.

این واقعیت تلخ به این علت بود که بنیان گذاران دوران جدید میان نفس و بدن انسان نتوانستند پیوند منطقی و مستحکم ایجاد کنند.

جهان بینی گالیله نیوتنی

بنا به توصیه کپرنیک، گالیله و نیوتن انسان در راهی گام نهاد که آمالش ساختن دنیایی بود صرفاً مادی، در این دنیا تنها زبان ریاضی اصالت داشت.

در این جهان بینی، جهان منظومه ای است که خورشید در مرکز آن واقع شده و انسان از نردبان سلسله مراتبی عالم پایین آمده است و همانند سایر پدیده ها در طبیعت زندگی می کند.

انسان دوران جدید، موجودی است زمینی، مستقل و رها که از چهار دیواری تنگ و تاریک سنت های خرافی آزاد شده است.

برونو از مکتب کپرنیک به عنوان اولین قدم اساسی که انسان در راه آزاد کردن خویشتن برداشت، یاد کرده است، در مکتب کپرنیک عقل این امکان را یافت تا با قدرتی افسون گر کهکشان ها را تصرف کند و بدون اتکا به منبعی بیرونی (وحی) همه عرصه ها را در هم نوردد.

فیزیکدانان، دنیایی را بنا نهادند که ویژگی های عمده اش ثبات و یکنواختی بود، این دنیا با مصالح ریاضیات و علم مکانیک ساخته شد و قوانین حاکم برای آن غیرقابل تغییر قلمداد گردید، روابط اجزاء و عناصر این دنیای کمّی، قابل محاسبه و تجربی بود و انسان در یک سطح یکنواخت می بایست به زندگی اش ادامه دهد.

این برداشت از طبیعت در حقیقت مساوی بود با نفی جهان بینی دوران میانی و خلق یک جهان بینی جدید، ادوین آرتور برت در وصف جهان بینی نیوتنی می نویسد: «به هر حال در قرن هیجدهم که ردای دین را از تن جهان بینی نیوتن به در آوردند. پشتوانه های متافیزیک زمان و فضای مطلق هم (که نیوتن تصویر کرده بود) فرو ریخت. و آن دو، موجوداتی ماندند تهی [و فارغ از حضور ربوبی]. امّا مطلق. زیرا بیانات نیوتن همچنان نیمه جوازی برای مطلقیت آنها به دست می داد. فرض چنان زمان و قضایی از آن پس، نه تکیه گاهی منطقی و نه دلیلی کلامی داشت، مع الوصف آن دو بی چون و چرا مقبول افتادند و به صورت نمایشگاهی نامحدود و موجودی دگرگونی ناپذیر درآمدند که ماشین عظیم جهان، در آنها و نسبت به آنها، ساعت وار در جنبش مداوم است. آن دو از این که اعراض جواهر ربوبی باشند در آمدند، و به مقادیری هندسی و ثابت و خشک برای حرکات اجرام بدل شدند. و زوال ربوبیت از آن دو، فرایند معنویت زدایی از طبیعت را تکمیل کرد.»

جهان بینی گالیله نیوتنی وقتی وارد حوزه فلسفه شد، نتایج غیرقابل انتظاری را برای انسان به همراه آورد.

فلاسفه دوران جدید و معنویت زدایی

فلاسفه دوران جدید با نفی تمام امتیازات و ویژگی های عقل شهودی انسان در دوران میانی، از عقل تعریف جدیدی به دست دادند. در این دوران عقل مجاز بود تا به اموری بپردازد که قابل فهم و عینیت بود.

این معیار حتی امور متافیزیکی را نیز در بر می گرفت، در نتیجه رابطه انسان و خدا واژگون شد و عقل انسان از منبع وحیانی محروم گشت.

«برونو» با برداشت جدیدی از بی نهایت تحت عنوان امور نامحدود و نامتعین که فاقد صورت واحد است و «مونتنی» در کتاب مشهورش «ستایش نامه های رمون سیون» برتری های خاص انسان را منکر شدند. این دو دیدگاه نمونه هایی از اندیشه های فلسفی دوران جدید است.[۱]

و نهایتاً فلاسفه دوران جدید به کار خلق خدایی برآمدند که شأنیت او با مبانی جهان بینی دوران جدید همخوانی داشته باشد.

