پاورپوینت کامل الگویی مناسب برای حوزه و دانشگاه ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الگویی مناسب برای حوزه و دانشگاه ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الگویی مناسب برای حوزه و دانشگاه ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الگویی مناسب برای حوزه و دانشگاه ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

زیر عنوان:

بزرگداشتی از آیت الله سید مجتبی موسوی لاری*

توفیق حضور

این مجلس برای بزرگداشت شخصیتی ممتاز، روحانی، عالمی محقق، و خدمت گزاری واقعی برای اسلام و تشیع برپا شده و وظیفه امثال ماست که برای اظهار تشکر و قدر دانی از وجود چنین عزیزانی مراتب ارادت خود را ابراز کنیم. در واقع این یک وظیفه اخلاقی برای همه ماست. بنده کمتر توفیق نصیبم می شود که در این گونه مجالس شرکت کنم ولی در عین حال شرکت در این جلسه را با کمال اشتیاق پذیرفتم و افتخار می کنم که در حضور شما عزیزان به بعضی از وظایفی که بر عهده دارم، اقدام کنم.

مهم ترین انگیزه بنده که تشویقم می کرد اهتمام بیشتری برای انجام این وظیفه داشته باشم این بود که تشکیل این مجالس در واقع الگویی برای روحانیان جوان و دانش پژوهان حوزه است تا بدانند در سایه تحصیلات حوزوی و رعایت شرایط خاص آن، چه موفقیت هایی را کسب کنند.

ارائه الگو، روش تربیتی دین

از مسائلی که در علوم تربیتی بر آن تأکید فراوان شده، ارائه الگو برای جوانان است؛ و این مسئله بسیار مهمی است. یکی از روش های تربیتی قرآن کریم و پیغمبر اکرم(ص) هم ارائه الگوهای مناسب است. قرآن کریم انبیای عظام و بندگان شایسته خدا را به عنوان الگو معرفی می کند و به پیغمبر اکرم(ص) که اشرف خلایق است، می فرماید: “أُولَئِک الَّذِینَ هَدَی اللَّهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهِ؛۱ آنان کسانی هستند که خداوند هدایتشان کرده است؛ پس به هدایت آنان اقتدا کن”.

انتخاب شخصیت این بزرگوار به عنوان الگو برای طلاب و دانش پژوهان عزیز بسیار حائز اهمیت است. چرا که ایشان از ویژگی های ممتازی بهره مند است و به خاطر همین ویژگی ها مورد احترام فوق العاده علما و بزرگان و محققان قرار گرفته اند؛ و ذکر این ویژگی ها می تواند توجه دانش پژوهان جوان را برای الگوگیری و اقتباس از روش و منش و رفتار ایشان جلب کند. از خداوند متعال عاجزانه درخواست می کنیم که امثال این عزیزان را زیاد فرماید و بر طول عمر و عزت و توفیقاتشان بیافزاید و به امثال ما هم توفیق اقتباس و یاد گیری از روش های پسندیده ایشان را مرحمت فرماید و به دانشجویان و طلاب عزیز هم توفیق دهد که بهترین بهره را از آثار و منش و رفتار ایشان ببرند؛ تا بتوانند خدمات شایسته ای برای اسلام و مسلمین انجام دهند.

در این فرصت ویژگی هایی از ایشان که توجه بنده را به خود جلب کرده و موجب ارادت خاص و خالصانه ام نسبت به این عزیز شده است را در دو بخش خلاصه می کنم: بخش اول، ویژگی هایی است که به منش و شخصیت ایشان مربوط می شود که نقش مهمی در موفقیت های ایشان داشته است؛ و بخش دوم، ویژگی های آثار و روش های ایشان در خلق این آثار و انجام وظیفه بزرگ فرهنگی و معنوی ایشان است.

ویژگی های شخصیتی آیت الله موسوی لاری

۱. همت بلند

در مورد شخص ایشان ویژگی اول، همت بلند ایشان است. هر کسی که مختصر آشنایی با زندگی نامه ایشان از آغاز اشتغال به تحصیل، فعالیت های مختلف فرهنگی در زادگاهشان، در حوزه علمیه قم و در سراسر جهان داشته باشد، اولین چیزی که توجه اش را جلب می کند این است که ایشان چه همت بلندی دارد؛ همت بلند در برنامه ریزی، کارها، تلاش های مستمر و خستگی ناپذیر. انشاء الله خدای متعال سالیان زیادی بر عمر ایشان بیافزاید و توفیقاتشان را روز افزون بگرداند تا بتوانند باز هم خدمات بهتری را ارائه دهند. هرکس نگاهی گذرا به زندگی ایشان داشته باشد می تواند این را در کمال وضوح درک کند. ما هم باید سعی کنیم همتی بلند داشته باشیم و نظرمان را از این زندگی محدود و این چارچوب محصور فراتر ببریم. وقتی انسان ببیند یک نفر با همت بلند خود و با اراده خستگی ناپذیرش چه خدمات بزرگی انجام داده، از این بهانه جویی های معمول صرف نظر می کند.

