پاورپوینت کامل بایدها و نباید های تبلیغ در دانشگاه ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بایدها و نباید های تبلیغ در دانشگاه ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بایدها و نباید های تبلیغ در دانشگاه ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بایدها و نباید های تبلیغ در دانشگاه ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

شناخت کامل دانشگاه

دانشگاه از جنبه های مختلف تبلیغی با سایر اماکن و مخاطبان، تفاوت های اساسی دارد. مبلّغی در دانشگاه موفق است که دانشگاه و دانشجو را خوب بشناسد. حضرت علی(ع) علت دشمنی را عدم شناخت برمی شمارد و می فرماید «الناس اعداء ما جهلوا»[۱] مردم، دشمن چیزی هستند که از آن شناخت کافی ندارند. شناخت هم دیدگاه مبلغ را نسبت به دانشجو اصلاح می کند و هم نگاه دانشجو را نسبت به مبلّغ.

شناخت های اجمالی، ناقص و حدسی آفت کار تبلیغ است؛ شناخت باید مبنای علمی، آماری داشته و مطابق با واقعیت باشد.

هدف از این نوشتار، یاد آوری و بررسی اجمالی بایدها و نبایدهای تبلیغ در دانشگاه است؛ تا در یک جمله «از لحاظ معرفت، آدم با دست پر به میان این مجموعه [دانشجویی] برود»[۲].

علاقه و اعتقاد به دانشجو

روشن است مبلغی که اعتقاد به اهمیت و تاثیرگذاری دانشجو و دانشگاه در سازندگی و رشد جامعه و علقه ای نسبت به قشر دانشجو نداشته باشد، نمی تواند و نباید خود را در سلک مبلّغ دینی دانشگاه قرار دهد. کار در محیط دانشگاه نیازمند علاقه و اعتقاد به قشر دانشگاهی دارد. گاهی چنان موانعی بر سر راه تبلیغ قرار می گیرد که فقط انگیزه های الهی، علاقه و اعتقاد به این قشر انسان را به ادامه و استمرار کار ترغیب می کند؛ «اگر کسی از شکل دانشجو و جوانان چنینی بیزار است، پایش را به دانشگاه نگذارد؛ اگر کسی علوم رایج در دانشگاه را جهل می داند، این ها را اصلاً علم نمی داند، به دانشگاه نرود. باید به رسالت دانشجو و درس این محیط اعتقاد داشته باشد.»[۳] به تعبیر مقام معظم رهبری باید «روحانی در محیط دانشگاه، آن قطبی شود که دانشجو در مشکلاتی که گفتیم و غیر از این مشکلات، به او پناه بیاورد و به او امید ببندد؛ از او علاج بجوید؛ و اگر هم نمی تواند علاج کند لااقل دانشجو بتواند تسلّی بجوید.»[۴]

رصد شبهه و شایعه

مبلغ دینی دانشگاه باید تازه ترین و جدی ترین شبهاتی که در سطح جامعه و دانشگاه مطرح می شود را رصد کرده و پاسخ های مناسب برای آن ها بیابد. حال در پی تحلیل علل ایجاد شبهات نیستیم ولی قطعاً وجود دشمنی ها، عدم تبیین صحیح برخی مسائل و معارف دینی، و حساسیت های سیاسی و اجتماعی روز، از عوامل ایجاد شبهه یا شایعه می شود. رصد به موقع و تبیین مطابق فهم و درک مخاطبِ دانشجو، کمک شایانی به رفع شبهه می کند. ناگفته نماند همان طوری که در روایت داریم جابجایی شبهه از جابجایی کوه سخت تر است بنابراین قبل از آن که سوال فردی تبدیل به شبهه گردد می بایست به سئوالش پاسخ مناسب داد؛ ولی اگر شبهه در قلب فرد رسوخ کند آن وقت زدودن آن و تغییر نگرش فرد، نزدیک به محال می گردد.

نکته ای که در اینجا باید تذکر داده شود این است که مُبلّغ اگر آمادگی کافی یا توانایی لازم را در پاسخ گویی به شبهه ای ندارد، نباید وارد بحث از آن شود. یا اگر توانایی دارد، باید سعی کند شبهه و جواب آن را در یک جلسه مطرح نماید؛ چرا که طرح شبهه در جلسه ای و جواب آن در جلسه ای دیگر احتمال آلوده شدن افراد به آن شبهه را افزایش می دهد. چون اولاً شبهه، خود به جهاتی ممکن است جذاب باشد و ثانیاً جلسه پاسخگویی به آن شبهه امکان دارد اصلاً تشکیل نشود یا آنقدر فاصله بیفتد که شبهه جای خود را در ذهن و زبان و دل مخاطب بگیرد و یا ممکن است آن مخاطب در جلسه پاسخگویی به دلائلی حضور پیدا نکند.

در پاسخگویی به شبهات حتماً باید خَلفیات (پشت پرده ها) و منشاء و منبع شبهه را نیز لحاظ کرد. در هر صورت هر شبهه ای جایی متولد می شود و علل و عواملی باعث به وجود آمدن آن می گردد و اهدافی را به دنبال دارد که دانستن آن یعنی رمزگشایی شبهه و قدرت بر پاسخگویی جامع به آن؛ چرا که هر شبهه ای لزوماً بار علمی و اشکال فکری و منطقی نیست تا برای پاسخگویی به آن نیازمند کار علمی و منطقی باشد، بلکه گاهی شبهه به منظور سیاسی، با اهداف تخریب فرد و یا باورهای دینی و سم پاشی روانی و ایجاد تردید، به وجود می آیند و فرد یا افراد شبهه افکن به دنبال پاسخ آن نیستند. در چنین مواقعی اکتفا کردن به پاسخ علمی موفقیت آمیز نخواهد بود و حتی بعضاً لازم است شبهه را مهم جلوه نداد و با اشارتی و در فحوای کلام مطرح کرد تا طرح خود شبهه کمکی به تبلیغ آن نباشد.

روحانی بودن

شاید از طرح چنین عنوانی به عنوان یک شاخص مبلّغ تعجب کنید و برای شما مفهوم نداشته باشد، اما این عنوان معنایی مهم، در تبلیغ دانشگاه فوق العاده کاربردی و اثر بخش است.

گاهی مشاهده می شود مبلّغی که وارد دانشگاه می شود به بهانه هایی از جمله جَو حاکم بر دانشگاه به جایگاه مبلغ، کم بین شده و متأسفانه مرعوب فضای غیرمذهبی دانشگاه می شود؛ و همانند بیرون از دانشگاه که معمولاً روحانیون در مساجد، تکیه ها، مجالس روضه خوانی و سینه زنی شرکت می کنند و به اجرای مجلس سنتی عزاداری می پردازند، به بهانه جَو خاص دانشگاه و دانشجو، این روحیه را در دانشگاه حفظ نمی کند و این سنت حسنه و مؤثر را ترک می کند! این در حالی است که این روند حتی به مذاق دانشجویان خوش نمی آید. بر اساس تجربه ثابت شده که انتظار دانشجویان از روحانی، همان روحانی بودن است نه روشنفکر دینی و یا هر عنوانی غیر از مبلغ دینی. روحانی در دانشگاه در هر جایگاهی که هست نباید ادای روشنفکری در بیاورد ب