پاورپوینت کامل نگرشی جدید بر معنای در قرآن ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگرشی جدید بر معنای در قرآن ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگرشی جدید بر معنای در قرآن ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگرشی جدید بر معنای در قرآن ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

درآمد قرآن تنها کتابی است که با عنایت به تمامی پدیده ها، در هر زمانی می تواند پاسخگو باشد. برد تمام راه حل های بشری از محدوده رویدادهای زمانی و مکانی فراتر نمی رود و از حل مسائل انسان ها ناتوانند؛ اما قرآن از لحاظ جهان بینی و محتوای علمی و تربیتی و قدرت رهبری بر فرد و اجتماع از جامعیت و غنای خیره کننده ای برخوردار است و دارای زمینه های بسیار تحقیقی است که به تلاش گسترده علمی نیاز دارد. در عصر حاضر بشر در گنجینه های این کتاب آسمانی همساز با درجه تکامل ادراک و مدنیت خود، دلایل اعجاب انگیزی می بیند و حتی با بالا رفتن حجم معلومات انسان و گشایش افق تازه اندیشه این امکان را به ما داده تا به تحقیق و پژوهش قرآنی بپردازیم و نسبت به مردم اعصار گذشته از این کتاب آسمانی استفاده عمیق تری ببریم. وقتی می توان به پژوهش های قرآنی اعتماد کرد که ذهن از برداشت های قبلی و تصویرهای پیش ساخته خالی باشد؛ زیرا پیش داوری و تعصب روی مفاهیم آن ره آوردی جز جمود و تحجر ندارد و این همان پرتگاهی است که هر پژوهنده آگاهی باید از آن بپرهیزد. “نشوز” زن “وَاللاَّتِی تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِی الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ…” و آن دسته از زنان که از طغیان و مخالفتشان بیم دارید پند و اندرز دهید و (اگر مؤثر واقع نشد) در بستر آن ها را ترک کنید و (اگر آن هم مؤثر نبود) آن ها را بزنید.”۱ آیه فوق که در ارتباط با مسئله “نشوز” زن است، یکی از آیاتی است که مخالفان اسلام و مدعیان طرفداری از حقوق زن آن را دستاویزی قرار داده تا احکام قرآن کریم را زیر سؤال ببرند. آن ها به جای کوشش در درک بهتر مفاهیم وحی، در طوفان جبهه گیری و انجماد فکری افتاده اند. این در حالی است که با بررسی دقیق و تحقیقات لازم از کلمه “واضربوهنّ” در آیه، می توان دو برداشت متفاوت داشت. برداشت نخست تکیه کردن بر ظاهر کلمه “ضرب” به معنای “زدن” و اصرار بر تمسک به همین معناست. برداشت دوم که متناسب با دقت در ابعاد موضوع است و نگرشی دیگر به معنای کلمه می باشد، با توجه به این است که ضرب دارای معانی گوناگونی است. در اینجا می توان برداشت دوم از کلمه ضرب، یعنی “اعراض و بی اعتنایی” را مورد بررسی قرار داد که مرد در برابر “نشوز” زن حالتی ناشی از نارضایتی به خود بگیرد. همان گونه که اشاره شد ضرب، معانی وسیعی دارد یکی از آن ها اعراض کردن و بی اعتنایی نمودن است؛ لذا در مورد کسی که سخنان بی پایه و اساس را بر زبان جاری می سازد و یا به نوشته های دور از منطق و استدلال تکیه می کند، می گویند؛ “فاضربوه علی الجدار” یعنی آن را به دیوار بزنید که کنایه از اعراض نمودن و بی اعتنایی به سخنان غیرمنطقی و یا نوشته های بی محتواست. در این آیه شریفه هم می توان برای “ضرب” برداشت دوم را مد نظر قرار داد و از مفهوم کنایی آن استفاده کرد و بر همین مبنا به بررسی و کنجکاوی پرداخت. بنا بر این در اینجا چنین به نظر می رسد که قرآن کریم برای تنبیه همسر سرکش پس از طی دو مرحله از تنبیهات خفیف که ثمربخش واقع نگردیده، مرد را راهنمایی کرده که راه اعراض و بی اعتنایی را پیش گیرد و با پرهیز از هر گونه تندروی همچنان صبور بماند و عامل بازدارنده دیگری را به محک آزمایش بزند تا مگر چنین عکس العمل تنبیهی، تأثیرگذار باشد و زن را متقاعد سازد تا از موضع لجوجانه خود دست بردارد و گام به مرحله اندیشیدن نهد و در جهت مصالح خویش حرکت کند. پس تفسیر آیه از این منظر چنین است که: “اگر زن از وظایفش سرپیچی نمود و حالت ناسازگاری در پیش گرفت، مرد به مسئولیت خود مرحله به مرحله عمل می کند.” ابتدا مرد باید روشی دوستانه انتخاب کند و با پند و اندرز به همسر خویش او را به انجام مسئولیت هایش فراخواند و به اُلفت و مهربانی بی آلایش، دعوتش کند و به تجدیدنظر در راهی که در پیش گرفته و به پیامدهای ناخوشایندی در عرصه زندگی مشترکشان منجر شده است، تشویق نماید. شاید زن فرصت بهره مندی از موقعیت کنونی را از دست ندهد و درک کند که زندگی او وابسته و تابع خیر و شر خانواده ای است که به آن تعلق دارد؛ در این صورت به احتمال موضع گیری عاقلانه مرد تیرگی و خشونت را از جان