پاورپوینت کامل مشارکت، بهترین عامل تأثیرگذاری ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مشارکت، بهترین عامل تأثیرگذاری ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مشارکت، بهترین عامل تأثیرگذاری ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مشارکت، بهترین عامل تأثیرگذاری ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

بخش دوم کارگاه تأثیرگذاری مباحثی کاربردی تر است که ما در این بخش تنها به ذکر مقداری از آنها بسنده می نماییم.

البته این بحث مقدمه ای دارد و آن این است که روش های کاربردی در یک نگاه کلی چند چیز است؛ یکی بحث «تشویق» است که در مورد این بیشتر وارد بحث می شویم و یکی هم بحث «تنبیه» است و نیز مباحثی نظیر «ایجاد مقبولیت»، «محبت ورزی»، «استمرار در ارتباط»، «بهره گیری بهینه از عواطف و احساسات مخاطب»، «تکریم شخصیت مخاطب»، «حسن استفاده از خلقیات و خصوصیات مخاطب»، «درگیر ساختن مخاطب با سؤالات»، «استفاده صحیح از تکنولوژی آموزشی» و ده ها مورد دیگر از جمله آنهاست.

نخست به یک نکته مهم تأکید می کنم: همه ما می دانیم قوی ترین ارتباط، ارتباط دو سویه یا همان تعامل است؛ ارتباط دو سویه یعنی آن که «فرستنده» و «گیرنده» همیشه باید جایشان را با یکدیگر عوض کنند؛ یعنی گاه فرستنده که استاد است می شود گیرنده تا ببیند دانشجو چه می گوید و گاه گیرنده که دانشجو است می شود فرستنده و یک سری پیام هایی به استاد می دهد و گرنه این رابطه، رابطه کاملی نخواهد بود. اگر فقط استاد حرف بزند و متکم وحده باشد صحیح نیست.

حال اگر قوی ترین ارتباط، ارتباط دوسویه و طرفینی است پس ایجاد «زمینه های مشارکت در بحث» بسیار مهم و ضروری است.

اما چه کسی باید زمینه های مشارکت را ایجاد کند؟ قطعا این امر وظیفه استاد است و ما نیز می خواهیم وارد چنین مباحثی شویم.

روش «تشویق»

منظور از تشویق، کف زدن و جایزه دادن نیست چون در هر عرصه ای خصوصا عرصه تدریس، تشویق معنای خودش را دارد. منظور از تشویق همان معنای لغوی تشویق است یعنی «ایجاد شوق» در مخاطب برای همراه شدن و تأثیرپذیری.

ما در اثر تشویق مناسب و هنرمندانه ابتدا مشارکت علمی دانشجو را در کلاس تقویت می کنیم و بعد مشارکت علمی او را در منزل. مخاطب در منزل هم باید با ما همراه باشد. پس «حسن استفاده از فرصت ها» و «ایجاد مقبولیت» نیز از اهداف تشویق است زیرا وقتی شما شوق انگیزی می کنید مقبولیت خود را نیز بالا می برید. این یکی از روشهای مهم ایجاد مقبولیت است.

یکی از قوی ترین و راحت ترین روش های جلب مشارکت «طرح سوال» است. یعنی شما سوال می پرسید و ذهن مخاطبین درگیر می شود و حرف می زنند.

نکات قابل توجه در روش طرح سوال:

۱. حتی الامکان در ابتدا از سوالاتی که مورد علاقه و مبتلا به جوانان است بهره بگیریم و سپس بحث را به سمتی که لازم است سوق دهیم. اگر مباحثی را که می خواهیم مطرح کنیم سوال و نیاز جوان نبوده و برای او مهم نباشد خیلی نمی توان شوقی در او ایجاد کرد و از او خواست که همراه ما شود ولی اگر سوالی را مطرح کنیم که نیاز و سؤال جوان است او همراه ما می شود. فرض بفرمایید این سؤال: «حدود رابطه دختر و پسر چقدر است؟ و چگونه باید باشد و. ..» بی تردید همه با ذوق و شوق در این بحث وارد می شوند؛ چون این سوال سؤال او و نیاز اوست و شاید حتی مهمترین سوالش! نیز باشد. بنابراین مشارکت در حد اعلای خودش ایجاد می شود یعنی همه توجه ها معطوف به این بحث است. این مثال نشان می دهد که منظور من از «سوالات مورد علاقه» چیست. اکنون به قسمت دوم بحث دقت کنید:

