پاورپوینت کامل مدخلی بر چیستی علم دینی ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدخلی بر چیستی علم دینی ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدخلی بر چیستی علم دینی ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدخلی بر چیستی علم دینی ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

مهدی نصیری که در پیشینه علمی و فرهنگی خود، سردبیری و مدیر مسئولی روزنامه کیهان، نشریه سیاسی فرهنگی “صبح” و ماهنامه “سیاحت غرب” (برای مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما) را دارد، در تازه ترین فعالیت مطبوعاتی خود صاحب امتیازی و مدیر مسئولی فصلنامه “سمات” را عهده دار است. همچنین وی مدیر مسئول انتشارات “کتاب صبح” (ناشر آثاری در زمینه غرب شناسی) است، و چهار کتاب: “اسلام و تجدد”، “فلسفه از منظر قرآن و عترت”، “جایگاه اجتماعی زن از منظر اسلام” و “آوینی و مدرنیته” از نوشته های اوست.

دفاع از مبانی قرآن و مکتب اهل بیت(ع) و نقد صریح مدرنیته با نگاهی خاص، دل مشغولی عمده نصیری در این سال ها بوده است. از این روی بازخوانی دیدگاه های ایشان در باب اسلامی نمودن علوم انسانی و تولید علم دینی، در کنار سایر اندیشه ها، خالی از لطف نیست.معارف

درآمد

برای ورود به موضوع علم دینی ابتدا باید به این سئوال مهم و کلیدی پاسخ داده شود: علوم و تمدن بشری از آغاز خلقت آدم(ع) چگونه شکل گرفته است؟

در این زمینه دو دیدگاه عمده وجود دارد:

الف. دیدگاه دهریان، ملحدان و منکران وحی و نبوت و بسیاری از فیلسوفان و نظریه پردازان مدرنیته و اکثریت قاطع متدینان عصر جدید.

این دیدگاه می گوید انسان ها با اتکا به عقل و هوش و تجربه شان در یک سیر خطی رو به پیشرفت از توحش و جهالت و غار نشینی و طی اعصار گوناگون حجر و مفرغ و. .. به مدنیت و علوم و تمدن رسیده اند؛ و البته متدینان معاصر، در عرصه علوم دینی برای انبیاء مدخلیت قائلند ولی در عرصه علوم مادی و ابزار سازی و تمدن سازی، شأنیتی برای انبیاء قائل نیستند. (البته بعضی گفته اند تنها هسته اولیه علوم را انبیاء داده اند.)

ب. دیدگاه متدینان و متکلمان و قائلان به وحی و نبوت در اعصار ماقبل روزگار مدرن و اقلیتی ناچیز از متدینان امروز.

این دیدگاه بر این باور است که علوم و تمدن بشری، وحیانی و محصول تعالیم بلا واسطه یا باواسطه انبیاء بوده و نه محصول تجربه بشری، و اساساً تعلیم و ارائه علم و به تعبیر مناقشه بر انگیز امروزین آن تولید علم در انحصار وحی و انبیاء بوده و اکنون نیز هست و اگر انبیاء نبودند اصلا حیات و تمدن بشری شکل نمی گرفت و بشر در آغازین روزهای حیاتش منقرض می شد.

بنده از دیدگاه دوم دفاع می کنم و لذا در تبیین آن مطالب زیر را عرضه می دارم:

۱. دیدگاه اول که در دوران مدرن و ظرف دو قرن اخیر بسط و گسترشی فراگیر یافت و در اعصار ماقبل مدرن تنها از زبان دهری مسلکان و منکران خداوند شنیده می شد (و نه حتی از زبان مشرکان و کفار اهل کتاب و اهالی تمدن هایی چون ایران باستان)، فاقد هر گونه مدرک و سند معتبر بوده و صرفاً بر اساس گمانه زنی و بلکه نوعی خیال بافی و داستان سرایی برای تبیین تاریخی از حیات بشری است که نقش ربوبیت خداوند در آن انکار شده و انسان دائر مدار همه چیز (اومانیسم) انگاشته شده است. متون تاریخ تمدن غربی که اساساً بر اساس همین نظریه جعلی تاریخی نوشته شده اند، همگی اعتراف می کنند که بر اساس حدس و گمان و احتمال در این زمینه حرف می زنند و نه سند و دلیل معتبر.۱

۲. بر اساس معارف و آموزه های تاریخی قرآن و اهل بیت(ع)، تاریخ بشر نه با جهالت و توحش که با علم و دانایی آغاز می شود. حضرت آدم(ع) که اولین انسان روی زمین است واجد مقام عالی خلیفه اللهی و پیامبری است و معلَّم به تعلیم همه اسماء و حقایق و علوم مادی و معنوی برای تأسیس تمدنی متناسب با فلسفه خلقت بشری که عبودیت است می باشد و او با انتقال این علوم و فنون به فرزندان خود شکل دهی به تمدن بشری را آغاز می کند و در همان هزاره اول و یا چند قرن پس از آن با ظهور ادریس پیامبر(ع)، تمدن سنتی شکل می گیرد و تا دوره مدرنیته و بر آمدن تمدن ماشینی، با فراز و فرودهایی ناچیز و اندک و بدون تحولات جدی علمی و ابزاری تداوم می یابد.۲

بر این اساس، اولین کشاورز، دامپرور، معمار، طبیب، بافنده، خیاط، باغبان، آهنگر، منجم، زبان دان، نویسنده و خلاصه همه فنونی که برای معیشت بشری لازم بود، آدم(ع) بود و او معلم این همه به فرزندانش بود و پس از آدم(ع) نیز پیامبران دیگر حامل این علوم بودند و هر جا که لازم بود به مردم منتقل می کردند.

