پاورپوینت کامل نتیجه گرایی در اخلاق اسلامی(قسمت ششم;پایانی) ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نتیجه گرایی در اخلاق اسلامی(قسمت ششم;پایانی) ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نتیجه گرایی در اخلاق اسلامی(قسمت ششم;پایانی) ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نتیجه گرایی در اخلاق اسلامی(قسمت ششم;پایانی) ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

زیر عنوان:

راهکارهای جذّاب سازی و تأثیرگذاری درس اخلاق اسلامی

اشاره

نویسنده محترم در قسمت پیشین این نوشته به “اخلاق آرامش” پرداخته بود و در ضمن آن “ایمان” را به معنای امنیت و آرامش و نیز “حلم”، “ذکر” و “زهد” را مورد واکاوی قرار داده بود. “اخلاق خلاقیت” واپسین قسمت این سلسله نوشتار است که تقدیم شما می شود.

معارف

اخلاق خلاقیت

معرفت خداوند: خداوند سرچشمه خلاق و نامحدود هستی است که تمام عالم جلوه ها و نشانه های اوست. کسی که خدا را بشناسد و آیاتش را در کتاب آفرینش مطالعه کند، هر پدیده ای را بسان روزنه ای به سوی بی نهایت خواهد دید. هر ذره ای گنجینه بی پایانی است که تا ابد برای الهام بخشی و کشف حقایق فرصت می طلبد.

روانشناسان، خلاقیت را الهام و نوعی کشف فوق العاده دانسته اند و اندیشه ای که به اصل دانایی و خلاقیت پیوسته به جریانی سرشار و پیوسته از خلاقیت و کشف تبدیل می شود که هیچ گاه تهی نمی شود و پایان نمی پذیرد.

برای شخص خداشناس هر چیز ساده ای سرشار از رازهای کشف شدنی و امکانات و ظرفیت های قابل استفاده است. او می داند که خالقی توانا و حکیم و بخشنده ای غنی و شگفت آفرین عالم را بنا کرده و تدبیر می کند؛ پس عجایب بسیاری را می توان در یک قطره آب، ذره ای خاک یا نسیم در هوا مشاهده کرد. خداشناس آماده است تا از درون ساده ترین پدیده ها شگفت انگیزترین چیزها را بیرون آورد با عادی ترین امور، پیچیده ترین مسائل را حل کند.

خداوند نامحدود است و جلوه های او نیز بی انتهاست، از این رو خداشناسی یعنی سیر در این جلوه و تجلیات بی کران و کسی که او را بشناسد هر روز و بلکه هر لحظه پروردگار را با جلوه ای تازه و نمودی نو مشاهده می کند و می شناسد. “…کلَّ یوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ”۱ انسان با این تجارب خداشناسانه این توانایی را پیدا می کند که هر روز و حتی هر لحظه جهان را از منظری نو ببیند و به همه چیز نگاهی دیگر بیندازد. عالم برای شخص خداشناس همواره تازه است و تکراری ترین امور همچنان نو و دست نخورده، تازگی هایی برای کشف کردن و شناختن دارند؛ زیرا خلاق هستی بخش خود را در آفرینش نموده است و عالم سراسر آیات و نشانه ها و جلوه های او و کلماتی است که او برای معرفی نمودن خود خوانده و نوشته و کلمات او بی انتهاست؛ “قُلْ لَوْ کانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِکلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا”.۲

بنابراین با قرار گرفتن معرفت خداوند در جان و خرد، نگاه انسان به عالم عوض شده، به نگاهی غنی و تیزبین برای کشف تازه ها و خلاقیت و نوآوری تبدیل می شود. دست یابی به این نوع بینش و نگرش برای پرورش خلاقیت و شکل گیری شخصیتی خلاق بسیار ضروری است. نگاه نوبین که در اثر خداشناسی ایجاد می شود، سرمایه خلاقیت است و برخورداری از تازگی نگرش انسان را مثل کودکی معصوم که دنبال تجربه و کشف جهان جدید بیرون رحم است، جستجوگر و جذاب می سازد و آمادگی کشف شگفتی ها را در سطح بالایی پدید می آورد.

