پاورپوینت کامل مهدویت در جهان معاصر در گفت­وگوی مجازی با آیت­الله امامی کاشانی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مهدویت در جهان معاصر در گفت­وگوی مجازی با آیت­الله امامی کاشانی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مهدویت در جهان معاصر در گفت­وگوی مجازی با آیت­الله امامی کاشانی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مهدویت در جهان معاصر در گفت­وگوی مجازی با آیت­الله امامی کاشانی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۴۱

با تشکر از مساعی و عنایت حضرتعالی به عنوان اولین پرسش بفرمایید با توجه به اینکه ادیان الهی از جمله یهود و مسیحیّت، در زمینه انتظار ظهور منجی و مصلح جهانی با مسلمانان هم­ نظرند، پس دلیل اصرار ما در اثبات ضرورت وجود پیشوای مصلح و خاتم اوصیاء چیست؟ آیا اساساً جامعه بشری به پژوهش و گفتمان بیشتر پیرامون آخرالزّمان و مهدویّت نیاز دارد؟

سخن از مصلح جهانی، منجی نهایی، امام عصر، صاحب­الزّمان و مهدی موعود(عج)، سخن از آینده روشن و مرحله کمال و غایت تاریخ بشریّت است. این موضوع برای شیعیان چنان آشناست و چنان در ذهن و ضمیر آنان رسوخ یافته و ریشه گرفته است که شاید گمان کنند بحث بیشتر پیرامون آن جز تکرار مکرّرات نخواهد بود. مسلمانان اهل سنّت نیز جز درباره وجود فعلی و هویّت دقیق و مشخّص آن امام اختلاف شایان توجّهی با شیعیان ندارند و علمای فریقین صدها کتاب و رساله مستقل با عناوین مختلف که موضوع همه آنها «امام مهدی» است نگاشته و به یادگار گذاشته­اند.

با این حال معتقدم و البته نظر قاطع همه علما و دانشمندان مسلمان و مسیحی که با آنان دیدار و گفتگو داشته­ام بر این است که طرح این بحث مصلح جهانی به شیوه علمی و دور از تعصّب به­ویژه در عصر حاضر و اوضاع و شرایط خاص جهانی نه تنها مفید و سودبخش است بلکه ضرورت و لزوم دارد زیرا بشریّت هم­اکنون بر سر دو راهی قرار دارد که اگر نیکخواهان از هر دین و مذهب و ملیّت در ایفای وظایف انسانی و معنوی و دینی خود کوتاهی ورزند و از تبیین حقایق و تنویر افکار جوانان دریغ کنند و تنها به خود و نجات خود بیندیشند راه صلاح و خوشبختی یکسره مسدود و راه فساد و تباهی هموار خواهد شد.

اگر بخواهم انگیزه و هدفم را در طرح این موضوع شرح دهم باید بگویم اثبات وجود مصلح و منجی نهایی و ظهور او آنگاه که خداوند مقرّر فرموده باشد براساس دلایل عقلی و تشخیص هویّت امام موعود بر مبنای دلایل نقلی، اگرچه پیشینیان نیز به آن پرداخته­اند امّا از آنجا که سخن منجی در آخرالزّمان همه­جایی شده است و دامنه آن به جوامع مختلف اسلامی و مسیحی و یهود و زردشتی کشیده شده لذا پژوهشی جامع­تر و گفتاری رساتر را می­طلبد.