۲. سپس بحث را به سمتی که لازم است سوق می دهیم. مثلا می گوییم: «این سوال یک سری مباحث مقدماتی دارد که آنها را باید اول بگوییم و بعد جوابش را بدهیم» همراهی را که ایجاد کردیم آن وقت بچه ها با علاقه و انگیزه بیشتری مشارکت می کنند.

۳. سوالات نباید شبهه انگیز و مخرب باشند و یا اینکه یک سوالی را مطرح کنیم که اصلا سوال و شبهه بچه ها نیست و نباید هم باشد پس برای چه آنرا مطرح کنیم!!؟ وقتی شبهه ای اصلا سوال بچه ها نیست و یا تنها در ذهن اقلیتی مطلق قرار دارد اگر شما این سوال را مطرح نمایید [و مثلا این سوال در ابتدا تنها در ذهن یک نفر بود ولی شما آن را وارد ذهن سی نفر کردید] و فرضا اگر خدایی ناکرده جواب کاملی هم نتوانید بدهید؛ شما خطای بزرگی کرده اید و این خیلی خطرناک است. پس ما باید حواسمان باشد که سوالاتمان شبهه انگیز و مخرب نباشد

۴. قبل از ارائه پاسخ صحیح بگذاریم دانشجو نظر دهد مثلا «بچه ها راجع به این سوال چه جوابی دارید؟ هر کسی حرف دارد دست بلند کند و بگوید» یکی هم که اصلا دست بلند نمی کند به او بگویید «شما بگو» یادمان باشد هدف ما جلب مشارکت است و می خواهیم از او حرف بکشیم یعنی منظور از بحث ایجاد مشارکت این نیست که «تنها هر کس دلش خواست شرکت کند» نه، استاد باید همه را درگیر بحث کند؛ حتی آن خجالتی و ترسوترین دانشجو را. البته لازم نیست در خصوص پاسخ یک سوال همه شرکت کنند خیر بلکه در سوالات متعدد افراد متعددی را بازی بدهیم نگذاریم تنها یکی دو نفر از دانشجوهای زرنگ محوریت بحث ها را به دست گیرند و فقط یکی دو نفر در بحث ها شرکت کنند بلکه سعی کنیم بقیه را نیز مشارکت دهیم. همیشه در هر کلاسی یکی دو نفر هستند که زیاد بحث می کنند و حرف می زنند ولی ما باید اجازه بدهیم بقیه هم حرف بزنند،

۵. مدیریت و تسلط بر کلاس در هنگام استفاده از روش طرح سوال خیلی مهم است. نگذاریم سوال در سوال پیش بیاید و بحث ها با هم مخلوط شوند. نباید اجازه بدهید هنوز سوال اول را جواب ندادید سوال غیر مرتبط دیگری مطرح شود. این مدیریت خیلی مهم است اگر نمی توانیم، اصلا وارد این روش نشویم و یا خیلی محدود وارد شده و ابتدا برویم تمرین کنیم.

۶. برخی از پاسخ گویان را به خاطر جواب هایشان تحسین کنیم نه همه را. اگر همه را تحسین کنیم تحسین های ما بی خاصیت و بی ارزش می شود.

۷. باید از منطق و استدلال بهره بگیریم زیرا در غیر این صورت مشارکت در بحث ها با شکست مواجه می شود و دانشجو دیگر رغبتی برای مشارکت نشان می دهد.