در مقابل این عده گروهی از دانشمندان با تعمیم روش های تجربی با علوم انسانی به مخالفت برخواستند، هوسرل در این باره می گوید، معرفتی که از راه علوم تجربی به دست می آید، معرفتی حصولی است در حالی که معرفت انسانی، معرفتی حقیقی باید باشد.

به نظر هوسرل استفاده از قوانین تجربی در علوم انسانی به بحران در این علوم می انجامد، چرا که روش علوم تجربی سنخیتی با محتوای علوم انسانی ندارد، در علوم انسانی روشی مورد قبول است که بتواند انسان را به یقین برساند.

دیلتای، هم از جمله افرادی است که میان علوم انسانی و طبیعی تفاوت قائل است، به نظر او علوم طبیعی توجه اش معطوف به داده هاست و این علم ارتباط و پیوندی با آگاهی انسان ندارد، لذا تأویل به تبیین بدل می شود.

دیلتای فهم را منحصر به علوم انسانی می داند، تأویل در این حوزه با آنچه که اندیشه انسان تولید می کند مرتبط است، فهم از اجزاء و عناصر درونی جریان زندگی انسان است و انسان ها مداماً در حال فهم موقعیت های اطرافشان هستند.

دیلتای در بیان فلسفه تحول فهم و تأویل می نویسد: «هر منوتیک امروز به زمینه ای وارد می شود که در آن مطالعات انسانی وظیفه ای نو و مهم به عهده می گیرند. هر منوتیک همواره از ایقان فهم در برابر شکاکیت تاریخ و ذهنیت لجوج دفاع کرده… اکنون ما باید هر منوتیک را به وظیفه معرفت شناختی نشان دادن امکان معرفت تاریخ و یافتن ابزار کسب آن مربوط کنیم. اهمیت اساسی فهم توضیح داده شده است، اکنون باید از صور منطقی فهم شروع کنیم و روشن سازیم تا چه درجه ای قادر است اعتبار پیدا کند.[۲]

علاوه بر دیلتای فرزانگانی چون ویگو، هابرماس، ریکوت و کئورک لوکاچ نیز مخالف تعمیم قوانین طبیعی به حوزه علوم انسانی بودند.

«ویگو» لحاظ کردن بنیان طبیعی را برای علوم انسانی مردود اعلام کرد و گفت انسان قادر به شناخت طبیعت که خداوند آفریده نیست.

او کاربرد علوم طبیعی را منحصراً در شناخت عناصر و اجزای طبیعت بیرون تعیین کرد، به نظر ویگو انسان ابزار فهم ما فی الضمیر پدیده ها را در دست ندارد.

غایت فلسفه مدرن تأسیس عقل منفصل از وحی بود، عقلی که حدود دخل و تصرف خالق هستی را تعیین می کرد، در بینش فلسفی مسلط دوران جدید انسان بریده از آسمان بر عقل اتکا کرد، عقلی که کانون توجه انسان در دوران جدید بود.

زیست شناسان حلقه سوم

در این شرایط لازم بود انسانی خلق شود که استعداد زندگی در دنیای جدید را داشته باشد، زیست شناسان این مهم را به عهده گرفتند، و با تئوری تطور جریان معنویت زدایی را غنا بخشیدند، کار مهم زیست شناسان برداشتن فاصله انسان و حیوان بود. آنها ابتدا تفاوت آناتومی و فیزیولوژی انسان و حیوان را نفی کردند، سپس با تعریف جدید از غریزه، پروژه معنویت زدایی را کامل ساختند، در نتیجه انسان تک بعدی، ساده، تکامل یافته که روی دو پا راه می رفت و سخن می گفت خلق شد.

زیست شناسان دوران جدید هیچ گاه نخواستند یا فرصت نیافتند که درباره فطرت انسان تحقیق نمایند،