در مورد حضرت مسیح در روایات تأکید بیشتری شده است آیا در آموزه های مسیحیت نیز چنین است؟

در کتاب های دینی و نوشتار های مذهبی ما آمده است که مسیح(ع) در آخرالزّمان ظهور خواهد نمود و نماز خود را به امام مهدی(عج) اقتدا خواهد کرد و ولایت خاصّه محمدیّه (ص) را به نام وزیر، مدیریت خواهد نمود.امّا نوشتارهای مسیحیّت ظهور حضرت مسیح (ع) را در آخرت می داند و از اناجیل نقل می­کنند که در آغاز قیامت اوضاع منظومه شمسی درهم می ریزد و پس از ظهور حضرت مسیح(ع) از عدالت او سخن به­میان می­آید لذا ظهور و نزول حضرت عیسی(ع) و بسط عدالت را در آخرت مطرح نموده­اند و خواننده آگاه می­داند که صدر و ذیل این باب هماهنگ نیست زیرا نخست از برهم ریختن نظام طبیعت سخن گفته است و سپس عدالت حضرت مسیح(ع) را در روی زمین بشارت داده است و معنای آن حکومت عیسی(ع) در دنیاست نه آخرت عبارت متن انجیل نیز گویای همین مطلب است که ما در کتاب خط امان توضیح داده ایم.

آیا مستقیماً با بزرگان مسیحیت در این باره گفتگو داشته اید؟ اگر بوده به نتایج آن اشاره بفرمایید.

این نکته بسیار مهم است که آیا مسیحیان به حکومت عدل جهانی در دنیا به دست حضرت عیسی(ع) معتقدند یا نه؟ لذا بر آن شدم که با بزرگان و دانشمندان مسیحیّت گفتگو نمایم و نظرات علمی و دینی آنان را در تفسیر عبارات اناجیل بشنوم و همچنین نظرات فلسفی فیلسوفان مسیحی را در باب آخرالزّمان و حکومت عدل جهانی در روی زمین بدانم تا اظهارنظرهایم در کتاب، واقع­بینانه باشد. ناچار بار سفر بستم و به این سو و آن سو مسافرت نمودم. بحمدالله این مسافرت ها برایم موفقیت آمیز بود. بهترین و سودمندترین دیدارها در واتیکان انجام گرفت زیرا آنجا مرکز بزرگان مسیحیّت کاتولیک می باشد. بزرگان و دانشمندان واتیکان بیشتر عقیده داشتند ظهور حضرت مسیح (ع) با رستاخیز توأم است و من توضیح دادم که از عبارات انجیل تقارن ظهور مسیح(ع) با قیامت استفاده می شود نه توأم بودن با هم یعنی قیام مسیح(ع) و حکومت عدل جهانی پیش از قیامت و روز رستاخیز رخ خواهد داد و به متن اناجیل استدلال نمودم. بعضی از علمای واتیکان پذیرفتند و بعضی اظهار داشتند کلیسا چنین تفسیر نموده است و بسیاری از تفسیر کلیسا تبعیّت می­نمایند. بعضی از شخصیت­های برجسته و علمی واتیکان بودند به من گفتند که حضرت مسیح(ع) در زمین عدالت به­وجود خواهد آورد امّا زمین نو خواهد شد و من از زمینِ نو تفسیری نمودم که برای بسیاری از دانشمندان مسیحی جذاب و شنیدنی بود. در واتیکان پیرامون واژه پریکلیتوس و پاراکلیتوس در انجیل گفتگوی زیادی شد و به مطالب عالی در انجیل در باب وجود اقدس حضرت مهدی موعود(عج) پی بردم. خوانندگان عزیز و پژوهشگران علاقه­مند در جلد دوم خط امان که در آن مشروح گفتگوها آمده، مطالعه خواهند نمود که نکته های بسیار جالب و پرارزشی است.