۸. حق مداری را پیشه سازیم. اگر دانشجو حرف حقی زد بپذیریم و حتی تحسینش هم بکنیم و او را بالا ببریم و این، هم به تقویت روحیه او کمک می کند و هم حق مداری در خودش و در دیگران و نیز نگاه خوب دیگران نسبت به استاد را در پی خواهد داشت زیرا چنین استادی در نگاه آنها استادی منطقی است که حرف حق را می پذیرد و این خیلی کمک می کند که آنها نیز از ما حرف حق را بپذیرند.

۹. اگر پاسخ بعضی از سوالات را نمی دانیم به آن اذعان کنیم. البته اگر تعداد سوالاتی را که نمی دانیم زیاد است این خوب نیست باید مطالعاتمان را گسترده کنیم؛ اگر هر چیزی را بگوییم نمی دانیم خود به خود در نگاه دانشجو افت می کنیم و مقبولیت خویش را از دست می دهیم. ضمنا «نمی دانم» را نیز با ظرافت های خاص بگوییم تا خودمان را هم خیلی پایین نیاوریم.

معارف: از شاگردان مرحوم علامه طباطبایی چند نفر را دیده ام که چند جا صحبت کردند یک نکته را زیاد نقل می کنند می گویند: از علامه سوالی پرسیده ایم چند دقیقه فکر کرده بعد گفته است «اجازه بدهید تامل کنم» و بعد از آنکه به نتیجه ای نرسیده گفته: «من نمی دانم ولی مطالعه می کنم و به شما می گویم» یعنی حتی علامه، نیز «نمی دانم» را راحت می گفت و الان شاگردان او آنرا به عنوان یک ار زش نقل می کنند.

بله راجع به شیخ انصاری نیز همین را می گویند؛ وقتی چیزی را نمی دانست با آن همه عظمتش می گفت: «لا ادری» یعنی «نمی دانم» یعنی عمدا با صدای بلند می گفت: «ندانم» به خاطر اینکه هم به ما آموزش دهد و هم این که این احساس حق مداری استاد در نگاه دیگران تقویت شود

۱۰. در تشویق های گفتاری بهتر است نام دانشجو را سوال کنید و با ذکر نام، از او تجلیل شود. از لحاظ روانی یکی از روش های اثربخشی این است که شما بگویید: «آقای فلان!» یا مثلا «احسنت آقای حسینی خیلی قشنگ گفتید» یعنی اگر نام من و شما را در جمعی ببرند خوشمان می آید و این برای شوق انگیزی بیشتر، مناسب است. از این رو در تشویق های گفتاری می گوییم حتی اگر اسم کوچک دانشجو را بگویید نیز خوب است؛ «علی آقا درست گفت؛ خیلی قشنگ گفت» البته این را در جایی که کلاس تک جنس هست یعنی دانشجویان مختلط نیستند سفارش می کنیم و در کلاس های مختلط، دیگر صدا زدن با اسم کوچک را سفارش نمی کنیم البته اگر نام فامیلی خانم را بگویید اشکال ندارد زیرا به هرحال دانشجویان اسم های همدیگر را یاد می گیرند.

۱۱. مدیریت زمان فراموش نشود. مدیریت زمان در همه جا لازم است شما در عرصه تدریس هم اگر کلاس را رها کنی که فقط بحث و بحث و بحث باشد صحیح نیست زیرا ما باید اصل مباحث را بگوییم و نیز جمع بندی کنیم و مطلب درست را بیان نماییم و اگر زمان لازم را در اختیار نداشته باشید خسارت زده ایم.

۱۲. یکی از اصول اصلی در روش طرح سوال، بحث «حسن الاستماع» یعنی «خوب شنیدن» از طرف استاد است. او باید سخن دانشجو را خوب بشنود تا زوایا و پیام های پنهان سخن دانشجو را دریابد. گاه یک سوال دانشجو نشان می دهد ذهنش در ک