پاورپوینت کامل مدیریت زمان(قسمت پنجم; پایانی) ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدیریت زمان(قسمت پنجم; پایانی) ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدیریت زمان(قسمت پنجم; پایانی) ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدیریت زمان(قسمت پنجم; پایانی) ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۴۱

اشاره:

در چهار شماره قبل، مدیریت صحیح زمان، تعریف کارآفرینی، کارآفرینی در نظام ارزشی و مراحل اجتماعی مدیریت که توسط استاد ارجمند جناب آقای دکتر خنیفر ارائه گردیده است از نظر خوانندگان محترم گذشت. اینک قسمت پایانی آن که دیدگاه امامان دین درباره کار و کارآفرینی است را پی می گیریم.

معارف

دیدگاه امامان دین (ع) درباره کارآفرینی

دیدگاه امام علی(علیه السلام)

علی (علیه السلام) زمان را به سه بخش تقسیم می کند:

۱. زمانی برای عبادت و خداگرایی؛ ۲. بخشی به کار و فعالیت؛ ۳. قسمتی به استراحت، آسایش، التذاذ مشروع.

دیدگاه امام حسن مجتبی(علیه السلام)

امام حسن مجتبی(علیه السلام) گمنام ترین کارآفرین بخشنده تاریخ تشیع است. در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی اش را در راه خدا خرج کرد؛ ۳ بار نیز ثروت خود را دو قسمت کرده نصف آن را بخشید؛ در تاریخ الخمیس: ایشان را فعال اقتصادی و بخشنده بی نظیر می خواند؛ در احیا و تعمیر نخلستانهای پدر سعی وافر داشت؛ در تجارت نیز صاحب سبک بود.

دیدگاه امام حسین(علیه السلام)

یک نکته درباره کربلا این است که دائماً می گوییم خیمه ها را غارت کردند؛ هرگز از خودمان پرسیدیم که چرا؟ به خاطر اموالی بوده که امام حسین(ع) داشت. اولین کار ایشان، وقف کلیه دارایی خود حتی خانه اش پیش از آنکه تحویل بگیرد بود. ایشان تا قبل از قضیه کربلا در مزارع و تجارت فعال بود و از صفر آغاز نمود و به کار می گرفت؛ احیاء و زنده کردن چشمه های آب و دستور به نگهداری؛ خانه سازی و بخشیدن آنها به مردم در طول عمر؛ احیای زمین های موات که جزء انفال است؛ آباد کردن ذوالمروه در وادی القری و… شاهد مثال ما هم اموال ایشان در کربلاست. حتی در طول مسیر و در خود کربلا به محض اینکه به آنجا رسیدند بنی اسد را احضار کرد سیصد و شصت هزار درهم داد و زمین کربلا را خرید. یعنی ایشان در خانه خودش شهید شد. فرمود: زائران مرا سه روز اکرام کنید.

ایشان ارث پدری نداشت. امام علی(علیه السلام) برای کسی ارث نگذاشت؛ همه چیز را به فقرای جامعه می بخشید.

دیدگاه امام سجاد(علیه السلام)

ایشان به اندازه عبادت، کار هم می کرد. پس از واقعه کربلا تا آخر عمر، هزینه صد خانوار را تأمین می کرد؛ ادای دین بدهکاران(مثل پانزده هزار دینار که به محمدبن اسامه داد)؛ توزیع شبانه غذا و اموال خویش؛ تفکر تجاری فوق العاده داشت؛[۱] ناشناس ترین کارآفرین معصوم[۲]؛ انفاق دائمی و احیای باغ ها.

دیدگاه امام محمد باقر(علیه السلام)

ایشان به کار در کنار دانش و تربیت شاگردان اهمیت می داد. برخی از اقدامات ایشان: احیای اراضی و کار شخصی روی زمین های کشاورزی؛ اولین توزیع کننده پوشاک بین فقرا از دسترنج خویش؛ ابونعیم نخعی می گوید: امام از کار و احسان خسته نمی شد؛ کار را مایه خیر و فقرزدایی می دانست.

