پاورپوینت کامل مدرسان واقعی وحی از نگاه نهج البلاغه ۸۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدرسان واقعی وحی از نگاه نهج البلاغه ۸۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدرسان واقعی وحی از نگاه نهج البلاغه ۸۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدرسان واقعی وحی از نگاه نهج البلاغه ۸۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

اشاره

نهج البلاغه، کتابی که آن را فروتر از کلام خدا و فراتر از سخن بشر گفته اند، دریچه ای است به فضای بی پایان «حامل علم الکتاب»[۱] و قطره ای است از اقیانوس بی کناره «کلمه الله» و بحری است در برکه «شریف رضی» چراکه گزیده ای است از کلمات امیر (ع)، با ترکیبی زیبا و چینشی هنرمندانه.

ما شیعیان با استدلال های متین، بر این باوریم که تنها قرائت صحیح از قرآن همان قرائت اهل بیت (ع) است، و باید از در وارد خانه شد «وَأْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا»[۲] و از دروازه های دانش و حکمت وصی، به شهر علم و معرفت نبی پای نهاد: «اَنَاَ مدینهُ العِلم و عَلی بابُها»[۳] و با سفینه عترت در اقیانوس حکمت (قرآن) پیش رفت، تا به گرداب های خوارجی و کویر ناصبی و وهابی گری و سرگشتگی هرمنوتیک و رمانتیسم گرفتار نیاییم و این همراهی و همگامی را تا قیامت حفظ کنیم؛ و نه گامی پیش بیافتیم و نه پس بمانیم؛ «فانّهما لَن یفَتِرقا حَتی یردا عَلَی الحَوضَ»[۴].

علی(ع) پس از رسول خدا(ص)، از معدود شخصیتهایی است که مورد قبول فریقین می باشد؛ بنابراین، لازم است به گونه ای مستقل، به نگرشهای امام علی(ع) در خصوص اهل بیت (ع) پرداخت. امید است که با عنایات ربّانی و توجهات علوی، بتوانیم در ایفای این رسالت توفیق حاصل کنیم؛ ان شاء الله.

پرشکوه ترین دودمان تاریخ

با تلاوت قرآن کریم و مطالعه تاریخ اقوام و ملل با خانواده هایی آشنایی پیدا می کنیم که در ادوار زندگی بشر، تاثیر فراوانی بر جای گذاشته و در جهت شکوفایی معنوی و مادی ملّت ها نقش به سزایی داشته اند؛ نظیر آل داوود، آل عمران، زکریا و یحیی، آل ابراهیم و… ولی در میان این برگزیدگان، آل ابراهیم، و از میان ایشان، آل اسماعیل و از بین آنان بنی هاشم و از لابلای آنان، خاندان رسول خدا (ص)، (آل عبا)، دارای شکوهی خیره کننده و درخششی پرفروغ است: خاندانی که آیه تطهیر در شأن آنان نازل شده است؛ «إِنَّما یُریدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیرًا».[۵]

بیش از هفت روایت ذیل این آیه آورده شده است که اهل بیت را به خمسه طیبه تفسیر کرده اند. و بیشترین این روایات از مفسران اهل سنّت وارد شده است. نیز آیات؛ «کونُوا مَعَ الصّادِقین»[۶] که به امام علی(ع) و خاندان او تفسیر شده است؛ و «قُل لا اَسالُکم علیهِ اَجراً اِلاّ اَلمَوَدََّهَ فِی القُربی»[۷]؛ و «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَی حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا»[۸]؛ و «أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأمْرِ مِنْکُمْ»[۹]؛ «فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ»[۱۰] و «فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَهَ اللَّهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ»[۱۱] و ده ها آیه دیگر، در شان خمسه آل کساء نازل شده و روایاتی که ذیل این آیات ذکر شده فراوان بوده و از طریق شیعه و سنّی نقل گردیده است.