دل یا قلب، کانون دریافت ها و ادراکات وجود آدمی است که در قرآن فرمود: “…لَهُمْ قُلُوبٌ یعْقِلُونَ بِهَا…”۳ خداوند در مناجات با حضرت موسی(ع) فرمود: “کنْ. .. جَدِیدَ الْقَلْبِ؛ ۴ همواره نو دل باش”. توصیه خداوند به حضرت موسی(ع) به این معناست که مرکز اندیشه و شناخت در وجودت را هر روز و هر لحظه نو به نو کن و آماده دریافت های تازه و شناخت های جدید باش و این توصیه با توسعه خداشناسی در دل امکان پذیر است و نتیجه اش خلاقیت و نوشناسی است.

اخلاص: مفهوم اخلاص “پیراستن قصد و نیت از تمام آمیزه هاست”۵ و در مقابل ریا به معنای “منزلت جویی در دل مردم با ویژگی نیک و یا آثاری که آن را نشان می دهد”۶ قرار دارد. اما نباید این مفهوم و مصادیق آن را در عبادات خلاصه کرد و آثار آن را به قبولی اعمال و رسیدن به حکمت ما بعد الطبیعی و افزایش جزای اخروی محدود ساخت. اینها آثار بسیار ارزنده و گران بهایی است اما اخلاص ثمرات ارزشمند دیگری هم دارد که اگر چه به اندازه رستگاری ابدی و حکمت معنوی نیست اما نباید نادیده انگاشته شود.

اخلاص در حقیقت، ناب کردن عمل است تا آثار الهی در آن ظاهر شود و به بهترین صورت نتیجه بخش از کار برآید. انسانی که فقط برای خداوند عمل می کند و از هر قید و بند دیگری وارسته و آزاد است می تواند خود را به خوبی بشناسد و مطابق استعداد خویش انتخاب کند و خود را تحقق بخشد وتوانمندی های منحصر به فرد خویش را مشتاقانه و بی چشم داشت به همه ارزانی دارد و از نزدیک ترین راه به رضایت شخص و کامیابی دست پیدا کند. حقیقت اخلاص را در قالب چند شاخص می توان تبیین نمود.

اخلاص، انسان را از عقده های درونی و قید و بند های خود ساخته یا ساخته و پرداخته جامعه رها می کند؛ به طوری که دیگر در صدد این نیست که دیگران او را تحسین کنند.۷ و یا اینکه مبادا مورد سرزنش آنها قرار گیرد، بنابراین در بند پسند و ناپسند و خواسته های مردم نبوده به راحتی خود را مشاهده می کند و می شناسد و کتاب استعداد خویش را ورق می زند، در این وضعیت راه و مسیری را که برای کار و زندگی بر می گزیند، همان راهی است که برای آن ساخته شده و استعداد و توانایی اش به عنوان یک انسان منحصر به فرد در آن مسیر شکوفا می شود. کسی که از همه بندگی ها و وابستگی های رنج آور و بازدارنده رها شد،۸ تنها متوجه نور خداست و درون خود را پر از شور و روشنایی دیده، به راحتی و روشنی راه زندگی خود را می فهمد و می خواند و پرده های سیاه و ضخیم وابستگی های غیر مخلصانه را که مانع دریافت رحمت و هدایت خداوند است، کنار می زند و با زبان شور و شوقی که از قلبش طنین می افکند، پیام هدایت پروردگار و راه خلاقیت خود را درک می کند.

اخلاص نور خداوند را به انسان نشان می دهد و با پاک سازی درون علاقه های خالصانه را آشکار ساخته، استعدادهای نهفته را می نمایاند. به این ترتیب انسان مخلص به سوی بهترین و دوست داشتنی ترین عمل ها و پاکترین و دلخواه ترین زندگی راهنمایی می شود. “هنگام تحقق اخلاص، بصیرت ها پرنور و تابناک می گردد.”۹ و هر کس در این روشنایی معنوی خود را شناخته و به سوی رسالت آسمانی که برای آن آ