پاورپوینت کامل حکومت اسلامی» فصل مهم کتاب زندگی ائمه(ع) ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکومت اسلامی» فصل مهم کتاب زندگی ائمه(ع) ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکومت اسلامی» فصل مهم کتاب زندگی ائمه(ع) ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکومت اسلامی» فصل مهم کتاب زندگی ائمه(ع) ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

حکومت اسلامی» فصل مهم کتاب زندگی ائمه(ع) (دیدار نوشتی از روضه خصوصی مقام معظم رهبری)

توفیق رفیق شد به همراه تعدادی از همکاران نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها و در معیت حجت الاسلام والمسلمین محمدیان نماینده معزز معظم له در نهاد، روز سه شنبه ۷ تیرماه ۱۳۹۰(۲۵ رجب المرجب ۱۳۳۲ قمری)، در سالروز شهادت حضرت امام موسی بن جعفر(ع)، در مجلس روضه خصوصی مقام معظم رهبری شرف حضور یابیم. چون در ابتدا تصور می کردم که به روضه عمومی حسینیه امام خمینی(ره) دعوت شده ایم، از آنجا که خوف آن را داشتم که علی رغم تحمل جور گرمای طاقت فرسای تیر ماه و حرکت از قم به تهران، آخرالامر نیز به علت ازدحام خیل عظیم مردم ولایی، جایی در صحن حسینیه پیدا نکنیم، حضور یا عدم حضور خود را به نتیجه استخاره سپردم. پس با یکی از آقایانی که معتقد به استخاره های او هستم، تماس گرفتم. ایشان پس از استخاره، بدون آنکه بپرسند مورد آن چیست؟ پاسخ داد: «خیلی خوب است. دو بار استخاره گرفتم که هر دو”آیات بهشت” آمد!»؛ پس بی تأمل، ثانیه شمار لحظه حرکت شدم؛

جمال کعبه چنان می دواندم به نشاط

که خارهای مغیلان حریـر می آیـد

… آقا رأس ساعت ۳۰/۱۰ وارد اطاق شدند و ضمن نشستن بر صندلی ـ مستقر در ذیل عکس امام خمینی(ره) و روبروی عکس دیگری از آن حضرت که بر دیوار مقابل نصب شده بود و زیر آن، تابلوی حدیثی تأمل برانگیز از امیرالمؤمنین علی(ع) خودنمایی می کرد که می فرمود: «مَن نَصَبَ نَفسَهُ لِلنّاسِ اِماما فَلیَبدَأ بِتَعلیمِ نَفسِهِ قَبلَ تَعلیمِ غَیرِهِ وَلیَکُن تَأدیبُهُ بِسیرَتِهِ قَبلَ تَأدیبِهِ بِلِسانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفسِهِ وَ مُؤَدِّبُها اَحَقُّ بِالاجْلالِ مِن مُعَلِّمِ النّاسِ ومُؤَدِّبِهِم؛ کسی که خود را پیشوای مردم قرار داده، باید پیش از آموزش دیگران، خود را آموزش دهد و پیش از آن که دیگران را با زبان، ادب بیاموزد، با کردارش ادب آموزد و البته آموزش دهنده و ادب آموز خود بیش از آموزگار و ادب آموز مردم، شایسته تجلیل است.»(نهج البلاغه، حکمت ۷۳) ـ رو به حضار، از صدر تا ذیل مجلس را با تحیت و ابراز محبت نواختند. سپس حجت الاسلام ماندگاری، پس از کسب اجازه، به مدت ۲۵ دقیقه سخن راند و روضه خواند؛ و پس از وی نیز یکی از مداحان، ذکر مصیبتی در رثای باب الحوائج(ع) نمود؛ و به این ترتیب مجلس روضه با ادعیه پایانی سخنران و آمین حضار و ورود چای، به پایان رسید.

اما این همه ماجرا نبود؛ بلکه با ورود چای پس از روضه ـ به سبک مجالس سنتی بیوت علما که یک چای به محض نشستن و یک چای پیش از برخاستن، به جالسین می دهند ـ فرصتی پیش آمد تا رهبر فرزانه انقلاب، به طور غیر رسمی، چند نکته مهم بیان کنند. معظم له رو به سخنران مجلس فرمود:

«امام موسی بن جعفر(ع) ادعای تشکیل حکومت داشت؛ و خلفای جور این را می فهمیدند. دعوای آنها با ائمه(ع) و از جمله این امام بزرگوار بر سر علم امام(ع) نبود؛ چرا که خلفا همه به علم ائمه(ع) اقرار داشتند. این نکته باید گفته و تکرار شود. این مسئله اگر تبیین نشود، بقیه حرف ها در باره اهل بیت(ع) کامل نیست. کتاب زندگی ائمه(ع) اینگونه کامل می شود که ایشان می خواستند “حکومت اسلامی” تشکیل دهند. پس مسئله، داعیه خلافت و امامت بود؛ که ائمه(ع) در این راه کشته شدند و موسی بن جعفر(ع) به زندان رفتند و عاقبت به شهادت رسیدند. اگر از ائمه(ع) نمی ترسیدند که ایشان را زندان نمی کردند. پس نزاع، نزاع قدرت است؛ البته با ماهیت خاص خود. این باید تبیین شود. اگر چه ائمه(ع) گاه در مقابل خلفا تقیه می کردند. شیعیان ایشان نیز به این معنا توجه داشتند؛ مثلاً وقتی که می خواستند به ظاهر در مورد موسی بن جعفر(ع) سعایت کنند، تا هارون آنها را به زندان ببرد، آن شخص سعایت کننده چون به حضور هارون رسید، پرسید: «یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ! خَلِیفَتَانِ فِی الْأَرْضِ مُوسَی بْنُ جَعْفَرٍ بِالْمَدِینَهِ یجْبَی لَهُ الْخَرَاجُ وَ أَنْتَ بِالْعِرَاقِ یجْبَی لَک الْخَرَاجُ؟»(بحارالانوار، ج ۴۸، ص۲۴۰)؛ آیا برای دو خلیفه همزمان در یک سرزمین خراج جمع می شود؟! هارون گفت: برای چه کسی غیر از من؟ گفت: مردم خمس مالشان را به مدینه، نزد موسی بن جعفر می فرستند.»

ناگفته نماند مقام معظم رهبری در چند جای دیگر، به مناسبت، توجه همه را معطوف به این فصل مهم و مشبع از کتاب حیات پر برکت اهل بیت(ع) کرده و اقدام به رمزگشایی از این فراز حساس تاریخ اسلام نموده و ما را از غفلت در این مورد مهم برحذر داشته است؛ از جمله در دیدار با علما و روحانیون استان لرستان( ۳۰/۵/۱۳۷۰)، و پیش و بیش از آن، در پیام خود به سومین کنگره جهانی حضرت امام رضا(ع) (۲۶/ ۰۷/ ۱۳۶۸) به تفصیل می فرماید: «چرا [حضرت امام موسی بن جعفر(ع)]در گفتگو با هارون که به او خطاب می کند: «خلیفتان یجبی الیهما الخراج»، زبان به سخن نرم و انکارآمیز می گشاید؛ اما ابتدائاً در خطاب به مرد زاهد نافذالکلمه ای به نام «حسن بن عبداللَّه» سخن را به معرفت امام می کشاند و آنگاه خود را امام مفترض الطّاعه، یعنی صاحب مقامی که آن روز خلیفه عباسی در آن متمکن بود، معرفی می کند؟! چرا به «علی بن یقطین» که صاحب منصب بلند پایه دستگاه هارون و از