پاورپوینت کامل پرتوی از خرشید;باید های درس معارف از نگاه نافذ رهبری ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرتوی از خرشید;باید های درس معارف از نگاه نافذ رهبری ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرتوی از خرشید;باید های درس معارف از نگاه نافذ رهبری ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرتوی از خرشید;باید های درس معارف از نگاه نافذ رهبری ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۳

اشاره

مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای، روز یکشنبه ۲۰/۴/۱۳۸۹، مسئولان و معاونین دفاتر نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاهها را به دیدار خود پذیرفتند. معظم له در این دیدار که در فضایی معنوی و پس از اقامه نماز ظهر و عصر به امامت ایشان و با ارائه گزارش حجت الاسلام والمسلمین محمدیان رئیس نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاهها برگزار شد، فضای کنونی محیط های دانشگاهی را از جهات مختلف کاملاً مساعد، مناسب و برجسته دانسته و تأکید کردند: «پیشرفتها و حرکتهای علمی دانشگاهها، اردوهای جهادی بی نظیر دانشجویان، بینش و بصیرت سیاسی دانشگاهیان و حضور در صحنه و مواقع حساس، فضای دینی حاکم بر دانشجویان، و تعداد زیاد اساتید مؤمن و علاقه مند به سرنوشت کشور، واقعیات درخشان محیط های دانشگاهی کشور هستند.» رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در این دیدار مطالب بسیار مهمی ایراد فرمودند که در ادامه مشروح آن تقدیم شما گرامیان می شود.

معارف

خیلی خوش آمدید برادران و خواهران عزیز! همین طور که فرمودند، زیارت شما دوستان مدتی تأخیر شده. خدا را شاکریم و از جناب آقای محمدیان هم خیلی متشکریم که ترتیب دادند، بحمداللَّه این ملاقات حاصل شد.

وجود مجموعه روحانی در دانشگاه ها، بسیار مسئله مهمی است. مثل دیگر مسائل مهم، ما به این پدیده عادت کرده ایم و اهمیت آن را درست تقویم و برآورد نمی کنیم. شما ملاحظه کنید که بنای دانشگاه در کشور چگونه بوده؛ جهتی که از آغاز برای دانشگاه ترسیم شده بوده است، چگونه بوده؛ نوع دروسی که از جنبه ارزشی و جهت گیری های فکری یک معنای خاصی دارند، چگونه تنظیم شده؛ بعد مقایسه کنید دوران پیش از انقلاب را با وضعیتی که امروز به برکت انقلاب اسلامی و به برکت اسلام در دانشگاه های ما از لحاظ حضور روحانیون، فضلا، اهل معرفت و اهل معنا وجود دارد و انسی که اینها با استاد و دانشجو دارند؛ آن وقت می بینید چقدر حضور روحانیون معظم و فضلای محترم در میان دانشجویان و در محیط دانشگاه اهمیت دارد.

وقتی که این اهمیت را ملاحظه کردیم، اولین اثری که باید ایجاد کند، این است که خود ما ـ یعنی من و شما ـ که مرتبط با دانشگاه هستیم، این وضع را مغتنم بشمریم، قدر این وضعیت را بدانیم و این نعمت بزرگ را به معنای حقیقی کلمه شکرگزاری کنیم. شکر شناختن نعمت، از خدا دانستن نعمت و به کار بردن نعمت در آن جائی است که خدا خواسته است؛ این معنای عملی و کامل شکر است. این نعمت را شکر کنید؛ که در این صورت، فهرستی از وظائف و مسئولیتها و تذکرات را متوجه ما می کند.