تا چه انداز ه ای با این دانشمندان در مورد آینده ادیان اشتراک فکری داشتید؟ نقاط مشترک و مختلف فکر شیعی­اسلامی با تفکر مسیحی در چیست؟

برای پاسخ با این سئوال، مناسب است خاطره یکی از ملاقات هایم را بگویم. شبی در محل سفارت واتیکان با جمعی از استادان دانشگاه­ ها پیرامون منجی از نظر دینی و علمی بحث طولانی شد. آقایان میان نظر فلسفی با دین تفکیک قائل بودند و اظهار داشتند جهان نمی­تواند در هرج و مرج و تباهی و ظلم باقی بماند و تاریخ بشریّت هم نشان می­دهد وقتی­که ظلم و ستم اوج گرفته است خداوند متعال برای نجات مستضعفان، منجی و مصلح فرستاده است. بنابراین سخن اسلام در باب مهدی موعود و نجات­بخش بشر سخنی است علمی و فلسفی و واقع­بینانه امّا اینکه انجیل بر ظهور مسیح(ع) در دنیا و حکومت جهانی او دلالت نماید مورد تردید و شک است زیرا مفاد انجیل ظهور و عدل حضرت مسیح(ع) در آخرت است. به آنها گفتم انجیل از چنین روز و روزگاری در دنیا و روی زمین خبر داده است و به کلماتی از اناجیل استشهاد نمودم که به نظر می رسید حتی برای آنان نیز تازگی داشت.

ناگفته نماند که این تفسیر از اناجیل در واتیکان با دانشمندان و متکلمان مسیحیّت کاتولیک بود امّا علمای مسیحیّت ارتدوکس و پروتستان غالباً ظهور مسیح(ع) را در دنیا و عدالت جهانی او در روی زمین را باور دارند و این اختلاف بر اثر تفسیرهای متفاوت از اناجیل است و در عین حال دانشمندان مسیحی از نظر فلسفی اتفاق­نظر دارند یعنی قطع ­نظر از عباراتی که در اناجیل به­کار رفته است فلسفه تاریخ اجتماعی شهادت می­دهد که جهان بشریّت به سوی عدل جهانی پیش می­رود.

در پاریس با فیلسوف مشهور و متکلم معروف، ژان گیتون گفتگویی داشتم. ایشان گفت: «از عبارات انجیل در باب ظهور مسیح (ع) و حکومت عدل جهانی تفسیرهای مختلف می­شود و من با تفسیرها و ترجمه­ ها کاری ندارم عقیده علمی من این­ است که عدالت در زمین توسط یک منجی الهی به ­دست خواهد آمد. به نظر من اسلام دین مترقّی و جامع و برخوردار از واقعیّت است.» به آقای گیتون گفتم: «مصلح جهانی از دیدگاه اسلام، امام مهدی(عج) است و مسیح(ع) مدیریّت این حکومت را عهده­دار خواهد شد.» ایشان با شنیدن این سخن بسیار شاد شد و آن ­را مژده­ای ارزشمند از جانب اسلام دانست و افزود: «با توجّه به مترقّی بودن دین اسلام و فرهنگ و تمدّن آن که بشریّت را در همه جوانب زندگی هدایت می­کند من اعتقاد کامل به آنچه شما گفتید دارم.»در جریان دیدار و گفتگو با پروفسور ژان گیتون موضوعات بسیار جالبی مطرح گردید که مشروح آن در بخش «دیدارها و گفتگو ها» در جلد دوم خط امان آمده است.

در پاریس با نخبگانی از فلاسفه و متکلّمان و استادان الهیّات نیز گفتگو هایی داشتم از آن جمله با استاد روژه گارودی که اینک به اسلام گرویده است. او در سخنان خود به نکات شایان توجّهی در این موضوع اشاره کرد.

در طی این سفر های علمی به کانون­ های تفکر مسیحی و مدارس عالی آن در شهر آمستردام با رئیس دانشگاه آن شهر پرفسور براون و پرفسور ویسیلز، استاد مطالعات تطبیقی میان اسلام و مسیحیّت درباره مصلح جهانی گفتگوی طولانی نمودم.

