پاورپوینت کامل سینمای عرفان های کاذب ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سینمای عرفان های کاذب ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سینمای عرفان های کاذب ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سینمای عرفان های کاذب ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

درآمد

اندیشمندان مشکل تمدن امروز را منوط به عواملی می دانند؛ از جمله ناامنی فکری امروزه جهان را متاثر از ویرانگری رسانه می شمارند.

ستایشی ماورایی از خورده فرهنگ های قدیم و نوعرفان ها ـ به عنوان گریزگاهی برای انسان معاصر ـ توسط رسانه های جهانی در حال پردازش است. انسان غربی از تکنولوژی و فقدان معنویت گم شده، سخت به تنگ آمده است و برای فرار از آن و جهت نزدیکی به تفکر ماورایی، در تلاشی مذبوحانه است؛ و چون راهنما و چراغ راهگشایی ندارد، فراوان به بیراهه رفته است. رسانه ای به نام سینما، پلی است که واسطه ارتباطی بین سنت ها و فرهنگ ها و ادیان و مذاهب با انسان امروزی است. در جهان امروز نگاه عرفانی مورد هجمه قرار گرفته و فیلم هایی که بیشتر نگاه اینچنینی دارند سعی می کنند جهان را به یک نسبت خوب نشان دهند، اما در طول مسیر به انحراف بر می خورند. آنها اصولاً بین عرفان صحیح و کاذب، تمیز قایل نمی شوند. از این مسئله نباید غافل ماند که چون سینما گران به موضوع عرفان و معنویت، توجه و تعمق لازم را ندارند، ناخواسته مروج تفکرات ناسالم می شوند. کارگردانان و فیلم سازان سعی دارند از جهان مادی بگریزند و به ماورا نظر کنند. ایشان می گویند چون هزاران راه برای رسیدن به خدا وجود دارد، پس هر کسی به طور شخصی می تواند آن را بسازد و تجربه کند!

ترویج خرافات در رسانه

اندیشه استفاده از سینما در دین و تبلیغ آن، با ایجاد تأثیر و کشش سینمایی، پدیده ای است که از سال ها پیش در دست سینمای غرب قرار دارد. از این روی غرب مدرن با یک معنویت مدرن، در سینما مواجه است که سعی کرده خود را به ماوراء نزدیک تر کند. این سینمای غربی رو به تفکرات و نحله های خود ساخته رفته است.

سینمای غرب فعلاً به ترویج و تبلیغ دین و معنویت در قالب و مدل تجربه مدرن، مشغول است و سعی می کند با نوعی سازماندهی جدید و با قالب های ملوّن، رویکردهای دینی را با اصول دراماتیک تلفیق کند و اثری مهیج بیافریند؛ بی آنکه آن ترازها متکی به وجوه و مبانی اصیل دینی باشد. این نوع روایت گری بی مبنا، سال هاست که در دستور کار سینمای غرب است.

رسانه سینما در جعل عرفان های کاذب توانسته است بسیار موفق عمل کند. در بین فیلم هایی که در ترویج عرفان های نوظهور رام الله، سای بابا، اکنکار، اوشو، کوئیلو، سخت سرمایه گذاری کرده است، می توان به فیلم «فریاد مورچگان» و در ترویج تفکر بودایی به فیلم «دوباره بهار» و در ترویج فیلم های انرژی درمانی و کیهانی به فیلم «دالان سبز» اشاره کرد (که این دو فیلم اخیر در سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده اند!) و کارگردانان بزرگی چون برسون و برگمن، اوزد، تارکوفسکی، سال ها به آنها پرداخته اند.

اما ناگفته نماند این رویکرد معلول یک سری پرسش هاست که فیلم سازان غرب و شرق، به آن مبتلایند و باید به این پرسش های عرفانی، دینی با کلام سینمایی پاسخ داد؛ که پرسش هایی در باره زمان، میرایی و ابدیت از این دسته اند. وقتی سینما گران در دیدگاه های خود به موضوعاتی درباره بنیاد اساسی هستی، موضوع خیر و شر، شیطان و خدا، ایمان و کفر می پردازند نشان گر یک سری کشمکش های روحی و تشنگی معنوی ایشان است.

سینمای عرفانی

باطن نگری و عرفان خواهی، از مسایل پر اهمیت کنونی در فیلم ها و سریال های غرب است؛ سریال هایی مانند «سوپر نشنال»! این سینما در ابتدا توانست بعد از جنگ جهانی دوم تا اوایل هزاره دوم میلادی، در نوع عملکردش ترویج آموزه های غیر عقلانی کلیسا را درباره جهان مردگان، نبوت و ارتباط با غیب، شیطان و ارواح خبیثه، دیوها، ملکوت و… بپردازد که بر اساس مبانی و متد آنها، مضامین ماورایی با انعکاس الهیات طبیعی شکل گرفت! مسأله حلول، پدیده عمومی شدن نبوت، خرافه ها و بسیاری از مناقشات دینی آیین مسیحیت موجود، دستمایه خرافه گری سینما و کانون های آن شد.