۲.جدیت در کار

ویژگی دوم ایشان داشتن پشتکار و جدیت در برنامه ریزی و تلاش های گوناگون در راه رسیدن به هدف است. معمولاً افراد ضعیف الاراده یا حتی افراد متوسط، وقتی کار عظیمی را شروع می کنند که مقدمات زیادی می طلبد، در مواجه شدن با موانع و مشکلات کم کم دلسرد می شوند و عقب نشینی می کنند. شخصیت عظیم مورد بحث ما در هر مرحله ای از مراحل زندگی با سختی های فراوانی مواجه بوده اند؛ به خصوص که کارهای ایشان قبل از انقلاب شروع شده و با موانع خاص خودش در آن زمان مواجه بوده است. افزون بر آن، یک همراه همیشگی از اوان جوانی ایشان را دنبال می کند و آن بیماری ممتدی است که به آن مبتلا هستند و در طول زندگی، مدت ها وقتشان صرف معالجه و سفرهایی برای معالجه آن شده است؛ و اگر کس دیگری به جای ایشان بود واقعاً از سلامت خود ناامید می شد. اما ایشان این مشکلات را به هیچ انگاشته و گویا هیچ مشکلی ندارد. این پشتکار قابل تقدیر، تحسین و تشکر است؛ و جوانان ما به ویژه طلاب و روحانیان این نسل و نسل های آینده باید از آن درس بگیرند که هیچ گاه از انجام کارهای خیر و وظایفی که به دوش دارند به واسطه موانع و مشکلات خسته نشوند.

۳.عزت نفس

ویژگی سوم ایشان که شخصاً مایه ارادت بنده به ایشان شده و آن را برای دیگران قابل اقتباس می دانم، بلکه توصیه می کنم که همکاران عزیز و طلاب و فضلای جوان به آن توجه کافی داشته باشند، “عزت نفس” است. خدای متعال به وسیله قرآن کریم و سیره پیغمبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) همواره خواسته است ما را به گونه ای تربیت کند که دارای این منش باشیم.

راه اصلی کسب این صفت توجه به خدای متعال، معرفت روز افزون به صفات الهی و به تعبیری که خود ایشان ‍‍[آیت الله موسوی لاری] در فرمایشات و نوشته هایشان فراوان بیان کرده اند، “بینش توحیدی” است. انسان در هر حال، مقام، و شرایطی باید توجه اش به خدای متعال باشد. توجه او نیز نباید تنها به صورت شعار و محصور در لفظ یا ذکر و ورد شود؛ بلکه مهم این است که اعماق دل انسان به خدا وابسته باشد و به دیگری اعتماد ننماید. این پیوند قلبی با خدای متعال باعث عزت نفس شده و موجب می گردد که دستش جلو کسی دراز نشود و در نتیجه کسی بر او منتی نداشته باشد. خدای متعال چنین بندگانی را خیلی دوست دارد؛ آنهایی که فقط امیدشان به خود اوست و گوشه دلشان به جای دیگری متصل نیست. خداوند متعال چنین بندگانی را از راه هایی که گمان نمی کنند فراوان کمک می کند و برای آن ها عوامل موفقیت را فراهم می سازد.

در میان بزرگان ما نمونه های فراوانی از این بندگان وجود دارد؛ از جمله همین عزیز. عزت نفس ایشان باعث شده که از ابتدا روح استقلال خود را ـ که بر اساس امید به خدا و توکل بر اوست ـ حفظ کنند و خود را به هیچ شخص یا گروهی – نه در داخل روحانیت و نه در خارج از آن – وابسته نکنند.