امام علی (ع) در توصیف این خاندان پربرکت می فرماید: «عِترتِه خَیرُ الِعِترو اسرتُه خَیرُالاُسرَ و شَجرتُه خَیرُ الشَّجر: نَبَتَت فی حَرَمٍ و بَسَقَت فی کرَم، لَها فُروعًٌ طِوال وثمره لا تُنال؛[۱۲] خاندان پیامبر (ص) بهترین خاندان و دودمان او نیکوترین دودمانند: درخت وجودش که پربرکت ترین آنهاست گرداگرد کعبه مقصود روییدند ودر سرزمین شکوه و بزرگواری بالیدند، شاخه هایشان سر به فلک کشیده، و میوه هایش دست نیافتنی است.» جمله «لَها فُروعٌ طِوال و ثَمرهٌ لا تُنال» دارای معنایی بس بلند و فرازمند است. شاخه های زیبای درخت نبوت همان عترت پاک اوست که از هر گونه پلیدی به کنارند و بلندای وجودشان از ملک تا ملکوت سر برکشیده و حلقه اتصال میان آن دو عالمند و واسطه فیوضات ربانی و وزرای دستگاه خلقتند. «میوه های دست نیافتنی» اهل بیت عصمت (ع)، همان حکمت ها و معارف و دانش های سرشار آنان است که انشاء ا… درباره آن، سخن خواهیم گفت.

امام علی (ع) در فراز دیگری می فرماید: «لا یقاسُ بِآلِ محمّد (ص) مِن هذِه الامّه احَدٌ… هم اساسُ الدّین و عِمادُ الیقین؛[۱۳] از این امت احدی را نتوان همپایه خاندان پیامبر (ص) پنداشت؛… اینان پایه دین و ستون یقین اند.» نیز می فرماید: «وَ مِنّا سَیدا شَبابِ أهلِ الجَنه… وَ مِنّا خَیر نِساءِ العالمین؛[۱۴]دو سرور جوانان بهشت از ما اهل بیتند… و بهترین زنان جهان ازماست.»

پرواضح است که دو سرور جوانان بهشت، حضرت امام حسن مجتبی (ع) و حضرت امام حسین (ع) و بهترین زنان گیتی، فاطمه زهرا(س) می باشد.

ستارگان هدایت

«اَلا اِنَّ مَثَل آلِ محمّد (ص) کمَثَِل نُجومِ السَّماء: إذا خَویا نَجمٌ طَلَعَ نَجمٌ؛[۱۵]بدانید که مَثَل خاندان محمد (ص) بسان ستارگان سپهرند: اگر ستاره ای غروب کند، ستاره ای دیگر بدمد.»

در روزگاران دیرین هنگامی که پرده های سیاهی شب بر کرانه هایی از زمین بر می کشید، آدمیان سفر کرده برای یافتن راه های منتهی به مقصد، از ستاران کمک می گرفتند و جهت خود را با بهره گیری از موقعیت های ستارگان تعیین می کردند و بدون وجود آنان راه به بی راهه می بردند و دچار گمراهی و سرگشتگی ها و گاه طعمه راهزنان و شکار حادثه های ناگوار می شدند و به جای حرکت به سوی مقصد، فرسنگ ها از آن دور می شدند. عترت پاک نبی (ص) در مثل به ستارگان مانند که راه های هدایت را به مسافران زندگی نشان می دهند تا به گمراهی نیافتند و به مقصود خود- که سعادت و نیکبختی جاودانه باشد-در رسند. هیچ زمانی نباشد که این ستارگان در سپهر گردون ندرخشند؛ و تا رستاخیز موعود بر افق های زندگی آدمیان می تابند.

هنگامه روز، خورشید عالم تاب- که خود ستاره ای باشد – جهان را با درخشش خود روشنایی می بخشد، و پس از غروب آن در نیمکره زمین ستارگان آسمان وظیفه راهنمایی انسانها را برعهده می گیرند.

امام علی (ع) در سخنی دیگر می فرماید: «اُنظُروا أهلَ بَیتِ نَبیکم فَالزَموا سَمتَهم، و اتّبعُوا اثرهِم فَلَن یخرِجُوکم مِن هُدی، وَلَن یعیدوکم فِی رَدًی، فإن لَبدوا فَالبُدوا، و ان نَهَضوا فَانَهضُوا؛ و لا تَسِبقوهم فَتَضلّوا، و لا تَتأخَّروا عنهم فَتَهلِکوا؛[۱۶]به خاندان پیامبرتان بنگرید و به آن سو که می روند، بروید؛ و درپی آنان باشید، که هرگز شما را از راه هدایت بیرون نکنند، و در معرض هلاکت قرار ندهند. اگر ایستاند بایستید؛ و اگر برخاستند برخیزید؛ از آنان پیش نیافتید که گمراه می شوید؛ و از ایشان پس نمانید که هلاک می گردید.»

این سخنان گهربار ذره ای تردید در ضرورت پیروی از اهل بیت نبّوت(ع) باقی نمی گذارد و حجت را برهمگان تمام می کند و راه هر گونه بهانه جویی را می بندد.

