پاورپوینت کامل بیت الاحزان، حقیقتی فراموش ناشدنی ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بیت الاحزان، حقیقتی فراموش ناشدنی ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بیت الاحزان، حقیقتی فراموش ناشدنی ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بیت الاحزان، حقیقتی فراموش ناشدنی ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

پرسمان

هر زائر شیعی، از هر نقطه دنیا که وارد مدینه منوره می گردد، پس از زیارتِ قبر مطهر حضرت رسول(ص) و اقامه نماز در مسجد آن حضرت و پس از زیارت قبور پاک ائمه بقیع(علیهم السلام) و سایر قبور متعلق به اقوام و عشیره پیامبر اکرم(ص) عازم زیارت بیت الاحزان می شود، به این امید که اگر به قبر مطهر زهرای مرضیه(س) دسترسی ندارد، آن حضرت را در محل دیگری که به وی منتسب است زیارت کند و اگر نمی تواند که صورت خود را به خاک قبر یگانه یادگار رسول خدا بگذارد و ضریح مقدس آن حضرت را با اشک دیده بشوید، حداقل در جایگاهی که دخت گرامی پیامبر(ص) پس از رحلت پدر بزرگوارش و در ایام آخر عمرش، هر روز چند ساعت از وقت خویش را در آنجا به عبادت و گریه و ناله سپری نمود، نماز بخواند و به یاد اشک های آن حضرت اشک بریزد. اما اینک نه از چنین محلی خبری هست و نه از بیت الأحزان در بقیع، اثری.

آیا اصلاً بیت الاحزان در حقیقت وجود دارد یا یک موضوع موهوم و خیالی بوده و به جز در لسان بعضی از خطبا و گویندگان وجود خارجی نداشته است؟!

در این مقاله برآنیم، محل واقعی و تاریخ ساختمان بیت الاحزان را، تا آنجا که از کتب حدیث و تاریخ به دست می آید و گفتار کسانی را که در طول تاریخ و از قرن اول تا دوران تخریب، از نزدیک این بیت حزن را زیارت کرده و شاهد ساختمان آن بوده اند، در اختیار خواننده ارجمند قرار دهیم، تا معلوم شود که بیت الأحزان یک واقعیت غیر قابل انکار و یک حقیقت فراموش نشدنی است؛ اگر چه ساختمان آن ویران گردیده و امروزه درگوشه بقیع، دیگر از بیت الاحزان اثری باقی نمانده است. منابع حدیثی و تاریخی متقن از محدثان، مورخان، نویسندگان معروف و دانشمندان مشهور از شیعه و اهل سنت، در طول تاریخ آن را تأیید و تثبیت نموده اند، که اینک نمونه هایی از روایات و اعتراف مورخان را از نظر خوانندگان می گذرانیم.

بیت الاحزان در منابع حدیثی

از جمله منابع حدیثی که در آن از انگیزه به وجود آمدن بیت الاحزان سخن به میان آمده، خصال شیخ صدوق( ره) می باشد که آن محدث بزرگ، در ضمن روایتی با اسناد از امام صادق(ع) نقل می کند: «و اما فاطمه فبکت علی رسول الله حتی تأذّی بها اهل المدینه فقالوا لها قد آذیتنا بکثره بکائک فکانت تخرج الی المقابر…»[۱]

صریح تر و روشن تر از روایت صدوق، گفتار فضّه، خادمه حضرت زهرا(س) است که مرحوم علامه مجلسی در ضمن بیان جریان مفصل شهادت آن حضرت از زبان فضه، چنین نقل می کند که: «ثم انه بنی لها بیتاً فی البقیع نازهاً عن المدینه»[۲]

«امیرمؤمنان(ع) برای فاطمه، در بقیع و در خارج مدینه، خیمه ای به پا داشت که آن حضرت به همراه حسنَین به آنجا می آمد و پس از گریه طولانی به خانه اش مراجعت می نمود».

توضیح اینکه: به طوریکه در کتب لغت آمده است، «بیت» در لغت به معنای «محل و مسکن» است خواه به شکل چادر باشد یا خانه ای از خاک و گل؛[۳] و به طوری که در آینده نیز خواهیم دید، اولین بیت و مسکنی که برای فاطمه زهرا(س) در بقیع ساخته شد، به صورت چادر و خیمه بوده است.