البته کمک گرفتن از بندگان خدا و استفاده از نعمت هایی که خدا فراهم می کند در واقع مرتبه ای از شکر آن نعمت هاست و از این نکته نباید غفلت کرد. وقتی امکاناتی برای توسعه، تعمیق و پیشرفت کار فراهم می شود انسان باید استفاده کند و نباید آن ها را رها سازد. امام باقر(ع) به جابر جعفی که از اصحاب سِرّ ائمه بود، فرمودند: “و اَعْلَمْ بِاَنَّک لَا تَکوُنُ لَنا وَلیاً حَتّی لَوِ اجْتَمَعَ عَلَیک أَهْلُ مِصْرِک وَ قالوُا اِنَّک رَجُلُ سَوْءٍ لَمْ یحْزُنْک ذَلِک وَ قَالوُا اِنَّک رَجُلٌ صَالِحٌ لَمْ یسُرَّک ذَلِک وَ لکن اَعْرِضْ نَفْسَک عَلی کتابِ الله…؛ بدان به ولایت ما نمی رسی – ولایتی که او درک می کرد غیر از ولایت لفظی و اظهار محبت و یا عزاداری و سینه زنی ماست؛ آن ولایت یعنی پیوند با امام به قدری که بگوید نگویید سلمان فارسی بلکه بگویید سلمان محمدی- تا این که اگر همه اهل شهر جمع شوند و بگویند زنده باد جابر! این گفتار تو را شاد نکند و اگر همه مردم علیه تو شعار دهند و بگویند مرگ بر جابر! اصلاً ناراحت نشوی. ولی خودت را به قرآن عرضه کن! ببین کارهایت با قرآن وفق می کند یا نه؛ اگر وفق می کند خدا را شکر کن و اگر وفق نمی کند توبه و استغفار کن. به حرف مردم گوش نده؛ بد بگویند یا تعریف کنند برای تو مساوی باشد “۲. اگر چه چنین حالتی خیلی کم پیدا می شود، ولی اهل بیت(ع) دوست دارند که شیعیانشان به این سو حرکت کنند و سعی کنند این گونه شوند. لازمه این استقلال و عزت نفس، توکل است.

تا آنجا که معرفت بنده می رسد یکی از افرادی که در این مسیر قدم های بلندی برداشت، این عزیز بزرگوار است که در مراحل مختلف زندگی عزت نفس، استقلال و عدم اعتماد به دیگران را عملاً نشان داده اند. این صفتی بسیار شایسته و قابل اقتباس است.

۴.تقوا

بعد از تلاش برای کسب این اعتقاد، باید در مقام عمل، ارزش های اسلامی را رعایت کرد. تعبیر شایع در فرهنگ ما برای این مرحله تقواست؛ یعنی انسان در هر حال مواظبت کند که کاری بر خلاف رضای الهی از او سر نزند. به عبارت دیگر اگر انسان حرفی می زند، خدا از آن راضی باشد، اگر کاری انجام می دهد مواظب باشد که از حدود شرع تجاوز نکند، اگر مدح و تعریف کسی می کند تملق نکند، اگر مذمتی می کند وظیفه او باشد. تشخیص و رعایت این حدود الهی کار بسیار مشکلی است. در اوایل طلبگی روایتی از امام صادق(ع) دیدم که از حضرت درباره تقوا سؤال کردند؛ حضرت فرمود: “اگر کسی در شب تاریک بخواهد در بیابانی که پر از خار و خاشاک، حشرات موذی، مار و عقرب است راه برود، چگونه راه می رود؟ چنین مواظبتی بر انجام اعمال، تقواست”. شایسته است که ما در این صفت بزرگ هم از این عزیز اقتباس کنیم.

۵.اخلاص

لازمه تقوا این است که انسان کارهایش را فقط برای خدا انجام دهد؛ در این صورت میوه و ثمره این تلاش، اخلاص است. ما انگیزه های خود را در کارهای گوناگون می شناسیم. هر کسی به نفس خود مراجعه کند می فهمد که کمتر کاری است که فقط برای رضای خدا انجام دهد. اخلاص این است که آن ضمائم به تدریج حذف شود و فقط انگیزه اصلی یعنی “اراده خدا” و خواست او بماند. این کار بسیار مشکلی است و به همان اندازه که مشکل است نزد خدا بسیار عزیز و مؤثر و کارساز است؛ چنانکه هم در دنیا تأثیرات عجیبی دارد و هم در مقامات اخروی.

ما به مقامات اخروی دسترسی نداریم تا ببینیم که اهل اخلاص در آن عالم چه مقاماتی دارند؛ اما آثار دنیوی را می توانیم ببینیم. کسانی که در کارهایشان اخلاص داشتند خدا برکاتی به کارهایشان داده که نه خود آن را فکر می کردند و نه دیگران می توانند حسابش را بکنند. بنده غالباً با دوستان که گفتگو می کنم وقتی حرف به اینجا می رسد یاد مرحوم علامه طباطبایی(ره) می افتم. شرایط زندگی ایشان با شرایط زندگی ما خیلی فرق داشت. از همان وقتی که ایشان مشغول نوشتن تفسیر “المیزان” -که بیش از ده سال طول کشید- بودند با ناشری قرارداد بسته بودند که در مقابل هر جلد آن تفسیر که شش ماه برآورد شده بود، به ایشان سه هزار تومان ـ یعنی هر ماه پانصدتومان ـ حق تألیف بدهد. ایشان زندگی شان را بر اساس آن حق التألیف تنظیم کرده بودند؛ چنانکه باید از این پانصد تومان مبلغی را برای اجاره خانه می دادند! تازه از ل