دیدگاه امام صادق(علیه السلام)

ما فکر می کنیم امام صادق(علیه السلام) فقط به درس و علم می پرداخت. بله ایشان شش هزار شاگرد داشت، شیمی درس می داد، مناظره علمی می کرد، در طب هم سرآمد طبیبان بود، اما به کار هم اهمیت می داد.

ایشان به ۳ چیز اهمیت می داد: کار، بخشش و دانش و مناظره.

ایشان در بحث اشتغال هم به سه چیز اهمیت می داد: زمین، باغ و مزرعه. خود نیز در مزارع کار می کرد و انفاق می نمود؛ خثعمی می نویسد: بسیاری از کمکهای امام، ناشناس گونه بود؛ اولین بانک بدون ربا را ایجاد کرد که اموالی را به صورت گردشی در اختیار اصحاب قرار می داد؛ افطس می گوید: امام به دشمنان هم کمک مالی می کرد؛ می فرمود: کشاورزان گنج دارانِ مردمند.

دیدگاه امام موسی کاظم(علیه السلام)

ایشان به سخت کوشی و کار مداوم، مزرعه داری، خویشتنداری، بخشش و مردم داری شناخته می شد.

نیازمندان، گرفتاران و درماندگان همیشه به خانه این کارآفرین معصوم هدایت می شدند؛ بغدادی می نویسد: او سخی و کریم بود و کیسه های بخشش او ضرب المثل بود؛ ابن مغیث قرظی می نویسد: مزارع آسیب دیده توسط امام بیمه می شد؛ اولین بانک اطلاعات فقرا پس از امام علی(علیه السلام) توسط ایشان توسعه یافت؛ بدخواهان و عیب جویان را با کار و بذل و بخشش شرمنده می کرد.

دیدگاه امام رض(علیه السلام)

امام رض(علیه السلام) تنها امامی که همیشه در خانه اش به روی ایرانی ها باز است یک کارآفرین بود. ایشان یک دانش پژوه، یک پزشک و یک کشاورز به تمام معنا بود. در کسب درآمد، مهارت اقتصادی داشت و روز عرفه تمام اموالش را می بخشید؛ همیشه در قالب هدیه و بذل و…، به فکر چاره درماندگان بود؛ اموال خود را می بخشید و به تجارت و کار در مزارع ترغیب می کرد؛ به جوانان جهت آغاز کار مساعدت می کرد.[۳]

دیدگاه امام محمد تقی(علیه السلام)

ایشان در مدینه علاوه بر ارشاد مسلمین، کار و بخشش را ترویج می کرد، به باغبانی اهمیت می داد و آن را وسیله رفع فقر می دانست؛ در تجارت سرمایه گذاری می کرد و همه درآمد آن را می بخشید؛ علت صفت جواد ایشان نیز این بود که دارا و توانمند بود. شهید مطهری درباره صفت جود می نویسد: جود خیلی فراتر از عدل است؛ چون فرد جواد، از حق خود نیز می گذرد و می بخشد.

دیدگاه امام علی النقی(علیه السلام)

ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارش اموال به ارث رسیده از ایشان را تقسیم می کرد. در سامرا تحت نظر و کنترل شدید بود اما راه پدر را ادامه داد؛ وکلا و نمایندگان اقتصادی مثل ابن راشد، همانی و عاصمی داشت؛ دستور به کار و پاک کردن مال از شائبه ها می داد؛ بخشش بسیار داشت در رفع مشکلات مردم کوشش می کرد و در انتخاب افراد بر سر کارها دقت زیادی داشت.

دیدگاه امام حسن عسکری(علیه السلام)

ایشان کار و فعالیت را بسیار مهم می دانست و بسیار بخشنده و معدن وقار بود.[۴] در زمانهایی که زندانی و یا تحت نظر نبود، همواره در حال تلاش و فعالیت بود؛ در کارها و امور دنیا و آخرت، نگین نقش انگشترش ان الله شهید بود؛ در کشف الغمه، ویژگیهای سخت کوشی، روزه مداوم و بخشش برای ایشان ذکر شده است؛ برخی از اصحاب ایشان تجار معروفی مثل ابن سلمان بودند؛ خانه امام محل رفت و آمد نیازمندان بود.

دیدگاه امام مهدی(علیه السلام)

پیامبر اکرم(ص) درباره ایشان فرمود: ا