پاورپوینت کامل نمونه خوانی تفسیر قرآن به قرآن در مجمع البیان ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نمونه خوانی تفسیر قرآن به قرآن در مجمع البیان ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نمونه خوانی تفسیر قرآن به قرآن در مجمع البیان ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نمونه خوانی تفسیر قرآن به قرآن در مجمع البیان ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

درآمد

یکی از روش های تفسیری، «تفسیر قرآن به قرآن» است. از جمله مسائل مطرح درباره تفسیر قرآن به قرآن، این است که از چه وقت آغاز شده و چه کسانی به این روش عمل کرده اند.

در این تحقیق چگونگی و میزان به کارگیری روش تفسیر قرآن به قرآن در مجمع البیان شیخ طبرسی(ره) مورد پژوهش قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که امین الاسلام طبرسی و کتاب وی «مجمع البیان لعلوم القرآن» در تاریخ تفسیر و علوم قرآن، از جایگاهی کم نظیر برخوردار است؛ چنانکه مفسران و تفاسیر بعدی همواره تحت تأثیر آراء و نظرات شیخ طبرسی(ره) و رویکردهای تفسیری مجمع البیان بوده اند. همچنین با توجه به فراوانی تفسیر قرآن به قرآن در قسمت های مورد تحقیق در مجمع البیان(۳۸۰ مورد)، به اثبات می رسد که این روش تفسیری قرآن در میان روش های تفسیری شیخ طبرسی(ره) از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است.

تفسیر قرآن به قرآن

در عصر حاضر بیش از همه تفاسیر، «المیزان فی تفسیر القرآن» به استفاده از روش تفسیر قرآن به قرآن اشتهار یافته است تا جایی که بعضی، علامه طباطبایی(ره) را مبتکر این روش می دانند؛ اما با بررسی آثار تفسیری دوره های پیشین از جمله «التّبیان فی تفسیر القرآن»، «مجمع البیان لعلوم القرآن» و «الصّافی فی تفسیرالقرآن» آشکار می گردد که روش تفسیری قرآن به قرآن در این تفاسیر نیز فراوان مورد استفاده قرار گرفته است. روش تفسیری قرآن به قرآن که همان منهج تفسیری پیامبر اکرم(ص) و ائمه اهل بیت(ع) است، از دیرباز مورد توجه مفسران قرآن کریم بوده است و در تفسیر آیات قرآنی همواره از آن به عنوان یک روش معتبر و دارای حجیت بهره جسته اند. در تفسیر «مجمع البیان لعلوم القرآن» که به گفته مفسر گرانقدر آن – امین الاسلام طبرسی (ره) – با الهام از تفسیر «التّبیان فی تفسیرالقرآن» شیخ طوسی (ره) تألیف شده است، در تفسیر آیات قرآنی، فراوان از آیات دیگر استفاده شده است که در این نوشتار، برخی از آنها مورد بررسی قرار گرفته اند.

تفسیر قرآن به قرآن در مجمع البیان

بررسی مواردی از تفسیر قرآن به قرآن در تفسیر شریف مجمع البیان، به شرح ذیل تقدیم می شود:

۱. «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ»[۱]

وجه اول در معنای آیه مورد بحث آن است که واژه «هدایه» با استشهاد به این آیه «وَالَّذِینَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًی وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ»[۲]، به معنای «تثبیت» حمل شده و آیه این گونه معنا شده است «ما را بر دین حق ثابت بدار». وجه دوم در معنای این آیه آن است که واژه «هدایه» با استشهاد به آیه «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ یهْدِیهِمْ رَبُّهُمْ بِإِیمَانِهِمْ، پاداش رهروی از راه راست و عمل به دستورات دین حق»[۳] معنا شده و به این ترتیب آیه این گونه معنا شده است: «خدایا ما را به بهشت پر شکوه خود که پاداش ما است هدایت فرما» و آیه «…. وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدَانَا لِهَذَا وَمَا کنَّا لِنَهْتَدِی لَوْلا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ. ..»[۴] نیز مؤید این دیدگاه دانسته شده است. و وجه سوم در معنای این آیه، گفته شده این که انسان از خدا چیزی بخواهد که برای او فراهم است و دعایی کند که برایش برآورده است، مشکلی ایجاد نمی کند زیرا که در قرآن نظیر چنین حالتی در آیه «قَالَ رَبِّ احْکمْ بِالْحَقِّ. ..»[۵] که خواسته ای بر آورده شده است، وجود دارد و نیز نظیر آن، آیه «وَلا تُخْزِنِی یوْمَ یبْعَثُونَ»[۶] است که خواسته آن پیامبر بزرگ اگر دعا هم نمی کرد، برآورده می شد.[۷]

اما در جایی دیگر معنای واژه «هدایه» با تبیین معنای واژه «صراط» معلوم گردیده است آنجا که با استشهاد به آیه «وَأَنِ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ»[۸]، و نیز آیه «قُلْ إِنَّنِی هَدَانِی رَبِّی إِلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ دِینًا قِیمًا…»[۹] که در آنها، هم عبادت را صراط مستقیم خوانده و هم دین را؛ گفته شده که صراط مستقیم را کسانی می پیمایند که خدا بر آنان إنعام فرموده است و چنین صراطی مورد درخواست بنده عبادت پیشه قرار می گیرد و از خدایش درخواست می کند که عبادت خالصش در چنین صراطی قرار گیرد؛ و هدایت عبارت از دلالت و نشان دادن هدف به وسیله نشان دادن راه – که خود یک نحو رساندن به هدف و کار خداست دانسته شده است.[۱۰]