در این دیدار برخی مقدّمات عقلی و فلسفی و نصوص متعدّدی از اناجیل و شرح های آنها همراه با برخی متون اسلامی را بیان کردم و ایشان با ابراز مسرّت اظهار داشت «من در مطالعات بسیاری درباره آینده بشریّت از دیدگاه انجیل و کتب اسلامی تأمّل و دقت کرده ام». به ایشان گفتم: «انجیل به ظهور یک مصلح جهانی مژده می­دهد.» آقای پروفسور ویسیلز گفت: «مسئله منجی و مصلح مربوط به یک گروه و یک دین و یا پیروان فلان مکتب نیست بلکه مربوط به سرنوشت همه افراد بشر است. هم در دانشگاه مطرح است و هم در کوچه و بازار و بسیار مهم است» و سئوالاتی داشت و پاسخ دادم که در مشروح مذاکرات آمده است.

از مجموع دیدارها و گفتگو هایی که در اروپا با صاحب­نظران دینی و فلسفی داشتم چنین دریافتم که ظهور مصلح و منجی جهانی یک ضرورت تاریخی است و اصول و مبانی فلسفی مؤیّد آن است که سرانجام ظلم و فساد بر روی زمین پایان خواهد یافت و همه افراد بشر دست عدالت الهی را در سراسر زمین لمس خواهند کرد.

بسیاری از این اندیشمندان بر طرح این بحث در سطح جهانی تأکید می­ورزیدند و آن را برای جامعه معاصر و به­ویژه نسل جوان بسیار سودمند و سودبخش می دانستند و بر پیگیری این بحث پافشاری داشتند و این شیوه تفکر را داروی شفابخش نسل معاصر می­شمردند.

نکته ای که جلب توجه می کند این است که با وجود این همه آموزه ها و اعتقادات، عملاً در جامعه مسیحی خبری از منجی موعود نیست.

بله به­رغم مستند بودن و استواری این مسئله از منظر دینی و فلسفی، انتظار ظهور یک مصلح جهانی یا مسیح(ع) متأسّفانه در بوته فراموشی و غفلت افتاده است و هنگامی­که این موضوع را با محقّقان مسیحی در میان گذاشتم دریافتم که برخی از آنان توجّه شایانی نشان نمی­دهند و اکثریّت قاطع مسیحیان به­کلّی از آن غافلند.

معتقدم که از این سرمایه و ثروت کلان فکری و فرهنگی در سطح دینی و فلسفی جهانی باید بهره بسیار گرفت و این­گونه گفتگو ها باید ادامه یابد تا به تدریج فضای مناسب و زمینه مطلوب فراهم آید و دل­ های نومید و افکار یأس آلود از حالت لرزش و اضطرابی که به آن گرفتار آمده­اند برهند و ملّت­ها و پیروان ادیان مختلف به نظرهای مشترک دست ­یابند. هم­اکنون در دنیای معاصر زمینه مناسب و سازنده­ای وجود دارد که با استفاده از آن می­توان ایده مصلح جهانی را تبلیغ کرد و گسترش داد و همه ملّت­ها را از آثار مفید و خلّاق آن برخوردار ساخت.

برخی می­گویند بحث پیرامون این موضوع در اوضاع و شرایط کنونی جهان به ویژه در مغرب زمین ارزشی ندارد، حتّی بسیاری از مردم هیچ سود و ارزشی در این تفکر نمی­بینند. اما به ­یاد دارم در جلسه­ای که همراه جمعی از اندیشمندان و استادان بعضی دانشگاه­ها در شهر رم حضور داشتم سخن از اهمیّت مسائل عقیدتی به میان آمد. در این جمع پروفسور «دیدار» رئیس دانشگاه سالزین، پروفسور «ورنرکین­تین» رئیس دانشگاه کاتولیکی بلژیک وابسته به واتیکان و اسقف «یسوعی اسانا»، استاد الهیّات در دانشگاه لاترانسه و پروفسور «مونسینو رکین­تن» استاد زبان­شناسی دانشگاه سالزین و استادانی دیگر حضور داشتند یکی از آنان اظهار داشت تقریباً۳۰% مردم جهان موضوعات فرهنگی و اخلاقی را از ضروریّات جامعه بشری می­دانند و ۳۰% آنان تماماً با امور و مسائل معنوی مخالفند و ۴۰% باقیمانده هم در این میان بی­خبرند و ما اکثراً نظر داشتیم که اگر این­گونه مسائل با شیوه­ای علمی و اصولی مطرح گردد بسیاری از بی­خبرها و لااُبالی­ها به تدریج آگاه خواهند شد زیرا بشر از وضع کنونی خویش رنج می­برد و ایده مدینه فاضله و حرکت به سوی زندگی همراه با آرامش و اطمینان را در سر می­پروراند.

