پاورپوینت کامل تصوف رویکرد شریعت گریز و مرجعیت ستیز ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تصوف رویکرد شریعت گریز و مرجعیت ستیز ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تصوف رویکرد شریعت گریز و مرجعیت ستیز ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تصوف رویکرد شریعت گریز و مرجعیت ستیز ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

درآمد

تصوفِ فرقه ای، یکی از جریان های ضد فرهنگی در کشورهای اسلامی است که با گرایش های گوناگونی ظاهر گشته است. تصوّف- که اسم منسوب آن، صوفیه است- مصدر لازم ثلاثی مزید از باب تفعّل به معنای صوفی شدن به کار می رود. این باب برای بیان گرایش به فرقه ها و آیین ها هم به کار می رود، مانند: تَمَجُّس یا تهوُّد که به معنای گرویدن به آیین مجوس و دین یهود است. تصوّف هم به معنای گرایش به صوفی است؛ پس تصوّف هم به معنای صوفی شدن و هم به معنای گرایش به صوفی به کار می رود.

چیستی تصوّف

در مرحله چیستی تصوّف، تحلیل نگارنده این است که تصوّف بر دوگونه متصور است: الف. تصوّف در مقام تعریف: تعریف های کسانی چون ابونصر سراج،۱ سهروردی،۲ قاسانی،۳ هجویری،۴ قشیری۵ (مانند: اعراض از خلق، به خدا پیوستن، احکام شریعت را عمل کردن و…)، تصوّف در مقام تعریف را گزارش می دهند. ب. تصوّف در مقام تحقّق: یعنی فرقه های صوفیه ای که تحقّق یافته اند. توصیف ها و تحلیل ها باید به این مقام، یعنی صوفی تحقّق یافته، اختصاص یابد و نباید این دو مقام خلط شوند. لذا گاهی که با مدعیان صوفیه و به اصطلاح اقطاب فرقه های تصوّف بحث می کنیم آن ها به این تعاریف تمسک می کنند؛ در حالی که همه این تعاریف، مقبول اهل معرفت اند. ولی تصوّف تحقق یافته کنونی به جهت انحراف های گوناگون، نمی تواند خود را بر این تعاریف منطبق سازد. انحراف تصوّف در قرن یا قرن های اخیر اتفاق نیفتاده، بلکه این انحراف از صدر اسلام به وجود آمد. ما علاوه بر نقدهایی که بر متصوّفه معاصر داریم؛ نسبت به صوفیانی همچون حسن بصری، جنید بغدادی و معروف کرخی نیز می توانیم تحلیل هایی ارایه نماییم. حسن بصری، کسی است که امام علی(ع) تا امام باقر(ع) را درک کرده و نه تنها به آن ها ایمان نیاورده، بلکه در برابر آن ها ایستاده و بر امیرالمؤمنین(ع) جهت درگیری با اهل جمل، طعنه زده و بنابر نقلی در نهایت، مقام قضاوت در حکومت حجاج بن یوسف ثقفی را می پذیرد! جنید بغدادی، اولین کسی بود که رقص و سماع را وارد تصوف کرد و دیگران از او پیروی نمودند و منشأ صدور فتاوای مراجع تقلید و فقهای شیعه درگذشته و حال بر ضد انحراف های متنوع فرقه های صوفیه گردید. علاوه بر این که، فرقه فرقه کردن دین نیز از نظر فقهی حرام است.

حاصل سخن آن که اگر حقیقت تصوّف، تلاش برای ترک لذت های دنیایی و آخرتی و رجوع به فنا و ترک نسبت چیزی به خود و یافتن صفت های پسندیده و اخلاق نیکو باشد۶ و اگر صوفی کسی است که ظاهر او، مخالف احکام شریعت نباشد و باطنش، طالب حقایق الحقیقه باشد، و اگر تصوّف، پذیرفتن خُلق و خُوی خداوند و به کار بستن آداب شریعت و چسبیدن به سنّت حضرت محمد(ص) است و اگر صوفی ظاهرش آراسته و صورتش زرد و شکمش به پشت چسبیده و خُلق و خُویش، خوش و غذایش اندک و ناچیز و لباسش بالا زده (یعنی روی زمین از سر تکبر کشیده نمی شود) و عقلش روشن و دلش زیباتر از چلچراغ درخشان است۷و اگر به گفت عطار در الهی نامه:

تصوّف چیست در صبر آرمیدن

طمع از جمله عالم بریدن؛۸

هیچ نقدی بر تصوف وارد نیست؛ ولی آیا فرقه های صوفیه تحقّق یافته این چنین اند؟!