دانشوران و دین باوران اهل قبله، نظیر چنین سخنانی را به طور فراوان از پیامبر (ص) نقل کرده اند؛ مانند حدیث سفینه که می فرماید: «انّ مَثَلَ اَهلِ بَیتی فیکم کمَثل سَفینهِ نُوح مَن رَکِبَها نَجا و مَن تَخَلَفَ عَنها غَرِق؛ به درستی که مَثل خاندان من در میان شما بسان کشتی نوح است: هر آن که سوار شود، نجات یابد و کسی که باز ماند غرق شود»[۱۷]

وجه شبه در این تشبیه و همانندی چنین باشد که در روزهای توفانی سهمگین و تندبادهای بنیان برافکن اعصار، تنها راه نجات یک چیز است: هما ن طور که در توفان تند آن روزگاران، تنها و تنها راه نجات، سوار شدن بر کشتی نوح (ع) بود، تنها راه سعادت و رستگاری این امت، پیروی از عترت پاک نبی (ص) است. ما را در اصول و فروع دین راهی جز قرآن و اهل بیت (ع) نیست، و پناه بردن به دیگران همچون پناه جستن کنعان به کوه است، تا راهی فرا راه کشتی پدرش، برای نجات خویش بیابد، که البته جز هلاکت و نابودی نتیجه دیگری در پی نداشت و نخواهد داشت.

امیر مؤمنان (ع) در فراز د یگری می فرماید: «بِنَا اهتَدَیتُم فی الظَّلماء و تَسَنََّمتم ذروه العَلیاء و بِنا اَفجَرتم عَن السِّرار؛به راهنمایی ما از تاریک درآمدید، و به بلندترین نقطه برتری رسیدید، و از تاریکی های جهل به سپیده دمان معرفت و هدایت گام نهادید.»[۱۸]

همپایگان قرآن

امام علی (ع) در فرازی از سخنانش می فرماید: «پس به کجا می روید؟ و کی باز می گردید؟ که نشانه ها برپاست، و دلایل روشن و علامت ها برجاست، گمراهی تا به کجا؟ بلکه سرگشتگی تا چه؟ و حال آن که خاندان پیامبرتان در میان شماست و آنان زمامداران حق و پرچم های دین و راست گفتارند. پس آنان را در بهترین جایگاه قرآنی که دارند بنشانید؛ و بسان شتران تشنه که به آبشخور روند به آنان روی آرید. ای مردم: از خاتم پیامبران(ص) فراگیرید بی تردید آنکه می میرد از ما، مرده نیست، و آنکه می پوسد از ما پوسیده نیست بیشتر حق در آن چیزی است که منکر آنید، و کسی را که حجتی بر او ندارید، معذور شمارید- و او منم. آیا حکم قرآن را (ثقل اکبر) در میان شما جاری نساختم، و عترت پیامبر (ص) را (ثقل اصغر) برای شما به ودیعت نسپردیم؟ رایت ایمان را در میان شما نهادم.»[۱۹]

امام علی (ع) در این خطبه غراء، برای بارها، بی کرانه های هدایت و معرفت را، به مردمان ناباور و اسیران دنیای پر زرق و برق معرفی کرد؛ امّا انگارگوش های آنان نمی شنید و دیدگانشان نمی دید و دلهایشان نمی فهمید:[۲۰] آنچه می شنیدند، نمی شنیدند و آنچه می دیدند، نمی دیدند و آنچه باید می فهمیدند، نمی فهمیدند. عجبا چه مردمانی! کسانی که همه امکانات هدایت برایشان فراهم بود و در کنارشان فریاد گر «سَلونی قَبَل ان تَفقِدونی»[۲۱] و مجسمه عدالت و بالاتر از هر آنچه که هست، وپایین تر از رحمان و نبی حضور داشت، ولی برای آنان، چنین شخصیتی چندان با معاویه و طلحه و زبیر فرقی نداشت. امام (ع) می فرماید: به کجا می روید؟ و در پی چه و که هستید؟ راه و راهنما در میان شماست: وحی و عترت، قرآن و قرآن شناس.ای مردم؛ شما تشنه اید، اما برای سیراب شدن در پی سرابید، و حال آن که چشمه ساران زلال در میانتان جاری است. ای تشنه کامان کمال، به سوی آبشخور رودهای روان معرفت روی آرید. چشمه های خروشان معرفت را از آبشخوران عترت بجویید.