نشر آگاهی­های لازم در برابر این مسائل آن­هم در گسترده­ترین سطح ممکن راه مطلوب و شیوه آرمانی است که می­تواند ملّت­ها و امّت­ها را در مسیر واحد قرار دهد و همگان را در یک جهت و یک­ سو برای رسیدن به افق روشنایی­بخش نجات و رهایی به حرکت درآورد و پیروان همه ادیان چشم به راه روز و روزگاری باشند که حقّ و عدالت حاکم گردد و در سراسر گستره حیات نغمه واحد امید و انتظار طنین افکند و همه مردمان به دنبال هدفی واحد و یکسان باشند.

آیا راهکاری عملی برای این موضوع در نظر دارید؟

امیدوارم هرچه زودتر و در هر جا که مناسب باشد کنفرانسی که فلاسفه و متکلّمان غربی در دیدارهای خود پیشنهاد کرده­اند برگزار گردد و مسائل مورد اختلاف و نظرهای مشترک میان ادیان مورد بحث و بررسی قرار گیرد. بعضی استادان عقیده داشتند برای این گردهمایی پاریس جایی مناسب و شایسته است. از این مهمتر لازم است که علمای اسلام به برگزاری کنفرانسی برای وحدت بخشیدن به دیدگاه­های سنّی و شیعه در موضوع هویّت امام مهدی(عج) اقدام کنند که بی­شک موفقیّت بزرگی برای جهان اسلام خواهد بود و آثار پربار و ثمربخش آن در زمینه همه مسائل سیاسی، فرهنگی و اقتصادی دنیای اسلام نمایان خواهد شد.

در شهر فلورانس ایتالیا با پروفسوری از استادان الهیّات دانشگاه آن شهر دیداری داشتم ایشان به من گفت: «سال­ها پیش به تألیف کتابی درباره آخرالزّمان پرداختم و همزمان با آن جهت سخنرانی به اسپانیا دعوت شدم. موضوع آن «آینده بشریّت و امکان ارزیابی آن» بود. از وقتی سخن را شروع نمودم بسیاری از دانشجویان به این بحث اعتراض داشتند و می­گفتند بحث از آینده گرهی از مشکلات موجود نسل جوان نمی­گشاید و باید به فکر مسائل و گرفتاری­های امروز جوانان باشیم گویا خداوند نسل جوان را از یاد برده است. این اعتراض­ها و شکایات بیشتر می­شد، بالاخره سخنرانی را تمام کردم ولی از نوشتن کتاب منصرف شدم چون دیدم این بحث پاسخگوی نسل جوان نیست.»

در پاسخ ایشان گفتم: شما ­باید به ریشه و بنیان این فاجعه بیندیشید و برای آن چاره­جویی کنید زیرا جوانی که به چشم خود شاهد سقوط ارزش­های انسانی است و زندگی خود را منحصراً در محدوده مادّه و مادیّات می­گذراند دانشگاه­ها هیچ باری از دوش او برنخواهند داشت بلکه بر سرگردانی او می­افزایند و بندهای سنگین بر دست و پای او می­نهند و همراه با عوامل اجتماعی و محیطی او را هر چه بیشتر از خدا دور می­سازند. شما باید به خاستگاه مصائب و گرفتاری­ها توجّه کنید و با کوشش خود ریشه­های این مصائب را بخشکانید.

