پاورپوینت کامل لطایف و معارف;امام سرچشمه فیض معنوی ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لطایف و معارف;امام سرچشمه فیض معنوی ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لطایف و معارف;امام سرچشمه فیض معنوی ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لطایف و معارف;امام سرچشمه فیض معنوی ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

درآمد

امام خلیفه خدا بر روی زمین، حجت او بر بندگان وی و مجرای فیوضات و برکات خداوند تعالی است؛ یعنی آنچه از سوی حق تعالی بر بندگان نازل می شود چه نعمت های مادی و چه معنوی همگی از برکت وجود امام تحقق می یابد. امام قلب عالم امکان، واسطه فیض و مجرای نزول مواهب و عطایای حق تعالی بر همه مخلوقات است. چنانکه حقیقت انسان روح اوست و بقای انسان و اعضا و جوارح او به روح بستگی دارد. بی گمان بقای عالم امکان و ادامه حیات آن و نزول فیوضات معنوی مانند هدایت و جلوگیری ازگمراهی و ضلالت و دفع ورفع شبهات به وجود حجت الهی بستگی دارد. در عصر حاضر امام بر حق و آخرین جانشین پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله)، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. ما در این مقاله فقط به تبیین وساطت فیض معنوی آن حضرت خواهیم پرداخت.

تعریف فیض الهی

لغت شناسان، فیض را به معنای فزونی،کثرت و فراوانی به کارمی برند (افاض الماء)، یعنی آب آن قدر زیاد شد که در بیابان جاری گشت فیض در اصطلاح همان فیض هستی است که سراسر جهان را در بر گرفته است. اساساً جهان عین فیض، عین تعلق، عین ارتباط و عین وابستگی است بنابراین می توان گفت: فیض خداوند همه خیرات، برکات و نعمت هایی است که خداوند تعالی اعطاءکرده است. روشن است که فیوضاتی که از نوع مادی نباشند و در عالم فوق ماده قابل تفسیرند فیض معنوی حق تعالی به شمار می روند.

هدایت، فیض بزرگ معنوی

هدایت، اساسی ترین و سرنوشت سازترین حقیقت جهان هستی است. چرا که همه موجودات عالم به ویژه انسان به وسیله هدایت یافتن به کمال نهایی خویش نایل می شود. پوشیده نیست که در عالم هر موجودی به تناسب جایگاه وجودی و جوانی خویش از هدایت برخوردار است؛ چرا که «جهان ما جهانی هدف دار است؛ یعنی در درون موجودات کششی به سوی هدف کمالی شان موجود است و هدف داری همان هدایت الهی است» بی تردید هدایت از سوی خداوند صورت می گیرد و اوست که همه چیز و همه کس را هدایت می کند. در قرآن کریم آمده است: «قَالَ رَبُّنَا الَّذِی أَعْطَی کُلَّ شَیْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَی» موسی گفت: پروردگار من کسی است که به هر موجودی حلقت لازمه اش را دارد و سپس هدایتش کرد. و نیز آمده است: «إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَی» بر ماست که انسان را هدایت کنیم.

بی گمان هدایت یکی از امور معنوی است که توسط امامان معصوم(ع) به ویژه امام زمان(عج) تحقق می یابد و دارای دو معناست ۱. همان نشان دادن راه و ارائه طریق ۲. ایصال و رساندن به واقع و حق ارائه طریق از هر کسی می تواند صورت بگیرد. چه امام باشد یا غیر امام، چه خود ذاتا راه یافته باشد یا هدایت به غیر پیدا کرده یا حتی خود هدایت نیافته و گمراه باشد. ولی ایصال به متن واقع و کمال هر موجود تنها اختصاص به هدایت شدگان به سوی حق دارد؛ یعنی امامت قوه ای الهی است که به آن بر نفوس و ملکوت موجودات سیطره و تسلط دارد و با وجود این نیز تمام ارواح و نفوس در حضور ولایت قرار می گیرد. نزد افرادی که به مرحله امامت نرسیده اند ممکن است بسیاری از اعمال و اقوال در اثر تقوا و عبادت و مخالفت با هوای نفس تا اندازه ای روشن شود، ولی اینها هیچگاه سیطره کلی به تمام ارواح و نفوس ندارند. لذا هدایت آنان هر یک را به نوبه و به قدر ظرفیت به حد کمال خود نخواهد بود. ولی در امام، چشم قلب به اندازه ای قوی و تیزبین شده است که چیزی از ملکوت در هیچ زمان و مکانی از او پوشیده نیست.

از این رو آشکار می شود که «نور وجود و علم و هدایت به وسیله حضرت مهدی(عج) به خلق می رسد، زیرا به احادیث بسیار ثابت شده است که محمد و آل محمد (علیهم السلام) علل غایی ایجاد خلقتند. بنابراین اگر آنان نبودند، نور وجود و تحقق به دیگران نمی رسید. معارف واقعی و حقایق راستین نیز به برکت آنان و توسل به ایشان به مردم افاضه می شود. همچنین بلاها و گرفتاریها به فیض آنان برطرف می گردد.» اساساً وجود امام در حق بندگان الهی لطف است. زیرا لطف چیزی است؛ که انسان های مکلف با وجود آن به انجام طاعت نزدیک تر و از ارتکاب معصیت دورتر خواهند بود. به این جهت از این طریق فیض بی کران الهی به مردم خواهد رسید؛ یعنی امام زمان(عج) واسطه فیض حق تعالی در رشد و ترقی معنوی انسان ها می باشد.

