پاورپوینت کامل جلوه های ساده و پیچیده سکولاریسم ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جلوه های ساده و پیچیده سکولاریسم ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جلوه های ساده و پیچیده سکولاریسم ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جلوه های ساده و پیچیده سکولاریسم ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

بیش از سه دهه از انقلابی در ایران می گذرد که مهم ترین شاخصه آن بنا به گفته همگان، “اسلامی بودن” آن است. شاخصه فوق باعث می شود که انقلاب در نقطه مقابل تفکر اصیل غرب به نام سکولاریسم قرار گیرد و دین به جای آن که در حاشیه و انزوا باشد، به متن زندگی مردم بیاید و امور زندگی انسان ها بر همین اساس سامان یابد. تأکیدهای ارزشمند معمار جمهوری اسلامی بر الحاق کلمه “اسلامی”۱به نام نظام و مخالفت ایشان با کلماتی مانند “دموکراتیک” و “خلق” در این نامگذاری و سپس رفراندوم تاریخی از عبارت ترکیبی “جمهوری اسلامی” بر حقیقت غیرسکولار بودن کشور و نقش بی بدیل اسلامیت در ارکان هویتی انقلاب، گواهی می دهد. هچنین مشی سیاسی و اجتماعی رهبران جمهوری اسلامی، اصول صریح قانون اساسی و در پی آن نظام تشکیلاتی کشور بیانگر حاکمیت اسلام در تمامی ارکان کشور است. این مسأله در عین حال که واضح است اما بارها و بارها از سوی دولتمردان مورد تأکید قرار گرفته است؛ برای نمونه شهید مطهری که می توان او را تئوریسین انقلاب دانست ایدئولوژیک و اسلامی بودن انقلاب اسلامی را نه یک اصل بلکه محور اصلی و سبب بی نظیر شدن آن قلمداد می کند.۲ این کلمات و هزاران مطلب دیگر که مجال نوشتن آنها نیست، بر محوریت و رکن بی بدیل اسلامیت در جمهوری اسلامی و تقابل با سکولاریسم تأکید دارد. برای تبیین این سخن، پیش از هر چیز به نظر می رسد باید مفهوم سکولاریزم و مفهوم مقابل آن، به نحو اجمال مورد بررسی قرار گیرد. مفهوم شناسی “سکولاریزم” (Secularism)، اصطلاحی است که بر عدم استوار بودن اخلاق، آموزش و… بر دین تأکید می کند.۳ در تعبیر دیگر واژه سکولاریزم به مکتبی فکری اطلاق می شود که بر اصالت بخشیدن به امور دنیوی و دوری از الوهیت و الهی نگری تأکید دارد.۴ در معنی دیگر سکولاریزم به معنی عرفی شدن است؛ به این معنی که دین در عملکرد نظام اجتماعی به حاشیه رانده می شود و کارکردهای اساسی جامعه با خارج شدن از زیر نفوذ و نظارت عواملی که اختصاص به امر ماورای طبیعی دارند، عقلانی می گردد.۵ مذهبی بودن((Religious؛ پیشینه این نوع از تفکر در عرصه امور سیاسی به دوره یونان قدیم بازمی گردد. تفکری که بر اساس آن امور وجودی انسان در ذیل اراده خداوند معنی می شود۶. این معنی در نقطه مقابل سکولاریسم قرار دارد که انسان را در امور سیاسی کاملاً بی ارتباط با خداوند و امور الهی معرفی می کند. وقتی کشوری اخلاق، آموزش و دیگر رفتارهای اجتماعی خود را از آموزه های دینی اخذ می کند و امور دینی خویش را تنها به مسایل فردی منحصر نمی کند، چنین کشوری سکولار نبوده و به تعبیر فوق مذهبی خواهد بود. البته سبک های مذهبی بودن بنا به ادیان و حتی مذاهب مختلف متفاوت است. کشور ایران بر مبنای اسلام و مذهب شیعه اداره می شود که می توان چنین مبنایی را در عرصه سیاسی بعد از دوران امیرمؤمنان علی(ع) بی نظیر خواند. بنا به مبنای علمی و حقوقی این مکتب، دین در همه ابعاد مختلف کشوری در صدر قرار می گیرد و هیچ جایگزینی برای آن نمی توان در نظر گرفت. بزرگان انقلاب از صدر تا ذیل به این نقش منحصر و فراگیر دین تأکید کرده اند. برای مثال شهید مطهری از معماران انقلاب، دینی و اسلامی بودن را به طور معنادار و دقیق “روح انقلاب” می خواند. روحی که بر تمام جنبه های انقلاب اعم از مادی، آزادی خواهانه و جنبه های دیگر مسلط و حاکم است؛۷ حاکمیتی که بر خلاف برخی تصورات، حاکمیت طبقه نیست بلکه حاکمیتی ایدئولوژیک است.۸ دو تعریف فوق را می توان به این صورت خلاصه نمود که در نگاه سکولاریسم حوزه دین نسبت به حوزه دنیا و به ویژه امورسیاسی منفک و جدای از هم قرار می گیرد در حالی که نگاه مذهبی بر همراهی و تلفیق مستحکم دین و دنیا و امور سیاسی جامعه تأکید می کند. غرب و انقلاب انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹میلادی پای به عرصه وجود نهاد؛ سالی که بنا به اعتراف مورخین سیاسی اندیشه سکولار، غرب در اوج قرار داشت. بعد از مدت کوتاهی نمایندگانی از جهان غرب، در برابر تفکر انقلاب اسلامی ایستادگی کردند؛ و این تحولات به جایی رسید که به نظر متفکرانی مانند پیتر برگر سال ۱۹۸۰ میلادی شروع دورانی جدید در عرصه جهان بود که بنا به دیدگاه وی می توان آن را شروع افول تفکر سکولاریسم دانست.