همچنین به پروفسور گُیومه گفتم: شما آخرالزّمان را به روز قیامت تفسیر نموده­اید که شاگردان برآشفته­اند و گفته­اند دنیای ما را درست کنید و خداوند از نسل امروز غافل شده است. اگر از آخرالزّمان، حکومت عدل جهانی به دست مسیح(ع) تعبیر می­شد، موجب آرامش مخاطبان شما بود زیرا انتظار، نسل جوان و پرشور این روزگار را امیدوار می­نماید و برای جهانی­ امن و مطمئن تلاش می­کند ولی شما آخرالزّمان را به روزگار پس از مرگ تفسیر نموده­اید لذا با اعتراض آنان روبه­رو شده­اید.

به نظر می ­رسد که در این جهت هم بین متفکرین اسلام و غرب اختلاف­هایی بنیادین وجود دارد؛ به این معنا که دنیای غرب از معنویت چنان فاصله گرفته که دیگر نمی­تواند خداباوری و نگاه معنوی را به عنوان رکن جامعه آینده بشناسد و همین بر روح او سنگینی می ­کند. اگر ممکن است در این مورد بیشتر توضیح دهید و بفرمایید که آیا فکر می ­کنید راه علاجی هم برای آن وجود دارد؟

یأس و بی­توجهی فرهیختگان و استادان به معنویّت جوانان مهم­ترین چیزی است که حقیقت را از چشم­انداز آنان پوشیده می­دارد و روشن­ترین مسائل زندگی را از ذهن آنان دور می­سازد و در چنین شرایطی شگفت­آور نخواهد بود که درست را از نادرست و سره را از ناسره باز نشناسند. در جامعه­ای که پدیده زشت و کشنده ناامیدی بر جوانان حاکم گردد نتیجه آن همین بینش و نگرشی خواهد بود که از دانشجویان دانشگاه فلورانس نقل گردید.

به اعتقاد من دانشجویانی که خداوند را متّهم می­کنند که از آنان غفلت کرده و آنها را از یاد برده است، در واقع استادان و معلّمان و مربّیان خویش را متّهم می کنند که آنها را به حقایق هدایت نکرده و نسبت به سرایت بیماری­های فکری و عوارض عقلی مصونیّت نبخشیده­اند و از همه بالاتر گناه نابخشودنی دولت­ها و سیاستمداران جامعه است که به روح لطیف و فطرت پاک فرزندان جامعه خیانت می کنند.

آری گاه خداوند برخی از بندگان خویش را به حال خود وا می­گذارد امّا این نه از سر غفلت است بلکه به سبب کجروی و بدکاری خود آنهاست و این بی­اعتنایی خداوند به انسان نوعی کیفر و تأدیب است تا مگر به راه راست بازگردند. قرآن کریم به این نکته مهم اشاره فرموده است: «نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُمْ» (توبه/۶۷) خدا را فراموش نمودند، در برابر، خداوند هم آنان را فراموش کرد.

فراموشی بندگان خدای متعال را همانا غفلت از خداست و فراموشی خداوند بندگان را رها نمودن آنان است در افکار و پندارهایشان. به عبارت دیگر فراموشی بندگان خداوند را بی­اعتنایی آنان به دستورهای خداوند است و فراموش نمودن خداوند بندگان را هم نتیجه این راه نادرست است که خود پیموده­اند. به قول مولانا:

گر ترازوی تو کج بود و دغا

راست کی جوئی ترازوی جزا

در روم باستان ضرب­المثلی بود که می­گفت «خدایان فقط به کوشندگان کمک می­کنند» و شبیه این مثل گویا در میان انگلیسی­ها نیز رایج است که «تو خود، خود را یاری رسان، تا آنگاه خداوند تو را یاری فرماید.» در کتابی خواندم که بنیامین فرانکلین، دانشمند و سیاستمدار مشهور آمریکایی نیز بیش از یکصد و پنجاه سال پیش گفته است: «خداوند کسانی را یاری می­فرماید که خودشان خود را یاری کنند.» و فرموده خداوند متعال در قران کریم است که: «إنَّ اللهَ لایُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّی یُغَیِّروا ما بِأنفُسِهِم» (رعد/۱۱)