پاسخ به یک پرسش

«امامیه به غیبت امام اعتقاد دارد و وجه غیبت را این می داند که مکلفان به وظایف خود نسبت به امام که اطاعت و انقیاد از او و نصرت و یاری دادن اوست، عمل نکردند، بلکه درصدد قتل وی بر آمدند. از طرفی لطف بودن امام، مشروط به این است که امام در میان مردم حضور داشته و دسترسی به او امکان پذیر باشد. بنابراین در عصر غیبت لطف بودن امام تحقق نخواهد پذیرفت… بنابراین غیبت امام با لطف بودن امامت سازگاری ندارد؟»

پاسخ: «چنین نیست که وجود امام هر چند غایب، به هیچ وجه در حق مکلفان لطف نباشد، زیرا اعتقاد به این که امام اگر چه غایب است، ولی از گفتار و رفتار مردم آگاه است و اصولاً غیبت او به این صورت نیست که در نقطه ای دور از مردم زندگی کند و از مردم به کلی بی خبر باشد، میتواند نقش مؤثری در گرایش انسان ها به سوی فضیلت و معنویت و دوری از تباهی و معصیت داشته باشد پس وجود او به خودی خود لطف در حق مکلفان است، هرچند تصرف او در امور و رهبری دینی و سیاسی او در فرض حضور لطف دیگری است. محروم شدن از این لطف، ناشی از سوء رفتار مردم است به خداوند متعال یا امام باز نمی گردد. »

چنانکه محقق طوسی گفته است: «وجوده لطف و تصرفه لطف آخر و عدمه منا» وجود امام لطف است و تصرف او در امور لطف دیگری است و غیبت و عدم حضور او به خاطر سوء رفتار ما انسان هاست.

امام و رفع شبهات

یکی از بارزترین رسالت های امام(ع) از بین بردن شک و تردیدها و رفع و دفع شبهات شبهه افکنان است چرا که در هر عصری دگر اندیشان عمدا یا سهوا و از روی کج فهمی هم خود دچار گمراهی شده و هم دیگران را به انحراف می کشانند. به این روی امام زمان هر عصری در مقابل آنان ایستاده و به طور مستقیم و غیر مستقیم دین الهی را از اعوجاج و انحراف محافظت می کند؛ «هشام بن حکم متکلم بی نظیر عصر خود در مناظره هایی که با پیشوای معتزله در بصره ـ عمرو بن عبید معتزلی ـ انجام داد، به فایده معنوی وجود امام به گونه ای دلپذیر اشاره نموده است .»

با نقل متن مناظره، نقش معنوی و اساسی امام در رفع شبهات آشکار خواهد شد.

هشام: آیا چشم داری؟ عمرو: بلی. با آن چه می کنی؟ رنگ ها را می بینم. گوش داری؟ آری. با آن چه می کنی؟ با آن صداها را می شنوم. بینی داری؟ آری. با آن چه میکنی؟ با آن بو ها را استشمام می کنم.

وی سپس از وجود حواس دیگر، مانند ذائقه و لامسه… و نقش آنها در وجود انسان پرسید و از عمرو بن عبید پاسخ های صحیح شنید. سپس افزود: قلب (عقل) هم داری؟ وی پاسخ گفت: دارم. هشام گفت: نقش قلب در انسان چیست؟ وی گفت: به وسیله آن آنچه بر اعضای بدنم می گذرد را تمیز می دهم. هشام افزود: نقش دیگر آن چیست؟ عمرو گفت: هرگاه یکی از حواس در ادراک خود خطا کند و یا تردید نماید، به قلب (عقل) رجوع می کند و تردید او را از بین می برد. در این موقع هشام نتیجه گرفت خداوندی که برای رفع تردید حواس و اعضای من چنین پناهگاهی را آفریده است آیا ممکن است جامعه انسانی را به حال خود واگذارد و امامی برای آنان تعیین نکند که شک و تردید و حیرت و خطای آنها را برطرف نماید.

امام، رهبر جامعه

در زیارت جامعه کبیره امامان معصوم، به عنوان «قاده الامم» یعنی رهبران امت معرفی شده اند. قیادت شامل هرگونه رهبری مادی و معنوی می شود. از آنجا که «امم» نیز عام است و امت های گوناگون را دربر می گیرد؛ از این رو می توان گفت هر امتی در هر زمان و مکانی از فیض مادی و معنوی بهره مند شد از برکت وجودی ائمه اطهار(ع): است. بنابراین مهمترین فیض الهی که نظر اصلی این جمله زیارت به آن است. جزو فیوضات معنوی شمرده می شود، فیض هدایت، پیدا کردن مسیر حرکت الهی است.