این خطوط رسانه ای محدودیت حضور و قدرت خداوند و موجوداتی آن سویی ـ مانند شیطان، جهنم، ملایکه، اجنه، ارواح انسانی و در برخی موارد خود خداوند ـ را در این گونه تولیدات، موضوع و محل مادی قرار می دادند. فیلم های مهم و تاثیرگذار این ژانر عبارتند از:

دانشجوی پراگی (۱۹۱۳)، سوگ های شیطان (۱۹۲۶)، آسمان می تواند منتظر باشد (۱۹۴۳)، شهر مرده (۱۹۶۰)، چشم شیطان (۱۹۶۰)، نوزاد روزماری (۱۹۶۸)، طالع نحس (۱۹۷۶)، جن گیر (۱۹۷۳)، وکیل مدافع شیطان (۱۹۹۷)، چه رؤیاهایی می آیند (۱۹۹۸)، حس ششم (۱۹۹۹)، دوگما (۱۹۹۹)، استیگماتا (۱۹۹۹)، پایان روزگار (۱۹۹۹)، دروازه نهم(۱۹۹۹)چشمان کاملاً بسته(۱۹۹۹)، ماتریکس(۱۹۹۹)، مسیر سبز (۱۹۹۹)، دیگران (۲۰۰۱)، ادیسه فضایی (۲۰۰۱)، بهار، تابستان، پاییز، زمستان و دوباره بهار (۲۰۰۳)، تپه خاموش (۲۰۰۶)، کنستانتین (۲۰۰۵)، ۱۴۰۸ (۲۰۰۷)، گابریل ( ۲۰۰۸) سپاه (۲۰۱۰).

گرایش مجموعه های سینمایی دنیا از رازآمیزگروی و اکالتیسم، هندوئیسم، بودیسم، کیهان گرایی یونانی، ادیان مصری، ادیان بین النهرینی، آموزه های کنعانی، آموزه های پاگانیستی اروپای باستان، عرفان سرخپوستی و شمنیسم مایایی و از همه مهم تر کابالای یهودی، پرداخته است. تمامی این شبه ادیان های باستان و رهیافت های عرفانی کهن در اصولی مشترک هستند که عمده آن به تصویرسازیِ متکثر از ماوراء و عامل بودن موجودات ماورایی در زندگی روزمره انسان و ناچیز بودن عاملیت خداوند و سلطه او در برابر این موجودات، مربوط می شود. تمامی این شبه ادیان و مذاهب عرفانی، ساختاری طبیعت گرا در الهیات خود دارند و متافیزیک و ماوراء را به عنوان «امتداد نامریی طبیعت» مورد بررسی قرار می دهند. آموزه های ادیان وحیانی در فیلم های اخیر کانون های سینمای هالیوود، به این مفاهیم تأویل می شوند؛ تا جایی که حتی از نبوت و پیامبری به عنوان نوعی ارتباط با موجودات ماورایی و شبه مادی، یاد می شود.

شما می توانید به مقایسه ساختاری و محتوایی سریال ایرانی «او یک فرشته بود» و فیلم آمریکایی «کنستانتین» بپردازید. در زمان تولید سریال تلویزیونی «او یک فرشته بود»، یکی از مدیران، نسخه ای از فیلم کنستانتین را در اختیار عوامل سریال ایرانی قرار داد و این جمله را بیان کرد: «از اینها الهام بگیرید»!!

سینمای عرفانی غرب را به لحاظ محتوای آثار، می توان به چند دسته تقسیم کرد:

۱. فیلم های مروج بودیسم

در سینمای هالیوود، گرایش به بودیسم را به ویژه از دهه نود، به وفور می بینیم. مارتین اسکورسیزی فیلم «کاندون» را راجع به دالایی لامای چهاردهم رهبر بوداییان تبت می سازد، فیلم «بودای کوچک» ساخته و اکران می شود، خانم جین کمپیون فیلم «دود مقدس» را راجع به مکاتب عرفانی بودایی می سازد، و فیلم معروف «هفت سال» در تبت ساخته می شود. حتی در فیلم های رزمی، آثاری می بینیم که به وضوح مجسمه های خدایان متعدد بودایی و هندو را نمایش می دهند و گویی پشت هر فیلم ده مرتاض و راهب شرقی نشسته اند و فیلم نامه را می نویسند. بودیسم تبتی یا بودیسم شمالی که بیشتر از سایر فرقه های بودیسم در هالیوود و سینمای اروپا ترویج می شود، به شدت با خرافه و جادوگرایی ممزوج است.

۲. فیلم های مروج جادوگری

در اثری مانند «هری پاتر» آیین های جادویی غالباً غربی(مسیحی-یهودی) ترویج می شود. اولین کتاب این مجموعه هفت جلدی، سال ۱۹۹۷ میلادی توسط خانم جی.کی.رولینگ نوشته شد و بلافاصله اولین فیلم آن ساخته و در سال ۲۰۰۱ بر پرده سینما اکران می شود. در این فیلم الگوی کاملی از یک جادوگر مثبت ارائه می شود! در هری پاتر، دنیا، دن