من برای همین قسمتِ مقایسه عرض بکنم: قبل از انقلاب، بعضی از روحانیون، از جمله بنده حقیر با دانشجوها ارتباطاتی داشتیم. این ارتباطات، ارتباطات سازمانی نبود، ارتباطات تشکیلاتی نبود، ارتباطات در مسائل مبارزاتی تند نبود؛ ارتباط فکری و تبیینی بود؛ یعنی جلساتی داشته باشیم که دانشجوها در آنجا شرکت کنند، یا ما احیاناً در جلسه ای از جلسات دانشجوئی در دانشگاه شرکت کنیم. در آن اوقات، بنده در مشهد جلسه ای داشتم که بین نماز مغرب و عشاء برگزار می شد. پای تخته می ایستادم و به قدر بیست دقیقه یا نیم ساعت صحبت می کردم. مستمعین هم نود درصد جوان بودند؛ جوانها هم غالباً دانشجو و بعضاً دبیرستانی. یک شب مرحوم شهید باهنر (رحمه اللَّه علیه) مشهد بود، با من آمد مسجد ما. وضعیت را که دید، شگفت زده شد. حالا آقای باهنر کسی بود که در تهران با مجامع جوان و دانشجوئی هم مرتبط بود. ایشان گفت من به عمرم این قدر جمعیت دانشجوئی و جوان در یک مسجد ندیده ام. حالا توی مسجد ما مگر چقدر جوان بود؟ حداکثر مثلاً سیصد و چهل پنجاه نفر. در عین حال برای یک روحانی روشنفکرِ مرتبط با جوانها، مثل آقای باهنر، که خودش هم دانشگاهی بود و دوره های دانشگاهی را دیده بود و محیطهای دانشجوئی را می شناخت و از فعالیتهای مذهبی به روز و متجددانه هم مطلع بود، جمع شدن حدود سیصد یا سیصد و پنجاه نفر جوان ـ که شاید از این تعداد، مثلاً دویست نفرش دانشجو بودند ـ چیز عجیبی بود و ایشان را دهشت زده و تعجب زده کرده بود: دویست تا دانشجو یک جا جمع بشوند و یک روحانی برایشان صحبت کند؟!

حالا این را مقایسه کنید با وضعیتی که امروز شما در دانشگاه دارید. دسترسی روحانی فاضل جوان – مثل شما – به محیط دانشگاهی، به دانشجو، به استاد؛ این را مقایسه کنید، ببینید چه فرصت عظیم و گرانبهائی است. این فرصت را باید نگه دارید، این فرصت را باید خیلی مغتنم بشمرید؛ نکته اصلی این است.

اهمیت این حادثه و پدیده از اینجا هم فهمیده می شود که انگشت اشاره بسیاری از بدخواهی ها و تبلیغات سوء، اتفاقاً به سمت همین محیط دانشگاه است. می بینید توی این تبلیغاتی که می شود، یکی از چیزهائی که رویش فشار می آورند، مسئله اسلامی کردن دانشگاه هاست، که چرا جمهوری اسلامی می خواهد دانشگاه ها اسلامی بشود؛ که یکی از مظاهر اسلامی شدنش همین است.

نکته دوم در مورد وضع دانشگاه ها، دانشجویان و اساتید ماست. من کاملاً موافقم با آنچه که جناب آقای محمدیان در مورد تفکر دانشجویان و جهت گیری و رویکرد فکری و عقلانی دانشجویانِ امروز بیان کردند. بعضی فقط روی نقاط منفی نگاه می کنند؛ گاهی هم که ما از دانشگاه و دانشجو و جوان تعریف می کنیم، به خودشان می گویند که لابد اینها از فلان مفسده و فلان اشکالی که وجود دارد، خبر ندارند؛ نه، این مسئله بی خبری نیست؛ ما از بخشهای منفی و از قسمتهای تاریک خیلی هم بی خبر نیستیم؛ لیکن طبیعت کار را باید نگاه کرد؛ طبیعت جوان، آن هم دانشجو، آن هم در یک محیط جمعی، آن هم در معرض تبلیغات عجیبی که امروز وجود دارد؛ اغواگری هائی که وجود دارد، تأثیرگذاری هائی که روی فکر جوان فهمیده دانشجوی ما وجود دارد. با توجه به اینها، شما نگاه کنید به واقعیتهای درخشانی که در محیط دانشجوئی از لحاظ دینی هست؛ انسان می فهمد که خیلی مهم است. همین مواردی که بیان کردند ـ این اعتکافها، این نماز جماعت ها، این حضورهای فعال در مواقع حساس و در مراکز حساس، این اردوهای جهادی، این فعالیتهای سازندگی ـ اینها خیلی مهم است.