آسیب شناسی فرقه های صوفیه

تمامی فرقه های موجود صوفیه در ایران معاصر، گرفتار مشکلات اعتقادی و یا رفتاری اند و به همین جهت، عرفان اصیل اسلامی از التقاط و انحراف فرقه های صوفیه به شدت رنج می برد. این فرقه ها در عقاید و مناسک خود، گرفتار انحراف ها و بدعت های فراوانی هستند که به برخی از آن ها اشاره می کنیم:۹

۱. نقش عوامل بیرونی در پیدایش تصوف

نباید گمان کرد که تصوف در تاریخ اسلام تنها زاییده آموزه های دینی است، بلکه عوامل فراوان دیگری وجود داشته است که منشأ پیدایش تصوف گرایی در میان مسلمانان بوده است که از جمله می توان به موارد ذیل اشاره کرد:۱۰

الف. افکار و مذاهب هندی و بودایی: جماعتی از هندی ها در عصر حکومت بنی امیه، به آیین اسلام گرویدند و کتاب های هندی توسط “منکه هندی” و “ابن دهن هندی” ترجمه شد؛ که از همه مهم تر، کتاب “یوذاسف” و “یوذاسف و بلوهر” که درباره روش زندگی صوفیانه بودند. مرحوم صدوق در “اکمال الدین و اتمام النعمه” و مرحوم مجلسی در “بحارالانوار” پیرامون یوذاسف و بلوهر، داستانی نگاشته اند. البتّه ادیان و مذاهب هندی، اختلافات نظری و عملی فراوانی دارند، لکن رویکرد صوفیانه بین آن ها مشترک است و تصوف به عنوان یک ایدئولوژی در میان آن ها مطرح می باشد. همگی در ریاضت کشی و پرهیز از دنیا مشترکند و راه سعادت و نجات آدمیان را ترک لذات جسمانی و شکنجه بدنی می دانند. این فرقه ها بر این باورند که جهان سراسر رنج و عذاب است و ریشه این رنج ها، آرزوها و خواهش های دنیوی است و رهایی از علایق و شهوات مادی وسیله نجات و سعادت است. مسأله طلب مرید و سالک از مراد و قطب نیز از روش های صوفیان هندی است که در فرقه های صوفیه موجود در جهان اسلام وارد شده است. مسأله وحدت وجود- البتّه با تفسیر خاصی- از دیگر عقاید مشترک صوفیان هندی است. “اوپانیشادها” کتاب مقدس برهمائیان این عقیده را پایه گذاری کرده است. همچنین، موارد دیگری مانند: خرقه پوشی، اذکار دسته جمعی که به گفته ابوریحان بیرونی در کتاب “التحقیق ما للهند” از سلوک رفتاری هندیان است و همه این آداب در میان فرقه های صوفیه اسلامی رواج یافته است.

لازم به ذکر است که تعداد زیادی از مرتاضین بودایی و جوکی های تارک دنیا و دوره گردهای هندی در ممالک اسلامی مخصوصاً در شام و عراق پراکنده شدند؛ مانند: ابوعلی سندی، استاد بایزید بسطامی که در حقش می گوید: “من از بوعلی، علم فنا در توحید می آموختم.” حسین بن منصور حلاج، مسافرت به هندوستان نمود و پس از مراجعت در صوفی گری تحوّل جدی یافت! بنابراین، مسأله فقر، خرقه پوشی، انزوا، و ریاضت کشی همه از آداب مرتاضین هندی است.