۹ رویه انقلاب برای مردم کشورها آموزنده بود و باعث شد دین که تا آن روز عنصری رخوت آور و خلاف علم و پیشرفت معرفی می شد، عنصری قابل تکیه دانسته شود که نه تنها توانایی اداره یک کشور را در ابعاد مختلف دارد بلکه می تواند در برابر موانعی بس طاقت فرساتر مقاومت کند. این حقیقت در قاموس غرب قابل توجیه نبود و بسیاری نیز بر این عدم توجیه، تأکید داشتند. برای مثال میشل فوکو متفکر بزرگ سیاسی غرب حقیقت انقلاب را با حقایقی که در غرب تعریف شده، متفاوت دانست و به صراحت به غیر قابل هضم بودن بنیاد انقلاب اشاره می کند.۱۰ یا دریادار آمریکایی استانسفیلد ترنر به تعریف نشدنی بودن انقلاب ایران می پردازد. انقلابی که در کامپیوترهای آنها قابل فهم نیست.۱۱ آنچه برای آنها سردرگم کننده بود تفاوت دیدگاه اصولی آن به نفی دین در عرصه زندگی بود که آنها به دلیل نقش منفی و غیر سازنده با آن مخالفت می کردند. این یک نوع تضاد بنیادین بود که نقطه محوری دشمنی ها نیز می توانست باشد. رهبر معظم نیز به همین موضوع اشاره می کنند و اتکاء کشور بر عنصر دین و خداوند و در نتیجه مخالفت با تفکر سکولار را ریشه همه مخالفت ها می داند.۱۲ تفکر اومانیستی غرب نه تنها در نظر بلکه در عمل تمام همت خود را بر مخالفت استراتژیک با این موضوع به کار گرفته است. آنها ابداً با تفکری که دین را در قلب و خانه ها مطلوب می داند، مخالفتی ندارند و حتی برای سرپوش گذاشتن به رفتار خود به ترویج آن نیز می پردازند. نگاه منفی آنان بر عدم توجه سیاسی و اجتماعی به دین متمرکز شده که بر اساس آن اموری مانند حق استفاده از روسری را در مجامع عمومی خود منع می کنند و از هر گونه مظاهر دینی در اجتماع مخالفند! مبنای رفع سکولاریسم پرسش مهمی که می توان طرح کرد آن است که چرا این تضاد میان تفکر اسلامی و غربی به طور اساسی مطرح شده است؟ آیا نمی توان به وجه جمعی میان تفکر سکولاریسم و اسلام دست یافت؟ آیا اسلام ممکن است با محدود کردن نقش خود در برخی حوزه ها به طور فراگیر از دخالت در امور مردم دست بردارد و با تفکر غربی که نقش محدودی برای دین در حوزه های خصوصی قائل است به توافق برسد؟ با مراجعه به متون اسلامی می توان دریافت که برخلاف برخی تصورات، این حاکمان نیستند که اسلام را به متن زندگی مردم و حوزه های فراگیر حیات بشری آورده اند، بلکه آموزه های اسلامی به گونه ای طراحی شده اند که خود را صاحب نقش می دانند. بی گمان شرط ایمان به اسلام همین دخالت فراگیر آن در تمام عرصه هاست؛ یعنی با دینی مواجه هستیم که خود را در حوزه های خاصی محدود نمی کند و به نقش وسیع و بی استثنای خود در زندگی انسان ها قائل است. از شیوه های حقوقی و فقهی در زمینه دیات و قصاص و… گرفته تا آموزه های اخلاقی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و… که در زمان حضرت پیامبر اکرم(ص) و دیگر ائمه به آن ها اشاره شد، همه و همه بر فراگیر بودن آموزه های اسلام اشاره دارد. آنچه در کنار انبوه تأکید آموزه ها می توان اشاره کرد روح حاکم بر آیات و روایات است. این روح و به تعبیر دیگر آن حقیقتی که بر آموزه های الهی حاکم است بر تقید بی قید و شرط مؤمنان تأکید دارد. بر این اساس یک مؤمن و معتقد به اسلام در حیطه خاصی از زندگی خویش به خداوند دلبسته یا وابسته نیست بلکه هست و نیست او به رنگی به نام رنگ الهی مصبوغ است: صِبْغَهَ اللَّهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَهً۱۳ متفکران اسلامی در ذیل این آیه بر گسترش رنگ الهی بر سراسر گیتی تأکید دارند.۱۴ و بر همین اساس هم عالم تشریع را که برخاسته از علم و عمل پیامبران الهی است را مبتنی بر اراده و وجود الهی می دانند.۱۵ پس رنگ الهی همان گونه که در عالم هستی جریان دارد به همان اندازه عهده دار عالم تشریع و نفوذ در امور عادی زندگی مردم است. از این رو استثناء کردن بخشی از زندگی مردم از این رنگ نوعی تمرد به شمار می رود. اعتقادات و اخلاقیات و حتی احکام شرعی به صبغه الهی در تمام امور زندگی تأکید دارد. خداوند در متون اسلامی کسی نیست که تنها در موقعی خاص از زندگی لازم است به او توجه شود “و کن للّه ِذاکراً علی کلِّ حالٍ” چرا که “وَ هُوَ مَعَکمُ أَینَ مَا کنتُمْ”۱۶و “هیچ زمان و زمینی خالی از حضور خدا نیست”.۱۷ بنابراین غم و اندوه، خوشحالی و شادکامی، پیشرفت و علم و نوآوری و حتی ایستایی و محرومیت نباید سبب غفلت از وجود او و محرومیت از بهره مندی از وجود لایزالش شود. چه اگر چنین ام