جوان دانشجوی ما انصافاً امروز بی نظیر است؛ اساتید ما هم همین جور. این همه استاد مؤمن، متدین، فعال، علاقه مند به سرنوشت دینی و اسلامی کشور و ملت، در کشور ما نه فقط هیچ وقت وجود خارجی نداشته است، بلکه در مخیله کسی هم نگنجیده است؛ کمااینکه امروز هم در دنیا چنین چیزی وجود ندارد. محیط دانشگاه های ما یک چنین محیطی است؛ محیط دین است، محیط اسلام است. البته نه اینکه ما به این اندازه قانع باشیم؛ نه، بحث قانع بودن نیست؛ اما انسان نمی تواند عمیقاً راضی و خشنود نباشد. این، نعمت بزرگ خداست. پس اینها واقعیات است. محیط دانشگاه یک محیطی است حقیقتاً مساعد، حقیقتاً مناسب؛ و با انتظاراتی که از این محیط وجود دارد، حقیقتاً برجسته از لحاظ دینی.

باید انتظارات را در نظر گرفت. توقع از هر محیطی، به یک کیفیتی است. توقعی که انسان از محیط دانشجوئی دارد، با توقعی که از محیط طلبگی دارد، فرق می کند. اقتضائاتی که در اینجا هست، عواملی که روی اینجا کار می کند، عوامل تاریخی ای که روی اینها کار کرده، اینها همه باید مورد ملاحظه قرار بگیرد تا انسان بتواند یک ارزیابی درستی داشته باشد. پس محیط دانشجوئی هم محیط خیلی خوبی است؛ لذا باید از این استفاده کرد.

آنچه که به نظر بنده در درجه اول اهمیت قرار دارد، فکر و دل مخاطبان شماست؛ اولاً فکر، ثانیاً دل. فکر به معنای این است که بایستی بنیه اعتقادی این جوان را تقویت کنید. جوان در معرض تحویل و تحول است، در معرض تغییر است. مؤثرات، امروز حجم خیلی زیادی در دنیا دارد. بنیه فکری جوان را باید جوری تقویت کنید که نه فقط متأثر از عوامل سلبی و معارض و معاند نشود، بلکه بتواند بر روی محیط خود اثر هم بگذارد؛ باید بتواند نورافشانی کند، محیط خودش را با مبانی و معارف اسلامی آشنا کند، در این راه پیشقدم باشد، نیروی پیشرو باشد. از لحاظ فکری بایست یک چنین حالتی پیدا کند.

از لحاظ قلبی که ذکر می کنیم، به خاطر این است که برای عروج انسان، بلکه برای ثبات انسان در صراط مستقیم، حقیقتاً فکر به تنهائی کافی نیست. علاوه بر جنبه اعتقادی، جنبه قلبی و روحی لازم است؛ حالت طوع لازم است، حالت خشوع لازم است، حالت ذکر و توجه به خدا برای انسان ضروری است. اگر این بود، خیلی از کمبودها را جبران خواهد کرد. اگر این نبود، قدرت فکری و قدرت استدلال و احتجاج، در بسیاری از مواقع به کمک انسان نخواهد آمد و کمکی به انسان نخواهد کرد. با نصیحت، با موعظه حسنه، با رفتار خوب، باید دل جوان را نرم کرد؛ او را به خشوع و توسل و توجه و تذکر آشنا کرد؛ نماز را برای