ب. دنیاپرستی و آشوب های سیاسی: گرایش مادی گرایانه و دنیاطلبانه برخی از اصحاب پیامبر و نزاع های سیاسی قرن اول و دوم زمینه ساز پیدایش و گسترش صوفیه بوده است. توضیح مطلب این که: تمایل به دنیا در اثر فتوحات، اولین قدم انحراف مسلمین بود که دولت عثمان آن را توسعه داده و عکس العمل این انحراف، زهدورزی افرادی چون: عبدالله بن عمر، حسن بصری و پرهیز از مسایل سیاسی و اجتماعی بود. حسن بصری متوفای ۱۱۰ هجری با اینکه امام علی و امام حسن و امام حسین و امام سجاد و امام محمدباقر(ع) را درک کرد، در پوستین ریاضت کشی خود فرو رفته و ذره ای به فکر مسایل اجتماعی جامعه نبوده و هیچ گاه ائمه اطهار(ع) را یاری نکرد! اصحاب حسن بصری، اولین کسانی بودند که برای صوفیان خانقاه ساختند و زمینه را برای صوفیان قرن دوم و سوم، مانند: ابوهاشم کوفی، ذوالنون مصری، معروف کرخی، ابراهیم ادهم، ابوحامد بلخی و محاسبی فراهم آوردند.

ج. تماس مسلمانان با راهبان مسیحی: رهبانیت مسیحی نیز بر صوفی گری مسلمانان تأثیرگذار بوده است. حتی مسجد ضرار هم توطئه راهبی مسیحی به نام ابوعامر بود! یعنی یک راهب و صوفی مسیحی به بهانه عبادت منافقین ساختمانی با عنوان مسجد ساخت، تا محل توطئه آن ها گردد و خداوند نیز آن ها را رسوا کرد. بنابراین، مردم دیندار باید هوشیار باشندکه تغییر عنوان خانقاه به مسجد یا حسینیه، ماهیت انحرافی آن ها را تغییر نمی دهد.

د. انتشار فلسفه یونانی و نوافلاطونی: تصوف در قرن سوم به غیر از زهد و ترک دنیا و ریاضت کشی وارد فاز جدیدی شد و به مباحث عرفانی، مانند: وحدت وجود، عشق، کشف و شهود، فنا و… پرداخت. این رویکرد از فلسفه افلاطون و فلوطین و نوافلاطونیان که در قرن سوم ترجمه شده بودند، ناشی شده و بر صوفیان مسلمان تأثیر گذاشت. جنید بغدادی، با بهره گیری از مفاهیم نوافلاطونی، قالب جدیدی به تصوف بخشید. به همین دلیل، وی لباس پشمینه صوفیان اولیه را به دور انداخت و لباس معمولی به تن کرد و گفت: “لیس الاعتبار بالخرقه انما الاعتبار بالحرقه”؛ یعنی: “خرقه”، اعتبار ندارد، بلکه اعتبار به احتراق دل و دل سوختگی است.

هـ. تفسیر به رأی دین: متون اسلام، مملو از مفاهیم اخلاقی و عرفانی ناب و خالص است. آیات قرآن، روایات و ادعیه اهل بیت (ع)، مانند: صحیفه سجادیه، دعای کمیل، دعای عرفه، مناجات شعبانیه برای سیر و سلوک عرفانی بیان گردیده است. پیش فرض های صوفیانه هندی، پاره ای از زاهدان و تارکان دنیا را گرفتار تفسیر به رأی کرده و معانی ناصواب را بر واژگان قرآنی، مانند: زهد و دنیا و… وارد ساختند. فاصله گرفتن از معارف اهل بیت(ع) نیز بر این انحراف فکری و رفتاری افزود. تا اینجا روشن شد که:

اولاً، بسیاری از فرقه های صوفیه از اصالت عرفان اسلامی برخوردار نیستند؛ زیرا کاملاً از هندیان و بودائیان و مسیحیان تأثیر پذیرفته اند.

ثانیاً، برخی از متصوفه در بهره وری از آموزه های اسلامی نیز گرفتار تفسیر به رأی و تأویل گرایی گردیده اند.

ثالثاً، تصوف فرقه ای از اسلام اعتدالی خارج شده است؛ در حالی که آیات قرآن بر اسلام اعتدالی دلالت دارد، مانند آیه های۸۷ مائده، ۷۷ قصص و ۳۲ اعراف و آیه: “وَ کذلِک جَعَلْناکمْ أُمَّهً وَسَطاً لِتَکونُوا شُهَداءَ عَلَی النَّاسِ وَ یکونَ الرَّسُولُ عَلَیکمْ شَهیدا”۱۱یعنی: چنین است که شما را بهترین امّت ها گردانیدیم تا بر مردمان گواه باشید و پیامبر بر شما گواه باشد. بنابراین، افراط ورزی در ترک دنیا و ریاضت کشی و بریدن از جامعه، مورد رضایت و پذیرش اسلام نیست، هر چند صوفیان معاصر نه تنها به ترک دنیا اشتغالی ندارند که به شدت گرفتار دنیازدگی هستند.