من این سخنان را به حکم مسئولیّت شرعی خود بیان کردم و می­پنداشتم که این سخنان بر آن استاد الهیّات دانشگاه، گران آید امّا ایشان با شناخت بیشتر از ریشه­ها و عوامل این مشکل نه تنها گله­مند نشد بلکه با ابراز مسرّت سخنان مرا تأیید نمود و به صراحت تمام پذیرفت که نسل جوان و دانشجویان دانشگاه­ها باید بیشتر مورد توجّه قرار گیرند و از ارزش­های معنوی و اخلاقی آگاه­ شوند.

همین همفکری و همدلی را در دیدار با نخبگان، علما و استادان دانشگاه ژنو در سوئیس همچون پروفسور میتری، پروفسور آکو، کلودیناسه و استاد نورلی نیز احساس کردم و از گفتگوهایی که با علمای مسیحی داشتم و بیشتر آنها در فضایی سرشار از خلوص و صمیمیّت برگزار شد به سه نکته اساسی پی­بردم: الف) وجود زمینه­های روحی و اجتماعی که بیانگر اضطراب و نگرانی انسان­ها از آثار منفی فرهنگ و تمدّن غربی است. ب) وجود صاحب­نظرانی که از دیدگاه علمی، دوام و استمرار ظلم و ستم و فساد و تباهی را نفی می کنند و ناممکن می­دانند و از فرارسیدن روزگاری خوشحالند که امنیّت و عدالت در مفهوم عمیق و وسیع خود بر سراسر زمین حکم فرما گردد و زمینه مناسب برای تحقّق این مژده بزرگ فراهم آید. ج) نسل جوان را باید دریافت و نسبت به راهزنان و سارقان عقل و ایمان هشدار داد و تفکر مترقی و انسان­ساز را همواره گفت و شنید و آنان را در فضای آینده امن و عدل قرار دارد.

شبی در جمع چند نفر از استادان دانشگاه در واتیکان از کارل مارکس، فیلسوف و اندیشمند یهودی، سخن به میان آمد که وی دریافته بود یهودیان و مسیحیان در انتظار ظهور مردی به­سر می­برند که امنیّت و عدالت را برقرار و محقّق سازد و به ظلم و فساد پایان دهد و با بهره­گیری از این واقعیّت مدّعی شد که نظریّه و ایده او (مارکسیسم) جامعه را به این اهداف والا خواهد رسانید و مردمان را از ظلم و تبعیض خواهد رهانید و مکتب فکری و اقتصادی خود را بر این اساس بنیان نهاد که بسیاری از مردم به آن گرویدند و حکومت­ها و دولت­های نیرومندی بر پایه این مکتب پدید آمد امّا جامعه بشری به تدریج دریافت که ایده مارکسیسم نه تنها بشر را به سعادت و خوشبختی نمی­رساند بلکه بر بارهای سنگین انسان­ها می­افزاید زیرا اندیشه ضدّ خدا، بحث زندگی در جهت مقابل اسماء الحُسنی است یعنی ضدّ رحمت، رأفت، حکمت، نور، عدالت، حکمت، حق­پرستی و سایر ارزش­های انسانی که سرانجام پوچی آن آشکار شد و پایه­های سست آن از هم فرو ریخت و همانطور که امروزه سرمایه­داری غرب و صهیونیسم پیدا و پنهان پرچم دروغین دموکراسی و عدالت را در دست گرفته­اند و راه خوشبختی را بر بشر امروز می­بندند و بازتاب این­همه ظلم و نیرنگ، بیداری فکرها و روشن شدن نسل امروز است، به­طوری­که