پاورپوینت کامل تبیین و نقد کثرت گرایی دینی ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تبیین و نقد کثرت گرایی دینی ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تبیین و نقد کثرت گرایی دینی ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تبیین و نقد کثرت گرایی دینی ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

اشاره:

بحث کثرت گرایی یا پلورالیسم دینی، موضوعی است در فلسفه دین، موضوعی که مولود یک رویکرد برون دینی به مسئله تعدد بالفعل ادیان موجود در جامعه بشری است و می توان آن را واکنشی در برابر دیدگاه های تنگ نظرانه حصرگرایان دانست که دین حق را واحد و در انحصار خود دانسته و سایر ادیان را بر باطل و پیروان آنها را اهل شقاوت و هلاکت می پندارند. حضور دین های متعدد در جوامع بشری نه تنها امر تازه ای نیست بلکه یک واقعیت خارجی است که امروزه به یکی از مهمترین دغدغه های فکری متکلمان، مورخان و فلاسفه دین تبدیل شده است. در عرفان اسلامی راههای رسیدن به خداوند به اندازه تعداد مردمان است. هندوها در کتاب مقدس خود «بهگود گیتا» می خوانند: «انسانها از هر راهی که بسوی من آیند؛ پذیرای آنها هستم؛ آنها همه جا، به راه من می روند».[۱]

بحثی که برای هر اندیشمند دینی در مواجهه با این تنوع و تکثرمطرح می شود این است که آیا این واقعیت؛ بهره ای از حقیقت هم دارد؟ آیا همه این ادیان بر حقند؟ آیا پیروان ادیان مختلف اهل نجاتند؟ و نهایتا این تعدد و تکثر بالفعل در حوزه ادیان را چگونه باید تفسیر نمود؟

اندیشمندان دینی با دو رویکرد درون دینی (کلامی) و برون دینی (فلسفی) به تفسیر این تنوع و تکثر پرداخته اند که دو نظریه «حصرگرایی» و «شمولگرایی» حاصل رویکرد درون دینی و «کثرت گرایی» نتیجه تفسیر برون دینی ِ موضوع تنوع و تکثر ادیان است. در این نوشتار به تحلیل و نقد این نظریه و بیان و بررسی آن پرداخته می شود.

۱. تاریخچه بحث

پلورالیسم دینی (کثرت گرایی)برخلاف آنچه بعضی آن را «دیدگاهی کلامی در الهیات مسیحی در باب تعدد ادیان»[۲] می دانند، نظریه ای است فلسفی با مبانی کاملا برون دینی نظیر «عقلانیت»، «نجات»،«تفسیر متن»، «تفسیر تجربه» و… که شاید بتوان آن را واکنشی در برابر دیدگاه تنگ نظرانه و انحصار گرایانه متکلمینی نظیر کارل بارث و کارل رانر مسیحی در باب مسئله رستگاری و نجات و طرح نظریات حصرگرایی و شمولگرایی دانست؛ که به وسیله جان هیک مسیحی مطرح گردید. اینان معتقدند: «ادیان هر یک راهی متفاوت هستند که آدمیان از آن طریق با حق متعال ارتباط حاصل کرده اند و بنابراین همه آنها راه هایی معتبر برای نیل به هدایت و رستگاری اند».[۳]

۲. بیان نظر کثرت گرایان

پلورالست ها معتقدند تنوع و تکثر موجود در عالم دین ورزی حادثه ای است طبیعی که از حق بودن ادیان و ذی حق بودن دینداران پرده برمی دارد و مقتضای دستگاه ادراکی آدمی و ساختار چند پهلوی واقعیت است و با هدایتگری خداوند و سعادت جویی و نیکبختی آدمیان سازگار است نزاع بر سر حقیقت و فهم حقیقت است.[۴]

در حالی که حصر گرایان دین حق و دارای اعتقادات دینی، حق را تنها یک دین و در انحصار خود می دانند وجز خود، پیروان سایر ادیان را در گمراهی و شقاوت می دانند و شمولگرایان معتقدند حق یکی است ولی ذومراتب است و دین واجد حق ِ مطلق یا نزدیک ترین دین به حق ِ مطلق را تنها در انحصار خود می دانند و سایر ادیان را بهره مند از مراتب پایین حق و در نتیجه رهروان صدیق آنها را اهل نجات می دانند؛ پلورالیست ها اعتقاد دارند یک حق نداریم، بلکه حق های بسیاری داریم و ادیان متعددی واجد حق می باشند. پس حق کثیر است نه واحد و ادیان حق نیز کثیرند و موجود و معتبر و این یعنی پلورالیسم دینی.