بیت الاحزان از نظر علما و مورخان

عده ای از علمای بزرگ و شخصیت های علمی که در تاریخ مدینه و یا درباره زیارت بقیع مطلبی نوشته اند، از بیت الأحزان نیز سخن گفته و وجود آن را تأیید و تثبیت نموده اند، که نظرات چند تن از آنان را به ترتیب تاریخ زندگی آنان، می آوریم:

۱. ابن شبه نمیری ۱۷۳ ۲۶۲

قدیمی ترین تاریخ موجود[۴] در باره مدینه منوره، تاریخ المدینه، تألیف ابوزید عمر بن شبه النمیری است. او که یکی از شخصیّت های علمی و از فقها و محدثان مورد وثوق و از مورخان مورد اعتماد، نزد علما و دانشمندان اهل سنت است، در کتاب خود، آنجا که آثار و قبور بقیع موجودِ در زمان خودش را معرفی می کند، چنین می نویسد: «شخص موثق و مورد اعتمادی بر من نقل نمود مسجدی که در طرف شرقی آن به جنازه اطفال نماز خوانده می شود، دراصل خیمه ای بوده برای زن سیاهی به نام «رقیه»[۵] که به دستور حسین ابن علی(ع) در آنجا می نشست تا از قبر فاطمه(س) مراقبت کند؛ زیرا قبر فاطمه را کسی جز همان زن نمی شناخت.[۶]

از این گفتارِ ابن شبه که مشهود و مسموع خود را در مورد بیت الاحزان نقل نموده است، دو مطلبِ زیر به وضوح به دست می آید:

۱. بیت الاحزان در دوران حسین بن علی(ع) یعنی تا سال ۶۱ هجری، مانند زمان حیات حضرت زهرا(س) به صورت خیمه و چادر و محلی، مشخص و معین بوده است و حسین بن علی(ع) بر حفظ آن عنایت و اهتمام داشته؛ به طوری که یکی از بانوان و ارادتمندان حضرت زهرا(س) را مأموریت داده است، در این بیت و خیمه که یادآورِ دورانِ حساس زندگی مادر بزرگوارش بوده، اقامت نموده و از آنجا حراست و نگهبانی کند و لابد براساس همین دید و اهتمام و به پیروی از روش آن حضرت، افرادی از اهل بیتِ عصمت پس از آن حضرت نیز همین روش را ادامه داده و خیمه را به ساختمان مبدّل نموده اند.

۲. بیت الاحزان پس از این دوران و در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم، دارای ساختمان بوده که ابن شبه را وادار نموده است کمّ و کیف و انگیزه به وجود آمدن این ساختمان را از افراد خبیر و مطلع جویا شود و یکی از افراد مطلع و مورد وثوق نیز تا آنجا که در این مورد اطلاع داشته با وی در میان گذاشته است، و سابقه آنجا را که زمانی به صورت خیمه بوده، بازگو نموده است. اما این خیمه دقیقاً در چه تاریخی و به وسیله چه کسی به ساختمان تبدیل شده، معلوم نیست.

توجیه متناقض

اما مطلب دیگری که ذیل این گفتار آمده است، اقامت آن زن در میان بیت الاحزان برای حفظ و مراقبت قبر حضرت زهرا(س) بوده است، تعلیلی است از سوی خودِ وی و توجیهی است متناقض و غیر قابل قبول؛ زیرا: اولاً خودِ ابن شبه در این کتاب، مانند عدّه دیگری از مورخان می گوید که علی بن ابی طالب(ع) پیکر مطهر حضرت زهرا(س) را شبانه و در داخل منزل خود دفن نمود؛ بنابراین، مراقبت از قبر آن حضرت در بقیع مفهومی ندارد. و ثانیاً اگر قبر آن حضرت در بقیع واقع بوده و کسی به جز «رقیه» آن را نمی شناخته، باز هم مراقبت از قبرِ مجهول، معنا و مفهومی ندارد.

به هرحال با توجه به شرایط خاص و حساس آن روز، ابهام در پاسداری از بیت الاحزان و توجیهات مختلف در اقامت یک زن در داخل آن، مستبعد نیست.

۲. فتوای امام غزالی بر استحباب خواندن نماز در بیت الاحزان

امام ابومحمد غزالی (۴۵۰ ۵۰۵) که یکی از شخصیت های معروف و از علما و دانشمندان اهل سنت است، در ضمن بیان وظایف زایران مدینه منوره و کسانی که به زیارت بقیع مشرف می شوند، می گوید: «مستحب است که زائران، هر روز صبح، پس از زیارت قبر حضرت رسول(ص)در بقیع حضور به هم رسانند و قبور پیشوایان دینی و صحابه را که آنجا مدفون هستند زیارت کنند». سپس می گوید: «و مستحب است در مسجد فاطمه(س) نیز نماز بخوانند».[۷]

۳. ابن جبیر، جهانگرد معروف و دانشمند اسلامی (۵۴۰ ۶۱۴)

سومین کسی که بیت الأحزان را از نزدیک زیارت و در باره آن سخن گفته است، رحاله و جهانگرد معروف اسلامی، ابوالحسین احمد بن جبیر اندلسی است. او که در ماه محرم سال ۵۸۰ ه. ق. وارد مدینه شده و بقیع را زیارت نموده است، می گوید: «و در کنار قبّه عباسیه، خانه ای قرار گرفته است که به فاطمه دختر رسول خدا(ص) منتس