۲. خانقاه در برابر مسجد

خانقاه بنا به تصریح منابع صوفیه مانند: “نفحات الانس” و “طرایق الحقایق” به پیشنهاد “امیری ترسایی” در عصر ابوهاشم کوفی ساخته شد! و بدعت صوفیان در ساختن خانقاه به این است که آن را به دین و طریقت دینی منتسب می سازند؛ در حالی که این مکان در برابر مسجد ساخته شده و از عوامل تفرقه میان مسلمانان به شمار می آید.

۳. تأویل قرآن

اولین بار، جنید بغدادی، تصمیم به تطبیق عقاید و اعمال صوفیان با آیات و اخبار گرفت و سپس متصوفه دیگر، آن را دنبال کردند و برای اسلامی جلوه دادن عقاید و اعمال متصوفه، از معانی ظاهری آیات بدون هیچ قرینه ای دست شسته و تفسیر به رأی را پیشه خود ساختند.

۴. اسلام گزینشی

مشکل اساسی صوفیان در طول تاریخ، پذیرش گزینشی اسلام در مقابل اسلام جامع نگر بوده است. به قول دکتر قاسم غنی، گاهی مشایخ صوفیه به مقتضای زمان، شرع را از شروط تصوف می شمردند و گاهی هم قیودی می گذاشته اند. حتی برخی از صوفیان معتقدند که شریعت، فقط راه را نشان می دهد و اگر انسان به مقصد رسید دیگر حاجتی به شریعت ندارد! در حالی که بنابر نص قرآن و سنّت، آدمیان باید تا هنگام مرگ، احکام الهی را همراهی کنند، به همین دلیل، امام علی(ع) در محراب عبادت، مضروب گردید و امام حسین(ع) ظهر عاشورا، نماز به جای آورد. اسلام گزینشی در فرقه های گنابادیه و ذهبیه هم مشاهده می شود، مثلاً نسبت به احکام سیاسی و اجتماعی بی مهری نشان می دهند و به همین دلیل، انقلاب اسلامی و حرکت امام خمینی& را همراهی نکردند. برخی از آن ها نیز در اقامه نماز و پرداخت وجوهات و تقلید از مجتهد جامع الشرایط کوتاهی می ورزند.

از زمان ملاسلطان گنابادی، بنابراین نهاده شد که اتباع فرقه صوفیه، ده یک از درآمد خویش را به عنوان “عُشریه” به رئیس فرقه پرداخته و به صراحت تمام آن را جایگزین زکات و خمس قلمداد می کنند! در حالی که خمس و زکات یکی از ضروریات مذهب تشیع است و به فتوای تمام فقها، عُشریه جایگزین خمس نیست. این رویکرد، طبق آیه ذیل، گرفتار کفر است: “إِنَّ الَّذِینَ یکفُرُونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَیرِیدُونَ أَنْ یفَرِّقُوا بَینَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَیقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَکفُرُ بِبَعْضٍ وَیرِیدُونَ أَنْ یتَّخِذُوا بَینَ ذَلِک سَبِیلا أُولَئِک هُمُ الْکافِرُونَ حَقًّا وَأَعْتَدْنَا لِلْکافِرِینَ عَذَابًا مُهِینًا”۱۲زیرا همه فرقه های صوفیه در پذیرش آموزه های اسلام، نگرش جامع نگرانه ندارند و تنها به صورت موجبه جزئیه، دل سپردگی به دین نشان می دهند و این هم به جهت، تأثیرپذیری صوفیه از عرفان های جنوب شرق آسیا و کشورهای دیگر است.

۵. آلت دست استعمار

بهره برداری استعمار از تصوف، مطلب دیگری است که نباید از آن غفلت کرد؛ برای نمونه، انگلیس برای اجرای طرح های استعماری خود، شخصی را به نام “صوفی اسلام” از افغانستان به عنوان امام زمان عَلَم کرد و با لباس زهد و صورتی آراسته او را سوار بر هودجی نمود و سیصد و شصت نفر فدایی اطراف هودج را احا