امیر مومنان(ع) در فرازهای دیگری از این خطبه، استراتژی هم آغوشی و همپایگی قرآن و اهل بیت (ع) را یادآور شدند. رهنمودی که نادیده گرفتنش جز گمراهی و سرگشتگی حاصل دیگری نخواهد داشت. قرآن بدون عترت، ما را به بیغوله های نهروانی و کج فهمی های وهّابی گری می کشاند، که یزید بن معاویه را امیر المومنین شناسند و شیعیان اهل بیت (ع) را مهدور الدَّم بدانند و هر ستمگر و خونریزی که به زور برگرده مردم سوار شده و قوانین حیات بحش اسلام را زیر پا گذاشته و فاسق و فاجر باشد اولواالامر شناسد و اطاعت از او را واجب و قیام علیه وی را ناروا شمارند؛[۲۲] و قائل به جسمانی بودن پروردگار شوند و به جبری گری یا تفویض گرایند و…

حدیث ثقلین و اسناد آن

قال رسول الله (ص): «ایها النَاس؛ انّما اَنَاَ بَشَرَِیوشک ان اُدعِی فَاُجیبَه، و انِّی تارک فیکم الثَقَلین، ما اِن تَمسَّکتُم لَن تَضِلّو ابداً، وَ هُما کتابُ اللهِ و اهلُ بیتَی احدُهما أثقَلُ مِنَ الآخَرِ، و انَّهمالن یفترقاحّتی یرِدا عَلِی الحوضَ، فَانظُرو کیفَ تُخلّفونی فیهما، فَلاتَسِبقوهم فَتَهِلکوا، وَ لا تُعلّموَهم فَاِنّهُم اعلمُ منکم؛[۲۳]رسول خدا (ص) فرمود: ای مردم، من (همانند شما) بشرم: زودا که فرا خوانده شده، و دعوت حق را لبیک گویم، و من دو چیز گرانسنگ در میان شما وا می گذارم، که اگر به آن دو چنگ زنید، هرگز گمراه نخواهید شد، و آنها : کتاب خدا و خاندان من است، که یکی نفیس تر از دیگری است، و آن دو هرگز از یکدیگر جدا نمی شوند، تا در حوض بر من وارد شوند. پس بنگرید که چگونه درباره آنها ا زمن پیروی می کنید. پس هیچ گاه از آنان پیش نیفتید که هلاک می شوید، و چیزی به ایشان نیاموزید که از شما داناترند»

مرحوم شیخ قوام الدین وشنوی قمی این حدیث شریف را در رساله «حدیث الثقلین» به طور کامل و با روایات متعدد نقل کرده است. سید میرحامد حسین هندی نیز این حدیث شریف را در کتاب قیم «عبقات الانوار» از دین باوران و دانشوران بسیاری از اهل سنت که به دویست تن می رسد، باز گفته است که برخی از آنها عبارتند از: صحیح مسلم؛ سنن ترمذی؛ سنن وارمی؛ مسند احمد بن حنبل؛ خصائص نسایی؛ مستدرک حاکم؛ کفایه الطالب؛ طبقات ابن سعد؛ تذکره الخواص؛ الفصول المهمه ابن صبّاغ؛ الکشف و البیان؛ تفسیر کبیر فخررازی؛ نیشابوری در تفسیرش؛ و الدر المنثور و… و این همه حاکی از عظمت بیکران حق و گستره مشعل هدایت و خروش چشمه ساران حیات ابدی است که از کرانه های عالم ملک تا بی کرانه های ملکوت کشیده است، و شب پرستان را یارای آن نبوده تا طلوع سپیده را بشکنند و در ژرفای تاریکی های جهل و تعصّب به فراموشی سپارند: «یریدون لِیطفِوا نُورَاللهِ بِأفواهِهم والله مُتمّ نورِه وَلَوکرِهَ الکافرون».[۲۴]

دستاوردهای راهبردی از حدیث ثقلین

همپایگی میان قرآن و عترت دستاوردهای مهمی به دنبال دارد که برخی از آنها عبارتند از: ۱. اهل بیت (ع) از نظر سند و حجیت همانند قرآن است؛ یعنی هر یک از این دو اصل، دلیل و حجتی مستقل اند، و در عین حال، هیچ یک دیگری را مخالفت نمی کند؛ ۲.گستره حجیت عترت، بسان قرآن، در برگیرنده همه زوایای