زن بزداید و به کشمکش ها خاتمه دهد. اما چنانچه نصایح و اندرزهای شوهر در این مرحله از موضع گیری سودی نبخشید و زن به استمرار خویش ادامه داد و حاضر نشد هیچ گونه نرمشی از خود نشان دهد، مرد در واکنشی خفیف فقط بستر را ترک می کند و زن را تنها می گذارد و به همین امر بسنده می کند؛ ولی در محیط خانه و در رویارویی با همسر خاطی هیچ گونه اقدامی که مغایر با رفتار عادی است از خود نشان نمی دهد؛ زیرا آیه شریفه در این مرحله از برخورد، اقدام مرد را منحصر به ترک بستر می نماید نه موضع گیری بیش از آن. این عکس العمل ممکن است در برخورد با برخی زنان نرمخو که از طبیعت عاطفی بیشتری برخوردارند تحولی در شیوه رفتارشان ایجاد کند، اما اگر چنین نشد و زن بر خلاف مصلحت خود همچنان سر به عصیان برداشت و نسبت به عواقب وخیمی که دامنگیرش خواهد شد بی اعتنا ماند و تلاش های مرد برای رَستن از بحران موجود به نتیجه نرسید، در مرحله بعدی واکنش شدیدتری را اتخاذ می نماید به این امید که جریان را از بن بست خارج سازد. در این مرحله رابطه عاطفی خود را با همسر خویش در محیط خانه قطع می کند و راه اعراض و بی اعتنایی را در پیش می گیرد و حالتی از خود بروز می دهد که گویی زن را از کانون خانواده طرد کرده است. با این هدف که او احساس کند خطری زندگیش را مورد تهدید قرار می دهد و لازم است با انعطافی که نشان می دهد رفتار نامناسبش را تعدیل کند و راه صحیح زندگی را بر وفق مصالح خویش انتخاب نماید و سعی کند میان تمایلات و هدف هایش سدی ایجاد نکند که دیگر قادر بر شکستن آن نباشد تا از پی آمد کج روی بیشتر خود در امان بماند. درست است که در این شرایط زن در کانون خانواده به سر می برد و از امکانات مادی و رفاهی برخودار است، اما از نظر روحی و عاطفی در وضعیتی نیست که احساس آرامش خاطر کند. در چنین وضعیتی او باید این حقیقت را بپذیرد که در نظام خانوادگی، وظیفه شناسی و تفاهم حرف اول را می زند و همین احساس در نفس آدمی اثر تهذیبی فوق العاده می گذارد. عدم کنترل احساسات منفی در لحظات بحرانی، غیرممکن است به تفاهم بیانجامد و آینده خانواده را به سوی یک زندگی بهتر و افق روشن تر، رهنمون گردد. تأمل در “ضرب” به معنای “زدن” اما اگر “ضرب” را در این آیه به معنی “زدن” بگیریم و چنین برداشت کنیم که در این گونه موارد مرد می باید برای وادار ساختن زن به انجام وظایف و مسئولیت هایش به تنبیه بدنی متوسل شود تا زن به خود آید و تغییر موضع دهد، این معنا به عللی بعید نیست مرد را از دست یابی به مقصود خود دور کند و او به نتیجه دلخواه نرسد: ۱. از یک سو در کتب فقهی تصریح شده که تنبیه بدنی حتی اگر کمی منجر به کبود شدن جسم زن شود، موجب دیه خواهد شد و این گونه تنبیه به هیچ وجه برای مرد مجاز نخواهد بود؛ و از سوی دیگر تنبیه ملایم و خفیف بدنی معلوم نیست تا چه میزان کارساز باشد و مرد را در رسیدن به هدفش یاری دهد و بتواند همسر متخلف و سرکش را از راهی که در پیش گرفته است، باز دارد. آن چه در مورد “نشوز” بیشتر مد نظر فقهای شیعه است، عکس العمل مرد نسبت به قطع نفقه زن و خودداری از تأمین هزینه های اوست؛ که هم برای فراهم ساختن زمینه اصلاح، امر معقولی است و هم محرکی برای توافق بعدی است؛ برخلاف ضرب و تنبیه بدنی. اصولاً محققان کمتر متعرض مباحث تفصیلی موضوع ضرب شده و به تشریح جزئیات آن پرداخته اند؛ از قبیل تعداد ضربه ها، دفعات ضرب، موارد احتمالی استثناء از پرداخت دیه و همچنین اگر زن هر روز به صورت مکرر حالت سرکشی و نشوز به خود بگیرد، مرد چند بار می تواند به تنبیه بدنی متوسل شود و تداوم این تنبیه تا چه مدت زمانی مجاز خواهد بود؟ این ها پرسش هایی است که جا دارد پیرامون آن بحث های دقیق و جامعی صورت بگیرد و ابعاد گوناگون مسأله بررسی شود و طرح مطلب کلی و گذرا هم نمی تواند پاسخ گوی ابهامات موجود در جزئیات مسأله باشد. ۲. معمولاً تنبیه بدنی، تعادل روحی زن را به هم می زند و او را به سوی موضع گیری لجاجت آلود می کشاند، که طبیعتاً حرکات نامعقولی در پی خواهد داشت. وانگهی دیگر عدول از آن مسیر هم برایش دشوار خواهد بود؛ به خصوص وقتی که او به این نتیجه برسد که آخرین حربه بازدارندگی و عکس العمل شوهر تمام شده و بالاخره مرد به آخر خط رسیده است. این جاست که زن دیگر عامل بازدارنده ای را پیش روی خود نمی بیند. ۳. هر حرکت فیزیکی چه بسا به درگیری متقابل بیانجامد و زن را به ادامه سرکشی مصمم تر کند؛ به خصوص در مورد زنانی که بافت وجودی آن ها حاکی از پرخاشگری است و زمینه درگیری در آنان قوی تر از بانوانی است که آرام و متعادلند. پس روش ت