پاورپوینت کامل تأملی در کارگاه روش تأثیرگذاری «عایق کننده ها از سوی مخاطب» (بخش اول) ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تأملی در کارگاه روش تأثیرگذاری «عایق کننده ها از سوی مخاطب» (بخش اول) ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تأملی در کارگاه روش تأثیرگذاری «عایق کننده ها از سوی مخاطب» (بخش اول) ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تأملی در کارگاه روش تأثیرگذاری «عایق کننده ها از سوی مخاطب» (بخش اول) ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

زیر عنوان:

قسمت هشتم

اشاره

پیش از این گفتیم وقتی استاد می خواهد اثرگذاری کند، به قول حوزوی ها هم باید مقتضی موجود باشد و هم مانع مفقود. ما از مانع به «عایق ها» و «عایق کننده ها» تعبیر کردیم که بخشی از آن در «متکلم» است و بخشی در «مخاطب». در دو قسمت، عایق کننده ها از سوی متکلم گفته شد و اکنون به توضیح بخش مخاطب می پردازیم و آن چیز هایی است که ممکن است مخاطب را از تأثیر کلام استاد دور کند.

عایق کننده هایی که در مخاطب هست، بخشی درونی و بخشی بیرونی اند. منظور از درونی عایق کننده هایی هستند که از درون مخاطب نشآت می گیرند و گاه به صورت یک ویژگی همیشه همراه او هستند؛ که در اینجا به چند مورد از مهم ترین آنها می پردازیم:

سطحی نگری

این یکی از مهمترین عایق کننده های درونی در مخاطبان است، که به عنوان یک ویژگی عمومی در خیلی ها نیز هست. ویژگی منفی سطحی نگری، عادت بیشتر ما آدم هاست؛ که سطحی نگرانه به امور نگاه می کنیم و خیلی دنبال ریشه ها و تحلیل امور نیستیم. اخباری را که از این طرف و آن طرف شنیدیم در ذهن ما لانه کرده و گاه متأسفانه تبدیل به باور شده است.

یک استاد خوب باید بداند که بسیاری از مخاطبان دارای این ویژگی هستند و او باید این خصلت را در آنها از بین ببرد؛ در موضوعات مختلف مسائل سیاسی، اعتقادی، فرهنگی و اجتماعی. این عادت خیلی بدی است که ما دوست نداریم مستنداً حرف ها را بپذیریم. قرآن کریم که می فرماید: «چیزی را که به آن علم نداری از آن تبعیت نکن» هم به همین موضوع اشاره دارد. استاد اگر این را نداند و سعی نکند این ویژگی را در مخاطبش از بین ببرد یا حداقل کمرنگش کند نمی تواند به طور جدی بر او تأثیر بگذارد.

بنابراین یکی از کار های مهمی که در هر گرایشی از دروس عمومی و حتی اختصاصی که تدریس می شود باید رعایت نمود این است که با طرح برخی موضوعات و مصادیق به دانشجو بیاموزیم که این نوع نگاه (سطحی نگرانه) به امور و پدیده ها نگاهی غلط و خسارت بار است. مثلاً ما داریم راجع به بحث آزادی سخن می گوییم؛ وقتی می گوییم «بچه ها! آزادی خوب است یا بد؟» تقریبا همه می گویند «آزادی خوب است» ولی این پاسخ سطحی نگرانه است. یعنی وقتی شما می گویید آزادی خوب است توجه ندارند که بپرسند: اولاً. آزادی چیست؟ و ثانیاً. آزادی از چه چیزی، بهتر یا بدتر است؟

این ها را باید استاد به دانشجو بگوید و بگوید اینکه سریع تصمیم گرفتید و عجولانه حرف زدید، کاری غلط است و این نشانگر همان ویژگی سطحی نگری است.

کلی نگری یا زود باوری هم از همین سطحی نگری نشأت می گیرد. اینکه حرف های کلی دشمن در تبلیغات خود، خیلی زود در بسیاری از آدم ها اثر می گذارد، به خاطر آن است که آن مخاطبان سطحی نگرند.

وظیفه چه کسی است که این ویژگی منفی را از بین ببرد؟ بخشی از آن قطعاً وظیفه استاد است. ر اهش نیز همان چیز هایی بود که اشاره کردم: طراحی بعضی از سئوالات، درگیر کردن ذهن مخاطب، و اینکه بفهماند زود قضاوت نکند؛ زود حرف نزند؛ اول فکر کند؛ همان فرمایش حضرت علی(ع) که فرمود: «فکّر ثمّ تکلّم؛[۱] اول فکر کن بعد حرف بزن» نیز اشاره به این موضوع دارد که باید فکر کردن را تقویت کنیم. به مخاطبان یاد بدهیم که: حتی حرف های استاد را هم به راحتی نپذیرید، جایی که احساس می کنید حرف من هم اشکال دارد جلوی مرا بگیرید؛ من که دارم به شما یاد می دهم سطحی نگر نباشید، نمی گویم فقط در خصوص غیر من. این باعث می شود که دانشجوی شما وقتی جلوی تلویزیون بیگانه یا ماهواره می نشیند به راحتی هر حرفی را نپذیرد و باور نکند. این یک فیلتر معقول و منطقی است که شما در نگاه کردن به امور در دید و سمع او ایجاد می کنید.

البته بحث سطحی نگری بحث مفصلی است. بخش زیادی از ضرب المثل ها، سطحی نگرانه ساخته شده و یا سطحی نگرانه از آن ها برداشت شده است. این که ما روی ضرب المثل ها کار کنیم خودش کار مهمی است. اگر به خیلی از ضرب المثل ها با همین نگاه توجه کنید می بینید چه برداشت های غلطی می شود از آن ها کرد. مثلا معروف است که «آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب»!! این ضرب المثل ظاهراً درست است اما دقیق که می شویم می بینیم چه خسارت ها که به انسان می زند. امثال این ضرب المثل ها زیاد است که نشانگر سطحی نگری ما انسانهاست. یا مثلا جمله معروفی است که می گوید «حق با اکثریت است»! گرچه در نزد عقلا حق همیشه با اکثریت نیست. امیرالمومنین(ع) می فرماید: «لاتَستَوحِشُوا فی طَریقِ الهُدی مِن قِلَّهِ اَهلِه؛ در مسیر حق و هدایت از کمی اهل آن نترسید.»[۲] راه اگر درست است همان را بگیر و برو به اقل یا اکثر بودن راهروان آن چه کار داری!

بدبینی

یکی دیگر از عایق کننده های درونی در مخاطبان، ویژگی بدبینی آدم هاست. گاه در اثر اتفاقاتی، آدم ها منفی نگر و سیاه بین گشته و یا دل چرکین می شوند. حوادث مختلف واقعی یا غیر واقعی و حق یا ناحق رویشان اثرگذار است؛ و این ها را این گونه تربیت کرده که به همه چیز نگاه بدبینانه می کنند. سطحی نگران همه چیز را خوش بینانه می پذیرند و قبول می کنند ولی بدبینان همه چیز را با نگاه منفی و سیاه می نگرند و حتی حرف منطقی و حق را هم نمی پذیرند. لجاجت نیز زائیده این ویژگی است که در روایات هم خیلی به آن پرداخته شده است؛ آنجایی که شما با حق مواجه می شو