۲. « صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ غَیرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیهِمْ وَلا الضَّالِّینَ »[۱۱]

عبارت «الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ» از آیه مورد بحث با استشهاد به آیه «وَمَنْ یطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِک مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِمْ مِنَ النَّبِیینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِینَ. ..»[۱۲] تفسیر شده است؛ و آنان، پیامبران، صدیقان، شهدا و صالحان معرفی شده اند. عبارت «الْمَغْضُوبِ عَلَیهِمْ» نیز با استشهاد به آیه «مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَیهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَهَ وَ الْخَنَازِیرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ…»[۱۳] تفسیر شده است و آنان، یهودیان معرفی شده اند. و «وَلا الضَّالِّینَ» نیز با استشهاد به آیه «قُلْ یا أَهْلَ الْکتَابِ لا تَغْلُوا فِی دِینِکمْ غَیرَ الْحَقِّ وَلا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَأَضَلُّوا کثِیرًا وَضَلُّوا عَنْ سَوَاءِ السَّبِیلِ»[۱۴] تفسیر شده است و آنان، مسیحیان معرفی شده اند.[۱۵] در جایی دیگر عبارت «صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ» با استشهاد به آیه «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا. …»[۱۶]، «صراط المنعم» تفسیر شده است و راه آنان راه کسانی معرفی شده است که در اعتقاد و عملشان استقامت ورزیده و به میانه رفتار نموده اند؛ بر خلاف یهود و نصارا که صراط آنان «صراط المغضوب علیهم» و «صراط الضّالّین» برشمرده شده است که در مورد پیامبرانشان و پیامبر اسلام(ص)افراط و تفریط می نمودند.[۱۷]

۳. «ذَلِک الْکتَابُ لا رَیبَ فِیهِ هُدًی لِلْمُتَّقِینَ».[۱۸]

شیخ طبرسی(ره) با استشهاد به آیه «مِنَ الَّذِینَ هَادُوا یحَرِّفُونَ الْکلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَیقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَینَا….»[۱۹] نظر کسانی را که واژه «الکتاب» را بر تورات و انجیل حمل نموده اند رد کرده و گفته است آنچه که نزد یهود و نصارا به عنوان تورات و انجیل است، تحریف شده و نمی تواند بیان و هدایت باشد؛ بنابراین «الکتاب» همین قرآن است که در کتب آسمانی پیشین وعده داده شده است[۲۰] اما در کیفیت تحریف تورات و انجیل و اینکه آیا تحریف کتبی بوده یا شفاهی اختلاف است؛ با این وجود آنچه که از آیات قرآن درباره تحریف کلام خدا توسط اهل کتاب فهمیده می شود آن است که تحریف به معنای ایجاد تغییر در آیات الهی صرفاً در «کلم» یا «کلام» به صورت شفاهی و با زبان بوده نه ایجاد تغییر در متن مکتوب تورات و انجیل؛ همانگونه که در آیه «أَفَتَطْمَعُونَ أَنْ یؤْمِنُوا لَکمْ وَقَدْ کانَ فَرِیقٌ مِنْهُمْ یسْمَعُونَ کلامَ اللَّهِ ثُمَّ یحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ یعْلَمُونَ»،[۲۱] و آیه «… یحَرِّفُونَ الْکلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُکرُوا بِه…ِ»[۲۲] ظاهر است.

۴. «إِنَّ اللَّهَ لا یسْتَحْیی أَنْ یضْرِبَ مَثَلا مَا بَعُوضَهً فَمَا فَوْقَهَا فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَیعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَأَمَّا الَّذِینَ کفَرُوا فَیقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلا یضِلُّ بِهِ کثِیرًا وَیهْدِی بِهِ کثِیرًا وَمَا یضِلُّ بِهِ إِلا الْفَاسِقِینَ» [۲۳]

در تفسیر این آیه، با استشهاد به آیه «…وَ تَخْشَی النّاسَ وَ اللّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشاهُ…»،[۲۴] عبارت «لایستحیی» به معنای «لاتخشی» حمل شده و گفته شده که این دو واژه در قرآن به یک معنا آمده است[۲۵]؛ توضیح اینکه منظور از خشیت در عبارت «وَ اللّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشاهُ»، «خشیه التّقوی» نیست، زیرا که پیامبر اکرم(ص) آنگونه که حقّ تقوای الهی است، متقی بوده و در تمام مواردی که خشیت از خدا واجب بوده، خدا را خاشع بوده است. بنابر این منظور از خشیت در عبارت یاد شده، «خشیه الاستحیاء» است؛ چرا که حیا از حالات کریمه آن حضرت (ص) بوده، همانگونه که خداوند درباره ایشان فرموده است: «إِنَّ ذلِکمْ کانَ یؤْذِی النَّبِی فَیسْتَحْیی مِنْکمْ»[۲۶] در تفسیر آیه «إِنَّ الَّذِینَ