۳. نکته بسیار مهم این که تمدن ناشی از آدم(ع) و دیگر انبیای الهی، تمدنی عاری از تفریط و ناتوانی و نیز عاری از افراط و اسراف و تبذیر متناسب با عبودیت که فلسفه خلقت است، بود و قرار بر این نبود که بشر هر روز به ابزار جدید و یا مدلی جدید از یک محصول و ابزار برسد و در پی کامیابی های مسرفانه و ویرانگر از طبیعت باشد، آن گونه که امروز در تمدن مدرن شاهد آنیم؛ لذا مشاهده می کنیم که از زمان آدم و هزاره اول تاریخ بشر تا دوران مدرن نوسانات تمدنی بسیار اندک است و فی المثل مرکب آدم(ع) که اسب و استر و الاغ بوده است تا سر بر آوردن ماشین، همان است (به غیر از درشکه که شاید از موارد اندک نوسانات تمدنی خود سرانه بشری در دوران ماقبل مدرن باشد) و همین طور ابزار کشاورزی از زمان آدم (ع) تا سر برآوردن تراکتور، بیل و گاو آهن است. ضمن آن که این عدم نوسان تمدنی و یک دستی آن از آغاز حیات بشر تا دوره مدرن بیانگر غیر تجربی و غیر تدریجی بودن، و وحیانی و تعلیمی بودن علوم و تمدن ماقبل مدرن است.

نکته دیگری که در اینجا باید بیان شود این است که اگر مشاهده می کنیم انبیای متأخر و نیز نبی اعظم و اهل بیت(ع) در امر تمدن سازی و علوم مادی و معیشتی و ابزارسازی دخالت نمی کنند نه به دلیل آن بوده که پرداختن به این امور از شئون انبیاء نبوده و یا آن که فاقد علم آن بوده اند بلکه به آن دلیل بوده است که آنان در صدد بسط و توسعه تمدنی نبوده اند.

۴. آیا اگر خداوند امر تمدن سازی را به آدم(ع) محول نمی کرد، انسان ها می توانستند با تفکر و تعقل و تجربه شخصی شان و در یک سیر تدریجی زمانی به آن برسند؟ یعنی آیا ظرفیت فکری و عقلی آن را داشتند که از صفر شروع و به تدریج توسعه علمی و تمدنی بیابند؟ پاسخ منفی است. روایات عدیده ای که واقعیات نیز مؤید آن است، بیانگر این نکته اند که عقل و فکر آدمی عاجز از آن بود که از صفر شروع کرده و بتواند در یک خلأ علمی و تمدنی به علوم و فنون مورد نیاز خود برسد و البته این که می بینیم در دوره مدرن بشر چنین توانایی را در بسط علوم و تکنولوژی پیدا می کند این امر نه در خلأ که با دستمایه قرار دادن علوم سنتی صورت گرفته است. فی المثل اگر طب سنتی و متون آن نبود، هرگز طب مدرن شکل نمی گرفت.۳

۵. بر اساس روایتی صریح از امام صادق(ع) خداوند آن چه از علوم دنیوی و اخروی را که برای حیات مادی و معنوی بشر لازم بود، از طریق انبیاء به او اعطا نمود و علومی را هم به او نداد به دلیل آن بود که بشر شأنیت و ظرفیت آن را نداشت مانند علم غیب.

۶. از این روایت صریح و مهم این نتایج بر می آید:

الف: آنچه انبیاء در زمینه علوم مادی و تمدنی به بشر دادند، برای آنها کافی بوده است و چیزی را بر عهده خود بشر و فکر و تجربه او نگذاشتند.

ب: بشر نیازی به توسعه علمی و تمدنی نداشته است چرا که این امر ورای نیاز واقعی او بوده است.

ج: آنچه بعد از رنسانس رخ می دهد و تمدن سنتی بشری توسعه پیدا می کند و بلکه تحولات ماهوی در آن رخ می دهد، امری خود سرانه و خودبنیادانه و خارج از چارچوب تمدن ترسیمی و تأسیسی از سوی وحی و انبیاء بوده است و از همین رو صحیح است که ما تمدن مدرن را اعم از علوم و تکنولوژی و ساختارهای تمدنی جدید غیر دینی بدانیم.

۷. با توجه به آن چه گفته شد این نکته نیز روشن می شود که تمدن تأسیسی از سوی حضرت حجت(عج) تداوم مدرنیته کنونی نخواهد بود و علوم و تکنولوژی مدرن در آن نقشی ندارد و ساختارهای اصلی آن سنتی بوده اما آن تمدن بر اساس احادیث و روایات وارده، واجد خارق العادگی ها و قدرت های شگفتی خواهد بود که از جنس امور خارق العاده موجود در حکومت حضرت سلیمان(ع) و برتر از آن است؛ مثلاً بسیاری از مؤمنین قدرت طی الارض خواهند داشت که امری به مراتب قدرتمند تر از لوازم حمل و نقل مدرن و در عین حال عاری از هر گونه عارضه برای طبیعت و. .. است؛ باد و ابر و جن و فرشتگان در آن روز مسخر مؤمنان خواهند بود و…. ۴

علم دینی چیست