آنها حقانیت ادیان متعدد را از نوع حق مطلق نمی دانند تا حق بودن یک دین مستلزم باطل بودن نقیض آن باشد و از جنس حق سوفسطائیان که تنها معیار آن ادراک شخص است نیز نمی دانند تا در دام نسبیت گرایی گرفتار نشوند بلکه حقانیت ادیان را از سنخ «حق اشاری» یعنی حق در مقام اثبات می دانند یعنی حقانیتی که در نسبت با مرجع تشخیص آن مورد توجه است نه حق در مقام ثبوت که حقانیت آن فارغ از مرجع تشخیص آن است. مدل اشاری حق مبتنی بر دو رکن است: صدق و عقلانیت؛ حقانیت یک دین بنا بر این معنا یعنی با عقل؛ صدق آن دین احراز گردیده است لذا این حقانیت به اعتبار پشتوانه عقلی خود؛ منطقی، قابل دفاع و در نتیجه موجه است.[۵]

۳. دلایل پلورالیست ها

۱.۳. تفسیر متون دینی (تنوع فهم های ما از متون دینی)

۲.۳. تفسیر تجربه دینی.

۳.۳. هادی بودن خدا.

۴. بیان و بررسی دلیل اول (تنوع تفسیر متون دینی)

یکی از ویژگی های متون دینی صامت بودن آنهاست، همان گونه که تاریخ صامت است و فهم آن نیازمند مفسری به نام مورخ است، ما در فهم متون دینی نیز نیازمند تفسیر آنها هستیم، برکسی پوشیده نیست که لازمه تفسیر متون دینی مانند تفسیر هر متن دیگر، کمک گرفتن از پیش فرض ها و پیش فهم هایی است که بیرون دینی اند و از آنجایی که بیرونِ دین متغیر و سیال است؛ تفسیر های مبتنی بر پیش فهم های بیرون دینی ِ متغیر و سیال نیز متنوع و متحول خواهند بود آن هم تنوعی و تعددی غیر قابل تحویل به یک تفسیر واحد و این تنوعِ نا زدودنی از سویی مقتضای ماهیت متن یعنی ذوبطون بودن و چند لایه بودن آن است و از دیگر سو، مولود ساختار ادراکی انسانهاست. پس همه آن تفسیرهای متنوع حقند و حق متکثر است (پلورالیسم) نه واحد و ذومراتب (حصر گرایی و شمول گرایی)، منتها همانگونه که پیش تر اشاره شد نه حق مطلق و نسبی بلکه مدل اشاری آن.[۶]

۵. نقد استدلال اول

۱.۵. مخالفین پلورالیسم دینی در رد این استدلال می گویند شریعت صامت نیست، چون در صورت صامت بودن، قدرت انتقال معانی مقصود خدا به بشر و در نتیجه توان هدایت گری او را نخواهد داشت و از رسالت اصلی خود یعنی هدایت بشریت تهی خواهد گردید.

پاسخ نقد:

الف) آیا تنها راه ممکن برای هدایتگریِ شریعت «غیر صامت بودن» آن است؟ تحقق هدایتگری شریعت در نتیجه «غیر صامت شدن» آن به وسیله پیامبر یا انسانی پیامبر گونه چه محذوری می تواند داشته باشد؟ پس لازمه هدایتگر بودنِ شریعت غیر صامت بودن آن به صورت بالذات نیست.

ب) اگر شریعت، غیر صامت و به تنهایی و به طور کامل توان انتقال معانی مقصود خدا به بشر را داشت و در هدایت گری خود نیازمند تفسیر انسانی نبود؟ پس چرا این هدایت گری جز در مورد شما (حصر گرایان یا شمولگرایان) در مورد دیگران [اکثریت] تحقق پیدا ننموده است [البته مطابق نظر مخالفان پلورالیسم دینی].

ج) در صورت غیر صامت بودن متون دینی و بی نیازی از تفسیر، دلیل این همه تفسیر از سوی اهل نظر چیست؟ آنچه مسلم است اینکه اصل این معنا را نمی توان انکار کرد که: کلام الهی و سخن پیامبر(ص) چون سخن حق است و سخن حق چند